İnsanın iç dünyasının bunalması, hissettiğim hal.
Korkunç bir hafta yaşadık ve hâlâ yaşıyoruz. Bir yerler yanıyor, birçok şey kaybediyoruz, tüm bunlar canımı çok acıtıyor. Tüm bunların yanında birilerinin birilerini abuk subuk konularda eleştirmesine şahit olduğum her an darlanmam çarpı iki hatta yerine göre üç oluyor. Ülke yanarken pekala birileri en yakın arkadaşının düğününde halay çekebilir ve bunu paylaşabilir, birisi önceden ayarladığı tatile giderek fotoğraf da çekilebilir, diğeri yangın çalışmalarına aktif olarak katılmayı seçebilir. Kimsenin vatan sevgisi ya da duyarlılığı bunlarla ölçülemez bence. O dakika başı hikaye atarak rahatlar beriki susarak yaşar acısını. Ülkede olan biten her şeye karşı neredeyse olan bitenden daha çok birbirmizi takip edip neden ona tepki gösterdin de buna sustun yaklaşımı sizce de yıpratıcı değil mi?
Ayrıca sözlüğe girip üç beş şey okuyayım kafam dağılsın diyorum, bir gün başörtüsü mağduriyeti (sene 2021'de hâlâ) diğer gün abartıyorsunuz yorumu... Temcit pilavı... Gerçekten darlandım.
Bugün gördüğüm en güzel paylaşım İspanya'nın resmi Twitter hesabına aitti. Shakespeare'dan alıntı yapmışlar:
"Hemos venido a este mundo como hermanos; caminemos, pues, dándonos la mano y uno delante de otro"
"Biz bu dünyaya kardeş kardeşe geldik; o halde, birbirimizin önünde değil, el ele yürüyelim."