Babanın annesi.
Benim babaannem 75 yaşında hafif tombul, güleç yüzlü, yaptığında hızını alamayıp adeta parmak yedirtecek derece güzel tarifleri olan, hayatımda gördüğüm en affedici, en sabırlı, en öğrenmeye açık insan.
Dedemi kaybettikten sonra hastalıkları yavaş yavaş arttı. Klasik babaanne işte çok zor yürüyor o yüzden de kimseye gidemiyor.
Bir amcam bizden 460km uzakta yaşıyor ve babaannem o amcama inanılmaz düşkün. Çok fazla hastalık ve ameliyat geçirdiği için anne yüreği işte kıyamıyor hiç.
Neyse yaklaşık bir hafta önce akıllı telefon aldık. Sadece üç defa neyi nasıl kullanacağını anlattım ve kolay öğrenen yapısıyla hemen kavradı. Bugün sabahtan başlamış bütün çocuklarını görüntülü aramaya hepsiyle konuşmuş. Keyfi o kadar yerinde ki anlatamam :) amcanı istediğim zaman görebiliyorum diyor, konuşurken telefonu falan öpüyo canım babaannem yaaa. Yarın yine arayacakmış hepsini, yandılar artık babaannemden kurtulamazlar :)