hayat

yaşanmayacak kadar kısa ölünmeyecek kadar uzun

allah kimseyi bu hayatta "inşallah bana bir iyiliği dokunmaz" dediği kimseden iyilik görmek zorunda bırakmasın. gerisi hallolur.

beni neden yoruyosun

hayat bir sabunsa köpürt beni pakize

ya bi güzellik getir ya da sal beni be

hayat, mayat diyorlar, benim gözüm mayat'ta. hayatın eksiği var; hayat eksik hayatta...

virgüllerini bizim, noktasını allah'ın koyduğu uzun bir cümledir

hayat vicdansızlara güzel...

"yokluğun ki zoraki bir ölümdü, en derin. yazarın olsun ellerim. aklımın odalarında yangın çıksın, beklerim serin. ben kimim ki, bilmemekteyim. hayat kızgın boğa, ben kırmızı pelerin."

1 bölümü 365 gün 6 saat süren bi gün aniden bitecek ve herkesin bitmesine uzulecegi kitap..

bir su markası (bkz: hayat su)

artık yoruldum. her gün aynı güne uyanmaktan bıktım, üstüme binen sorumluluktan sıkıldım. ağlamak istiyorum bağıra bağıra. ama bunun yerine dişlerimi sıkmış, ertesi güne hazırlıyorum kendimi. hep geç yaşta yaşanılacak şeyleri erken yaşadım diye düşünürdüm. işte bu anda kafamı bir omza yaslamam gerek. ama hayat sadece bu kadar değil, adaletsiz. bittim ulan. bittim. sevinin orospu çocukları, başardınız.

hayat kısa ben hayattan daha kısayım

insan isimli değersiz yaratıkta bulunan, süreli olan varlık belirtisi. edit:imla

peş peşe o kadar çok ölüm haberi aldım ki bu hafta.. yıkılmadım ama ayakta da değilim. yoruyorsun be hayat.

aldığımız ilk nefes ile verdiğimiz son nefes arasında geçen anlık süre zarfıdır. bu süre öyle bir şeydir ki aldığımız ilk nefes ile verdiğimiz son nefes arasında, daha biz nefesimizi düzene sokamamışken her şey olup biter. gün gelir heyecandan, umuttan ve gerçekleşmesini istediğimiz tek bir andan dolayı nefeslerimizi tutarız. öyle bir tutarız ki verdiğimizde yer gök inler. çığlıklar, korna sesleri birbirine karışır. "burada bilmem kaçıncı madde uyarınca sigara içmek yasaktır." adlı çalışma karşısında dağıtılan sigaranın ve delinen yasakların haddi hesabı yoktur. tüm bunlar tuttuğumuz nefesin birer sonucudur ki ben sevinç dolu sarılmaları ve mutluluk gözyaşlarını saymıyorum bile. gün gelir bir çift göze, bir tiz sese, çiçekler dolusu bir kokuya, bir sıcaklığa veya tek bir dokunuşa karşı nefes alamayız. unuturuz. öyle bir unuturuz ki kalbimizin sesi iki kilometre uzaklıktan duyulur, yardıma gelinir ama çare bulunamaz. zaten aşk denizinin derinliklerinde nefes almak ne haddimize! gün gelir içinde bulunduğumuz koşuşturmaca içerisinde nefes nefese kalırız. bu öyle bir koşuşturmacadır ki ilk başlarda aldığımız nefeslerin kıymetini bilmeden sağa sola savunabiliriz. bu savurganlığımız bizi nefessiz kalmaya zorlar. sonra kan emici hastaneler çıkar ortaya ve bize nefes kredileri açar. aldığımız krediler bizi solunum cihazlarına bağlar ve aldığımızdan daha çok nefes verme şartına boyun eğeriz. gün gelir dünya kadar dert içinde bitap düşeriz ve nefesimiz daralır. kravat gevşetme, ortamı havalandırma gibi envayi çeşit yöntem fayda etmez. nefes bir kere daraldı mı en kralından solunum cihazı gelse, bir kamyom dolusu nefes kredisi verilse daralan nefesi düzene sokamaz. belki bir başkasının nefesinde hayat bulunur, suni teneffüslerde. ve öyle hayatlar vardır, nefes keser.

beyler bana çok garip geliyo şu son sıralar hayat hiç bi şekilde his mis kalmadı her şeyin farkındayım ama farkında olmak bile beni acayip yoruyor yapabilecek hiç bişeyin yok dımdızlak kalmışsın ortada

her guzel sey gibi, ki bu en guzeli, bi gun bitecek olan sey

hayat ön provası yapılmamış bir tiyatro gösterisidir. bu alkışı olmayan tiyatronun perdesi kapanmadan; gülün, şarkı söyleyin, dans edin, aşık olun. hayatınızın her anını değerlendirin.

hayat dediğimiz şey nedir gerçekten? doğ , büyü , okula git , gençliğini sıralarda çürüt ki senin hayatını çürütmek isteyenlerle dolu bir yol burası o ayrı konu. çalışacak yaşa gel iş bulama , gelecek kaygısı kızlarda evlen baskısı erkeklere askere git aile kur baskısı birilerini sev o seni sevmesin zorla aile kurmak zorunda kalıyorsun belki de sonra cocuk yap buyut besle bak okut bakmissin emekli olacak yasa gelmissin bi ayak cukurda ölmeyi bekliyorsun bu mu yasamamız gereken hayat ? böyle bir sıralaması mı var herşeyin genç olmak yasak orta yaşta eğlenmek yasak herseyi baskası icin mi yasayarak ölmek zorundayız bu mu döngü dedigimiz sey mutsuz ölmek mi?

2 heceden oluşan,büyük ünlü uyumuna uyan,yaşam anlamına gelen bir kelimedir.

ne için yaşadığını bilene cennetten; kaybolmuşlara cehennemden spoiler veren esrarengiz ütopya.

5 harf bir ömrü kaplıyor nasıl olurda bu kadar düşündürüyor insanı anlayamıyorum

sen elindeki son sayfaya bakar-iken "yeni bir sayfa aç" diye fısıldayabilir, küstahlaşa ve sürtükleşebilir bu hayat. bu hayat? bu, hayat.

zor. sabır gerektirir.

metrobüste oturacak yer bulmuş olmanın hazzıyla kulaklığın düğümünü açıp kitabına kaldığın yerden devam ederken tatlı mı tatlı bir kadının; 'pardon, hamileyim de yer verir misiniz?' demesi. vermez miyim? tabii ki veririm. 4 saatlik uykuyla bu yağmurlu havada istanbul'un kıtaları arasında yoğun ve stresli sikimsonik işlerimi halledip bir ton belge toplayıp oradan da dişçiye gitmemi saymazsak hayat gayet güzel. yiyorsa orada kadına bu durumları anlatıp, hayır yer veremem diyeyim. o lafı ağzıma tıkar toplum, ciddi anlamda dayak yiyebilirdim. iğneleyici bakışlar v.b. neden bu denli korkarız toplum baskısından bilmem ki. neyse güzel ablacım bana çok fazla bakma, güzelim bebeğin bahtı bana çekmesin.

hayat varoluş ve ölüm arasında yaşanan, başrollerini sizin ve sevdiklerinizin paylaştığı bir porno filmdir. dostunuz siker, sevdiğiniz kadın siker, aileniz siker. ücretinizi alamazsınız. hayat bir film olsa, bilimkurgu harikası olurdu. hayat insan olsa, süzme orospu olurdu. hayat, organ olsa; şüphesiz penis olurdu. hayat porno yıldızı olsa, kesinlikle şahin k olurdu. kısacası neresinden tutsak, bizi siken bir hayatımız var.

''bugün biliyorum ki filmlerimde anlattığım yaşam, benim için, gerçekten yaşadığım yaşamdan daha gerçek.'' (bkz: federico fellini)

gelip de geçebilir. delip de ..

çatalla çorba içmeye çalışmak benim için

sen bize adil davranmadııın..

"hayat bu kadar hüzünlüyken, insan sarhoş olmalı."

hayat,mahallenin en güzel orospusu! kısacık elbisesiyle balkondan tek gözünü kırpıp gel diye işaret çakıyor,gidip kapısını çalınca da kapıyı açan kocasına dövdürüyor ve bu orospunun en büyük zevki de bu sanırım!

yaşanmaya değer olduğunu ilk kim söyledi acaba. mesela pinokyo söylemiş olsaydı bence kesin burnu uzardı. tamam insanız, hepimiz dünya üzerindeki en aciz en aşağılık varlıklarız. hatta dünyaya yaptıklarımızdan sonra "yaratık" olduğumuzu söylemek daha doğru olur. neyse o konuya başka zaman değerlendiririz. bizim canımızı yakacak püf noktalarımız, oyunlardaki buglar misali olan insani açıklarımız, hayatın adil olmayan yapısının iştahını kabartmamalı. ne zamanki o buglar/açıklar biri ya da birileri tarafından kullanılmaya başlansın, hayat denilen oyun daha da boka sarıyor. kendi yörüngemizde yola her daim devam etmemiz gerekir. sonuçta doğum - yaşam - ölüm üçlüsünün en temel kuralı bu. süreç ileri akmalı. hiçbir şey sabit kalmaz. ama insan çoğu zaman sabit kalmak, hatta çocukluğuna geri dönmek ister. ilerledikçe kaybettiği değerlerin ağırlığında ezilir. başlarda adım atmayı kimse bilmez, sonradan öğrenir. bana kalırsa insanın attığı ilk adımlar, hayatında attığı en hevesli adımlarıdır. hani heves ettiğin herhangi bir şeyi ilk defa kullanırken aşırı heveslenirsin ya, o emsal gibi işte. sonradan adım atarken taşıdığımız şevk hayatın gerçeklerinin gün yüzüne çıkmasıyla ters orantılı olarak azalıyor. insanın yaşadığı her acı olay gelecekte de benzer acılar yaşayacağının emaresidir. her acı sonrası insan biraz daha dağılır, biraz daha kendinden uzaklaşır. uyku düzeninden tutun, insan ilişkilerine varana kadar çoğu alışkanlığı bozulur. zamanla eski muntazam halinden eser kalmaz. benliğini eskisi gibi yapmak için ne kadar içtima yaparsa yapsın yine de eskisi gibi olamaz. çünkü gitmiş, giden ve gidecek olan parçaları vardır. eskisi gibi olmak için artık çok geçtir, taşlar yerine oturmaz. eksik parçalar vardır ve eksiklerin sayıları günden güne çoğalacaktır. ve en sonunda insan parça parça değil de bir bütün olarak bu dünyadan eksilecek. eksilen insanı sevenlerden de bazı parçalar eksilecek. bu döngü böyle, adem'den başlayıp israfil'den gelecek olan son sese kadar sürüp gidecek. "hayat, çatlak bardaktaki suya benzer. içsen de tükenir içmesen de. bu yüzden hayattan tat almaya bak. çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da." - neyzan tevfik -

seni bi yaşayamadık

geçen cuma kuzenim evlendi, düğünden sonra tüm kuzenler bir after party yapalım dedik. after party dediğimiz de erkek erkeğe pavyona gidip itlik yapacağız.gittik 6 kişi, sahneye yakın l şeklinde bir masaya oturduk,kuzenlerden birisi pavyon alemini iyi bilir,tanırlar hep mekancılar onu neyse rakıyı mezeleri falan söyledik mekanın sahibi geldi tokalaştık selamlaştık bizim kuzene ''sen rahat ol halledeceğim'' der gibilerinden bir şeyler söyledi.5 dk sonra masaya 6 tane konsomatris geldi hepimiz ayaklandık her birimizin yanına bir tanesi oturdu. benim yanıma oturanın adı gonca imiş tabii gerçek adı değil ısrarla sordum elmas dedi. bu arada hatunların 6sı da efsane güzel...biz elmas'la öyle sohbet muhabbet konuşuyoruz salak saçma şeylerden,elleri sürekli sırtımda,bacağımda geziyor vesaire kolları dikkatimi çekti.böyle daha yeni kabuk bağlamış yaralar vardı sordum ''trafik kazası'' dedi.ama bildiğin faça izi kaza maza hikaye.ısrarla sordum n'oldu diye ''ben yaptım'' dedi sebebini sordum söylemek istemedi.neyse rakılar,biralar su gibi gidiyor birisi masaya çıkıp oynuyor,öbürü birinin kucağında,çekingen bir kuzenim var o bile öyle yamulmuş ki ceketini beline takıp hatunun biriyle götünü vura vura ankara havası oynuyor.tabi biz düğünde de sağlam içtik iyice kafalar gitti.elmas'ın da bu arada kafa dönmeye başladı kadınlara da rakı içiriyoruz yok öyle viski diye elma suyu içmek! elmas'a tekrar sordum kollarını ve bana inanılmaz hikayesini anlattı. elmas yozgatlı ailesi çok varlıklıymış (bağ,bahçe,tarla zengini) erkek kardeşi bir kız sevmiş kız da 18 yaşındayken evlilik dışı bir çocuk doğurmuş yozgat küçük yer kızın adı orospuya çıkmış.bu elmas da kardeşine ''o orospuyu bu eve getiremezsin'' diyormuş sürekli neyse gel zaman git zaman kardeşi bu kızı alıp gelmiş ''evlendik biz'' diye.aile kabullenmek zorunda kalmış ama herkes kıza köpek muamelesi yapıyormuş tabi elmas'ta öyle.bir gün detay vermedi ama tartışmışlar ve kıza demiş ki ''biz seni kabul ettik piçinle birlikte,sen hala orospuluk peşindesin git hangi sikin altından kalkıp geldiysen oraya dön'' kız bu lafların üzerine bileklerini kesmiş ölmemiş ama bayağı bi' kan kaybetmiş zor kurtarmışlar epey uğraşmışlar ankara'ya götürmüşler pskolojisi bozulmuş falan.sonra bu elmas birini sevmiş itin,uğursuzun tekiymiş ailesi istememiş adamla kaçmış bu da...adam bunu yıllarca dövmüş,hastanelik etmiş 2 çocuğu var ama 2 çocuk da düşük yapmış dayaktan,rezalet bir hayat yaşıyormuş sonra dayanamamış baba evine dönmüş ne babası ne anası kabul etmemiş diğer kardeşleri de kabullenmemiş (o zamanında yapmadığını bırakmadığı erkek kardeşi hele hiç istememiş) bu da beş parasız düşmüş yollara bir arkadaşı vasıtası ile pavyona girmiş çalışmaya başlamış daha 6-7 ay olmuş.belli de zaten yaptığı her hareket,konuştuğu her şey o kadar amatörce ki orospu görmesek neyse... hikayenin en ironik tarafı ise kolunda ki izler; babası çocukların velayetini almış ve elmas'la görüştürmüyormuş bir de üstüne evlenmiş yeni gelen kadını anneleri olarak bileceklermiş elmas'ın öldüğünü söylemiş bu da dayanamayıp bileklerini,kollarını jiletlemiş yıllar önce kandırılmış masum bir kadına onca ağır lafı edip onun bileklerini kesmesine sebep olduğu gibi. hayat öyle garip ki ve adaletin çarkı öyle kararlı dönüyor ki yıllar önce birisine yaptığınız haksızlık sizi de yakmadan ölmüyorsunuz. çok etkilendim elmas'tan ve hikayesinden.

uzun zamandır ailemle büyük sorunlar içerisindeyim, ben çok sosyal biriyim, bundan rahatsız oluyorlar. gittiğim tüm ortamlarda hep yaşça küçük benim olmamdan da hoşnut değiller, bazen de eve geç girmek zorunda kalıyorum. mâlum istanbul şartları. annemle yaklaşık 3 gündür konuşmuyoruz, bir arkadaşım son kez adım at dedi, attım ve yine aynı hüsran. sevdiğim, değer verdiğim insanlarla bolca vâkit geçiriyorum, gülüyorum, eğleniyorum, mutluyum. gözlerimden yaş akmadan o yaşın göz de kalmasını sağlayan dostlarım var vesselâm. hayat cidden garip, bir güldürüyor, bir ağlatıyor. amma velâkin uzun bir müddet hayatım da kötülüğe beni yönlendiren kim varsa, ne varsa yok edeceğim bir bir. mutlu olalım, olmalıyız.

sen planlar kurarken bir başkasının o planları sikmesiymiş hayat. (bkz: evet birinin daha kalbi kırıldı)

ayakta o son damlanın gelmesini beklerken, duvara boş bakılan sırada düşünülen şeylerden ibaret.

neden insanlar hayatın olumlu tarafları olduğunu unutuyor ve hayata olan bağlarını tek tek koparmaya başlıyor? olumsuz tarafını görünce hemen yıkılıyor ama olumlu tarafını görünce hemen sevinmiyor? hayatın siyah ve beyaz tarafının, dolu ve boş tarafının olduğunu neden önemsemiyor? hayat; i̇stediklerimizi yapabilmeniz ve yapamayacağımız üzerine kurulmuş. biz bu hayatta yapabiliriz de, yapmayabiliriz de. ama en ufak bi hatada ilişkimizi kesmemizin bi anlamı yok. onu yapamadın, ama yapabildiğin daha çok şey var. nefes alabiliyorsun, alamayan var.. yürüyebiliyorsun, yürüyemeyen de var.. ailen var, olmayanı da var...

"hayat, bir kertenkele kuyruğu gibi kesildiği, koptuğu yerden yeniden oluşmuyor. kanıyor orası, orası hep yara..." demiş yazar. ne kadar haklı bir söz, insan geçmişte yaşadığı acılardan tam anlamıyla sıyrılıp kaldığı yerden devam edemiyor. bir yerden sıkıştırıyor insanı. mutsuzluğa, umutsuzluğa itiyor. kapanması kolay olmayan derin yaralar açıyor, izi kalıyor. hayata dair iç burkan detaylar olarak en baş köşeye oturuyor. öyle kolay kolay kalkmaya niyeti olmayan. zaman geçiyor, hayat akıyor, insanlar giriyor çıkıyor, büyüyoruz. ama acılarımız da büyüyor. zamanla kabuk bağlayıp kapanması gerekirken daha da derinleşiyor. hayat dediğimiz şey, elimizde olmayan durumlar, gelişen olaylar karşısında çaresizlik.. başlıyor, büyüyoruz ve bitiyor.

siyah bir yazı tahtası ve benim tebeşirim kırık.

alakasız bı entry ama olsun genede yazıyorum son zamanlarda sıkça rastladigim bı durum kimse kimsenin yazdıklarını okuyup aşağılamak rencide etmek gibi bir hakkı yok pardon ama size bu hakkı kim veriyor sen mutlusun diye bende mutluyum senin telinden calacagim diye bı durum söz konusu değil senin hayatında herşey güzel gidiyor olabilirken benim hayatimda herşey boktan bir hal almış olabilir bu yüzden ben hayata küsmüş karamsar biri olabilirim senin benim yazdığım entryleri yorumlayıp beni rencide etme hakkın varmı işine geliyorsa okursun işine gelmiyorsa sayfayı kapatıp defolup gidersin sen mutlusun diye herkes mutlu değil anlayabildin mi önce insanın insana saygısı

doğum öncesi bir fragmanı olmayan, ne çıkarsa bahtına mottosuyla yaşanan, adaletsiz ve sikimsonik bir şey, ben belki hayata gelmek istiyordum ama burada gelmek istemiyordum, burada derken ülkeyi falan kastetmiyorum, başka bir galakside başka bir canlı olarak, neyse siz ne anlarsınız zaten kime anlatıyorsam, lütfen kusuruma bakın, iyi bayramlar.

cidden bir hapishaneden farkı yok. buraya istemeden geliyoruz. burada doğuştan sahip olduğumuz şeylere kendimiz karar veremiyoruz. hayata selam verdiğimiz an seçmediğimiz şeylerle yargılanmaya başlıyoruz. hiç bilmediğimiz ideolojilerce yönetiliyor, akla mantığa uymayan dinlere inanmak zorunda bırakılıyoruz. belli bir yaş sınırına gelene kadar ne yapmak istediğimiz bile sorulmuyor. yine de bu hayatı yaşamamız gerekiyor. ilk önce her şeye duygusal yaklaşıyoruz. nedir ne değildir diye göl kenarından ayakları ucunda su içen ceylan gibiyiz. işte o sırada gölün içinde hayat bizi bekliyor. saldırıyor dört bir yandan. bizi öldürmüyor ama. bunlardan tecrübe edinmemiz gerekiyor. hayatı buna göre şekillendirmemiz gerekiyor. tecrübe edinmek ne demek? acı çekmek, duygularına aman vermemek. peki yapabiliyor muyuz? yapabilen başarılı oluyor yapamayan kendini bitiriyor. nasıl kardeşim örnek ver derseniz hapishane derken boş konuşmadım. mutlaka izleyin oz dizisini. simon adebisi acımasız ve manyak bir hapishane klanı lideridir. yaptıklarında duygusallıktan iz yoktur. önce liderin ölümüyle grubu zencilerin kontrolünü ele geçirir. italyanların bir liderine tecavüz eder diğerini de cam yedirerek öldürür böylelikle mutfağı ele geçirir. sonra manipüle yeteneğini kullanır ve latinleri kullanarak uyuşturucu trafiğini ele geçirir. amansız da bir gücü vardır böylece sonlarına doğru duygusallıktan uzak, sadece tecrübelerine dayanarak hapishaneye egemen olur. bunlardan sonra duygusallaşmaya başlar. shirley bellinger'dan hoşlanır. kareem said'i aynı ırktan oldukları için müttefiki yapmak ister. çöküşü budur. shirley tarafından reddedildikten sonra adebisi'yi said öldürür. hayat da böyle işte. başarılı olmanın yolu duygusal olmamaktan geçiyor. peki o zaman bu yaşadığımız hayat oluyor mu? hadi iyi geceler.

az önce tesadüfen şu fotoğrafa denk geldim, kim bilir rahmetlinin ne hayalleri vardı, neler yaşamış, nasıl ölmüştü, o da senin benim gibi bir ananın kuzusuydu, belki birisinin aşkı, birilerinin annesi ya da en yakın dostuydu, şu mezar taşını görünce uğruna kavga ettiğimiz her şeyin ne kadar boş olduğunu tekrar anlamış oldum, göğsüme bir öküz oturdu, hayat bazen basit bir mezar taşıyla öyle bir ders veriyor ki, bu dersi bin yıl okul okusan öğrenemezsin. bu akşam kadehlerimin hepsini, tüm yaşananlara rağmen hayatın bir mezar taşını çok gördüğü, kanalda bulunan hanımefendiye kaldıracağım.

eeeyyy hayat! sen kimsin ya falan demeyeceğim bu sefer sana canım. bu sabah sanki chanel indirime girmiş gibi mutlu uyandım. anlayamadığım şekilde de bir umut var içimde. böyle bundan sonra her şey sleek kontür kitleri, nude likit mat rujlar gibi mükemmel olacak gibi geliyor. inşallah bu içimdeki güzel duygular çok sevdiğim bir highlighter kırık çıktığındaki hayal kırıklığımla aynı sona sahip olmazlar. seni seviyorum.

Allame'nin fare kapanı albümünden bir şarkı link

hayatın ne kadar boş olduğunu bir kez daha tattım bugün. kafamı yaran düşüncelerin ispatı gibi şak önüme sürüldü sanki. şöyle ki; ne zaman olabilecek bir işim rast gitmese bilirim ki allah bana mesaj gönderiyor. gerçekten böyle. ne zaman üst üste olabiliritesi olan işlerim olmaz ise günün sonunda kötü bir şey oluyor. hep böyle oldu. diyor ki bak daha kötüsü geliyor hazırlıklı ol. şuan ailecek moralmen bok gibiyiz. sabahtan beri amcamla işlerimiz vardı. i̇ki dakikada olacak işleri bir türlü yapamadık. mesela benim hesaba bir para gelecekti amcam da benden alacaktı. karşıdaki adam bir türlü yatıramadı, müşteri numaramı bulmakta sıkıntı çektik, adama haber vericez bilgileri adamın şarjı bitti kopukluk yaşadık. sonra onu hallettik derken bu sefer bankada problem çıktı. amcamla hatta dedik ki noluyor lan bugün, niye olmuyor bu işler. bakın bu kadar ufak şeyler bile. sadece ufak bir para aktarılmasından bahsediyorum ve bu iş bizi sabahtan akşama kadar oyalıyor ve uğraştırıyor.bugün bir bokluk vardı kısaca. şimdi haber geldi. yengemin kardeşi , sevdiğimiz bir abi beyin kanaması geçirmiş. futbol maçı yaparken. adam 25 26  yaş civarında. abi muş'ta öğretmenlik yapıyor biz nerdeyiz muğla'da. ne yapacağımızı şaşırdık. tanıdıkları yığdık şimdi oraya, doktorla konuşturdular amcamı. kanamanın alanı genişmiş. abinin annesi yani amcamın kaynanası taaa kaç dakikalık yoldan ağlaya ağlaya yürüyerek gelmiş kadın. mahvolmuş. şimdi oraya gidecekler haber bekliyorlar. adamın babasına da demiyorlar adam kalbi zayıf diye. i̇şler fena. allah yardımcısı olsun. sifa versin. velhasıl hayat boş arkadaşlar hayat çok boş. net ölüm var ölüm. yaptığımız her seyler, kazanılan paralar, kafa siktiğimiz boş şeyler,çalışmalar. izdırabını siktiğimiz aşklar, acılar.hayatın bu boşluğuna tahammül etmek zor. her şey doğumda başlayıp ölümde bitiyor. genç yaşlı fark etmiyor. eğer yiyecek ekmeğin bitti ise bittin. ha hala yiyecek ekmeği varsa abinin kurtulur.  bilmiyorum her şey çok boş geliyor bana. sizin de kafanızı kurcalamıyor mu ? bu kadar boş olduğunu bildiğim halde neden hala acı çekiyorum bak bunu da bilmiyorum.sadece hayat bu işte. ölüm iyi ki var.

hayat. bugun o kadar sevdiğim bir insanı kaybettim ki. şu dünyada hiçbir şeyi ertelemeyin. çabalayın,konuşun. insanın hayatını tek bir kelime tek bir hata o kadar çok değiştiriyor ki. sadece 30 saniye sadece 30. ben bugün hayatımı tek bir kelime, tek bir yanlış ile 30 saniye de berbat ettim. bir sürü keşkem oldu bu ise hepsini geçti.