babaanne

Babanın annesi. Benim babaannem 75 yaşında hafif tombul, güleç yüzlü, yaptığında hızını alamayıp adeta parmak yedirtecek derece güzel tarifleri olan, hayatımda gördüğüm en affedici, en sabırlı, en öğrenmeye açık insan. Dedemi kaybettikten sonra hastalıkları yavaş yavaş arttı. Klasik babaanne işte çok zor yürüyor o yüzden de kimseye gidemiyor. Bir amcam bizden 460km uzakta yaşıyor ve babaannem o amcama inanılmaz düşkün. Çok fazla hastalık ve ameliyat geçirdiği için anne yüreği işte kıyamıyor hiç. Neyse yaklaşık bir hafta önce akıllı telefon aldık. Sadece üç defa neyi nasıl kullanacağını anlattım ve kolay öğrenen yapısıyla hemen kavradı. Bugün sabahtan başlamış bütün çocuklarını görüntülü aramaya hepsiyle konuşmuş. Keyfi o kadar yerinde ki anlatamam :) amcanı istediğim zaman görebiliyorum diyor, konuşurken telefonu falan öpüyo canım babaannem yaaa. Yarın yine arayacakmış hepsini, yandılar artık babaannemden kurtulamazlar :)

Beni çok severdi. Gözleri görmezdi, sesimden bilirdi. Çok cılız, kardeşlerine hasret bir kadındı. Onun kadar kahrimen bir kadın daha görmedim. Sürekli dua ederdi Allahım beni kimseye muhtaç etme diye, cenazesinde yoktum. Anlattılar o denli rüzgar varmış ki tabutu omuzda dahi taşınamamış. Bir pikabın arkasında gitmiş. Allah, o öldükten sonra bile onu kimseye muhtaç ettirmedi.

kaynana. tam kaynanaymış bizimki ya. erkek çocuk olmadım diye söylenmiş de söylenmiş de, annem yav biz çocuk sakat doğmadı (kan uyuşmazlığı) diye şükrediyoruz, sen ne diyon diye azarlamış bunu, bu da akşama babama fişteklemiş karın bana demediğini bırakmadı diye, sabaha kadar kavga ettik babanla demişti annem. daha yaptığı neler var da ölmüş kadın şimdi kötü anmayalım. ulen babaanne, seninle ilgili anım hep gözyaşı içerikli. beni ilk gördün, saçlarımı elledin, annene benziyorsun dedin ağlamaya başladın (en son altı aylıkken görmüş beni, son görüşmemizde 18dim) değdi mi cırlamana be kadın, erkek erkek diye. ölmeden önce son gördüğümde, ölemiyom, size yaptıklarımdan ölemiyom diye ağlıyordu. bi başına öldü, yaşı yüzü geçmişti. neyse allah rahmet eylesin. senin en çok eziyet çektirdiğin gelinin, yani annem, mezarını suladı, diğerleri dönüp bakmadı bile, bilesin. ölüm var, kimsenin kalbini kırmayın.

85 yaşında, ömrünün çoğu köyde geçmiş. Okutulmamış, iki herifin arasındaki anlaşma yüzünden evlendirilmiş. 2008 yazında dedem vefat edene kadar gelinleriyle anlaşmak şöyle dursun, yaptıkları yemekleri bile yemezmiş. Dedem vefat ettikten sonra ona kalan sadece evlatları ve onların evleri olunca mecburi ateşkes ilan etti. Fena insan değildir de o okumamışlığın getirdiği bir cahillik var. İstediği gibi bir düzeni olsun diye bir gelinin yaptığını öbüründe gelip ağlayarak anlatmasını buna bağlıyorum. Bizleri çok sever ama oğullarının evladıyız diye. Kendi gençliğinde kayınlarına ettiği hizmeti/köleliği şimdi gelinlerinden bekliyor. Göremediği için hem hayalleri yıkılmış hem de onlara karşı kinli. Kaotik bir yapısı var.

Geçenlerde babaanneme akıllı telefon aldığımızı söylemiştim sözlük. (#2382348) Babaannemin elinden telefon düşmez oldu. Çılgınlar gibi YouTube’da takılıyor. Bugün de bize YouTube’dan izlediği açma tarifini yapmış. Babaanne sence de hızlı gitmiyor musun hıı?

Canımın ciğeri Allah yokluğunu göstermesin

Ahh canım babaannem. Bebekliğim, çocukluğum ve gençliğimin bir kısmı. Keşke hala hayatta, derme çatma evinde olsan. Kış olsa kahvaltıyı hazırlayıp sobayı yaksan beni uyandırsan yine uyanmasam battaniye yorgan ne varsa alıp gitsen bi yastığım kalsa bana yine söylensen. Akşamları erken yatıp ben sürekli televizyonu açıyorum diye kızsan. Aşure günleri o güzel aşurenden yapsan da bol bol yesem biliyor musun seninki gibi daha hiç yemedim senin aşuren dışındakileri sevemedim. Ateşte yaptığın pişilerrr en çokta onları özledim. Her zaman kolayı çok severdin ne zaman seni sevindirsem “ömrün uzun, düğünün güzün olsun” derdin.. Sesini unutuyorum. Unuttuğum için çok kızıyorum kendime. Açıp açıp fotoğraflarına bakıyorum. Kendime kızıyorum neden daha çok fotoğraf yok diye. Ahh babaaannem yanından ayrılmadığım zamanlar vardı şimdi mezarına bile gelemiyorum. Hayırsız değilim biliyorsun beni. Dedemi ve seni çok özlüyorum.

Kendimi bildim bileli felçli ama gezinirdi. Son birkaç yıldır tamamen yatağa mahkum oldu. Son bir yıldır konuşamıyor ve son birkaç aydır donuk bir şekilde bakıyor. Güldürmeye çalışıyoruz, yanında sohbet ediyoruz ama son zamanlarda tamamen tepkisizdi. Ama tüm bu zamanlarda aklı yerindeydi. Bugün yine zar zor yemek yedi ve ifadesiz bir şekilde bakıyordu etrafa. Gittim yanına, "babaanne dedim x kişisini hatırlıyor musun?" Gözleriyle evet dedi. " Onun torunu beni seviyormuş" diyince bir anda gözleri parladı. Zaten ben bir karar vermiştim ama ilgisini çektiği için "nasıl kabul etsem mi napsam?" Diye sordum. Beni seven kişinin fotoğrafını gösterdim. Övdüm biraz. Aramızdaki boy farkı ile ilgili espri yaptım. Tüm bunlar 5 dakika içinde oldu ve babaannem uzun zaman sonra güldü. Heyecanlandı, ayrıca mutlu oldu. O mutlu olunca ben de ballandıra ballandıra anlattım ara ara yanına gidip gidip. Beni görünce gülümsüyor şimdi. 90 seneye neler sığdırmış kim bilir, en küçük torununun aşk hayatından da eksik kalmasın. Ama en önemlisi gülümsesin. Canım babaannem.

az önce telefonda konuştuktan sonra telefonu kapatmadı, ben de kapatmadım bana bi şey diyecek sanıyorum. kız kardeşleri ile dedikodumu yaptı arkamdan :( üzdün beni babaannecim, ama şaşırmadım kimliğinde trabzon yazan hiç kimse beni yaptığı bir şey ile şaşırtmaz.

Bugün ellerimle toprağa verdim,üstüne toprak attım. Covid belası yüzünden pamuğum toprak altında şuan. Her şeyin Allahtan geldiğini biliyorum ama şurana o ateş düşünce gelde anlat bunu. Bu soğukta,karanlıkta bıraktık geldik pamuğumu. Rabbim cennetinde kavuştursun.

babaannemin gençliğine şahit olan insanlar, benim aynı babannem gibi olduğumu iddia ederdi. Ben de kızardım babaanneme şakayla karışık: "mis gibi göz rengin var, çok güzelsin. Bana vere vere kısa boyunu mu verdin" diye. Çünkü insanın dedesi aşırı uzunken, sırf babaannesine çektiği için minicik kalması hafif kırıcı. Genlerde o imkan var ama işte kullanılmamış. Neyse, babaannem de gülerdi bana. Güzel ve nahif bir gülüşü vardı. Nazikti. Her hareketi ile nazikti. Orta ve yüzük parmaklarından hiç çıkarmadığı o 2 yüzüğü ile de zarif görünürdü. Sade ve şıktı. Çok güçlüydü, çok çalışkan biriydi. Vücudunun sağ tarafı felçli olmasına rağmen yapmadığı iş yoktu. Bu yüzden bizim de boş oturmamızı istemezdi. Bize bir sürü şey öğretirdi. Biz onun öğrettiği işleri yapınca da mutlu olur, gururlanırdı. Bazen çatışırdık çünkü tezcanlıydı. Dediği söz anında yapılacaktı ve ben de keyfim ve kahyası ile mutluydum. Kız torunları içinde en çok beni, tüm torunları içinde de en çok abimi severdi. Hiçbirimizi ayırmadı ama bu belliydi. Kendi de derdi. :) Küçükken bir dönem beni koynunda uyuttu. Sevgisini böyle belli ederdi. Biz kocaman olana kadar tek yatmadı babaannem. Hep yanında biz vardık. Üzülmeme dayanamaz, sevincime de bayılırdı. Masmavi gözleri parlardı, masmavi gözleri dolardı. Ayrıydı. Gençken yaşadığı zorluklar, yaşlılığında da ona güç vermişti belki de. Baktırdığı bir fal yüzünden hep 82 yaşında öleceğini söylerdi. Korkar, endişelenir ama yine de dalga geçerdik. 82 yaşı bitince hep beraber gülmüştük. 82 yaşından bu yaşına kadar defalarca yırttı kefeni. Hepsinde en sonunda derin bir oh çektik. 90 yaşındaydı ve hayatta kalmak için verdiği savaşı artık kaybetti. Yırtamadığı o kefenle, biricik oğlu ve biricik torunu koydu babaannemi toprağın altına. Gönlü temiz kadındı, dünya iyisi biriydi. Bir sürü insanın sevgisini kazanmıştı. Kimseye zararı olmamış, mis gibi evlatlar yetiştirmiş. Belki de tüm bunlar için bile, pandemi sürecinde olsak da her şeyi istediği gibi oldu birkaç noksan hariç. Bunca insanın sevgisini nasıl kazanmış insan şaşırıyor. Ama gurur da duyuyor. Biricik, canım babaannem ve hatta babaannişkom. Her şey şaka gibi. Sen hep gelecekmişsin gibi. Odanın önünden geçerken baktığımda seni görecekmişim gibi. Anlatmayı çok sevdiğin o hikayeleri yine anlatacakmışsın gibi. İyi bir yerlerde olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor ama insanoğlu bencil. Hep benle kalsın istemiştim, daha önceki entrylerimde de var babaannem. İyi ki var. İyi ki vardı. Meleğim.

az önce abimle barışmam için para teklif etti bana

Vefat edeli 1 seneyi geçti ve aniden insan çok özlüyor. Nasıl özlemesin ki seni koynunda uyutarak büyütmüş. Üşüyen ellerini tutup ısınana kadar bırakmamış mesela. Sen de onun bazı davranışlarını kapmışsın ve fark edince de "aynı babaannem oldum" diye sevinmişsin. Neyse. Öyle civciv gibi avuçlarının arasında büyüttü beni babaannem. En takık olduğu konulardan biri üşümekti ve alerjimin bile üşüdüğüm için olduğunu iddia ederdi. Geçen gün üsküdarda 4 arkadaş yürürken karşıdan da 3 tane teyze geliyordu. Teyzelerden biri beni durdurdu ve montunun çıtçıtlarını iliklememi istedi. İstediğini yerine getirdim ama o an zihnimin içindeki görüntüleri düşünüyordum. Teyzenin gözleri babaannemin gözleri ile aynıydı, teyze babaannem boylarındaydı. Babannem gibiydi bilmiyorum. Daha şişman hali sadece. Teyzenin montunun çıtçıtlarını ilikledim. Ve ayrılmak için geriye bir adım attım. Teyze havanın soğuk oluşu ve önümüzü kapatmamız hakkında bizi uyardı :") ve en son ayrılırken dönüp "senin tatlılığına can feda" dedi bana ve sesi sıcacıktı. Hani derler ya, sevdiğimiz insanlar sadece beden olarak bizden ayrılırlar aslında ruhları bizim yanımızda diye. Ben yaşadığım olaylar sayesinde buna inandım. Babaannem bana bir işaret yolladı ya da ben öyle olsun istedim. O kadar insan içinden gelip beni seçmesi tesadüf değildi bence. Biz küçükken eve ne zaman bir kelebek gelse babaannem bize gösterirdi ve "dedeniz gelmiş kuran istiyor sizden" derdi. Evde bizim sesli bir şekilde kuran okumamıza bayılırdı. Biz ölmüşlerimizin ruhuna okuyacaktık, o dinleyecekti. Ben bugün yine okudum ama sessiz bir şekilde. Çünkü beni dinleyen bir babaannem yoktu ama okuduğumu hissederdi. Bizimleydi. Hep bizimleymiş.

pamuk prensesimiz. çok seviyorum. <3 bi süredir kursa başlamıştı. annem de ara sıra kendisiyle birlikte gidip geliyordu. bugün kurs arkadaşlarıyla birlikte pikniğe gitmişler. babaannem içlerinde yaşı en büyük olan ama tek pamuk prenses :d. pikniklerini yaptıktan sonra lunaparka gitmişler. prensesim salıncağa, kaydırağa, çarpışan arabaya binmiş. gülmekten öldüm öldüm. asla sırıtmıyor, bi havalı bi havalı.. adeta bi prenses gibi süzüle süzüle yapıveriyor hepsini. bi ısırasım geldi bi ısırasım geldi ki.. (bkz: ıstırırım hatta yalarım) oyş cannını yerim senin he. cannım babaannem ya. yaş 70 ama iş bitmemiş. maşallah maşallah. bir daha maşallah. subhanallah. elhamdülillah. hadi bana eyvallah.

2 gün önce beni baya üzdü şimdi de ben onu hiç sallamadım 😡 annem çok belli ediyon deyince de uzanmaya geldim ve gördüğüm başlık 😡😡