gözünüzün önünden hiç gitmeyen anlar vardır elbet. mesela benim hiç unutamadım bi baba kiz olayı var. her aklıma geldiğinde boğazım düğümlenir. sarıgazi taraflarındayım otobüse binmek için durağa gidiyorum. durağın yan sokağında bi adam gözüme çarptı. durdum izlemeye başladım. yanında 2 yaşlarında küçük bi kız var. kuçuk kız bi ara sallandı tam düşecek babasına doğru hamle yaptı. o yaşta bi çocuk düşmemek için babasının bacağına sarılır dimi. yapamadı. kız babasının sağ tarafındayım ve babasının sağ bacağı yoktu. oda babasının destek aldığı koltuk degnegine sarıldı. sanki babasının bacağına sarılır gibi. o an baba kızın bi gozgoze gelişi vardı anlatamam. hüzün mu çaresizlik mi mutluluk mu o an onu kavrayamadım. hala da anlayabilmiş değilim. ama o an anladığım şey şuydu. bacaklarımın sadece beni taşımadığı.