Dünyanım en berbat rahatsızlıklarından biridir.
Geçen yıl üniversite sınavına 1 ay kala psikologa gitmiştim ve ilk orda tanı kondu. Inanmadım yani kendimi yanlış anlattım depresyondayim ama doktor anksiyete diye düşündü dedim ama sonradan düşününce anksiyetem olduğunu anladım.
Malesef günümüzde psikolojik rahatsızlıklar sanki havalı bir şey gibi,ilgi görme sebebi gibi düşünülüyor. Bu çok aptalca. Bu rahatsızlıkları derinden yaşayanlar zaten mevzunun ne derece iğrenç ve istenmeyen bir şey olduğunu bilirler.
Ben genelde yoğun bi anksiyete krizi yaşamıyordum. Ağlama krizleri çok yoğun oluyor ama böyle stresten soluksuz kaldığım fenalaştığım bir an yoktu. Ta ki düne kadar. Geceleri ders çalışıyorum,evde de herkes uyuyor olunca beni stres sancıları basıyor. Dün gece de lavabaodan çıktım birden içime öyle bi şey oturdu ki neden yaşıyorum diye sorgulattirdi bana. Elim ayağım titriyor,kafamda tonla düşünce geçiyor hangisini kontrol edeceğimi bilemiyorum,bir yandan ağlamak istiyorum ama aglayamiyorum,yutkunamıyorum özetle boku yedim. O an öyle bi hale giriyor ki insan kendine zarar vermek ölmek istiyor. Çok iğrenç bi andı. Masadaki ne var ne yoksa aşağı attım. En son o şekilde rahatladım. Sonra elim ayağım öyle bi boşaldı ki sanki box maçından çıkmışım da birden gücüm takatim bitmiş gibi.
Allah yardımcım/ız olsun. Şu allahın belası sınava ne kadar anlam yüklediysem psikolojimi kaba tabirle sikip attı. Nerden başlayıp nasıl tedavi olucam bilmiyorum. Hayırlısı.