kötü bir şey. gün içerisinde beni yoklamasına alışığım fakat en mutlu günümü bile zehir etmesi çok ayıp. üniversite mezuniyeti kepler fırlatılacak, herkes çok mutlu; ailem, arkadaşlarım, nitekim bende öyle. bölümümle birlikte sahneye kurulan platformda yerlerimizi aldık. klişe konuşmalar gerçekleşiyor, arkadaşlar arası fısıldaşarak gülüşmeler vs. tam o an buldu beni kendisi. önce gözlerim dolmaya başladı ama çaktırmamam gerek gülümsüyorum sürekli fotoğraflara kameralara. i̇çimde fırtınalar kopuyor, bağıra bağıra ağlamak istiyorum ama tutuyorum kendimi. en sevdiğim hocam gözlerimden süzüldüğünü görmüş, sahneden inince iyi misin diye soruyor. evet mutluluktan hocam diyip üstüne bir de kahkaha patlattık. dışı sizi içi beni yakar...