Kendimi bildim bileli felçli ama gezinirdi. Son birkaç yıldır tamamen yatağa mahkum oldu. Son bir yıldır konuşamıyor ve son birkaç aydır donuk bir şekilde bakıyor. Güldürmeye çalışıyoruz, yanında sohbet ediyoruz ama son zamanlarda tamamen tepkisizdi. Ama tüm bu zamanlarda aklı yerindeydi.
Bugün yine zar zor yemek yedi ve ifadesiz bir şekilde bakıyordu etrafa. Gittim yanına, "babaanne dedim x kişisini hatırlıyor musun?" Gözleriyle evet dedi. " Onun torunu beni seviyormuş" diyince bir anda gözleri parladı. Zaten ben bir karar vermiştim ama ilgisini çektiği için "nasıl kabul etsem mi napsam?" Diye sordum. Beni seven kişinin fotoğrafını gösterdim. Övdüm biraz. Aramızdaki boy farkı ile ilgili espri yaptım. Tüm bunlar 5 dakika içinde oldu ve babaannem uzun zaman sonra güldü. Heyecanlandı, ayrıca mutlu oldu. O mutlu olunca ben de ballandıra ballandıra anlattım ara ara yanına gidip gidip. Beni görünce gülümsüyor şimdi.
90 seneye neler sığdırmış kim bilir, en küçük torununun aşk hayatından da eksik kalmasın. Ama en önemlisi gülümsesin.
Canım babaannem.