Yıllar önce lisede arkadaşlarla hıdırellez gecesi için bir inanış duymuştuk, eğer ekmeğin arasına tuz döküp yersek ve konuşmadan uyursak evleneceğimiz kişiyi rüyada görürmüşüz diye. Bir arkadaşım yaptı, bakalım evlenirse doğruluğunu test edeceğiz.
Dileklerinizde bizi de unutmayın , gününüz kutlu olsun 🎈
Evimden hatta doğduğum şehirden soğmama sebep.
9 yaşlarında minicik bir kız çocuğu hala unutamıyorum. Terapiler ilaçlar geçmedi bi türlü içimdeki korku.
Komşunun 25 26 yaşlarındaki yaratık oğlu.
Hala unutamıyorum kollarımdaki baskıyı. Çocuğum be çocuk.
Müstakil iki katlı bi evimiz var dam denir bizde birleşik atlayarak geçiliyor. Ne diye çıktım dama akşam akşam ağzımı kapatıp çekti kuytuya debelenişimi hatırlıyorum. Kapalı yerde dar alanda duramam elim kolumu azıcık biri tutsa deliriyorum hala. İğrenç yaratık diğer komşu terasın ışığını açmasa dahada ileri gidecekti. Ben ne yaşadığımı yıllar sonra anlayabildim. Kimseye söyleyemedim hala terapistim dışında. Bi kaç ay sonra şehir dışına taşındık rahatladım ama 2 yıl sonra geri döndük aynı çöplüğe. Beni her gördüğünde pis pis sırıtması. Bütün aile çıkıp dama yatıyorlar bizimkiler aşağıda kalamıyorum tek mecbur o dama çıkıp yatıyorum. Bizimkiler sabah ezanı iniyorlar aşağı bu pislik sırıtarak beni izliyor kalktığımda. Ben o derin korkuyu iliklerime kadar hissediyorum hala. Senin ve sizin gibilerin allah belasını versin. Çocukluğumuzu çaldınız. Kısa süre sonra o şehirden taşınmamıza rağmen her dışarı çıktığımda bi yerden karşıma gelecek diye ödüm kopuyor.
Benim bu ülkeden kaçmak isteme sebebim bu pislik.
Yıllar sonra Annemin ve teyzemin de çok yakın bi akrabası tarfından çocukken tacize uğradıklarını öğrendim. O hala ışıklar kapalı uyuyamıyor yada yalnız. Üzülmesin diye diyemedim bana yapılanları.
Bu başlığa yazmamıza sebep olan yaratıklar yer yüzünden silinsin artık.
Hala bi çocuk haberi gördüğümde hüngür hüngür ağlıyorum. Allah belanızı versin.
O zamanlar liseye yeni başlamıştım. Lisedeki din kültürü öğretmenim beni çok sevmişti ben de onu sevmiştim tabi çok iyi niyetli benim iyiliğimi istiyor benimle konuşuyor felan diye masumca seviyordum. Ama zaman sonra bana artık dokunmaya, çimdik atmaya, öpmeye hatta ısırmayı teklif etmeye başlamıştı. Beni arkadaşlarımdan uzaklaştırıyordu onlar yanlış yoldalar onlarla muhatap olma diyordu. Salak kafam ben de hala diyorum ki beni çok seviyor ondan. Bir gün merdivenden çıkarken elimi tuttu elimi çektim ama bu sefer yine tutmakta ısrarlıydı. Trip atardı ondan uzak davrandığımda bir de. Yine o gün şuan ki en yakın arkadaşım, merdivende bizi görmüş. Beni okul çıkışı kenara çekti ve bu adamın davranışlarını uzun zamandır gözlemlediğini bana karşı olan tavırlarının hiç de normal bi sevgi olmadığını anlattı. Olaya dışardan bi gözle baktığımda farkına vardım gerçeklerin. O gün hıçkırarak ağladım arkadaşımın omzunda. Eve gittim yıkanmak istedim ağlayarak suyun altında saatlerce kaldığımı biliyorum. Sonrasında ise kendimi tamamen uzaklaştırdım çok şükür ki. 1 ay sonra da okuldan siktir olup gitti şerefsiz.. Hala aynı şehirdeyiz. Ölmedi de bildiğim kadarıyla. Geceleri mesaj atardı bana o zamanlar geçenlerde numaramı unutmamış 3 yıl sonra mesaj attı elim ayağım boşaldı yine arkadaşım vardı yanımda. Yanlış numara diye mesaj atıp engelledi. Arkadaşım olmasaydı belki de çok daha kötü şeyler olabilirdi. İyi ki hayatımda ne diyeyim... Umarım kimse böyle bişeyler yaşamaz.
bi nevi ölüp bir daha dirilmektir.
çığlıklarım duyulmasın diye kafamın yastığa bastırıldığı, gözyaşlarımın ağzıma kadar dolduğu, en son gülmekle ağlamak arasında kaldığım o gün öldüğümü biliyorum. her ölüm bedenle sınırlı değildir. tek bi şey söylemiştim, ben bunu hak etmedim, neden izin verdin allahım? uzun bir süre küs kaldım ona. herkese. dünyadaki ölü, diri herkese. sonraysa ayağa kalktım, tek başıma, ben hep tek başımayım aslında, ama o kız çoktan ölmüştü, biliyorum. bulduğum bir makasla kollarımı, boynumu, karnımı her yerimi kanatana kadar çizmiştim. bunu ancak kan temizler diye düşündüm sanırım. sonra da olabilecek en kötü, en berbat, en hastalıklı şeyi düşündüm. bunu hak edecek kadar kötü bir insan olduğumu.
kendimden daha kötü bir düşmanım yok benim.
kafamın içinde, gerilerde öyle bir karanlık var ki bazen onunla baş edemiyorum. bazen öyle bir yıkılıyorum ki ayağa kalkamıyorum.
ama artık önüne bakma vakti. öbür türlü yaşanmıyor.
kötü insanlara denk gelmemiz bizim suçumuz olmadığı gibi bizi kötü de yapmaz. hayat herkesi farklı sınavlarla sınıyor. ben bu sınavlara çok karşı olsam da benim karşı çıkmam bi halta yaramıyor maalesef. hayatın düzeni böyle. yüreğimizde taşıdığımız taşları dökelim ki daha hafif ilerleyebilelim.
lağım çukurundan gün yüzüne çıkan anılarımın arasına pembe kalpçiklerimi de sıçtığıma göre gidebilirim.
en azından bize bunları yaşayanlarla evlendirilmek gibi bir bahtsızlık yaşamadık. çok var tecavüzcüsüyle, istismarcısıyla evlendirilen. allah topunun cezasını versin.