yaklaşık olarak 3 gün önceydi.

rüyamda babaannemin ben artık bu hastalıklara dayanamıyorum deyip öldüğünü görünce bende ağlıyordum. uyandığım gibi yanına gittim ve rüyamı anlatınca dayanamayıp yine ağlamıştım. ama buna rağmen o yine gülümsemişti.

az önce. konular yetişmiyor diye ağlıyorum, burnumdan baloncuk yapmadığım kaldı.

Ağlama değilde en son bugün gözlerim doldu. Aklıma geldi bakayım dedim 3 haftadır youtubeye video atmamış. Hiç tanımadığım bir insan için ilk kez böyle hissediyorum umarım iyisindir zeynep yüzün hep gülsün :) inşallah

twitter da gördüğüm ve beğendiğim bir tweeti de sizlerle paylaşmak istedim
"arkadaşlar,yıllardır çiçek yetiştiriyorum.. şunu rahatlıkla söyleyebilirim, bazı topraklarda hiçbir şey yeşermez. kendinizi yormayın..."

kitap okumak istiyorum.
bir buçuk aydır finaldi, büttü derken okuyamıyorum. nefes alamıyor gibiyim, boşum, bomboşum. dünya dönerken benim dünyam dönmüyor, biraz daha okumazsam yokluğundan titrer hale geleceğim.

şu an yaşadığım hayattan o kadar sıkıldım ki anlatamam.
boşa yaşıyorum amına koyayım.

allah'ım birkaç milyon dolar ateşlede keyfimizi sürelim şu hayatta

üni hayatımın ikinci senesindeyim ve ilk kez bute kaldım çok üzgünüm amk.

bakın abartmıyorum benim için 10/10
ev yapımı hamburger dışında hepsi getir götürünü yapar.

neyse gidemde yiyem karnım acıkmış

saat: sıfır üç otuz altı

rabbimden niyaz ediyorum; bana bir yol bahşet!
öyle yolsuzum ki yolcu olmam gerekirken
şimdiden araftayım en buluğ çağımda
(hisarbuselik şarkılar beni boğar.)

razıyım ömrümü heba etmeye.
cehenneme düşmeye değil,
cehennem olup yanmaya!
razıyım bir ömür daha onsuzluğa..

en ihtiyaç sahibine, en faydalı halimle
ve mümkünse olabildiğince geniş kapsamlı
hayırlara vesile olmak istiyorum el-vehhâb
bana rahmet eyleyeceğin bir yol bahşet!

.

gittiğinden beri yassı elmalar çürüdü
sokak kedileri artık karakolluk oluyor
yani ne biz olduğumuz gibi göründük,
ne de olanlar göründüğü gibi oldu

kıpırtısız alaşımlardan çıktım
yevmiyem elimdeki fotoğraf
lazım değil nefes almak
bulmalı uğruna ölünecek huzuru

.

sondaj yüklü denizler var
içlerinden geçemiyorum
bağrışımla dağılıyor akroter
hani ulan poseidon?

yaşıyorum bir troy dyer versiyonu olarak.
bağırıyor içimdeki en yüksek perdeden
çalışmak istemiyorum bir deney faresi olarak!
benden rant sağlanması fikri.. bana çok uzak.

.

gördüğüm en kevin carter insansın
(her insan biraz belgesel fotoğrafçısıdır)
gittiğinden beri allah beni sevmiyor
zira ben o günden beri boş duruyorum..

sonrasını düşünmek