asosyal günlük

Bugünde hayat beni şaşırtmadı. Yeni birşeyler olmadı. Ciğerimi deliveren aşkı bulmadım. Biraz huzura kavuşmadım. Her gün gibi bugün de aynı geçti işte.

Oturdum terasa gökyüzüne, yıldızlara, bulutlara bakıyorum.Tam bu saatlerde gökyüzüne bakmak bana bir masaldaymışım ya da rüyadaymışım hissi veriyor.Sanki ben uyanınca hepsi geçecekmiş.Ben hem bu an hiç bitmesin isterken hem de uyanıp yeniden çocuk olmayı istiyormuşum gibi. Bu rüyayı/masalı da seviyorum ama bir yandan çünkü gökyüzüne bakınca dünya, evler, sokaklar puff diye yok oluyor. Çok garip bir his ya ama çok seviyorum, en az rüzgarı sevdiğim kadar.

Madem günlük o zaman yazayım. 1 ay önce kayınbabam vefat etti beyninde tümör olduğu için. İmkansız yerde olduğundan tedavi edilemedi. Çok hızlı büyüyordu ve kötü huyluydu. Haftalık ameliyat oluyordu. Baya kötü durumdaydı. Kendisini çok severdim. Şefkatini hiç eksik etmezdi benden. Kızı olmadığı için bana ayrı düşkündü. Herkesle kızım diye tanıştırırdı. Ben hamileyken ilk hastalığının teşhisi kondu. Doğumuma yakın iyice kötüleşti. Torununu görüntülü arayarak gördü. Onda da başkasının çocuğu zannediyordu. Tümör büyüdükçe iyice kapattı kendini. Bu kısımlar çok çok uzun. Hafife alınacak zamanlar değildi. Neyse. Geçen gün mezar taşını yaptırmak için kardeşi birini çağırmış. Anıt mezar gibi olacak diye sevine sevine adamları ağırladı. Mezarı yapıldı. Bugün de başlığı takılmış. Eşimle gittik bakmaya. Herkes oooo çok yakışmış tam ona yakışır şekilde olmuş falan dedi. Çünkü çok bakımlıydı. Saçları normalde beyazdı. Beyazları belli olmasın diye boyardı. Giyimi, kuşamı çok iyiydi. Kendine dikkat ederdi. Ev içerisinde de çok düzenliydi. O yüzden herkes çok yakıştırdı. Orada içim yandı. Yani bir insana kıyafet yakışır, saç yakışır, çocuk yakışır, ayakkabı yakışır. Mezar taşı yakışır mı? Nasıl yakışır? Nasıl yakıştırılır? Bakmak istemedim. Yüzümüze vuruldu onun ölümü o mezar taşıyla. Hani çıkıp gelecekmiş gibi geliyor insana hala. Ya da o gülüşü çınlıyor kulağında. Verdiği öğütleri dinleyerek yürütüyorsun bazı günleri falan. Çünkü babam öyle söyledi, onun sözünü dinlemem lazım. Kabullenemedim yani bilmiyorum. Alışılır mı bilmiyorum. Öyle işte. Daha çok uzun yazarım da, yazamıyorum... Babalar ölmemeli. Anneler de öyle.

Geçen hafta beni hiç tanımayan birisi üç beş dakika içerisinde hakkımda şöyle bir tespitte bulundu: "Her şeyi ne kadar düşünüyorsun sen böyle çok üzülürsün." Evet, üzülüyorum. Oysaki hayatımda hiçbir şey benim planladığım zamanda ve düzende gerçekleşmeyecek. Mükemmelliyetçi yanım buna canını sıkıyor ve sıkacak, elimde değil, ben yine her detayı teker teker hesap edeceğim ve tam istediğim gibi olmayınca üzüleceğim. Ancak bir tarafım artık bu oluşumu kabullendi, hatta arttırıyorum galiba kendi içinde bambaşka sürprizler sakladığına inanıyorum. Bir şeyler geç oluyor kimi zaman güç de oluyor ancak nihayetinde güzel oluyor. Bunu unutmamalıyım.

Sevgilimle ayrıldık. Annemin hiç istemediği, ayrılalım diye uğruna adaklar adadığı sevgilim artık yok. Bitmesi gerekiyordu artık da... Annem de düzenli aralıklarla soruyordu hep, ayrıldınız mı, ne zaman ayrılacaksınız diye. Yine sordu, ayrıldık gözün aydın dedim. Ben akıllı kızmışım, bizim olmayacağımızı kapıdaki kedi enikleri bile bilirmiş, o zamanlar da boşluğuma gelmiş herhalde, böyle dedi. Tır çarpmış gibi de hissetsem geçermiş. Ben de biliyorum geçeceğini de, acıtıyor biraz. Bardağını ver de çay koyayım, çay iç dedi annem. İyi geleceğini düşündü herhalde. Ayrıldık diyince de gözleri parladı. Ben de çay içiyorum işte. Geç gelen edit; hayatımda aldığım en doğru kararmış.

Bugün adli yargı sınavı vardı, sabah rahat rahat uyandım ve girecek birkaç arkadaşım için dua ettim yalnızca. İki sene sonra ilk kez bu sene çok şükür bu sınava girmiyorum ve bu beni kuş gibi hissettiriyor. Öyle çok korkmuştum ki bu sene de bu stres dolu süreci yaşamaktan, bugün sabahtan beri şükrederek en sevdiğim yiyecekleri hazırladım ve kendime akşam harika bir ziyafet verdim. Teşekkür ederim Allahım, ne dilediysem bana en hayırlı şekilde nasip ettin. Çok şükür mahcup olmadım. Allah hak eden herkese bu huzuru yaşatsın, gönlündeki meslek neyse hakkında en hayırlı şekilde ona nasip olsun.

Önce biraz ağladım, bunu göze almıştım; nasıl ki bunu devam ettirmemin mümkün olmadığını biliyorsam acı hissetmeden bunu bitiremeyeceğimi de en başından biliyordum. Sonra kalkıp sakince burnumu sümkürdüm, yüzümü soğuk suyla bir güzel yıkadım ve ardından göz çevremi nemlendirdim. Tek bir günü daha ondan sebep gözlerim kırmızı geçiremezdim. Yarın tam olarak hayatım kaldığı yerden devam edecekti. Saten pijamalarımı giydim, parfümümü sıktım. Ay tam yatağıma ışığını düşürüyordu, buradan bile belliydi doğru olanı yaptığım ve ben daha çok inandım yarının güzel olacağına. Dua okudum, onun için bol bol dua ettim. Her şeye rağmen, veda ederken çok çirkin bir cümle kurmasına rağmen, hani derler ya bir insanı tartışma esnasında ya da ayrılırken tanırsınız. O kadar doğru ki, en ufak acaba doğru mu yaptım soruma karşın bu cümleyi aklıma getirmekle birlikte onun için gerçekten tüm kalbimle iyi şeyler istiyorum. Bir tur da kız kardeşim için dua ettim, inşallah kendinle yaşadığın sorunları kendi başına çözecek kadar güçlü bir kız olacaksın ve ben senin başarılarınla ileride çok gurur duyacağım. Kısa zamanda olacak böyle yıllar varmış gibi bahsettiğime bakma, yarın bile daha güzel olacak her şey ikimiz için de. Badminton oynamaya gideceğiz, denizi izleyeceğiz birlikte ve şükredeceğiz. Dualarımla yaşadığım terapi bittikten sonra beni her zaman daha iyi hissettirecek ikinci aktiviteye geçtim. Karanlıkta şiir kitaplarımın olduğu rafa uzandım ve elime Hasretinden Prangalar Eskittim geldi. Belli bu gece için iyi bir seçenek değildi ancak olsun, rastgele açtığım ilk sayfada şu dizeleri buldum : "Serabın bir sonu vardır, Ufkun, sıradağın bir sonu. Uçarın, kaçarın bir sonu vardır Senin sonun yok." Şiir bu yüzden iyi geliyor bana, ne istediğimi yeniden hatırlıyorum. Teşekkürler Ahmed Arif

Kendi evimde değilim bu gece. Değişik garip bir duygu, ait olamama hissi var,üzgünüm.acaba Ankara'da mı kalsaydım

Sevgili günlük, bugünde ölmedik amiinüm.

sevgili günlük şu anda çok güzel bir yağmur başladı ve böyle yağmur yağdığı zamanlarda ben kendimi çok güvende hissediyorum, sanki dünyada tekmişim gibi. ha bi de not bırakayım gelecekteki halime gelecekteki halime not: şimdiye kadar yazdığım bütün notlarda ileride baktığımda yüksek olasılıkla eskiden ne salakmışım diyordum ama bu sefer öyle demeyeceğim genikulata sen hep aynısın sadece eskiden salakmışım diyerek kendini avutuyosun...

Yarın ilk iş günüm, nereye yazacağımı bilemedim ama hem korkudan hem heyecandan hem endişeden geberiyorum.Zaten şehir yabancı, annemin dizinin dibinde mi kalsaydım düşüncesi beynimi kemiriyor, diğer yandan annem o puanla orayı yazmayacaktın beni bırakıp gittin diyor.Sıkıldım,korkuyorum.Kendim ne düşünüyorum pişman mıyım onu bile bilmiyorum ama dalını bırakmış yaprak gibiyim işte. Alışırım değil mi? Sonuçta burada yaşanlarda, çalışma arkadaşlarım da insan yoksa arar mıyım o yolları, o zamanları? Yanlış mı yaptım ki?

zaman zaman bu başlığa gelip içimi döküyorum, önceden yazdıklarımı okudum da büyümek çok güzel bir şey... tecrübelerle kazandığı olgunluk bir insanın bu hayatta ulaşabileceği en huzurlu mertebe. bugüne gelirsek, arka fonumda bu şarkı eşliğinde basıyorum tuşlara. paçulili bir tütsü yaktım, tıpkı onun arabasındaki gibi, tıpkı bana aldığı kolyenin kutusuna sürdüğü esans gibi kokuyor odam. bu beni üzmüyor, güçlü hissettiriyor. yukarıda söyledim ya, büyümek işte böyle güzel bir şey. hayat öyle bir olgu ki gün geliyor sen alıştığın çevreden bambaşka bir yerde buluyorsun kendini, bebek adımlarla uyum sağlamaya çalışıyorsun tüm zorluğuna karşı, saygı duyuyorsun ve yalnızca saygı bekliyorsun. ben nasıl bu insanları böyle kabul edebiliyorsam, onlar da beni böyle sevsin diyorsun. olmuyor... bu sende bir şeyleri kırıyor, birkaç damla akıyor gözlerinden, içinde bir yer epey inciniyor. ama öyle kısa sürede geçiyor ki bu duygu inanamıyorsun... eskisi gibi kendi kendisini suçlayan bir kız çocuğu olmadığını işte tam o anda fark ediyorsun. arabana binip de sahil yoluna saptığın zaman fark ediyorsun, neler neler geçmedi ki bu yolda, bu ne ki? seni bu şekilde kabul edemeyen insanda hata, bu şekil senin bir defon değil diyebiliyorsun gönül rahatlığıyla. pişmanlık benim bu hayatta hiç tatmadığım bir duygu. her şeyi çok doğru yaptığım için değil, her şeyi içimden geldiği gibi dürüstçe yaşadığım için... pişman insan istemiyorum hayatımda. her şey zamanında güzel demiştim, yineliyorum. ben haklı olduğumu duymak da istemiyorum, hakkımın teslim edilmesine ihtiyaç duymuyorum artık çok şükür. son olarak, birhan keskin dizeleri bırakalım buraya, ne güzel yazmış : "Kalkıyor musun? Kalk, ama Kaderinin sesini unutma, gönül gözünün yanına. Ve sözünün içine çektin madem, Madem aldın beni rüyana Bu da benden, dalımdan bir hatıra: Ayrılığın gümüş bilgisidir o, al Helalü hoş olsun sana. Git ve unutma Ha vardır benim dallarım şimdi Ha hatıra."

Sevgili veresiye defteri, Bugün kimse veresiye teklif etmedi. Sevgili veresiye defteri, Dün bakkalın önünden geçen sarı kedi bugün yine geçti. Yüzü biraz asık gibidir. Sanırım canı sıkkındı. Asdfghjklşi

Başım, belim ve gözüm ağrıyor. Sanırım yeterli.

Sevgili günlük Bugün bir kere daha ailemin beni sevmediğini anladım onlardan uzaktayım çalışıyorum kendi paramı kazanıyorum. her gün arıyorum ben aramasam onlar aramıyor aradığımda da anca kendi çıkarlarıyla ilgili konuşuyorlar( bu ay niye az para yolladın, şu al şunu yolla, her ay ne kadar para yollamam gerekiyormuş onun anlaşması vs vs..) Yine de sen bize nankörlük ediyorsun hayırsız evlat muamelesi görmemek için her gün arıyor her istediklerini yapmaya çalışıyorum ve düşünüyorum da ben kendimi unutmuşum bunları yapmaya çalışırken.. bugün sordum kendime ben doğru mu yapıyorum? ben onlar için dişimi tırnağıma takıp çalışırken karşılığında bunları görmek reva mı bana. Bana bir kere kendimi değerli hissettirmelerini istiyorum sadece

sevgili günlük bugün marketteki kasiyere "kolay gelsin" dediğimde bana cevap vermedi. (gözyaşı izleri)

Bu kadar yüksek bir karakterim olmasaydı keşke. Ama bazı şeyleri görmezden gelemiyorum.....

Sevgili günlük, Öncelikle bu başlığı açan kişiye teşekkürlerimi iletiyorum. Her gece artık buradayım. sanırım yazdıklarımın tanıdıklar tarafından okunmadığı tek yer burası. Bugün güzel geçmedi. Çok sevdiğim biriyle tartıştım tüm gün suratı asık dolaştım. Yürümek dahi istemiyordum. Karşıya geçmek için arabaları bekledim. Benim için duran arabaya ben yol verdim otobanin ortasında. O bana yol veriyor, ben ona. O an bir şeyi çok istedim. Ama onu buraya yazmayacağım. Her neyse öylece yürüyordum takatim kalmamıştı. O kadar yorulmuştum ki hem ruhen hem bedenen... Oraya düşüp kalabilirdim. Kimseler kaldırmasın günlerce orda durayım. Akşam oldu. Saatler geçti gece oldu. Saat 1 olmak üzere. Uyuyamıyorum. Sanırım bunun da nedenini yazamayacağım. Bu da bende kalsın. Çok sinirliyim belki kendime belki bir kişiye bilmiyorum. İçimde sinir var ve bunu etrafına çok belli ediyorum. Bugün çok sinirliyim ve en ufak bir hareket veya söz sinirlendiriyor. Öyle saatlerce yazmak istiyorum ama ne yazacağımı bilmiyorum sadece yazmak istiyorum. Hayatım gözümün önünde eriyip gidiyor ve ben sadece bir tribünde oturmuş hayatımı izliyorum. Ne söz hakkım var ne özgürlüğüm. Özgürlükten bahsettiğim de ruhi özgürlük.. Yoruldum günlük. Kötü bir gece oldu bu gecem o yüzden iyi geceler demeyeceğim. Görüşmek üzere

sevgili günlük böyle günü sikeyim. iyi geceler

Sevgili günlük, Bugün fark ettim ki kaybediyorum. Kendimi, ailemi, arkadaşlarımı, geleceğimi... Her gün biraz daha gidiyorum ailem dediğim insanlardan. Her gün biraz daha fark ediyor ve üzülüyorum beni ben olduğum icin seven ailemin menfaat uğruna meğer seviyormuş gibi yaptığını. Ama sımsıkı sarılmak istediğim biri var bunları biraz olsun atlatmamı sağlayan. Çokça hasret ve özlem birikiyor içimde... Her onun sesini duyduğumda sakinleşiyorum. Bu günlerde çıkıp gelsin istiyorum ya da ben gideyim yanına. Sesine sarılıyorum her gün, her dakika. Bu hasret ne zaman biter bilmiyorum ama bitsin istiyorum artık. Çıkıp gelsin şu kapidan ve koşup sarılayım "nerede kaldın?" diyeyim ve içimde biriken ağlamalar ıslatsın omzunu. İyi geceler yanımda olduğun için her dakika şükür sebebim olan, iyi geceler günlük, iyi geceler dünya ve iyi geceler kafamın içinde susturamadığım sesler, iyi geceler...

günlük okumaması gereken bir şey değil mi ya? kimsenin entrysini okumayacağım.

Sevgili Asosyal Sözlük İlk günmüş gibi olamayız ama sende kalıp seni sevmeye devam edeceğim. Çünkü içindekilerin seninle bir ilgisi yok :)

yaşadığım şeylerden ders çıkartıp akıllanmıyorum asla, fakat bugün buraya not düşüyorum artık beni üzen insanları hayatımdan çıkartacağım 03.04.2021

Biten toksik ilişkimin ardından mis gibi çiçek gibi bir hayata başladım. Sürekli okulların açılmayacağına üzülüp kendimi çıkmazlara sokuyordum. Bundan vazgeçtim. Günümü yaşadığım anı daha değerli kılmaya çalışıyorum. Süper ötesi geçmiyor ama kabullenmenin dayanılmaz hafifliği içerisindeyim. Sürekli boşlukta yalnız hissediyordum kendimi. Asla da öyle değilmişim. O kadar çok sevenim değer verenim var ki ben bile şaşırıyorum xjjdjd Ben, bir daha o günleri yaşasam kendime bu kadar eziyet etmezdim sözlük. Hayat denen şey zaten çok zor. Ben daha da zorlaştırıp durmuşum kendime. Başarısızlıklarım da var benim. İki geri bir ileri ilerlediğim kilo verme maceram mesela. Eskiden olsa o suçluluk psikolojisinden çıkamazdım. Şimdi öyle değilim. Sonuçta yapacak ekstra bir işim yok. Yatırımımı kendime yapıyorum. Okulumu online okuyorum. Aile evindeki sorunları elimden geldiğince minumuma indirmeye çalışarak hayatımı sürdüyorum ve aşırı yeme bozukluğum tetiklenmesin diye uğraşıyorum. Tabi bazı şeyler elimde olmuyor. En dibi görüyorum. Pollyanna gibi dolaşmıyorum ortada ama hani o homosapiens’de geçen mutluluk skorumu var olan duruma endekslediğim için basit gibi görünen şeyler iyi hissetmemi sağlıyor. Hep yüksekte kalıyor. Çünkü mutluluk skorunuz onken beşte olmak sizi üzüyor olabilir ama bu skor üçken beşte hissetmek mükemmel bir şey. Günlerim de böyle geçiyor işte sözlük. Yeni yeni kendimi buluyor, sanki hep salgınla yaşıyormuşuz gibi davranmaya çalışıyorum. Hayatımdan giden her şeyin de bana o kadar faydası oldu ki. İyi ki defoldunuz hayatımdan. Değersiz hissettiğim her anın misliyle huzurlu uyandığım sabahlarım var artık.

Sevgili günlük, Gün geçtikçe ona daha da fazla bağlanıyorum. Kimseye baglanmadığım kadar fazla bağlanıyorum. O yüzden her geçen gün, her geçen dakika onu kaybetme korkum daha da artıyor. Onun olmadığı bir dünyada yaslandigim dağ yıkılmış, kendini öyle kimsesiz ve yalnız hissetmek kaçınılmaz olacak biliyorum. Biliyorum bir gün onu kaybetmek zorunda kalacağım. Ben onu çok seviyorum sözlük. O benim en sevdiğim. O benim her şeyim, dünyam, hayatım. Ben hayatımı kaybetmek istemiyorum. İyi geceler Görüşmek üzere...

sevgili günlük bugün bir yıldız daha ebedi filoya intikal etti.

sevgili günlük artık hayatımda güzel şeylerin olmasına ihtiyacım var. hatta öyle bir haldeyim ki bir şeylerin olmasına ihityacım var. ben ona bağlandıkça o beni itiyor. yaklaşmaya çalıştıkça elinin tersiyle itiyor. üzülüyorum ama üzülmemem gerektiğini biliyorum. çünkü bunların olacağını bile bile kendime hakim olamadım. kalbime yapma diyemedim. neden üzülüyorum o zaman? belki de içimde küçük bir umut böyle olmayacağını düşünmüştür. zaten günlük, her şey o umut parçasından dolayı oluyor. bazen hissetmemek istiyorum. hiçbir şey. sevinç dahi. uf.. ben ne yapacağımı bilmiyorum günlük. hangi yolu seçeceğimi bilmiyorum. yol seçmeli miyim bilmiyorum. ben artık beklemek istemiyorum. gençliğimi bu şekilde yaşamamalıydım kesinlikle. hoş şeyler olmalıydı benim hayatımda da. acaba ben hep ihitimali olmayanları mı isteyeceğim?

Bir haltlar yiycem yine sözlük. Bugüne kadar başıma gelen can sıkıcı bütün olaylar, aklımda kalacağına midemde kalsın mottom yüzünden geldi. Yine devam etmekte ısrar ediyorum

Bekâr ve çocuğu olmayanların günahı ne?

Sevgili günlük, Her şey üst üste geliyor bu aralar. İnsanların en ufak tavırlarını umursar oldum. Bir oflamaları bile kırılmama yetiyor. Bu aralar fazla hassaslaştım ve sayabilecegim çok fazla şey var. Tek dayanma gücüm o. Bazen kaybetme korkum oluyor. Ne yalan söyleyeyim biriyle konuşunca bile belli etmesem de sanki uzaklaşacakmış gibi hissediyorum. Onunla paylaşacak her şeyini, onunla geçirecek her dakikasını gibi geliyor. Ona bunu söylemeye cesaretim olmadığından buraya yazıyorum. Fazla duygusalım bu yüzden fazla abartı yaşıyorum duygularımı. Bundan vazgecemiyorum. Belki de ilk defa birine bu kadar bağlandığım içindir. Bu yüzden bağlanmaktan korkuyorum. Çünkü her geçen dakika bağlandığım gibi her geçen dakika kaybetme korkum oluyor. Her türlü kötü zamanlarımı iyi zamanlarımı onunla geçirdim. O benim her şeyim olmuşken bu korkuyu yaşamak kötü bir ızdırap veriyor. Bunu atlatır mıyım bilmiyorum ama içimde halletmeye çalışacağım. İyi geceler Görüşmek üzere...

Sevgili günlük, bugün uyandım ve birazdan tekrar uyuyacağım ve sonra tekrar uyanıp gece tekrar uyuyacağım. Tüm günlerim çoğaltılmış gibi ve yaşamak denilen kavramı sadece fiziksel olarak karşılayabildiğimi hissediyorum. Şöyle bir deniz kenarına gidip akşama kadar çığlık atmak istiyorum, deli gibi ağlamak istiyorum. Ve sevgili sözlük keşke her insan mutlu olduğu kişilerle yaşayabilse. Ben kendime zor dayanırken bir de asla anlaşılamayan aile işin içine girince ekvatoru 10 kez koşabilecek darlık seviyesine ulaşabiliyorum. Kısacası özetleyecek olursam İMDAT sözlükçüğüm İMDAT!

Sevgili günlük ; Bugün biraz farklılık olsun diye salonda ders çalıştım. Sonra sınava girdim. Sonra uyudum, sonra uyandım. Biraz oyun oynadım, sonra yine uyudum. Çok verimli geçiyor günlerim şükürler olsun. Böyle 1-2 yıl daha devam edersek hareketsiz kalmaktan böbreklerim iflas edicek. Ayrıca çok teşekkür ederim sevgili günlük sen de olmasan kime anlatırım bu güzel aktivitelerimi. İyi geceler sevgili günlük inşallah yarın montumun üstüne montunu asar.

Bugün babamın doğum günü. Onsuz ilk doğum günü. Hep erteliyorum acılarımı. Yas sürecine bile girebilmiş değilim. Kabullenemiyormuş insan her zaman bazı şeyleri. Sanki akşam eve gelecek de ben yine ona sürpriz yapacakmışım gibi... Hayatımda ilk kez “Acaba babama ne hediye alsam?” diye düşünmediğim bir nisan ayı geçiriyorum. Nerede olursa olsun beni gördüğüne, duyduğuna inanıyorum. Muhtemelen bugünü “Şimdi uzaklardasın, gönül hicranla doldu...” şarkısıyla bitireceğim. Bana merhamet dolu bir kalp bıraktığı için iyi ki benim babam olmuş. Ona artık sadece dualar hediye edebiliyorum.

Kötülük yapmaya bahane arayanda "şeytana uydum" diyip sıyrılıveriyor. Şeytan yapmaz lan sizin yaptıklarınızı.

sevgili günlük, bugün telefonumu birkaç saatliğine uçak moduna aldım. sinirliydim ve onu kırmaktan korktum. sinirimi ondan çıkarmaktan korktum. uçak modunu saatler sonra kaldırdığımda sadece tek bir kişi beni merak edip korkmuştu. annem veya babam değil sadece o. ilk kez hayatımda birisi beni bu denli merak ediyor ve korkuyor. her ne kadar sonu kötü de olsa bunu bu şekilde öğrendim. size siz olduğunuz için değer veren insanları kaybetmemeye çalışın. zira onların kalpleri çok güzel. ben yaşadığım süre boyunca her ne olursa olsun aramızda, onun o güzel kalbini içimde saklayacağım hep. bir de bugün ilk defa ağladığımı duydu. hiç duysun istemezdim. kendimi zor tuttum. gözlerimden yaşlar süzülürken gülerek konuşmaya çalışıyordum ağladığım belli olmasın diye. ama sonra anladı normal olarak. tüm sinirim onunla konuştuktan sonra geçti. her şeyi yıkıp geçerken ona geldiğimde duraksıyorum. bunca yıkıntının arasından çıkıp ona sığınıyorum. sözlük aslında biliyor musun o benim her şeyim olmuş. öfkem, kızgınlığım, heyecanım, mutluluğum... anlayacağın en güzel duygularım. sevgimin karşılığının en güzelini bulacağımı hiç tahmin etmezdim. teşekkür ederim hayat, bana onu hediye ettiğin için. iyi geceler görüşmek üzere...

Günlerim fotokopi gibi, yat kalk, çalışırken de evden işe işten eve, acınası rezil bir yaşam tabi bun yaşamak denirse. Şu genç yaşında ömrüm boşa gidiyor gibi hissediyorum. Ülke ülke gezmem gereken yaşta şehir dışına bile çıkamıyorum. Lafa gelince gençliğinizin kıymetini bilin, hangi gençlik ? ''Sahi gençliğin kıymeti nasıl bilinir ki ?''

konuşamıyoruz sözlük. içimde söylemek istediğim şeyler var söyleyemiyorum. en ufak bir şey görsem tamam diyeceğim. olmuyor. iyi geceler görüşmek üzere

Kendimi kendimden o kadar güzel gizliyorum ki bazen duygularımın, düşündüklerimin ben bile farkında olmuyorum. Sürekli arka planda çalan şarkılar gibi düşüncelerim de beynimde dolanıyor. Bazen sesi o kadar kısık oluyor ki onu duyamıyor fakat ona göre hareket ediyorum. Şu ara kendimi fazlasıyla mutlu hissetsem de beni üzen olaylar hala aklımda, ama onlara rağmen mutluyum. Ben mi bu fısıltılara alıştım yoksa eskisi gibi şiddetli değil mi emin değilim. Sürekli iç çatışmalar yaşıyorum, başlangıçta bunu kaldıramakta çok zorlansam da şu an daha az etki ediyor. Kendimi anlamaya çalışıyor, bazı şeyleri boşvermeyi öğreniyorum, belki de bu yılın tek artısı bu

Sevgili günlük bu günde boş insan kotasını okul grubuyla doldurdum devamı yarına 🤦

sevgili günlük, bugün de akademik gözyaşı döktüm. emeği geçen herkese tşk.

Bu hayatta yeni bişey daha öğrendim çok güzel bişey ama ve çok mutlu oldum beni çok seven biri var herşeyden herkesten çok seven o kadar çok seviyor ki ben daha önce böyle bişey görmedim benim mutluluğum için sevgisinden vazgeçen biri sevgisini kalbine gömmüş biri ama çok şükür öyle bişey olmadı vazgeçmedi vazgeçmesin de o hep benimle olsun benim olsun ben onu çok seviyorum be olursa olsun her zaman onun yanında olacağıma söz veriyorum. İyi geceler.

Bu gün çok güzel bir gün en sevdiğimle bir olduk çok mutluyum daha da mutlu olacaz inşallah geleceğimde onun geleceğimizde bizim olmamız çok huzur verici. Sana kavuşmanın hayaliyle yaşıyorum en kısa zamanda yanında olacağım.

(#4155099) söyledim sözlük, söyledim. çok güzel oldu. tek bir şey kaldı. onu da çözebilirsem artık her şey çok güzel olacak.bu arada her gün yürüdüğüm yolda ki ağaçlar çiçek açmış ya da bugün fark ediyorum, bilmiyorum. çok güzeller

canım sıkılaayy

piyano çalmak ve tiyatro yapmak istiyorum. içime böyle güzel bi heves gelmişken sönmesin istiyorum..

Sevgili asosyal günlük, güzel bir dert yazmıştım aslında buraya ama çok romantik olunca utandım geri sildim. Sadece onu sevdiğimi ve aramızda ne yaşanırsa yaşansın onun, benim çok değerli bir parçam olduğunu buraya yazmak istiyorum.

Geçmiyor. Hiçbir şey geçmiyor. Artık bu saçma düzende hiçbir şey yolunda gitmiyor. Mutlu olabilmek o kadar zor ki. Gençliğimizi çalan yaşlıların bize öğüt vermesi ayrı dert. Bir şeyler öğreniyorsun, geliştiriyorsun kendini. Sonra cahilin teki gelip sana bir sürü laf söylüyor. Cahille sohbeti kesmek de çözüm değil ki. Bir “günaydın” mesajına hasret insanlar olarak ölüp gideceğiz muhtemelen. Dünyada bir sürü insan var ama hepsi de o kadar yalnız ki...

Merhaba günlük. Ben aslında günlüğe karşıyım. Ne o öyle ya? Haftalığı tercih ederim. Ya da aylık. Ama en iyisi haftalıktır. Aylık olursa mesela 15. gün işten çıksan para alamazsın. Vermez ibneler. Günlük olunca da ilk gün paramı alınca işi bırakıyorum. Haftalıkta en azından bir hafta falan çalışırım. Ne anlatıyor bu yavşak dediğini duyar gibiyim günlük. Ben de bilmiyorum. Canım sıkılıyor işte nabıyım? Kime anlatıyım he kime anlatıyım? Aynen sus zaten hiç cevap verme. Yazıklar olsun sana verdiğim emeklere. Şimdi yüzüne tükürürdüm ama yüzün tam olarak neresi oluyor onu da bilmiyorum ki. Bir de para verdim lan ben buna. Tükürmiyim en iyisi. Başka bir şey için kullanırım ben bu defteri.

Bugün zor bir gündü. Yarın son iş günü ondan mutluyum ama yapılacak silyon tane iş var. (bkz: Nasip)

Bugün yine susmam gerektiğini öğrendim. Ben kimi sevsem olmuyor. Kime değer versem olmuyor. Bugün düştüm yine Turgut Uyar şiirine: “Sevgim acıyor, kimi sevsem kim beni sevse...”