Sevgili günlük,
Öncelikle bu başlığı açan kişiye teşekkürlerimi iletiyorum. Her gece artık buradayım. sanırım yazdıklarımın tanıdıklar tarafından okunmadığı tek yer burası.
Bugün güzel geçmedi. Çok sevdiğim biriyle tartıştım tüm gün suratı asık dolaştım. Yürümek dahi istemiyordum. Karşıya geçmek için arabaları bekledim. Benim için duran arabaya ben yol verdim otobanin ortasında. O bana yol veriyor, ben ona. O an bir şeyi çok istedim. Ama onu buraya yazmayacağım. Her neyse öylece yürüyordum takatim kalmamıştı. O kadar yorulmuştum ki hem ruhen hem bedenen... Oraya düşüp kalabilirdim. Kimseler kaldırmasın günlerce orda durayım. Akşam oldu. Saatler geçti gece oldu. Saat 1 olmak üzere. Uyuyamıyorum. Sanırım bunun da nedenini yazamayacağım. Bu da bende kalsın. Çok sinirliyim belki kendime belki bir kişiye bilmiyorum. İçimde sinir var ve bunu etrafına çok belli ediyorum. Bugün çok sinirliyim ve en ufak bir hareket veya söz sinirlendiriyor. Öyle saatlerce yazmak istiyorum ama ne yazacağımı bilmiyorum sadece yazmak istiyorum. Hayatım gözümün önünde eriyip gidiyor ve ben sadece bir tribünde oturmuş hayatımı izliyorum. Ne söz hakkım var ne özgürlüğüm. Özgürlükten bahsettiğim de ruhi özgürlük..
Yoruldum günlük. Kötü bir gece oldu bu gecem o yüzden iyi geceler demeyeceğim.
Görüşmek üzere