Sevgili günlük,
Her şey üst üste geliyor bu aralar. İnsanların en ufak tavırlarını umursar oldum. Bir oflamaları bile kırılmama yetiyor. Bu aralar fazla hassaslaştım ve sayabilecegim çok fazla şey var. Tek dayanma gücüm o. Bazen kaybetme korkum oluyor. Ne yalan söyleyeyim biriyle konuşunca bile belli etmesem de sanki uzaklaşacakmış gibi hissediyorum. Onunla paylaşacak her şeyini, onunla geçirecek her dakikasını gibi geliyor. Ona bunu söylemeye cesaretim olmadığından buraya yazıyorum. Fazla duygusalım bu yüzden fazla abartı yaşıyorum duygularımı. Bundan vazgecemiyorum. Belki de ilk defa birine bu kadar bağlandığım içindir. Bu yüzden bağlanmaktan korkuyorum. Çünkü her geçen dakika bağlandığım gibi her geçen dakika kaybetme korkum oluyor. Her türlü kötü zamanlarımı iyi zamanlarımı onunla geçirdim. O benim her şeyim olmuşken bu korkuyu yaşamak kötü bir ızdırap veriyor. Bunu atlatır mıyım bilmiyorum ama içimde halletmeye çalışacağım.
İyi geceler
Görüşmek üzere...