anksiyete

endişe demektir, bozukluğu hayatı zindana çevirir büyük sorundur öldürmez süründürür

kaygı. bozulduğu an hayatınızı yönlendirmeye başlar. üzerine bir de teslim olursanız hayattan zevk alma ihtimaliniz kalmaz. (bkz: cipralex)

veya endişe, canlılarca deneyimlenen kaygı, korku, gerilim, sıkıntı halidir. nedeni belli olmayan tedirginlik hali olarak da açıklanabilir. anksiyete bazı kuramcılara göre yaşanan iç çatışmaların sonucudur. bazı kuramcılara göre öğrenilmiş davranışlardır. canlıların dış ortama uyum çabasında koruyucu bir tepkidir. denetim dışına çıkıp kişinin işlevselliğini aksattığında anksiyete bozuklukları olarak incelenir. psikiyatride bir grup hastalığın genel adıdır. terleme, titreme, çarpıntı vs. gibi bedensel belirtileri görülebilir. başına kötü bir şey geleceğini düşünme, rezil olmaktan veya komik duruma düşmekten korkma gibi bilişsel (düşünsel), fakat çoğu kez nedeni belirsiz, tanımlanamayan bir gerginlik durumudur. anksiyete tedavisi en az bir yıllık ilaç tedavisi şeklinde seyreder. bunun yanı sıra derin nefes alıp vermek endorfin salgılanmasına neden olduğu için hastaları rahatlatır. masaj, aromaterapi, telkin gibi yöntemlerin de işe yaradığı bilinmektedir. (bkz: başkasının zararına sevinme)

her bireyin yaşamının belirli dönemlerinde yaşadığı ,çeşitli fizyolojik belirtilerin eşlik ettiği,sıkıntı,endişe duygusu ve yaşantısıdır.

şu an nedensizce içinde bulunduğumu hissettiğim durum,acil sakinleşmem gerek.

geldi yine canını sevdiğim

sevgili psikoloğumun bana bu teşhisi koyup verdiği ilaçlarla hayatımı kör kuyulara attığı bi hastalık.

sürekli tedirginlik, sürekli huzursuzluk durumu. heran bir şey olacakmış hissi insanın omrunden ömür götürüyor. acaba su olur mu bu olur mu diye düşünürken geçiyor zaman. maalesef kaygı bozukluğu günden güne artıp artik kontrol edilemeyecek noktaya gelmişse ve tedavi edilmezse insanın hayatini olumsuz yönde etkilemekte.

bir arkadaşımda var hayatı zindan yemin ediyorum sakinleştirmek çok zor ama yanında olmazsan daha kötü olur. allah düşmanıma vermesin öyle bişey yani

allah senin de krizinin de atağının da belasını versin. ölmek kurtuluştur yemin ederim. bırakmıyor yakamı berbat şey.

bu serefsizin nobetleriyle ugrasmam yetmezmis gibi bi de kankasi olan urtiker ile bas etmeye calisiyorum, ne diyeyim tez zamanda dostluklari bozulur ins

kötü bir şey. gün içerisinde beni yoklamasına alışığım fakat en mutlu günümü bile zehir etmesi çok ayıp. üniversite mezuniyeti kepler fırlatılacak, herkes çok mutlu; ailem, arkadaşlarım, nitekim bende öyle. bölümümle birlikte sahneye kurulan platformda yerlerimizi aldık. klişe konuşmalar gerçekleşiyor, arkadaşlar arası fısıldaşarak gülüşmeler vs. tam o an buldu beni kendisi. önce gözlerim dolmaya başladı ama çaktırmamam gerek gülümsüyorum sürekli fotoğraflara kameralara. i̇çimde fırtınalar kopuyor, bağıra bağıra ağlamak istiyorum ama tutuyorum kendimi. en sevdiğim hocam gözlerimden süzüldüğünü görmüş, sahneden inince iyi misin diye soruyor. evet mutluluktan hocam diyip üstüne bir de kahkaha patlattık. dışı sizi içi beni yakar...

atlattım sandım, dönüşü çok ani oldu. 2 yıldır her an ölmek istiyorum. artık ya öleyim ya da eski hayatıma geri döneyim cidden gücüm kalmadı, yapılacak hiçbir şey kalmadı.

Uykudan gözlerimi açar açmaz kalp atışımı kulaklarımda hissediyorum. Ah be anksiyete bu okulla beraber beni öldürceksiniz.

Anksiyete veya endişe, canlılarca deneyimlenen kaygı, korku, gerilim, sıkıntı halidir. Nedeni belli olmayan tedirginlik hali olarak da açıklanabilir. Anksiyete bazı kuramcılara göre yaşanan iç çatışmaların sonucudur. Bazı kuramcılara göre öğrenilmiş davranışlardır.

(bkz: Kaygı bozukluğu) Çağımızda kendine yer bulan ve hayatımızı kapsayan bir durum. Normalde sosyal anksiyete gibi türleri psikolojik hastalık kabul edilip reçeteli ilaçlar verirlirken artık bu kaygıdurum bozukluğu herkeste rastlanabildiği için daha çok toplumun problemi haline gelmiş sanırım. Eskiden "anksiyetem belirdi" tarzı lafları çok garipserdim, nasıl ya bu adam hasta mı derdim. Aklımda bipolar borderline tarzı psikolojik bi hastalık olduğu kalmış o zamanlar. Sonra herkeste rastlanmaya başlayınca normal gördüm galiba.

Az önce bir tweet okudum şey yazıyordu anksiyetesi olan insanlar önceden izlediği dizi. Veya filmleri izlemeye meyillilermiş ne olacağını bildikleri için kendilerini güvende hissediyorlarmış bu doğru olabilir mi? Eğer öyleyse ben baya sorunlu bir tipim

anksiyetem var ve bir kere okuduğum kitabı, izlediğim filmi, diziyi, tiyatroyu ne kadar beğenmiş olursam olayım imkanı yok bir daha izleyemem. ben daha çok kişisel hayatım içerisinde kaygılı ve endişeliyim. genele vurmak anlamsız zaten ama anksiyete sahibi insanların böyle bir eğilimi olması da muhtemel tabii.

mindlab enstitüsünün yaptığı araştırmaya göre 6 şarkı anksiyeteyi hafifletiyormuş; all saints- pure shores mozart-canzonetta sull'aria coldplay- strawberry swing enya- watermark dj shah- mellomaniac marconi union- weightless kaynak

"aksiyetesi olan insanlar önceden izlediği dizi veya filmleri tekrar tekrar izlemeye meyillilermiş. çünkü devamında ne olacağını bildiklerinden, kendilerini daha güvende hissediyorlarmış" twitter'da gördüm bunu, eğer doğruysa aksiyete derecemi tahmin edemiyorum çünkü sabah izlediğim filmi akşam da izlerim. ve en önemlisi yeni film izlemektense, eskiden izleyip beğendiğim bir filmi tekrar izlemeyi tercih ederim.

Duygu durum ve kaygı bozukluğu. Hayatı burnunuzdan getiren ütopik bir psikolojik rahatsızlıktır. Hepimiz bir kere gece uyumadan önce annemizin babamızın öldüğünü düşünüp ağlayarak uyumuşuzdur zannediyorum. Ha bu işte onu 15 level falan üstü. Türlü türlü felaket senaryoları yazmanıza sebep olarak sizi olduğunuz ortamdan hızlıca uzaklaştırır. Ben bir gün en fazla ne düşünebilirim diye yazdım. O komplo teorileri ile 8 serilik korku filmi çıkar. Asıl sorun ise kurduğunuz komplo teorileri değil de vardığınız sonuçtur. Hicbir zaman iyi olmaz bu da anlık krizler geçirmenize sebep olur. Doktorum iyi hissetmek kitabını tavsiye etmişti. Eğer bu sorunu yaşayan varsa aranızda bende tavsiye edebilirim. Ama umarım yoktur :) Bu arada ben az çok yendim sayılır darısı yaşayanların başına :) (bkz: tavsiyem size tavsiyem)

David Burns- iyi hissetmek kitabını okumak iyi gelecektir

Yıllardır mücadele ettiğim psikolojik bir rahatsızlık olur kendileri. Çoğu uykusuz gecemin sebebi,mutlu olduğum her anda arkamda beliren koca bir olumsuzluk gölgesi,zihnimde ucu bucağı olmayan düşüncelerin kaynağı, yalnızlığa alışmamın hatta yalnızlığı sevmemin en büyük nedeni ve terkedilme korkusunu fazlasıyla yaşamama sebep olan bir hastalık. Anksiyete tanısı konulmadan önce bu düşüncelerimin, korkularımın, endişelerimin normal olduğunu düşünürdüm.hala daha acaba doğru tanı konuldu mu diye düşünmüyor değilim.iyi bir psikolağa ya da psikiyatriste gitmeden emin olamayacak gibiyim

Son altı küsür yıldır vardı ben de. Şimdi nur topu gibi bir kardeşi var artık. Geçen hafta öğrendim panik atağım varmış. Birlikte hayatımın içine edecekler gibi püüü

Bana inanılmaz değerli anlar yaratan ikizimdir kendisi. Bazen çok zor oluyor anlaşamadığımız kavga ettiğimiz oluyor ama kim ikiziyle kavga etmeden geçinip gider ki? Ne olursa olsun barışmaya çalışın, sizi yönetmeye başladığı anda içinizden haklısın önlemini almazsak sandığımız gibi bi felaket çıkabilir ama yaşanması gereken her şey yaşanır unutma kardeşim "kul plan yapar kader gülermiş" Ya sen kaygılandığın yere odaklanıp koşarken düşüp dilin dişlerinin arasında ezilir koparsa. Aptal olma önce kendin önce kendin!

etrafımda birçok kişi daha bir kere doktor yüzü görmeden anksiyetem aşağı anksiyetem yukarı diye geziyor. Bunu da popüler hastalıklardan yaptılar, tabi ameliyatı yok nasıl olsa hepiniz oldunuz bir anda anksiyeteee

geldi yine bak, uyutmuyor. imdaaat nefes alamıyorum ve midem bulanıyor

Dünyanım en berbat rahatsızlıklarından biridir. Geçen yıl üniversite sınavına 1 ay kala psikologa gitmiştim ve ilk orda tanı kondu. Inanmadım yani kendimi yanlış anlattım depresyondayim ama doktor anksiyete diye düşündü dedim ama sonradan düşününce anksiyetem olduğunu anladım. Malesef günümüzde psikolojik rahatsızlıklar sanki havalı bir şey gibi,ilgi görme sebebi gibi düşünülüyor. Bu çok aptalca. Bu rahatsızlıkları derinden yaşayanlar zaten mevzunun ne derece iğrenç ve istenmeyen bir şey olduğunu bilirler. Ben genelde yoğun bi anksiyete krizi yaşamıyordum. Ağlama krizleri çok yoğun oluyor ama böyle stresten soluksuz kaldığım fenalaştığım bir an yoktu. Ta ki düne kadar. Geceleri ders çalışıyorum,evde de herkes uyuyor olunca beni stres sancıları basıyor. Dün gece de lavabaodan çıktım birden içime öyle bi şey oturdu ki neden yaşıyorum diye sorgulattirdi bana. Elim ayağım titriyor,kafamda tonla düşünce geçiyor hangisini kontrol edeceğimi bilemiyorum,bir yandan ağlamak istiyorum ama aglayamiyorum,yutkunamıyorum özetle boku yedim. O an öyle bi hale giriyor ki insan kendine zarar vermek ölmek istiyor. Çok iğrenç bi andı. Masadaki ne var ne yoksa aşağı attım. En son o şekilde rahatladım. Sonra elim ayağım öyle bi boşaldı ki sanki box maçından çıkmışım da birden gücüm takatim bitmiş gibi. Allah yardımcım/ız olsun. Şu allahın belası sınava ne kadar anlam yüklediysem psikolojimi kaba tabirle sikip attı. Nerden başlayıp nasıl tedavi olucam bilmiyorum. Hayırlısı.

(#2330788) Böyle bir şeydir.

1 yıldır mücadele ettiğim problem. Uzun psikiyatri görüşmeleri ve sonunda ilaç kullanımı... An itibariyle doktorum doz artırma gereksinimi duydu... Tetikleyen bu kadar çok faktör varken geçer mi nereye gider bilemiyorum tabi. Hem anksiyeteyle hem de anksiyeteyi tetikleyen durumlarla aynı anda mücadele vermek oldukça zorlayıcı olabiliyor. Edit: O içten içe yükselerek gelen krizi bilirsiniz...Tam da öyle bir gün.

ne kadar atlattım derseniz deyin yine de bazı geceleri korkudan sabah ediyor bazı gündüzleri de vesvese ve kötü düşüncelerden dolayı yazık ediyorsunuz. yani hayatınızla bir bütün oluyor. ansızın selam ben buradayım gitmedim diyor. elinizde olmuyor yine kafanızda kurmaya başlıyorsunuz. gerçekten çok tuhaf.

Annem dünyanın en modern görünüp en tutucu olan insanlarından biridir. Bu yüzden yıllardır bütün ilişkilerimi saklarım. Nasıl oluyor bilmiyorum ama bittikten sonra öğreniyor ilişkilerimi. Sonra karşıma geçip tehdit ediyor aldığın her nefesten haberim var diye. Üniversiteye şehir dışına geldim. Bir sevgilim var. İsmini cismini bilmese de var olduğunu biliyor. O yüzden abuk subuk saatlerde özellikle akşamları arıyor. Gerçi geleli daha iki gece oldu ama yine de bu bu saatlerde aradığı gerçeğini değiştirmez. Biraz geç cevap verdim bilerek. Nerdesin bu saate niye bu kadar geç cevap verdin dedi, okuldan sonra kızlarla kahve içmeye gittik dedim. Dışarıda açmadın yani bu telefonu dedi. Ne alakası var dedim. Birden nutuk çekmeye başladı. Son senen Luna sağda solda geziyorsun da böyle de şöyle de. Dedim sen ne anlatıyorsun 22 yaşındayım ben. Bir şey demiyorum yaptı. Ama içime bir kurt düşürdü. Tam 4 aydır sevgilimin yüzünü bile görmedim. Bu her gece böyle ararsa hele bir de görüntülü ararsa ne bok yiyeceğim diye düşünmekten bütün gece. Ne bir şey yapabildim ne nefes alabildim ne sevgilimle konuşabildim ne de uyuyabiliyorum. Yalan söyleyemiyorum biraz ciddiyetle konuştuğunda bütün cümlelerim birbirine giriyor napacağımı bilemiyorum. Zaten sevgilim de gelemiyor ailesi ile alakalı sağlıksal problemleri var. Gelebilse bir kere yüzünü görsem sarılsam bir tane bana yeter.. Nolur sözlük sadece sevgilim buradayken rahat bıraksın beni nolur. Bir de uyuyabileyim.. kafamdaki sesler hiç susmuyor.

Allah kahretsin bunu, nefes aldıramayacak seviyeye getirdi beni

Anksiyetem vardı. Sonra düzeldi. Şimdi tekrar yokluyor. Stresten mahvoluyorum amk. Bıktım kendimden

Hangi başlığa içimi dökeceğim bilemedim. Büyük stres altındayım iş konusunda. İşimi değişmeye çalışıyorum elbette ama yarın yine iş var. Çok korkunç... stresten uyuyamayanlar haldeyim. Halihazırda anksiyete de tutar mı tutar...

Genel olarak kalp çarpıntısı eşliğinde nefesimin kesilmesine sebep oluyor. Midem bulanıyor, vücudum uyuşuyor. Düşüncelerden, stresten, panikten uyumamı engelliyor, uyusam da bilinçaltımdaki kaygılarım rüyalarımda da beni bırakmıyor. Her şeyi sürekli kontrol altında tutmak zorunda gibi hissettiriyor, plansız bir şey yapmama engel oluyor. Saçma sapan şeylerden çok fazla korkuyorum, o gözümde büyüttüğüm korkular daha da kötü olmamı sağlıyor. Bir yerden sonra bu streslerden ve belirtilerden kurtulmak için hiçbir şey yapmamaya başlıyorum, bu sefer de boşluğu stres yapıyorum. İnsanlarla iletişim kurmak gözümde o kadar büyük bir olay haline geliyor ki, gerekirse çevremde kimse kalmasın ama ben biriyle de görüşmek zorunda kalmayayım diyorsun… En kötüsü de bu saçmalıklardan kurtulamıyorum.

bugünü güzelce atlatırsam anksiyete falan kalmayacak inşallah.

Kaygıyı atak haline getirecek düşünce herkeste çok farklı oluyor. Benim için genelde ders, sınav, başarı düşünceleri buna sebep oluyordu. Bu akşam fark ettim ki kendimi uzun zamandır dinlememişim. Ansızın fark ettim, herhangi birinin benimle istemeyerek ya da mecbur hissettiği için konuşması beni çıldırtıyor. Yok sayması deli ediyor. Bu his o kadar güçlü ki.. Arka planı çok geniş. Gözümde aynı anda 3 4 anı canlanıyor. Sonra diyorum kendime, koruyamamışım kendimi ben. Bu leş etiketi yapıştırmışlat üstüme, kalkıp gidememişim oradan. Geçmesini beklemişim. Kıyamıyorum da kendime.. Ne kadar üzüldüğüm geliyor aklıma. Gözlerimin nasıl dolup dolup akamadığı.. Herkes için, her ortam için söylemiyorum bunu. Çoğu ortamda zaten rolümüz yoktur. Figüranlık yapıp ayrılırız. Bazen hayatımızın başrolünü çalıyorlar. Bunları birine anlatmak da iyi hissettirmiyor. Genelinin zihninden ne geçtiğini tahmin ediyor insan. Ya gerçekten sorunlu biri diyorlar, ya abartıyor diyorlar. Bütün benliğimi kendi içime hapsetmek zorundayım gibi hissettiriyorlar bazen..

Aman düşman başına

İnsanın gerçeklikten uzaklaşması, mantığını devredışı bırakması gibi. Nefes aldırmıyor. Bir şeylere odaklanmana izin vermiyor. Sadece içsel bi sıkıntı ve çaresizlik.

bugün üst geçitten geçene kadar üst geçitin yıkılıp farklı şekillerde ölüm seneryolarım kafamda kurgulanmasıyla yolu bitirdim

Ölümlerin çok daha sık yaşandığı dönemde yaşayan nesillerin hayatta kalmak için geliştirdikleri ölüm endişesi veya ölmelerine sebep olabilecek şeylerle karşılaşma endişesi maalesef genetik olarak bize de geçmiş ve onlara göre son derece güvenli olan hayatımızda yok yere ot korkusu bok endişesi gibi saçma düşüncelerle kendimizi rahatsız ederek hayat kalitemizin içine ediyoruz

çoğu zaman kendi başına düzelmiyor, mutlaka yardım alınmalı. insana hayatı zindan ettiği için de bekletilmemesi gerek.

Azı karar çoğu zarar sözünün patolojik versiyonu. Kaygı bir noktaya kadar sağlıklı hatta itici güç, motivasyon. Ama o bir noktadan sonrası.. nefes aldırmıyor. Kafanızda bir sürü ihtimal. Gerçekleşene kadar acaba ne olacak hissi. Belirsizliklerin karnınıza kramp gibi girdiği anlar nefessizlik ve daha bir sürü şey. Cidden zor bir hastalık yaşadığımdan biliyorum.