dayı

Çok güzel bir seslenme sözü. (bkz: Dayıııı naptın dayııııı)

bendeki çok ibne ya. aramızda 4,5-5 yaş var. bütün pis işlerini bana yaptirir kücüklükten beri. top oynarız top balkona kacar hagi balkona girip alır dayak yer. bi kızdan hoslanır konusamaz hagi konusur hagi tokat yer. bi keresinde markete gidip tüy dökücü alacak, reyondaki görevliye sordu beni işaret ederek "bu nevale genital bölgelerde kullanılıyor mu diye " karı da gülerek baktı bana kullanabilirsiniz beyefendi diye bagırdı bi de olayla alakam yok. öyle de piçtir dayım, ama cok severim yas olarak fazla bi fark olmasa da saygımı hic eksik etmem, he arada küfürlesip şakalaşıp kapıştıgımız oluyor tabii .d

defkhanin bana göre en efsane parçasıdır dayi - nedir seni böyle üzen anlat bana evlat defkhan - nasıl anlatayımki sana dayı dünya berbat yere düşrük sıkıntılar üstümüzde beş kat sarıldığımız yılanlardan bekliyorsak şefkat dayi - olmadı mı hayatında arkadaşlık ortaklık defkhan - oldu dayı hatta biz arkadaşlık çok yaptık onlar için kargaşadan, savaşmaktan korkmazdık kartalların gökyüzünde kargaları dost sandık dayi - ama en güzel şey sevmek ve sevilmek defkhan - keşke öyle olsa dayı sevsek ve sevilsek eskidenmiş hayalleri gerçekle değişmek şimdi sevgilerin düğümü gevşek ve delik hep var mıki bir parça ekmekle geçinecek dayi - olmasada ümidini kesmektir yenilmek defkhan- tamam haklısın dayı kızma bana nolur ama moda olmuş kadınları erkeklere çevirmek şahin - hüsran halimiz bak, hastayız çaremiz yok içinde kaybolduk bu dünyanın sen ateşini yak dayi- anlat bana evlat özlemini anlat defkhan - ihanetin olmadığı bi gölgede uzanmak geceleri kabusları görmeden uyanmak yani bir yudum huzura dayı ölmeden ulaşmak dayi - oğlum öyle söyleme isyan etmek çok yanlış defkhan - hayır isyan değil dayı anlattığımda yok yanlış zamanın katilleri tebessümle donanmış deli kanlıları gördüm ağzı, yüzü boyanmış karışmış artık her şey birbirine dolanmış insanları satın almak nekadarda kolaymış eski diktatörler hortlamış, beyinler yıkanmış doğru bizi terkedip gidip onlardan olanmış dayi - oğlum yok mu çaresi, yolu yada önlemi? defkhan - olsa nolur dayı? görmez bu dünyanın körleri benim tanıdığım hiç kimse eceliyle ölmedi buralardan git dayı eski zamana dön geri şahin - hüsran halimiz bak, hastayız çaremiz yok içinde kaybolduk bu dünyanın sen ateşini yak dayi - evla üstüne mi çıktı ... defkhan- dayı sen dünyayı terk edeli dört yüzüncü sene hani kılıcınla düşmanını bölmüşün ya beşe şimdi kimyasalı bırakıyorlar gökyüzünden yere dayi- onlar eskidendi bizle savaşırdı korkaklar defkhan- onu, bunu bilmem ama bir konuda ortaklar sen gidince bölüşüldü bizim topraklar soykırıma maruz kaldı filistin ve boşnak'lar yağmurdan kaçarken gördük ihaneti doludan dayi- biz cihana nam saldık nasıl olur unutan defkhan- unutmadık ama dayı şartlar işte oluşan sen gidince ellerinden zorla aldı komutan okyanusun ötesinde şetanın çocukları kanımızda, beynimizle ektiler tohumları ne yaptıysak olmadı biz kaybettik bu savaşı dayi- merak etme evlat dayın son sözü konuşmadı

hayatımı karartan, ailemi dağıtan herife verilen sıfat. hayatımdaki en ağır darbedir. yüreğimdeki yarası çok farklıdır.

konyada teyzelere bile dayı diye sesleniyorlar. öyle yaygın

ramiz karaeski

beni her gördüğünde harçlığın var mı yeğenim derdi eskiden. ben de utanır, hep "var dayı, sağol" derdim. senelerce böyle oldu. bir gün beş parasız kaldım. resmen meteliğe kurşun atıyordum. yolda karşılaştık. her zamanki sorusunu sordu: -yeğenim harçlığın var mı? çok çaresizdim. +valla yok dayı ya. dedim. omzuma hafifçe vurup; -vardır vardır dedi ve sırıtarak uzaklaştı. herif meğer benimle yıllarca taşak geçmiş, bilememişim.

benim için olmayandır dayım yok. evet

5 dayım olsa ne yazar bir tanesi bile harbi dayı olmadıkdan sonra

dayım adam gibi adamdır. görüp görebileceğiniz en kıyak adamlardan.

dayı candir. çok özledim.

gururla temsil ettiğim makam.

gururla seslenemediğim, dayım diyemediğim 3 tane dayım var, vardı, varmış.. hiç görmediğim ama anlatılınca ah keşke yaşıyor olsa dediğim dayımı marmara depreminde kaybettik.. onun dışında ki ikisi hapishanelerde, tefecilerle, adam olmayan ruha bürünmüşler. bir tanesi yıllar önce şuan 26 yaşında olan oğluna eşi hamileyken bırakıp kaçmış ( başka bir kadına)... üç dayım varmış benim, ikisini hiç görmedim. adam gibi bir dayım olmadı, gel seninle şöyle bir konuşalım demedi hiç biri. hoş ! sokakta görsem yüzünü dahi bilmediğim bir adam bu saatten sonra gelse ne yazar ki.

bir tane var. pek bir işe yaramıyor. hayır bir işe yaramasını beklemiyorum zaten. annemle anneannemi üzmese yeter.

önce allah'ın, sonra da anneannenizin, size annenizden sonra bahşedebileceği en büyük nimettir. tabii.. gecenin bir saati alkol kokusuna uyanmalar dışında. şöför koltuğunun yanında, "inşallah ölmeyiz" diye edilen dualar dışında. omzunuzda koca bir cüsse ile eve giderken, "kimşeye sataşmayız umarım" diye düşünmek dışında. ve bunlara rağmen ki, baktığımda; annemden sonra beni çekip çeviren, koruyan kollayan tek insan, dayı sıfatını taşıyor. keşke karaciğeri de kalbi gibi olsa. (bkz: alkol)

5 tane dayım var, 5'i birden ölse şu önümde ki çayı bitirmeden kalkmam. siz düşünün ne kadar şerefsizler.

4 5 yıldır dayıyım her dayı diye seslendiğinde birdahaa söylee diyesim geliyor güzel şey dayı olmak

herkes dayısını sever, amcasını sevmez. biz de tam tersi. amcam öl dese ölürüm yahu. dayılar adamdır, kafa dengidir. 3 dayım var benim. bir dayım "yeğenim naber?" diye başlıyor hal hatır sormaya. 1-2 dakika muhabbet, sarılıp salıyor sonra beni. diğer dayım "bak nisyan kimseye güvenme. biri hap verir alma. portakala bile şırınga ile ilaç, uyuşturucu enjekte ediyorlar kızım. sakın yeme biri meyve verirse." diye nasihat ediyor. kandillerde resimli kandil mesajı yolluyor. dayımları sadece bayramlarda görüyorum. komik muhabbet oluyor, kuzenler ile birlikte ama özleme duygusu yok. olmasa da olur gibiler ama annem için iyiki varlar.

hayatımda önemli bir yerde olan bu kavram artık yok oldu amk.

ıh lan dayı

efsane adamdır. her yerde bi dayın olacak lafının vücut bulmuş hali resmen, eli kolu uzundur bi işim olursa saatler içinde halleder canım dayım <3

moruk bi benim dayım mı yavşağın teki.

fiilen olsa da benim için manen olmayan kan bağım bulunan kişi.

dayılarım diye demiyorum saolsunlar hiç parasız kalmadım üniversite de, sonuçta hep baba baba olmuyor.

dayımın birebir klonuyum aq. yaşımız, adımız ve siyasi görüşümüz dışında her bir şeyimiz aynı. adımı dayım koymuş zaten. bu ibine anne tarafında sevdiğim tek varlık. geçen kalp krizi geçirmiş, hastaneye yatırdılar. 2 gündür yoğun bakımdaydı. şimdi damarlara bir şeyler yapmışlar(tıbbi terim kullanıp durdu aq doktoru bir bok anlamadım) düzeltip çıkarmışlar yoğun bakımdan. gittim yanına "öleceksen öl amınakoyim 3 gündür 50 km yol geliyorum senin için" dedim, "ben ne ölücem lan it herif 2 çocuğum var benim. onlara bakabilcek konuma gelirsen ölürüm anca" deyip gülmeye başladı amk delisi.

an itibari ile bana takmış durumda. "kızım bu derinin altından kan geçmiyor mu neden bu kadar beyazsın" diye diye başımın etini yedi en son olayı dramatize edeyim dedim yok hala daha soruyor. üff bıqtım. --- spoiler --- dayım; neden bu kadar beyazsın ben; gün yüzü görmüyorum da ondan bütün ev halkı; ağlamaklıgöz.jpg --- spoiler ---

adı seyfo ve ramiz olanları makbuldür. ayrıca ülkücülüğün kitabını yazmışlardır.

çevremde bulunan her insanın dayısı ile ahbab olduğunu ne bileyim inanılmaz işler yaptığını görebiliyorum. i̇ş bana gelince neden piçin teki başıma geldi ya deliriyorum abi hiçbir akraba konusunda şanslı çıkmaz mıyım ben. kuzen şu bu olayında bile inanılmaz derecede anormaller aq.

sevdiğim nadir akrabalarımdan. büyük dayım değil ama küçük dayım. küçük dediysem 10 yaş var aramızda. benim abim yok ama şu cümleyi rahat rahat söyleyemiyorum "abim yok", çünkü aklıma dayım geliyor. bildiğin abim gibi. bir abinin yapacağı tüm darlamaları yapıyor. başıma bir şey gelse ilk arayacağım insanlardan. yakın arkadaşlarımın ailemden ilk tanıştığı kişi. küçükken beni masanın altına yuvarlıyormuş hep ama çok seviyorum kendisini.

t: 2020'yi dört gözle beklememe sebep olan, ramiz karaeski üzerine yoğunlaşan film. uzun zamandır beklediğim bir haberi almanın mutluluğunu yaşıyorum. dizi sonrası ezel'den en az bir karakter için film çekilmesini umuyordum. çünkü ezel'deki çoğu karakter -bilhassa dayı- kendilerine birer parantez açılmasını fazlasıyla hak ediyor. ki prison break de bunu yaptı, breaking bad de. ezel'in bunu yapmaması için hiçbir sebebi yok. seçilen karakterin dayı olmasıysa ayrıca sevindirdi. zira kendisi ezel'deki en sevdiğim karakterlerden biri ve buram buram nostalji, racon ve aforizma kokuyor.. filmin diziye ne kadar bağlı olacağını bilmiyorum. yönetmen ve senaryo kısmı umarım diziyle uyumlu olur. başka bir yapım olsa şu son dediğimden endişe duyardım da, ezel'i ortaya çıkartan ekibe inanılmaz güveniyorum bu konuda. ortaya çöp bir şey çıkmasına müsaade etmezler en azından. umarım yanılmam ve izleyici yüzüstü bırakmazlar. acaba filmde ufuk bayraktar'a ek olarak cahit gök de olacak mı? kenan'ı da çok özledim. zeynep köse'ye de hayır demem bak. not: keşke tuncel kurtiz aramızda olsaydı da bir sahnecik bile olsa o da filmde yer alsaydı. yeri gelmişken, toprağı bol olsun.. fragman; link

filmin senaryosu karaktere de hayat veren (bkz: ufuk bayraktar) tarafından yazılmış. önyargılı olmak istemem ama ezeldeki ramiz karaeski ile arasında bence fark olacaktır.kerem deren ve pınar bulut yazsa gözüm kapalı muhteşem bir film olur derdim. ama elbette film çıkar çıkmaz gideceğim

vizyon tarihi 6 kasım olarak açıklanan. not: (#2329952)

Aramızda 4-5 yaş var. Köyde yaşadıgi için lise yıllarında bizde kaldı iki yıl ama o iki yıl çekmedigim çile kalmadı. Ben o zamanlar ortaokula gidiyordum kendisi lise son falan. bende tam inek öğrenciyim sürekli ders çalışıyorum. Neyse bir gün Babamlar falan akşam çıktılar dayım ablam kardeşim ve ben evdeyiz. Ben odamda ders çalışıyorum bu seslendi bana çay yap diye bende artık bikmisim ona hizmetçilik yapmaktan annem de babanızın yaninda sakın kötü konuşmayın onun hakkında vs diye diye sesimiz de çıkmıyordu neyse benim sabah sınavım var ders çalışıyorum kendin yap çayı dedim geldi yapmazsan seni döverim vs tehtid etmeye başladı bende sinirden ağlaya ağlaya kalktım ama nasıl sinirliyim baktım demlikte öğlen demlediğimiz çayı dökmemis annem bende direk ocağın altını yaktım çok az ısındıktan sonra koydum bardağa götürdüm. Verdim geçtim odama aradan 1 dk geçmeden biri at kuyruğu saçımdan tutup taa kapıya kadar sürükledi korkudan nefesim kesildi bayılacaktim az daha.. Bir iki vurdu bide. ablamlar bile zor tuttu. Ben deli gibi ağlıyorum bikmisim artık her gün kölelik yapıyoruz ona resmen. Babam evdeyken tam melek ama o olmayinca bize çektirmedigi çile kalmıyordu o gün dayanamadım artik söyledim babama üstüne annem benı dövdü kardeşini babama şikayet ettim diye o gün gerçek anlamda ölmek istedim çocuk psikolojisi bu kadarı gerçekten ağır gelmişti babam konuştu onunla düzgün bir şekilde bir daha yapmam falan dedi ama aynı çileyi aylarca çekmeye devam ettim en son annemle de arası bozuldu el bile kaldırdi ablasına sonra da gitti gidiş o gidiş.. sonunda rahat nefes alabildik ama geri de psikolojisi bozuk bir çocuk bırakıp gitti. (bkz: nankör dayı)

Ne boktan bir adam olduğunu zaman geçtikçe beynime beynime kazıyan adam. oysa çocukken ne eğlenceli, ne sevimli bulurdum. hiçbir halta yaramadan, işe mişe gitmeden güya misafir sıfatıyla senelerce evimizde yatıp kalkması, hep gözümüzün önünde olması demekti ki, en çok bu özelliğini severdim. Sürekli benimle, bizimleydi. Sabi aklı işte. Sonra yollarımız ayrılınca ve kafam bir şeylere basmaya başlayınca babam hakkında birkaç kere ileri geri konuştuğuna şahit oldum. Fakat yaşım hâlâ bunun sebebini ve hesabını soracak kadar büyük olmadığından sesimi çıkarmadım. En küçük müdahalede saygısız, terbiyesiz olarak nitelendirilecektim çünkü. askerlik bitti. Evime döndüm. ziyaret için toplanmış akrabalar arasında o da vardı. Sanırım ortamdaki tek eksik babamdı. Nasıl pis bir herifse konuyu evirip çevirerek yine ona getirdi. yığınla insanın içinde ne cüretle, hangi cesaretle bunu yapabiliyordu, anlamış değilim. Günün birinde Sabrımı taşıracağını hiç hesaba katmadığından adım gibi eminim. Anneanneme, teyzelerime ve anneme aldırış etmeden gayet sakince baksana sen diye fısıldadım. Bütün kafalar bana döndü. Şu andan itibaren eğer babamla ilgili olumsuz tek kelime daha söylersen seni doğduğuna pişman ederim anladın mı dedim. Konuştukça öfkeleniyordum. farkında mısın bilmiyorum ama onun evinde, onun yiyeceklerini tüketiyor ve utanmadan atıp tutuyorsun. Ne biçim adamsın sen? diye devam ettim. Bir şey söylemeden oturduğu yerden kalkıp dış kapıya yöneldi. Beni duydun mu, sonra bilmiyordum etmiyordum deme sakın. Bu sana ilk ve son uyarım deyip defolmasını izledim. yıllardır birbirimizin yüzüne dahi bakmıyoruz. ara sıra orada burada ondan hiç beklemezdim, sanki enişteme kötü bir şey söyledim bilmem ne, bin defa özür dilese yine affetmem diye boş boş öttüğünü işitiyorum. Çok da sikimde çok afedersiniz...

2 hafta önce çay toplarken sırtı kaşınmış ve ağacın altına gidip sırtını kaşımış. meğer o ağaçta da bir ayı armutları talan etmekle meşgulmüş. ayıdan uyuz kaptı köyde 2 haftadır manyak gibi kaşınıyor lol. işin kötü yanı dedeme de bulaştırmış. millet virüsten kırılırken bizim köye gelen uyuz şoku.

Benimki hiç bir halta yaramıyor. Kaç yıl dışarda okudum bi kere arayıp sormadı. Maddi değil manevi destek bekledim vermedi. Annemin yıllardır hasta neredeyse her ay şehir dışına doktora gidiyoruz daha hiç ben götüreyim demedi, teyzemin eşi sağolsun hem dayılık hem abilik hem babalık yapıyor. Her eksiğimize koşar. Evime hırsız girdiğini hala babam bilmezken bana üzülme gider alırız eşyaları diye destek oldu Allah bin kere razı olsun... Evet Dayım gerçekten hiç işe yaramıyormuş tekrar anladım

iki dayım var. biri zihinsel engelli. diğeri de birkaç sene evvel binlerce liralık borcuyla öldü gitti. bunun yanında teyzem dedemin malını yediği için görüşmüyoruz. halamla 10 senedir hiç irtibat kurmadık. oldum olası imrenirim sağlıklı akraba ilişkileri olan insanlara.

üç dayım var. ilk karne hediyemi dayım almıştı. çalışmadığı halde sırf bana söz verdiği için. doğal olarak ilk bisikletimi de dayım almış oldu. hatta aramızda bir sene dokuz ay olan kardeşim kıskanmasın diye ona da bisiklet almıştı. tam 14 sene oldu sapasağlam duruyorlar. ilk barbie bebeğimi de dayım aldı bana. daha önce hiç öyle güzel bir bebek görmemiştim. kızına bile alamazken sırf bize söz verdiği için gidip almıştı. çocuk aklı tabi nereden bileceğim parası olup olmadığını. ilk ve son barbie bebeğimdi. ortanca dayım ise hep ama hep ben ve kardeşimle ilgilenir bizi hep dışarıda gezmeye götürür, koca insanlarmışız gibi eğlenirdik. ilk vapura dayım ile binmiştim. bana ne kadar değer verdiğini de, kız arkadaşıyla tanıştırmaya götürdüğünde anlamıştım. tabi o zaman 12 yaşındaydım. liseden beri birliktelerdi. iki sene önce evlendiler. en son doğan dayım ile çok kavga ederdik ama beni her şeyden çok sevdiğini çok güzel hissettirirdi. herkesten ve her kötü şeyden korurdu beni. iyi ki var. asla kötü konuşmaz onun doğasına aykırı şeyler yapsam bile. çok naif bir kalbi var. iyi ki de dayım olmuşlar. meşgul oldukları tonlarca şey varken, bana ayırdıkları o zaman dilimleri paha biçilemez.

Dayım yok ama olsa kesin aşırı puşt olurdu. Bu denli ayak altımın gıdıklanmasının başka bir açıklaması olamaz çünkü.

Dört tanesine sahip olduğum, dördü de birbirinden özel insan. En küçükleri rengarenk saçlarıyla öyle farklı bir tat ki ailemiz için, çeşit çeşit duygu ve bilgi barındırır içinde. Birkaç ay önce okuyunca ağlamama sebep olan bir mesaj yazmıştı, senin diğer adın sevinçtir bana demişti. Hayatımda duyduğum en iyi ve asla unutmayacağım cümlelerden birisi oldu bu, "Senin diğer adın sevinçtir bana." Doğduğum günü hiç unutmuyormuş, o zaman üniversitede kaldığı öğrenci yurdunda iki jeton bulup aramış annemi. Elleri titremiş ahizeyi tutarken, sevinçten sesi kısılmış, o iki telefon jetonu ellerinin arasında benim ışığımı getirmiş ona. O günkü sevincimi unutamam, sen hep benim o sevincimsin, teşekkür ederim o gün ve niceleri ailemize getirdiğin sevinç için demişti. O kadar mutlu uyumuştum ki o gece onca stresime karşın. Az önce ise WhatsApp'dan bir arama geldi, değişik bir numara açsam mı açmasam mı tereddütü içinde kaldım. Yurtdışındaki arkadaşlarımı düşündüm, onlar mıdır yoksa abuk subuk bir hat mıdır derken artı bir kodun Kanada olduğunu söyledi yanımdaki kız kardeşim. Heyecanla açtım, evet oydu, dayımdı. Yıllardır sesini ilk kez duymanın sevinciyle konuştuk, yeniden sevinç olduk birbirimize. Sonra yazın geleceğim inşallah dedi, bir arkadaşım var sizlerle tanıştırmak istiyorum dedi. Bir arkadaş... Telefonu kapattığımdan beri sualler alıyorum, kız nereli, ismi ne, ne zaman geliyorlar? Hiçbirini bilmiyorum, sormadım. Ben tuhaf bir gurur yaşıyorum sadece, böyle önemli bir haber ilk bana verildi, en önce benle paylaşıldı. Gerçekten çok değerli hissettim. İnsanlar kendilerini paylaştıkça birbirlerinin hayatında yer alıyorlar. Dayım bana bunu hatırlatan birisi.

Milletin dayısı yeğenlerini gezdirir Ben ise benden küçük olan dayımı gezdiriyorum

Bugün yüzümü gülümseten kişi oluyor. Durakta otobüs bekliyoruz ben annem ve dayım. Otobüs gelmek bilmiyor, dayım da oturmamızı istedi banka. Dedim "bank çok soğuk olur oturamam dayı." Zaten üşümüşüm, deeeerken dayım banka oturmuş "gel ısıttım" dedi ve beni yerine oturttu. :") bu seni seviyorum demenin kaçıncı versiyonu acaba? Sonra yanıma oturdu, sarıldı. "Size de dayılık yapamadım hakkınızı helal edin" dedi. Senede 1-2 defa görüşebiliyoruz. Sevgisini her daim hissettirir ve biz de dayımızı çok severiz. Ama şu ince düşünceye bakar mısınız? Maddi yönünü geçtim; manevi olarak kocaman bir dağ var arkamızda. Sevgi ne güzel şey.

11 yeğenim var. Özden. Ablamlar fabrikasyon sistemi gibi 26 dan 2 yaş arası çeşit çeşit çocuk yaptılar amk. Bayramda her biri 20 liradan 220 lira ediyorlar. İliğim kurudu amk puuuuh