unutulmayan anlar

soru hiç unutmam ilkokula baslarken 1. sınifa ilk okula gittigim gün peder bey gazoz almisti hayatimda ilk defa gazoz icmistim hatirladikca tebessum ettiren o an...

arkadaşım derste çok sıkışmıştı hoca izin vermedi tuvalet için bizimki de şişeye işemişti tüm ders sidik kokusundan duramadık

gaziantep'te bir alışveriş merkezinde arkadaşımla iddiaya girmiştik. bana herhangi birine göz kırpamazsın dedi. ben de yaparım dedim (gazla çalışıyormuşum demek ki o zamanlar) antep'e de bir daha nerde gelirim burda olan burda kalır mantığıyla uzaktan birini kestirdim gözüme. yakışıklı bakımlı hoş bir genç. hiç unutmam mavi gözüydü ve kaşında bir iz vardı. neyse göz kırptım ben buna. güldü. arkadaş sigara içecekti kalktık masadan terasa doğru yürüyoruz. cüzdanı telefonu anahtarı kaptı masadan arkamızdan geldi. ben bir strese girdim tabi ufaktan. sonra çıktık hızlı hızlı, çocuk hiç acele etmeden uzaktan geliyor nereye gitsek. bindik arabaya, onunda arabası yakınlardaymış. biz gidiyoruz çocuk geliyor, şehri de tam bilmiyoruz. zaten son olarak avm'ye uğramıştık dedik atlatamayız biz bunu en iyisi basıp dönelim. biz çevre yolundan otoyola çıkınça çocuk pes etti gelmedi döndü ordan. aradan bir sene geçti. ankara'da bir otelde sempozyumdayız. kapanış galasına gitmek için çıkıyoruz sırayla broşürleri alıp. orda bir ara tanıdık biri var gibi oldu. neyse anlayamadım kimdi neydi. gala yerine ulaştık. hacettepe kampüsünde beyaz ev diye biryer hiç unutmam. bahçesi falan var. ilk girmedik biz bahçeye çıktık direkt, etrafa bakınıyorum. arkamdan biri dokundu omzuma. döndüm. gözler.. iz.. ben şok. görsel hafızam zaten iyidir, hele ki o çocuk olunca unutur muyum hiç. elimde olmadan gülümsedim. o da gülümsedi. ve ekledi; "kaçacağın insana göz kırpma" ve gitti. bu da böyle bir anımdır.

yok abi bak beni aldattigini ogreniyorum elimde nargile,duman beynime cikiyor.. biraktim hemen sigara yakip aradim "bendn habersiz yemeye calistigin bi bok varmi ?" ne alaka ya salakmisin gibi gevsek bi cevap verdi eyvallah deyip kapattim o ara biten sigarayami dertleneyim yoksa asik oldugum kizin bana boyle yapisindan sonra 20 kilo verip vucudumda sondurdugum yaralarami yanayim. neyse kardeslerim abilerim ablalarim her neyse iste aslinda hepsinin ayri bi anisi var omzumdakini dusta sondurdukten sonra sevgilisiyle fotografina bakip gulmustum mesela

15 yaş civarlarında başımdan geçmiş bir olaydır şimdi anlatacağım. o zamanlar yaklaşık 1 yıldır voleybol kursuna gidiyorum. kursta da hocanın çok yakın arkadaşı var,onun kızı da kursta ve bu adam orada ilkyardımcı gibi bir şey. ama lise mezunu falan tıp eğitimi yok. yani burkulma vb. şeylere müdahale ediyor. hem de kızını bekliyor. antrenman bitti ve çıkış saati geldi. ilkyardımcı,ilkyardımcının kızı,ben ve bir kız arkadaş durağa doğru yürüyoruz. saat akşam 8 civarı,hava karanlık. tam olarak ne oldu bilmiyorum ama konuşurken muhabbet bir anda 3 harflilere geldi. ilkyardımcı abi dedi ki gelin size başımdan geçen bir olay anlatacağım. adamın anlattığı şey şu: benimle evlenmek isteyen bir cin vardı. kadın çok güzeldi. sarı ve uzun saçlıydı. bir gün yanıma geldi benimle evlenmek istedi. bir baktım ayakları tersti. sonra başladım okumaya ve kadın kayboldu. bize bunları anlatıyor adam ve sık sık saçları sarıydı falan diyor. adam da 40 yaşlarında biri. biz de daha küçüğüz,inanıyoruz tabi. neyse yanımdaki arkadaşla benim otobüsümüz geldi,aynı yerlerde oturuyorduk hemen hemen. otobüsten indik yürüyoruz. akşamın karanlığında yanımızdan sarı saçlı bir kadın geçmez mi? biz bir çığlık bir kıyamet korkudan ölüyorduk az kalsın. bağırınca da kadın gözlerimizin içine içine bakıp kızlar noldu,bir şey mi oldu diyor. kadın konuşmaya başlayınca hepten ödümüz koptu zaten. nasıl koştuk anlatamam. hayatımda hiç öyle koşmamıştım. o sarı saçlı kadını ve ilkyardımcı abiyi hiç unutamıyorum.

ben ilk okul üçteyken kardeşimle gidip geliyordum, bir gün anahtarı evde unutmuştuk. babamların gelmesine dört saat vardı. hava karlıydı ve çok soğuktu. amcama gittik evi beş dakika mesafedeydi. kapıda kaldık acaba bizim evin anahtarı sizde var mı diye sordum. yok dedi ve kapıyı kapattı. dışardaydık ve üşüyorduk. kardeşim daha altı yaşında, montumu çıkardım onun üstüne attım, daha fazla üşümesin diye. eve geldik. ev birinci kattı, balkona atladık, kenarda eski bir battaniye vardı , onu örtünmüştük, saatlerce öyle bekledik. amcam o halde bizi sokakta bırakmıştı. unutulmuyor.

o zamanlar kızla çıkıyorum çok seviyorum anlatamam ulan sevgimden elini tutamıyorum öpmeyi geçtim kıza dokunamıyorum yanlış anlar diye işte o gün buluştuk oturduk konuşuyoruz ben kızın yüzüne bakmaya kıyamıyorum başımı öne eğiyorum o güldükçe gülesim geliyor birden fotoğraf çekilelim mi dedim olur dedi aga telefonu aldım neyse o zamanlar ön kameralı telefonlar yeni çıkmış bendekinin de arka kamerası tek var telefonu döndürdüm çekicem neyse elini tutamadığım kızla sarılacam elimi omzuna attım içimde bi huzur oluştu anlatamam amk heyecandan foto çekerken yeri çekmişim mal gibi neyse baktı güldük falan tekrar çektim fotoğrafı ilk ve tek orada ona dokunabildim oda elimi omuzuna atmıştım ne zaman aklıma gelse tebessüm ederim

genelde kötü anlardır. zira insan mutluluğu çabuk unutur.

lise son sınıftaydım 13 nisanı 14 nisana bağlayan gece bi rüya görmüştüm kuğulu parkta askeri yeşil gömlekli biri vardı. yanına geldiğimde de bana baktı ve gülümsedi. o kadar etkisinde kalmıştım ki her okul çıkışı kuğuluya gitmeye başlamıştım. tabi hiç görmedim onu. tam bi sene sonra 14 nisanda tanıştık bu çocukla. o sıralar çocuğu sakallarından dolayı tanıyamamıştım. sonra bi gün bi yerdeyken beni görmüş bana dokunduğunda arkamı dönmemle onu gördüm. rüyamdaki gibi askeri yeşil gömleği vardı ve sakalları yoktu çok şaşırmıştım. hala bunun bi işaret olduğunu düşünüyorum

bu bir internetten sevgili bulma dramıdır. özet geçeceğim sizi sıkmamak için. 20 yaşındayım o zaman. emre diye birisi eklemiş beni. normalde tanımadığım insanları kabul etmiyorum facebookta ama bu adam inanılmaz yakışıklı bir şey. şeytan dürttü kabul ettim. hemen emre'nin fotoğraflarını incelemeye başladım. kaslı,uzun boylu ve inanılmaz yakışıklı bir adam. ben bir şey yazmadım ama kendisi 3 gün sonra bana selam verdi. konuştuk ettik. bir şirkette çalışıyor,arabası var falan... sonra telefonla araşmaya başladık sohbet ediyoruz. kültürlü de birisi... o kadar yakışıklı ol bir de kibar ol, o da yetmesin kültürlü ol sanattan anla. 1 ay boyunca konuştuk. buluşmaya karar verdik. adam ta bursa'dan yanıma gelecek arabasıyla. beklerken biraz sorgulamaya karar verdim kendimi. bu adam bursa'dan niye yanıma geliyor falan diye.. azıcık kıllandım ama sonra saçmalama ya falan dedim kendi kendime. adam yanıma geldi. neyse bakınıyorum etrafa,göremiyorum adamı. bir baktım önümdeymiş. 1.60 boylarında ve kaslı bir eleman çıktı geldi. benim boyum da 1.70 civarlarında. adam yanımda küçük erkek kardeşim gibi kaldı. kültürlü sohbetler falan yok. durmadan eski sevgilisinden bahsediyor. gülünce sarı dişleri ortaya çıkıyor falan... sonuç olarak siz siz olun internetten birisiyle tanışırken boyunu falan sorun. kalbini kırmadım emre'nin ama sevgili falan olmadık. arada mesaj atar hala... edit: merak edenler için adam 35 yaşındaymış. sonradan itiraf etti. bana 26 demişti. amaç belli ama değil mi? normalde yaşı pek sorun etmem de niye yalan söylüyorsun?

sevgilim ben msj atmadıkça msj atmıyordu bende birazdaha ben devam ediyim msj atmaya atmazsa söylerim dedim aradan 2-3 hafta geçti aynı devam etti. bende sinirlendim o gün boyunca msj atmadım ama hep aktif kaldım belki yazar diye saat 9 gibiydi msj attı neden hiç yazmıyorsun diye bende kaç haftadır ben msj atmasam sende atmıyosun bugün bana bi günaydın msjı napıyosun msjı yazarmısın diye bekledim ama yazmadın dedim. yine birşey yazmıycaktım ama merak ettim her zaman msj atan kız neden msj atmıyor diye dedi. o gece boyunca ben hep onun yanında olacağımı herşeyi beraber atlatacağımızı bana herşeyi anlatmasını gerektiğinde ablası, kardeşi, annesi gibi görmesini söyledim benden birşey gizlemesin istedim o gün öyle güzel konuştuk ki tamam dedim biz "biz" oluruz artık dedim. ertesi gün telefonu evde birakmistim geldiğimde msj gelmişmi diye bakcaktım anasayfada onun bi kız için yaptığı durumu gördüm çok kötü oldum. o kadar sey konustuktan sonra bunları yapması akıl almaz birşeydi. o durumu görür görmez ağlamaya başladım çok kıskandım sinirden ayrılalım yazdım 5-6 dakika sonra aktif oldu bana neden ayrılmak istediğimi sordu bende aslında onu sevmediğimi severmiyim ki diye çıktığımı söyledim. ama öyle değildi onu çok seviyordum kimseyi sevmediğim kadar seviyordum o da bana benzer birşeyler yazdı benim onun için yaptıklarımı görmedi inandı onu sevmediğime. o gece ciğerlerim söküle söküle ağladım uyumadım o günü hiç unutmadım unutmamda...

küçüktüm, anneannemle dedemin evine çok yakındı evimiz. canım istediği zaman gider orada kalırdım. aslında gitme sebebim dayımdı, sürekli onunla uğraşırdım, beni çok severdi koruyup kollardı. evden çıkarken "sakın geldiğim zaman seni göremeyeceğim yerlerde oynama" diye tembihlerdi. çok yakın bir arkadaşım vardı, hep onunla oynardım, bir gün gel bizim evin bahçesinde oynayalım dedi, gelemem dayım kızar gelirse, diyemedim gittim. o kızın evine gitmemem için defalarca uyarmışlardı, sebebini sonradan öğrendim. kızın babası alkolikmiş, birkaç pis işine denk gelmişler, mahallede öyle kötü ün salmış. biz oynarken havanın karardığını farketmedim. evlerinin bulunduğu yer içeri kısımdaydı, yani mahalleye tekrar çıkmak için 8-9 metre yürümek gerekiyor. topraktan kale yapıyorduk o sırada üstümü temizlemek için ayağa kalktım, havanın karardığını farkedince panikledim. ben gidiyorum dedim, koşarak dışarı attım kendimi, mahallede bir ses sürekli adımı söylüyordu. ama nasıl bağırıyor duyan boğazı yırtılacak der, öyle bir bağırış. sesi tanıdım, bağıran kişi dayımdı. korkuyordum ama bir yandan da koşuyordum. mahalleye çıktım, 10 metre kadar uzağımda dayımı gördüm, o da koşuyordu. beni görünce daha da hızlandı, ben dondum kaldım. yanıma geldi, gözleri kanlanmış, yüzü terlemiş, korktuğunu resmen hissediyordum. saf korkuydu. önce kızacak gibi oldu, sonra "nerdeydin sen dayım çok korktum ben sana oraya gitme demedim mi" dedi. o halini hala hatırlarım. "özür dilerim dayıcım bir daha gitmem" dedim, boyu uzundu, eğildi kucağına aldı "sana bir şey olursa ölürüm ben" dedi. o sırada beni arayan tek kişinin dayım olmadığını farkettim. babam, dedem, anneannem ve mahalleden birkaç kişi toplanmış beni arıyorlardı. dayım mahalleyi ayağa kaldırmış beni bulamayınca. bu olayın üstünde 14 yıl geçti. 11 yıl önce dayım vefat etti. "sana bir şey olursa ölürüm ben" dediği an hala aklımda gitmez. dayımla birlikte içimde bir şey öldü gitti ama o an ömrümün sonuna kadar benimle kalacak.

ananemin vefatının sabahında okunan sela. hala kulaklarımda. sela bitene kadar ne yapacağımı bilemeden durmuştum.sadece bekledim öyle kaldırımda.sanki hareket etmeye mecalim yoktu. bu olay 7 gün önce yaşadığından artık hiç unutmam bunu.çocuk olsam büyüdükçe unuturdum ama şimdi ne yaparım bilemiyorum.

lise sondayken bir arkadaş kocaya kaçma kararı almıştı. sürekli ''gerdek gecesi nasıl olcak yaa'',''of ben napıcam bu gerdek gecesinde yaa'' falan derdi. bana dedi ki;''ezgi size gidelim internetten gerdek gecesi videosu bulalım''. en azından görmüş olurum falan diyor. ben de içimden ''çattık ya'' diyorum. neyse biz 3 kız bizim eve gittik. evde kimse yok. babam işte annem de bir yerlere gitmiş. googlea arattık ''gerdek gecesi'' falan diye. video falan çıkmadı. sonra zenmate indirip xnxx.coma girdim. bi tane porno açtım. izleyelim de bitsin bu işkence diye geçiriyorum içimden. merve,ben ve gül varız. açtık izliyoruz. merve oha çüş falan diyor. arkadan çatt diye kapı açıldı. babam girdi içeri. hepimiz altımıza sıçtık. hemen pcnin power tuşuna bastım. galiba babam gördü ama belli etmedi. o günü unutamıyorum. rüyama falan girmişti o gece. rezillik. ağzına edeyim merve senin. sonra bu mal evlendi. bana diyor ki ''kocamın şeyi o kadar da büyük değildi,boşuna korkmuşum.'' ah merve ah. şimdi iki çocuğu var. edit: gül bizimle tekrar görüşmedi. haklı tabi.

ilkokul 1'in daha ilk günü sikimsonik bir sebepten ötürü müdürden yediğim tokat malum video izlenirken anneye yakalandığın an.bunun baba versiyonu vardır ki allah kimseye yaşatmasın. yine ilkokul 1deyken malum 10 katlı binanın son katında oturduğumuz için gelmeyen asansöre tepki olarak anarşist ruhun verdiği cesaretle asansörün önüne sıçmak ve bunun alt komşu muhteşem serpil abla tarafından görülmesi.allahtan söylemedi kimseye canım ablam benim. son olarak : (bkz: sergen attı şampiyonluk geldi)

gözünüzün önünden hiç gitmeyen anlar vardır elbet. mesela benim hiç unutamadım bi baba kiz olayı var. her aklıma geldiğinde boğazım düğümlenir. sarıgazi taraflarındayım otobüse binmek için durağa gidiyorum. durağın yan sokağında bi adam gözüme çarptı. durdum izlemeye başladım. yanında 2 yaşlarında küçük bi kız var. kuçuk kız bi ara sallandı tam düşecek babasına doğru hamle yaptı. o yaşta bi çocuk düşmemek için babasının bacağına sarılır dimi. yapamadı. kız babasının sağ tarafındayım ve babasının sağ bacağı yoktu. oda babasının destek aldığı koltuk degnegine sarıldı. sanki babasının bacağına sarılır gibi. o an baba kızın bi gozgoze gelişi vardı anlatamam. hüzün mu çaresizlik mi mutluluk mu o an onu kavrayamadım. hala da anlayabilmiş değilim. ama o an anladığım şey şuydu. bacaklarımın sadece beni taşımadığı.

madem ramazan,onunla ilgili unutamadığım bir anımı anlatacağım. merve ile merve'nin memleketine gideceğiz. merve'nin orada çok yakın arkadaşı varmış onda kalacağız. bu arkadaşlar sevgili ama baya çılgın tipler. neyse gittik,tanıştık falan. çocuğun adı erdem,kızın adı da burcu. 2 gün oldu,iyi anlaşıyoruz falan ama bu sevgililer iyi anlaşmıyor. burcu oruçlu bu arada. ramazan ayında gitmiştik. bunlar bir ara çok felaket kavga ettiler. araya girmesek erdem burcu'ya vuracak falan. göt herif.(yine sinirlendim). neyse erdem evden çıkıp işe giti. evde burcu ben ve merve kaldık. burcu ben markete gidip geleceğim dedi. gitti elinde 3 tane efes şişe. oruçlu oruçlu birayı bir dikti. bir dikişte yarısını götürdü. yapma etme sonra pişman olursun dedik(öyle de oldu) benim bile içim cız etti. öyle oruç mu bozulur? not:%100 gerçek ve yaşanmış bir olaydır.

5 yaşındaydım sanırım okula bile gitmiyordum. babam işten yeni gelmiş beraber televizyon izliyoruz. küçük kız kardeşim de mutfaktaki annemin yanından bizim yanımıza gelmişti. babamdan para istedi babamda verdi (böyle 50 kuruşlar vardı ya hani kocamandı taş gibi) neyse biz televizyon izlerken kardeşime bişeyler oldu. bir morardı falan ben ve babam hiç bir bok anlamadık böyle mal gibi bakıyoruz. o anda da annem yanımıza geldi ve ne olduğunu sordu. babam da para verdiğini söyledi. annem mevzuyu hemen çaktı. kardeşim parayı yutmuş, para nefes borusuna kaçmıştı ve boğuluyordu. annem hemen kardeşimi kucağına alıp ters çevirdi ve var gücüyle kardeşimi sallamaya başladı o anda babamda nihayet anladı ve yardımcı oldu anneme. para çıktı annem farketmemişti hala sallamaya devam ediyordu.(bu anı hiç unutamıyorum işte) belki biraz daha geç gelse belki de kardeşim 13-14 sene önce aramızdan ayrılmış olacaktı.

çatlının ellerimi tutup gözlerime bakması,yok öyle bi an ya canımdan can giderdi hep şimdi o gitti ramazan ramazan yarama tuz basıldı

tacize uğrayan bir erkek arkadaşımın anısıdır. yine bir pubda otururken başka masadaki kızın biri yanımdaki erkek arkadaşa bakıp duruyor. arkadaş da bir içim su(dünya ahiret kardeşim olsun ehehhe) yani allahı var yakışıklı bir çocuktu,sevgilisi de vardı ama o an yanımızda değil. kız bakışlarıyla yiyor çocuğu. bizimki rahatsız oldu. ne bakıyosun işareti çekti falan. kız bakmayı kesti. sonra bizimki masadan kalkıp wcye gitti,kız da kalkıp peşinden gitti. sonra bizimki sinirli bir şekilde masaya geldi. başka yere gidelim mi rahatsız olmaya başladım dedi. kalktık. başka yere gittik. bi baktık kız da orada(hiç utanmıyor). bizimki gidip kızı azarladı falan millet de bizimkine ''vay efendim kıza nasıl öyle dersin'' falan dedi. oradan da kalktık ve dağıldık evlere. bizimki beni aradı. polise kadar gitmiş olay. karakola gittim. polisler bizim çocukla taşşak geçip eve siktir etti. o kızın çabasını,utanmazlığını;arkadaşımın naifliğini,kibarlığını ve polislerin bizim çocukla alay edip eve yollamasını hiç unutamam.

orta bire falan gidiyorum o zamanlar. yürürken birkaç metre ötede siyah bir şey görmüştüm. kedi ölmüş galiba dedim ve biraz daha yaklaşınca siyah naylon olduğunu fark ettim. nasıl bir travma yarattıysa o zamanlar,hala unutamadım. not: yerlere çöp atmayalım lütfen.

bir gün arabası olan bir arkadaş beni ve birkaç kişiyi aracıyla alacak ve gezeceğiz. neyse arkadaş bizi aldı,gidiyoruz. kırmızı ışık yandı ve durduk. önümüzde de harley motorlu upuzun saçlı incecik ve narin vücutlu birisi var(kalçalar falan da o biçim görünüyor). araçtaki erkeklerin dibi düştü resmen. aaaa ooo diye anırmaya başladılar hayvan gibi. yeşil yanınca direksiyondaki arkadaş harley motorlunun yanından gideceğini söyleyip motoru geçmeye çalıştı ki motoru kullananın hayvan gibi upuzun sakalları var. adam erkek çıktı. biz de arabanın içinde gülmekten rahmetli olduk. cehennemden yazıyorum şu an.

bigün kız arkadaşım adet olmuştu. yanındada orkid yoktu. cebimden orkid çıkarıp ona verdim. dediki sen harbi delikanlı adammışsın teşekkür ederim aşkım. hiç unutamam valla.

dershane çıkışı yürüyoruz arkadaşla, bir dükkanda kiralık ilanı var. bilen bilir bu remax'ın ilanlarında gayrimenkul danışmanının da fotoğrafı oluyor. bizim arkadaş da "dayı mı kiralık yoksa dükkan mı?" dedi. biz bastık kahkahayı. 2 adım attık dayı dükkanın kapısında bize bakıyor. o vücuttaki enerjinin kafaya zonk etmesi, birbirimize bakmamız ve hızlanmamız...

28.02.16 23.06.16 08.06.17 asla unutmayacağım bu günleri

en yakın arkadaşımın babasının öldüğü günün detayına kadar anlattığı an. derdine derman olamadım elbet ama en az onun kadar içim parçalandı.

anaokulundayken bi kızın çantasına sıçmıştım en unutulmazımdır.

00.00 primi

drogba'nın real madrid'e attığı o efsane topuk golü...

lise son bi çocuk var gözlüklü bi tip, beni annem ona emanet etti o derece düzgün bi çocuk beni eve falan bırakırdı hergün neyse. bi gün kalemligim düştü ben egildim tam o sırada koşarak geldi kalemlige uzandı.yanaklarimiz birbirine değdi çocuk kıpkırmızı oldu. o an onda ki duyguları hissettim ve bu gercek bi sevgi idi ama tabi ki olmazdı. o duyguyu unutamiyorum o çocuğun yüzünü unutamıyorum.

cacıkla yaşadığım öyle anlar var ki hiç unutmak istemediğim, tüm kalbimle yenilerinin olmasını beklediğim anılar. olan anlar.

sevdigin insana son kez sarıldığın an

okulun önünde oynadığımız futbol anları. unutamam ya eskiden en büyük derdimiz maç kaybetmekti. büyüdük işte lan hayallerimiz küçüldü.

9 yaşındaydım 4. sınıfa gidiyordum. babam bana o yıl söz vermişti takdir getirirsen sana bisiklet alacam diye. tabi simdiki gibi değil o zamanlar e okul falan yok anca karnede görüyorsun ne olduğunu. karne alacağımız günün akşamı heyecandan erkenden uyudum. sabah kalktım gittim karnemi aldım sadece fen bilgisi 4 diğerlerinin hepsi 5'ti. takdir aldım. eve geldim. gec saate kadar babamı bekledim. babam o gece eve gelmedi anneme sordum " babam niye gelmedi?" diye. "kızım baban pamuk tarlası sulamaya gitti yarın gelecek" dedi. bende uyudum.o gece bi rüya gördüm ama öyle böyle bir rüya değil hani gerçek gibi olur ya uyandığında bile gercekmiş gibi gelir. " rüyamda babam bana kırmızı bisiklet almış ben bütün gün mahallede bisikleti sürüyorum". sabah bi uyandım babam eve gelmişti. heyecanla kapıya koştum bisiklet almış babam diye bahçeye gittim bisiklet yok. babama gidip " baba bisiklet almadın mı ?" dedim babam bana baktı uzun uzun sonra gözünden yaş aktı. daha sonra bana çaktırmamak için sigarasını ve çakmağını alıp evden çıktı gitti. bende bir daha bisiklet konusunu evde hiç açmadım. zaten bir yıl sonrada babam öldü. ama o bakışı ölsem unutmam..

1. sınıfın sonu okuma bayramı, ben sunucuyum. sınıftan birini anons etmişim önde şiir okuyor o sırada ben kendi mikrofonumun varlığını inkar edercesine bağırıyorum "anneğğğğ çişim geldiğiğğğğ"

birgun aşırı derecede griptim o da şefkatle başımı oksamisti bir annenin yada babanin çocuğunu sevdiği gibi onca sene geçti hemen herşeyi herşeyini unuttum o ani o andaki hissettiğim duyguyu hala unutamadim

1. sınıfta bir kız için kavga ettiğim çocuğun öğretmenden kıza evlenme teklifi ettiği için dayak yemesi (baya sağlam yedi ama)

gözlerime içine uzun uzun baktığı dakikalar

kuzenim ben ve bana ayarlıyacağı kankası beraber dışarı çıktımıştık. her şey çok güzeldi, mekan, kuzenimin kankası, kuzenim, tek çirkin olan bendim :d neyse ben kolamı sessiz bir şekilde yudumlarken çocuk espiri yaptı. komik değildi ama utanmasın diye gülmüştüm allah kahretsin ki burnumdan kola gelmişti ajskdlsşs nasıl rezil bir andır o öyle... sonra zaten bir daha ne ben çocuğu nede çocuk beni görmek istedi. berbattı!

o kadar çok var ki hangisini yazsam karar veremedim.

muhtemelen şu an içinde bulunduğum durumdur. İki ay önce ayrıldığım şirkete, bir işle ilgili desteğime ihtiyaç duydukları için davet edildim. Neyse, ilgili arkadaş hatrını çok saydığım biri olduğu için çıktım geldim hiç ikiletmeden. Neyse, oturduk çalışmaya başlayacağız, pat şirketin diğer ortağı geldi. Bir şeyler istedi arkadaştan "şunları verip geliyorum" dedi. Gitti geri gelemedi. Geldi, bizim işe bakamadık. Şu saat oldu hala şirketteyiz. Bizden başka da kimse kalmadı. Yalnız bırakıp gitmek arkadaşlığa da sığmaz. Yardımıma ihtiyaç duyulan yerde mahsur kaldım bildiğiniz. Ben böyle bir şey görmedim.

antep deplasmanında 2-0'dan 3-2'ye çevirdiğimiz maç. inanılmaz bir andı. 90+5'te penaltı ile golü atıp şampiyon olmuştuk. bir Adanaspor'lu olarak o deplasmanda bulunmak ve o gol sonrası sahaya atlamak muazzam bir andı. ömrümde sanırım öyle bir an bir daha yaşamayacağım.

Sokakta özgüven patlaması yaşayan bir kedinin önümde oturup diğer kedileri bana yanaştırmaması. Aralarından birinin miyavlayarak yüksek yere çıkması ve beni çağırması. O gün tost almıştım kendime ama onlara nasip olmuştu.

11 Aralık 2013. Bu tarihi eminim fanatik Galatasaraylılar hatırlayacaktır ama sadece Galatasaraylıların değil bence tüm ülkenin tüylerini diken diken eden o günün benim için bambaşka bir anısı da vardır. Üstünden seneler geçtiği için ve o zamanlar çocuk yaşta sayılacağım için anlatmamın bir sakıncası yoktur artık diye düşünüyorum.. Biliyorsunuz o günden bir gün önce Juventus - Galatasaray Şampiyonlar Ligi maçı var. Yoğun kar sebebiyle maç iptal oluyor ve ertesi gün tam da benim okulda olduğum bir saate erteleniyor maç. 8.sınıfım lise sınavına hazırlanıyorum. O dönemde de delicesine platonik olduğum benden tam 4 yaş büyük bir bey abimiz var. Bakmayın şimdi gülerek anıyorum ama o zamanlar nasıl aşığım nasıl geberiyorum aşkımdan aramızdaki yaş farkı falan umurumda değil ve onun da bir gün beni fark edeceğinden eminim. Diş tellerim ve ergenliğe yeni yeni girmiş yüzümle üniversite sınavına hazırlanan ve gözü gerçekten sevmek için kimseyi görmeyen adam beni fark edecekti.. Neyse bu maçın olduğu gün son dersimiz en sevdiğim hocanın dersiydi. Ben de o zamanlar ortaokulun okul başkanıyım benim yanık olduğum x kişisi de lisenin başkanı. Liseliler üst kattaki ingilizce dersliğini almışlar projeksiyondan tahtaya maçı yansıtıp izliyorlar. Ben de okul başkanıyım diye en sevdiğim hocam krallık yaptı bana sen çık yukarıda liseliler maçı izliyorlar izle hadi dakika 62 ben izliyordum öğretmenler odasında dedi yolladı beni. Galatasaray'ı çok sevdiğimi bilmeyen hocam yoktu çünkü. Çıktım üst kata kapıyı bir açtım içerisi erkek dolu. Askeriye gibi. Korktum kapattım geri. Bildiğiniz ''erkek'' kokuyor içerisi ama dkjdkjkalkas Liseden tanıdık bir kız varmış içeride onu söylediler sen gir o seni görür diye kapıda beklediğimi görenler. O kız da platoniğimin en yakın kız kankası. Öncesinde gidip kızla bir şekilde tanışmış, kendimi sevdirmiştim ben. 8.sınıfız ama az buçuk hedefe giden yolların nereden geçtiğini biliyoruz. Kız da beni nasıl sevdiyse hala konuşur takipleşiriz. Neyse tekrardan açtım kapıyı beni gördü ayağa kalktı kız el sallayarak nasıl adımı bağırıyor ama gel gel diye. Bir gittim yanına benimki de orada. Oturacak yer yok mal gibi dikiliyorum ayakta herkes maça odaklanmış. 2 tarafa ayrılmış sınıf bir taraf Galatasaray'ı tutanlar diğer tarafta da Juventus'u tutan fenerliler beşiktaşlılar falan var. Hocalar bile var içeride ama küfür kıyametin haddi hesabı yok hayatınızda böyle ortam görmemişsinizdir. Beni görünce yanındaki oğlanı kaldırdı sen şuraya geç de kız otursun diye kendisi yana kaydı sonra da bana bakarak adımı söyledi ''gel sen buraya otur'' dedi eliyle yanındaki boş yere vurarak. Allahım ben yokum dünya üzerinde. Adımı ilk defa ağzından duyduğuma mı düşeyim, bana yer açmasına mı düşeyim, şirin şirin eliyle vur vur yapmasına mı.. Köpek gibi aşığım çocuğa 2 senedir. bindiği servisin listesini çalıp evinin adresini, servis şoförünün telefonunu rica edip oradan numarasını bulmuşluğum var. You dizisindeki Joe getir götürümü yapsın yani çocuğun giyindiği gömlek bedenini dahi biliyordum. Neyse oturduk yanına. Heyecandan izle maçı izleyebilirsen.. adam yanımda Galatasaray karşımda dizlerim titriyor. İzliyoruz maçı ama kalbim ağzımdan çıkacak böyle bir heyecan yok içeride 2 kızız bi de. 4 dakika geriden takip ediyoruz maçı kaçak izlediğimiz için tabi. En son dayanamadı çıkardı telefonunu sahadana girdi bir baktı gol olmuş. Millet tabi inanamıyor küfrediyorlar buna eğer yalansa seni şuraya yatırır... ben zaten şokum hem maçı beraber izliyoruz hem de gol haberini ondan alıyorum. 3 dakika geçti.. Sneijder gidiyor.. elim ayağım titriyor herkes tuttu nefesini bekliyor.. gol oldu.. sonrası zaten curcuna. ben onun en yakın kız arkadaşına sarılıyorum kız bana sarılarak çığlıklar atıyor Galatasaray tarafı Juventus tarafındakilere sövüyor hocalar kahkaha atıyor kafamı bir çeviriyorum yanımda kahkaha atıyor ilk defa böyle musmutlu görüyorum onu. sonra maç falan bitti dağıldık tabi ben o heyecanla yürümeyi unuttum kendi adımı bile unuttum düşünüp düşünüp dans ediyorum merdivenleri inerken. Hem maçı kazanmışız hem aşkta başıma asla gelmez dediğim şeyler gelmiş ben gökteyim dünya üzerinde yokum yani kavuştum allahıma.. unutulmaz bir an olmuş oldu benim için bu da böyle. şimdi gülüyorum o çocuksu saflığıma falan. dipnot: 4 yıl platonik kaldıktan sonra büyümem gerektiğini fark ettim. şimdi böyle anlattım ama geçti tabi en başta da dediğim gibi hem çocukluk hem de karşılıksız, sevginin ne olduğunu yeni yeni keşfettiğim zamanlardı. hepimizin olmuştur. hatta sonradan keşke onunla abi kardeş ilişkimiz olsaydı demişliğim de vardır. hayatımdaki insana saygısızlık olmaması adına bu dipnotu düşme gereği duydum. çünkü şimdi gerçekten sevdiğim, aşk nedir öğrendiğim ve beni de seven biriyle izliyorum Galatasarayımın maçlarını. o gün sadece Galatasaray kazanmış olsa da, bugün ve 1 yıldan uzun süredir kazanmaya devam eden benim. ha bi de bu nasıl okul demeyin diye şunu da açıklayayım o zamanlar bir kolejde burslu okuyordum ve ortaokul ilkokul lise aynı binadaydık. en üst katta da ingilizce derslikleri yemekhane kantin falan vardı. okuduğunuz için teşekkürler.

Gece gece üzmeyin amk ya

Oz kardesimden ayirmadigim kisa surede samimi olmus olsak bile birimizin kotu gununde digerinin hep yanında oldugu hatalarimiza ragmen kopmadigimiz en degerli arkadasimla evde oturduk yemek yiyorduk birden bogazina yemek kacti oyle sandim klasik taktik iste sirtina vurdum falan gecmedi nefes almakta baya zorlanmaya basladi annesi balkona cikti esnafa ambulans arayin diyor bir yandan abisi ariyor vs baya karmasa vardi ambulans hala gelmemisti ben aradim telefondaki kisinin yonlendirmesiyle arkadasimi ayaga kaldirdim arkasina gectim sarildim bi elimi yumruk yaptim digeriyle de kendime dogru cekip bastirdim 2-3 kez az da olsa nefes almakta zorlanmasi azaldi o sirada abisi geldi hastaneye yetistirdi muayene vs bi saate eve geldiler arkadas uzandi yatıyor abi de benimle konuşuyor akcigerin kapaginin oralara nohut kabugu sıkısmıs ilk mudahaleyi yapan kisi hayatını kurtarmis demis doktor abinin bana söylediği sey ise kizin midesini zedelemissin olmustu gozlerim pörtleyince saka saka demisti de rahatlamistim

20 Kasım 2015 Cuma. Saat 15.30-16.00 civarları. Okul çıkışı, zil çalmış. Merdivenlerden inip okulun bahçesine çıkıyorum. Servisler okulun giriş kapısının önünde dizilmiş. Plakalara bakıyorum, evet aradığım plaka orda. O servisin etrafına bakınıyorum, onu göremiyorum. Başımı eğip montumun fermuarını kapatıyorum, tam başımı kaldırırken servise yaşlanmış arkadaşıyla konuşurken görüyorum onu. Kısa, çok kısa bir an göz göze geliyoruz. Servis şoförü ona sesleniyor, bin de gidelim diyor. Tamam diyor, yerden çantasını alıyor yürümeye başlıyor. Servisin yanında yürüyüp ön tarafına doğru giderken gözden kayboluyor. Araya hafta sonu giriyor diye canım sıkılıyor. Ve evet, ben tam 12 gün sonra araya hafta sonunun değil bir ömrün girdiğini anlıyorum; o, onu son görüşüm. Beş senedir asla unutamadığım belki de tek an. Sezen Aksu boşuna dememiş "Son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda" diye.

Bulunduğu şehire hiç gelmemiş oldugum eski sevgilimin ise girmem gerek seç bakalım hangisine başvurayim demesi ve benim sectigim iş yüzünden konuşmamızın kesilmesi hxkcxhkcnx

Üniversite mezunu bir işsizim. Artık her ile, her ilçeye bakıyorum iş için. Şansıma bir görüşmeye çağırdılar, şehirdışında. Akşama babam geldi, söyledim böyle böyle görüşmeye çağırdılar diye. 'E olursa nerde kalcan?' dedi. 'Diğer insanlar gibi, ev tutarım.' 'Hangi diğer insanlar?' 'Bir işe girip yeni şehre taşınan insanlar' dedim. Babam şöyle bir suratıma baktı. Sonra öyle bir alaycı gülüş attı ki... Saatlerdir 'alay edilecek ne buldu' acaba diye düşünüyorum. O attığı aşağılayıcı bakışı, o attığı alaycı gülüşü, o anı, o an hissettiklerimi ömür boyu unutmayacağım.