Beni çok severdi. Gözleri görmezdi, sesimden bilirdi. Çok cılız, kardeşlerine hasret bir kadındı. Onun kadar kahrimen bir kadın daha görmedim. Sürekli dua ederdi Allahım beni kimseye muhtaç etme diye, cenazesinde yoktum. Anlattılar o denli rüzgar varmış ki tabutu omuzda dahi taşınamamış. Bir pikabın arkasında gitmiş. Allah, o öldükten sonra bile onu kimseye muhtaç ettirmedi.