Ahh canım babaannem. Bebekliğim, çocukluğum ve gençliğimin bir kısmı. Keşke hala hayatta, derme çatma evinde olsan. Kış olsa kahvaltıyı hazırlayıp sobayı yaksan beni uyandırsan yine uyanmasam battaniye yorgan ne varsa alıp gitsen bi yastığım kalsa bana yine söylensen. Akşamları erken yatıp ben sürekli televizyonu açıyorum diye kızsan. Aşure günleri o güzel aşurenden yapsan da bol bol yesem biliyor musun seninki gibi daha hiç yemedim senin aşuren dışındakileri sevemedim. Ateşte yaptığın pişilerrr en çokta onları özledim. Her zaman kolayı çok severdin ne zaman seni sevindirsem “ömrün uzun, düğünün güzün olsun” derdin..
Sesini unutuyorum. Unuttuğum için çok kızıyorum kendime. Açıp açıp fotoğraflarına bakıyorum. Kendime kızıyorum neden daha çok fotoğraf yok diye.
Ahh babaaannem yanından ayrılmadığım zamanlar vardı şimdi mezarına bile gelemiyorum. Hayırsız değilim biliyorsun beni.
Dedemi ve seni çok özlüyorum.