gururla seslenemediğim, dayım diyemediğim
3 tane dayım var, vardı, varmış..
hiç görmediğim ama anlatılınca ah keşke yaşıyor olsa dediğim dayımı marmara depreminde kaybettik..
onun dışında ki ikisi hapishanelerde, tefecilerle, adam olmayan ruha bürünmüşler. bir tanesi yıllar önce şuan 26 yaşında olan oğluna eşi hamileyken bırakıp kaçmış ( başka bir kadına)...
üç dayım varmış benim, ikisini hiç görmedim.
adam gibi bir dayım olmadı, gel seninle şöyle bir konuşalım demedi hiç biri.
hoş ! sokakta görsem yüzünü dahi bilmediğim bir adam bu saatten sonra gelse ne yazar ki.