üç dayım var.
ilk karne hediyemi dayım almıştı. çalışmadığı halde sırf bana söz verdiği için. doğal olarak ilk bisikletimi de dayım almış oldu. hatta aramızda bir sene dokuz ay olan kardeşim kıskanmasın diye ona da bisiklet almıştı. tam 14 sene oldu sapasağlam duruyorlar.
ilk barbie bebeğimi de dayım aldı bana. daha önce hiç öyle güzel bir bebek görmemiştim. kızına bile alamazken sırf bize söz verdiği için gidip almıştı. çocuk aklı tabi nereden bileceğim parası olup olmadığını. ilk ve son barbie bebeğimdi.
ortanca dayım ise hep ama hep ben ve kardeşimle ilgilenir bizi hep dışarıda gezmeye götürür, koca insanlarmışız gibi eğlenirdik. ilk vapura dayım ile binmiştim.
bana ne kadar değer verdiğini de, kız arkadaşıyla tanıştırmaya götürdüğünde anlamıştım. tabi o zaman 12 yaşındaydım. liseden beri birliktelerdi. iki sene önce evlendiler.
en son doğan dayım ile çok kavga ederdik ama beni her şeyden çok sevdiğini çok güzel hissettirirdi. herkesten ve her kötü şeyden korurdu beni. iyi ki var. asla kötü konuşmaz onun doğasına aykırı şeyler yapsam bile. çok naif bir kalbi var.
iyi ki de dayım olmuşlar. meşgul oldukları tonlarca şey varken, bana ayırdıkları o zaman dilimleri paha biçilemez.