anneanne

bana sevmeyi, hoşgörüyü, sadakati, dürüstlüğü öğreten tek insan. tabi pek öğrenemedim orası ayrı mesele.

babaannem halamlarda kalırken, yan komşunun kuzenimle yaşıt olan küçük kız çocuğu kuzenimden sürekli anaane anaane diye duyduğu için; "anaane teyze oynayabilir miyiz" diye seslenmişti. ne zaman bu kelimeyi duysam aklıma bu gelir.

annenin annesi'dir bide babaanne var oda babanın annesidir bizim oralarda her ikisinide nene denir.

ben küçükken anaannem böbrek hastasıydı doktorlar da hep böyle ameliyat ederken filan bıçak parası istiyorlardı vermezseniz ameliyat etmem felan diyorlardı dedem de geri döndükten sonra anlatıyordu işte olayları felan yine bigün anlatıyo dedim ki anaannem ben doktor olucam seni iyileştiricem sana çok iyi bakıcam böylelikle meslek hedefimi seçmiş oldum tabi tıp fakültesini kazandığımı göremedi ama sonuçların açıklandığı ilk gün mezarına gidip anlatmıştım

anneanneler her zaman tontiş ve tatlı oluyorlar ya yemekleri de efsane oluyor en birinci torunu da benim zaten.

hayırlı bayram'lar öncelikle. anneannemin çok sevdiği sultan lokumundan aldım onu ziyarete gidiyorum. bu sene ölüm yıldönümü bayrama denk geldi. mezarının başında gelene geçene ikram edeceğim. büyükleriniz hayattayken sık sık ziyaret edin derim.

az önce ananem annemle bana kızdı neymiş misafir geliyormuş bizi soruyormuş biz uyuyormuşuz niye kalkmıyormuşuz... yine kalkmadık.

eski insan olmalarından mütevellit cömertliğin ve paylaşmanın anlamını bilen insandır benim için . anneannemden bir hikaye "zamanında annem çok cömertti. küp küp turşu kurardı bir sürü peynir yapardı kış gelince koyun garibanı fakiri fukarası kimse gelir bizden kışlık erzakını alırdı. hayır yapmayı çok severdi. bir de hayır parası vardı sandığının orda sakladığı ben de biliyorum ya yerini yurdunu o paraları aldım. sokakta çoluğu çocuğu topladım lokumla bisküvi aldım oturduk hep beraber yedik onları. eve geldim annem anladı sen mi aldın diyor ben cevap vermiyorum. sanki ne yapacak biz biraz korkağız hemen korkuyoruz herşeyden. neyse anacığım kızacaktı ama cuma akşamıydı vakit. dedi ki "şimdi ben sana kızarım ama allah verir de başka hayır yapamaz duruma gelirim belki". bir daha hayır yapamam korkusuyla çocuğuna kızmaktan haya edicek kadar hayırsever bir soydan gelip de bu kadar cimri olduğum için kendimden utandım.

benim tontişim ya. bana şarkılar türküler yazıp arkamdan ağlayanım. en çok güldürenim, en çok kızdıranım. ayy canım anneannem.

"adını anarım, çoğalır sesim. konuşmaktan, düşünmekten, özlemekten..." (#2039010)

amına koyayım senin senin gibi karı olmaz olsun!

pamuğum benim. dün sabah gözlerimi annemin feryadıyla açtım. yok böyle bir şey, annemin haykırışlarıyla uyandım. yataktan çıktım gözlerim hâlâ yarı kapalı. koridorun başına gittim. annnem bana doğru ağlayarak geldi "kızım anneannen ölmüş" dedi. ayaklarımın dibine çöktü haykırarak ağlamaya başladı. bugün görmeye gideceğim demiştim. uzun zamandır görmüyorum, hazır istanbul'dayken gideyim yanına göreyim dedim. ölüsünü görmek nasipmiş. elden ayaktan kesilmeden, kimseye muhtaç olmadan nur içinde öldü ya. kendimizi böyle teselli ediyoruz. (bkz: dünya fani ölüm ani)

çok özlüyorum be... yaprak sarma yiyemiyorum çünkü sen o kadar güzel yapardın ki. gördüğüm zaman aklıma geliyorsun, insan hiç yaprak sarma gördüğünde gözleri dolar mı üzüntüden? insan hiç otobüste, yolda, parkta pamuk gibi teyzeler görünce ağlamamak için kendini tutar mı? insan ölümce kıymetli olur ama sen yaşarken bile paha biçilemezdin. hiç çıkmıyorsun aklımdan. bana verdiğin tesbihin baş ucumda, ona bakarak uyuyorum. son görüşmemizde sanki son olduğunu bilmeden içine doğmuş gibi yanaklarımdan, vedalaşır gibi fok fok öpüşün, öperken çıkan o ses kulaklarımda çınlıyor. çay içerken yanına gofret koyduğunda ve ben gofreti yemediğimde "yisene yavrum, niye yemeyon" diyişin... gönül koydun mu acaba yemedim diye? özür dilerim.

ben doğmadan çok önce ölmüş. ama yaşa da pek bir şey değişmezdi sanırım, babaannemin bizi sevmediği gibi o da sevmezdi herhalde..

güzeller güzelim,çok özledim seni.çocuk olmak başlığını görünce geldin birden aklıma.eteğinin altına girmeyi,seni kızdırmayı,sana tosunum dediğim de "get ordan eşşoğlu eşşek" deyip göbeğini hoplata hoplata gülmeni çok özledim.allahıma şükürler olsun senin gibi bir anneanneye sahibim.seni çok seviyorum.

2016 haziran'ıydı. dedem vefat edeli iki buçuk hafta olmuştu. anneannemin yanındaydık hepimiz. hint dizisi izliyordu, kuzenim de "anneanne niye bu saçma dizileri izliyorsun ki daha güzel bir şey yok mu? " dedi. anneannem hüngür hüngür ağlamaya başladı. dağ gibi kadındır anneannem. çok acı çekti, üç kere kanser atlattı mesela. ama hiç onu ağlarken görmedim. "ben zaten bu eve fazlayım." diye ağladı koskoca kadın. anneanne, asıl neden o eve fazla gelmen değildi, o gün sana sarılıp hüngür hüngür ağlamak istedim çünkü neden böyle hissettiğini çok iyi anlıyordum. beni affet sana sarılmadım.

dedem vefat ettikten sonra çok değişti, kafayı yedi hayaller görüyor dedikodu yapıyor onu bunu dolduruşa getiriyor felan, bi benim sözüm geçiyor o da "seni balkondan sallandırırım bak sinirlendirme beni" dediğim için

popuşunu bile yerim. ne zaman dışarı çıkmak için hazırlansam ruhumu öyle bir okşuyor ki evden best of model worl 2018 birincisi edasıyla ayrılıyorum ahshs

param olmadığında bana evi süpürttürüp bunun karşılığında cüzdanımı dolduran koca yürekli ananem

hayat hikayesi o kadar dram yüklü ki kadın kaldıramayıp artık komikliğe vurmuş. çok değişik biridir. 19 yaşında başkasına verecekleri gün dedeme haber etmeden dedeme kaçmış. ee adamın haberi yok nasıl oldu diyince " o gün sokakta gördüm onu. gördüğüm zaman anladım ki o da bekliyor beni. " . annesi başta çok çektirmiş. kayınvalidesi de bi o kadar sahip çıkmış. 6 tane evladı olmuş. 2 sini toprağa vermiş. daha 40 yaşındayken eşini kaybetmiş. evin bütün yükü omzunda kalmış asla pes etmemiş. bu yüzden belki hislerini belli edemez. sadece yazarak anlatır içindekileri. çok ciğerli kadındır bi kere sevdiği birini asla unutmaz eş geçmez. elinde büyüdüm bana baktığı gibi sevdiği gibi sevmemiş annemi mesela. neden diyorum " o zamanlar öyle seveyim edeyim olmazdı. onca işin arasında çocuk sevecek zaman yoktu ki . babalari benden daha çok öpüp koklamıştır belki. " demişti. kendisi çetin ceviz olduğu için evlatlarını da öyle yetiştirmiş. annem de aynı onun gibidir acısını kederini üzüntüsünü belli edemez kolay kolay. ama asla sevgisini göstermekten kaçınmaz. bu konuda ananeme kırgın olduğunu biliyorum. biz de öyle olmayalım diye asla esirgemez. ama ananem suçlu değil . 6 yıl içinde evinden 5 ayrı cenaze çıkartmış , bir evladını bebekken diğerini 29 yaşında toprağa vermiş , 40 ın da dul kalmış ama kimseye muhtaç kalmamış. çok güçlü bi kadın benim ananem.

söylemesi ayıptır mantı yiyorum geçen gün. "anneanne getiriyim mi sana da?" dedim (normalde sormam ne yiyorsam ona da getiririm direkt ama onlar zaten yemiş ben de uyuduğum için uyanınca yedim.) "öğk yemem ben onu. içindeki ne eti allah bilir, temiz mi, pis mii, midem bulandı" dedi. birkaç kere daha bahsetmiştim zaten çok yemek yiyebilen bir insan değilim. yaşamak için yiyorum. anneannem öyle konuşunca benim de bir midem bulandı. içinden sadece iki tane aldığım koca tabak mantıyı geri mutfağa götürdüm ve anneannem arkamdan "kamiil yemiyorsan getir ben yiyim, ziyan olmasın bari yazık." diye seslendi.. hayır sana sordum ben, istiyorsan getir de getireyim benim neden midemi bulandırıp yememi engelliyorsun vicdansıızzz :(

çok aşık olduğu adam yani biricik dedemi kaybettiğimiz gece; kestane gözlüm, güzel adamım beni neden bıraktın diye içine içine ağlayan, 2014 yılından bu yana yüzü hiç gülmeyen, bembeyaz tenli pamuk kadın.

annemin ulaşmak istediği nirvanası. daha 28 günlük evliyim anacım. (bkz: sence de biraz hızlı gitmiyor musun )

o pamuk ellerini öpüp seni bayramlayabilmek için her şeyimi verirdim... 20.11.17

rahmetli dedem 2 evli olduğu için dün ikisi de bize geldi selamlaştılar yan yana oturup çay kahve içtiler asdfas

anneannem kraldır ya her bayram bir çift çorabım hazır onsuz geçirdiğim ilk bayramım o yüzden bir miktar üzgünüm

bir otorite. yelekli monarşi. etekli iktidar. beyaz örtülü sultan. jean bodin i geçin, benim için egemenliğin vücut bulmuş hali anneannedir. içeri girişimin beşinci dakikasında “hâlâ birini bulamadın mı?” diye sorması da balı kaymağı.

yırtık pantolon veya kısa elbise/etek giyince "utanmıyor musun etini göstermeye öte tarafta buralarını hep yakacaklar" diyor ve o kadar haklısın ki anneanne... bir şey diyemiyorum tabi. ha birde aynı zamanda sürekli çöp çatanlık peşinde "seni şuna alalım şuna verelim" vs vs, "yav anneanne bir dur istemiyorum" diyorum ama asla pes etmiyor hatta geçenlerde "allah sana hayırlı kapılar nasip etsin" dedi ardından da "bak varmamazlık yapma beni kendine takma" diye tehdit etti ahshjdjdjsjfj. neyse birde tuhaf cümleler kuruyor mesela birinde önce teyzeme gittik ardından çarşıya inelim dedik "yahu bi durun hele bi taşağamız döşeğe değsin" demesin mi yıkıldık ya ahahahahshdhdhhf

'onlar evin kızı sen elin kızısın' diyerek bana diğer kuzenlerimin yanında ikinci sınıf insan muamelesi yaptığı günden beri annemin sülalesindende soğutan kişidir. iyidir hoştur.

i̇lkokuldayken bazı günler okuldan sonra köye anneannemin yanına giderdim. yaptığım türk kahvesini sobanın başına oturup birlikte içerdik. özlenen güzel günler.

babaannemi çok seviyorum çocukluğumdan beri çok düşkünüm. annem hep şey der yaşasaydı eğer anneannenizi daha çok severdiniz anlatılanlara göre dünyanın en güzel insanıymış babam da kendisine çok hayranmış güzel insan mekanı cennet olsun.

anneanneme geldim, gitmeden önce aradım bi şey lazım mı geliyorum diye. neyse geldim evin önüne balkondan kedilere salam atıyor zile bastım açmadı aşağıdan seslendim anneanne açsana diye dur işim var dedi. beş dakika falan kedilere salam attı, anneanne açacak mısın artık kapıyı diyorum diyo ki kızım buraya kadar gelmişsin illa ki girersin içeri dur bi. hahshshshsha

annemin annesini hiç görmedim ama bu beni anneannesiz yapmadı (dedem üstüne gül koklamadı). büyük teyzeme anneanne diyerek büyümüşüm; eşi dedem, kendisi anneannem oldu. beni gerçek torunlarıymışım gibi sevdiler, bendeki yerleri bambaşkadır. anneannem çoğu kişinin kaldıramayacağı yükleri kaldırmış güçlü biri, iki kez kanseri yenmiş üçüncü seferinde de onu yenmeye kararlı harika bir kadın. umarım bir gün anneannem kanseri yendi diye burayı güncellerim.

muhabbet ediyoruz bana ilişki tavsiyesi veriyor “kimse yok mu okulu bitirmeden bul arkadaş ol gerisini düşünürüz” diyor

(bkz: dünyanın en güzel kızı) pamuğum, minnoşum seni çok seviyorum

ilk dünyayı fark edebildiğim vakitlerde, tam bir erkek torun “hastasıydı”. derdi sadece erkek torun da değildi tabii oğullarına da daha bi kırık garip bi y kromozomu hayranlığı işte. erkek torunlarını ayırır, ki bunu yapmaktan zerre çekinmez, biraz büyüdüğüm ve amiyane tabirle dillendiğim sıralarda da bu sebeplerden dolayı benimle çok tartışırdı. gençti, güzeldi, gücü kuvveti yerindeydi. birkaç senedir sıkça duyduğum, “şükür kız çocuğu olana, kız torunu olanın sırtı yere gelmez” benzeri cümleler... yaşlandı, hâlâ güzel, gücünü kuvvetini yitiriyor. bu konuda da tartışırız gerçi, ilgilenen erkek kuzenlerimin yine hakkı yeniyor tabii bi yerde. sana da bi yaranamadım diye söylenir. velhasıl, garip bi karakterdir hayatımda. ömrü uzun sağlıklı huzurlu olsun.

geriye kalan tek öz büyüğüm; babannemi tanıma şansım hiç olmamıştı, ben tam liseye başlamadan önce dedemi, üniversite 3. sınıfın başlarında ise büyükbabamı kaybettik. canım anneannem, sevgisini şefkatini küçüklüğümüzden beri hissettik en derinlerimizde. sağlıklı sıhhatli uzun ömürleri olsun inşallah. dipnot: anneanneler yeni anne olmuş kadınların en güzel şansıdır.

Anneannem, canım benim ya çok seviyorum. Eskilerin her zaman anlatacak hikayeleri vardır ya torunlarına. Benim anneanneminkiler çok üzücü, zamanında çok zorluk çekmiş ama hala çok samimi bir gülümsemeye sahip. Anneler gününde ona dünyanın en güzel annesi olduğunu söylemiştim. Bugün anneannemi gördüğümde hala söylediğimi hatırlayıp mutlu oluyor ve gülümsüyordu. Birinin mutlu olmasına sebep olmak çok güzel bir his...

Geçen anneannemi aradım yüzüme kapattı açmadan. Huyu değildir şaşırdım ben de bir daha aradım. Meğer gözü tam görmediği için telefonu ters tutmuş açacağım diye kapatma tuşuna basmış. Bi anlatışı var hem üzülüyor hem kendine kızıyor. Keşke telefonun içinden geçip mıncırabilsem annenannemi

beyninde tümör var. ameliyatı kaldıramaz yaşı yüzünden. göçmeden görmek isterim. beni çok sever. ben onun beni sevdiği kadar sevmesem de severim. yasaklar kalkınca gidip görecem inşallah.

2 tane var bende Sanırım 90 yaşını devirdi ikiside, ben 2. İle daha bir yakınım. Evlerimiz yan yana gider uğraşırım bazen nineee nabıyon diye. Her gitmemede uğraşırım biraz, iyice ihtiyarlamışsın diye klasik cevabıdır aman yavrım ne biliim.

çok özlüyorum seni pamuğum benim♡

Bugün bize geldiler. Aylardır yollarını gözlemekten gözümün akı soldu şerefsizim. Baya sohbet ettik. Sonra da bana eski sevdiğimi sordu. Anneannem: Ne oldu bizim kız? Bak patik ördüm ona, ayakları üşümesin. Ben: Hangi kız anane? Anneannem: Ya hani vardı ya, selvi boylu koca gözlü bir kız. Ben: Allah allah... Hiç hatırlamıyorum ki. Anneannem: E ben patik ördüm ona. Aileme birinin varlığını çıtlatmayıvereyim. Topyekün seferberliğe girişiyorlar. Hayır ne ara senin kız oldu? Ne ara benimsedin de patik ördün? Cidden enteresan. Bu iki oldu. Artık kimseye bir şey söylemek yok. Neyse gideyim de, boyumdan posumdan utanmadan 1.45'lik anneannemin kucağına oturmuş gibi yapıp kendimi sevdireyim.

Benimki çok acayip her yerde uyuyabiliyor ama her yerde.. geçenlerde elinde çay varken uyuyakaldı ve çay asla dökülmedi elinden.. he bi de o uyurken bişi konuştuğumuzda aniden uyanıp sohbete dahil olabiliyo çok şaşırıyorum

birkaç saat önce veda ettik kendisine, herkes ağlıyor, telefonlar susmuyor. ben ise duşa girdim, cilt bakımı yaptım, güzel kıyafetler seçiyorum kendime. pek severdi güzel giyineni, bakımlı olanı. ona yakışır şekilde gideceğim cenazesine. dedemi kaybettiğinden beri hayat ışığını yitirmiş gibiydi. o kadar hatırlamadığı ve karıştırdığı insanın arasında buna kendi evlatları da dahil; benim yüzümü telefondan dahi görse hatırlar ve derhal kısa çalışma ödeneğinin ne zaman biteceğine kadar sorardı. yüzümü hep hatırlaması kalbimi taşırıyor şimdi düşününce. beni seven biri daha gitti dünyadan. tanıdığımız herkes ölünce bir hiç olacağız sözü ne kadar da doğru. ben de bir insan eksildim şimdi. bir adım yaklaştım hiçliğe.

ben üç dört yaşlarındayken öldü ama hiç unutmuyorum ben yemeye çok düşkündüm(hala tabi ) toplu bir çocuktum. Onun bizim oturduğumuz şehirdeki evine her gittiğimde küçük hastane kahvaltılıkları olur ya reçel labne özellikle labne onları çıkarırdı önüme,bir de halley vardı tüm kutuyu falan ben yerdim büyüteci vardı vitrininde her gelmesinde yanıma oyuncak ,çıtırpıtır getirirdi. Öldüğünde ben daha çok küçüktüm İzmite giderdi tanıdıklarımız var. Uzun süre gelmeyince bir de öncesinde anlam veremediğim baş sağlığı kalabalıkları olunca şüphelendim ablama sormuştum o anı hiç unutmuyorum annem süpürge yapıyordu biz benim odadaydık. Böyle mi falan dedim artık nasıl cevap vermişlerse bilmiyorum. Annem sonra anlatıyor ölmeden önceki gün sanki hissetmiş gibi yemek yerken durdu hepimize baktı inceledi diyordu keşke daha büyük olsaydım keşke fark edebilseydim engelleyemezdim belki ama... onu hiç tanıyamadım kötü yanını acaba bana karşı gençlik yıllarımda nasıl olacaktı. Onunla olan konuşmalarımı hatırlamıyorum ama (bir tek yiyecek...) üzülemedim ben ya ben deli gibi ağlayacak kadar iyi tanımak isterdim seni. daha farklı olurdu başka bakardım gibi bazı şeylere çok iyi biri olmasan bile bu zamana kadar olsaydın eğer. Konuşmak isterdim seninle, hele o gün masada baktığında sarılmak isterdim sıkıca,belki dertleşirdim. Şimdi sadece çok önce sık sık izlediğim filimden kesitler gibi seninle olan anlarım. Senin için ben çok üzülmedim hayatımın dönüm noktası olamadın anneanne. Varlığı gereksiz hatta zarar gibi gelen yakınım hayatta onu bile tanıdım seni tanıyamadım ya şimdi ona bir şey olsa senin öldüğündeki gibi bile üzülmem büyüdüm hem de ama sana şimdi bir şey olsa yakışabilirim bu yüzden belki de. Senin kötü yanlarını da bilmek isterdim bir bilinmezlik olmamanı. (Farkındayım dağınık devrik yazdım.)

Bizde standart 'ebe'dir. 2014 yılında vefat etti. Üzerinden kaç sene geçti hatırlamıyorum. Ama çocuktum 4-5 ancak yaşım. Komşuya misafirliğe gideceğiz, ebem geldi. Çocuğum işte. "Sen neden geldin, biz oturmaya gidecektik" dedim. "Ay olum bende gelirim n'olcek"dedi. Üzerinden nerdeyse 22-23 sene geçti hâla utanıyorum kendimce...

Covid-19 virüsü anneannemi de aldı. Dayanamadı. Bütün iç organlarını 7 gün içinde eritip bitirmiş illet virüs. Bayramda elini öpeceğim büyüğüm gitti. “Gel bi öpeyim, sarılayım kız çok özledim.” diyenim gitti. Annem, annesiz kaldı. Ama; Yaklaşık 16 yıllık hasreti bitti. Erkenden kaybettiği yavrusuna kavuştu. Allah tüm ölenlerimize Rahmetiyle muamele etsin.

Geçen hafta tam da bugün bıraktı gitti bizi. Veda bile edemedik, cenazesine bile katılamadık. Son kez göremedik, kaç zamandır sarılamıyorduk da zaten... Pamuğum benim. Bizi nasıl üzdün anlatamam, seni çok özlüyoruz. İyi ki senin torunundum. Seni hep çok seveceğim. Allah günahlarını affetsin inşallah senin. İyi ki vardın.