eski insan olmalarından mütevellit cömertliğin ve paylaşmanın anlamını bilen insandır benim için . anneannemden bir hikaye
"zamanında annem çok cömertti. küp küp turşu kurardı bir sürü peynir yapardı kış gelince koyun garibanı fakiri fukarası kimse gelir bizden kışlık erzakını alırdı. hayır yapmayı çok severdi. bir de hayır parası vardı sandığının orda sakladığı ben de biliyorum ya yerini yurdunu o paraları aldım. sokakta çoluğu çocuğu topladım lokumla bisküvi aldım oturduk hep beraber yedik onları. eve geldim annem anladı sen mi aldın diyor ben cevap vermiyorum. sanki ne yapacak biz biraz korkağız hemen korkuyoruz herşeyden. neyse anacığım kızacaktı ama cuma akşamıydı vakit. dedi ki "şimdi ben sana kızarım ama allah verir de başka hayır yapamaz duruma gelirim belki".
bir daha hayır yapamam korkusuyla çocuğuna kızmaktan haya edicek kadar hayırsever bir soydan gelip de bu kadar cimri olduğum için kendimden utandım.