uzun zamandır ailemle büyük sorunlar içerisindeyim, ben çok sosyal biriyim, bundan rahatsız oluyorlar. gittiğim tüm ortamlarda hep yaşça küçük benim olmamdan da hoşnut değiller, bazen de eve geç girmek zorunda kalıyorum. mâlum istanbul şartları. annemle yaklaşık 3 gündür konuşmuyoruz, bir arkadaşım son kez adım at dedi, attım ve yine aynı hüsran. sevdiğim, değer verdiğim insanlarla bolca vâkit geçiriyorum, gülüyorum, eğleniyorum, mutluyum. gözlerimden yaş akmadan o yaşın göz de kalmasını sağlayan dostlarım var vesselâm. hayat cidden garip, bir güldürüyor, bir ağlatıyor. amma velâkin uzun bir müddet hayatım da kötülüğe beni yönlendiren kim varsa, ne varsa yok edeceğim bir bir. mutlu olalım, olmalıyız.