aile evi terörü

Su içme şekline bile karışılan yerdir.

27 yaşındayım, ev gayet sıcak olmasına rağmen evde hırka ya da yeleksiz gezdiğim için azar işitiyorum asfasda bakın ciddi ciddi azar işitiyorum.. babanne miyim ben neden evde yelekle gezmek zorundayım, üşümüyorum dediğimde de sen üşüdüğünü bilmiyorsun hasta olacaksın işte biraz büyük lafı dinle diye azarlanıyorum ajshsjshs help..

Genellikle baskıcı ailesi olanlar bu terörün mağduru oluyor. Onların dediği saatte yatacak, dediği saatte kalkacak, sadece onların doğruları ile yaşayacak (ne kadar doğru tartışılır) ve asla sorgulamayacaksınız. Başınızı soktuğunuz bir ev olduğu için hiçbir şeye üzülme hakkınız olmaz. Evlenmeden önce çok mağduru oldum bu terörün. Evlenince biter sandım ama nerdeeeee. Kızım şunların yeri burasıdır, onu ordan kaldır, böyle yapma, şöyle yapma diye telkinler telkinler… Neden diye sorduğumda ise doğrusu böyle sen nerden bileceksin, daha yaşın kaç, biz büyüğüz biliriz diyorlar. Ben sizin kopyanız ya da uzaktan kumandalı robotunuz değilim. O bardak o rafta durunca bana daha kolay geliyor, o terlikler hep ortada çünkü giyiyorum. En başından beri bir hayatım vardı fakat bana yaşatmadınız. Şimdi yaşamadığım ne varsa yaşıyorum. Bunlar size uymuyorsa bu beni kötü ya da terbiyesiz birisi yapmaz. Kimse bir bardağı senin koyduğun rafa koymadı diye cahil olmaz. Asıl cahillik başka görüşlere katiyen kapalı olmaktır. Bu yazı uzar gider. En iyisi ben gideyim artık.

Adım adım yaklaşıyor gibi hissediyorum. Bir timsah seyrediyor sanki. Ama göz göze geldiğimiz an yalayıp yutacak tek bir parça dahi bırakmayacak. Mental olarak asla hazır değilim. Olmamalı bir şeyler. Kendimi her türlü sonuca hazırlamaya çalışıyorum. Problemli ailelerin evlerinde akşam yemeğinde konuşulmazmış. Çocuklar da sevgi değil sevgisizlik nedir nasıldır diyerek büyürmüş. Hiçbir zaman mutluluk tamamlanmazmış hep bir eksik varmış. Travmalarımın asma kulelerine geri dönüşe çok az kaldı ve ben nefes alamıyorum.

başladı bende. her hareketim bir sıkıntı. ne desem suç. annemle tek atışmadığımız an uyuduğumuz andır herhalde. kendimi bıçaklamama az kaldı, bekliyoruz..

7 yıldır evden ayrıyım , okul hayatı iş hayatı derken dedim evlenmeden önce gideyim bizimkilerle biraz vakit geçireyim , olmuyormuş arkadaşlar kendinizi büyümüşte küçülmüş ergen gibi hissettiriyorlar ….

Sınava hazırlanmak için en iyi tercihtir.Bu terörden kurtulup biran evvel özgürlüğünüze kavuşmak için ders çalışma motivasyonu sağlar😈

(bkz: AAAAAAAAAAAAAAAAA) böyle bağırmak istiyorum aile evi öyle bir şey

Sessizligimi yanit olarak kabul edin lütfen. Anlatilmaz yasanir durumlar. Mental sağlığımi kaybettim ben sanirim. Yazilacsk cok sey var lakin yazmaya mecalim yok artik. Sanirim sadece yazmakta degil yasamaya mecalim kalmadi.:(

bayramın 3. günü öğle vakti eve geldim. kuzu pirzolayla beslemeye başladılar. yav diyorum bana kuru ekmek ve soğan verin hayır diyorlar marine edilmiş kuzu pirzola yiyeceksin. kuru ekmek soğana hasret kaldım. sebzeli kavurma gidiyor sade kavurma geliyor. kuymak gidiyor börek geliyor. et sulu tarhana çorbaları, mercimek çorbaları, patlıcan musakkalar, kavurmalı pilavlar, tereyağlı bulgur pilavları erik şerbetleri, revaniler, güllaçlar semiallahülimenhamideee aynen aile evi terörü :)

bazen diyorum ki keşke erkek olsaydım. ne ev işleri yapardım ne de eve geliş gidiş saatime karışılırdı. bazı erkekler aile evi terörü bunaldık diyor ama bir de kız olarak bunların üstüne ev işi artı evde bir eşyayı istediğiniz yere koyamamaktan tutun da misafirlikte şunu yap şöyle otur çok konuşma hanım hanımcık konuş vs.. bunlara kadar iyice boğuluyorum. belki imkanım olsa ayrı eve çıkarım diyorum. ama sonra annemin saçlarımı okşamasıyla geçiyor bu his. düşünüyorum ne kadar da anlaşamasam ya hayattan göçüp gitselerdi o zaman bu boğulmaya bile hasret kalmaz mıydım?

Tam depresyona giricem annem cacık yap dedi insan salatalıkla depresyona nasıl girsin?

gelmişim kaç yaşına mesleğim elimde çalışıyorum da ailemden saat kaç nerdesin azarı yiyiyorum hayır başka zaman 1de eve girerim bi şey denmez saat 10 diye azar yedim aileler bizden daha dengesiz

Bedava yaşıyorum evet ama mental sağlığım bitti finiş finito yani anlatabiliyor muyum

çamaşırların uçlarını ayrı ayrı mandalladığım ve sırasına göre asmadığım için azar işittim. diyeceklerim bu kadar.

Ben ailemi çok seviyorum ama bazen gerçekten boğulacak gibi oluyorum. Gereksiz saçma sapan bir nedenden tartışma çıkarıyorlar gerilince de "niye bu kadar gerginsin/agresifsin?" diye soruyorlar. Niye olabilir Allah aşkına ya? Bir tur da neden gergin olduğumu açıklamaya çalışırken tartışıyoruz.

Bu sefer biraz daha farklı bir sebeple bu başlıktayım. Kpss'ye giren arkadaşların malumudur yarın sonuçlar açıklanacak, sonucum iyi veya kötü gelir bilmiyorum sadece bir durum değerlendirmesi yapmak istedim. Korona süreciyle beraber ilk defa bu kadar uzun süre ailemle beraber kaldım ve vakit geçirdim. İlk başlarda inanılmaz zordu onlar için de benim için de ve birbirimize alışmamız da kolay olmadı. Bir buçuk senelik bir depresyon süreci ve bitmek bilmeyen panik atakları krizleri benim için işleri daha da zorlaştırdı. Sonra durup düşündüğüm de aslında tek suçlunun ailem olmadığını anladım ve onlara hak vermeye başladım. Onlar sağ olsunlar bu uzun kpss süresince hep yanımda oldular. İtiraf etmek gerekirse hiç kolay biri değilimdir evden de çıkamadığımdan ve sürekli ders çalışma durumundan daha da hırçınlaştım iki kelamı kavgasız bağırıp çağırmadan anlatamaz hale geldim. Allah var tüm bu durumlara annem ve babam katlandı. Bazen kapı arkasından benim bu durumumdan yakındıklarını duyuyordum ve haklıydılar da ama o kadar stres altındaydım ki dönüştüğüm kişiliğin farkında bile değildim. Zihnimi yavaş yavaş toplayıp daha sakince düşündüğümde aslında anne babamın bana ne kadar müsamahalı davrandıklarını daha net görebiliyorum. Onlar bu duruma alıştılar ve ses çıkarmadılar hep alttan aldılar beni, yıllık izninde eve gelen abimle hemen sürtüşmüştük iki gün dayanamamıştı bana halbuki annem babam hiç ses bile çıkarmıyorlardı. Bu arada ailemle aramın düzelmesinden sonra anksiyete krizlerim de baya baya düzelme oldu ilaç kullanmaktan son anda virajdan döndüm resmen. Kendimi de eskiye nazaran çok çok daha iyi hissediyorum. Şimdi yarın sonuçlar iyi veya kötü gelir bilemiyorum, ben elimden geleni yaptım bu konuda içim rahat ve ailem de bana inanılmaz destek oldular. Onlara her şey için o kadar müteşekkirim ki. Şimdi buraya yazdım birazdan gidip onlarla konuşacağım ama ağlamadan nasıl konuşacağım bilmiyorum. İnşallah ağlamadan yapabilirim bu konuşmayı.

Lisedeyken bodrum katta bir ev almıştık. Küçük ve basık bir evdi. Nefes alamıyordum çoğu zaman ( pencereleri de küçüktü ). O evden o kadar çok kurtulmak istiyordum ki, ne olursa olsun bu evden taşınalım diye düşünüyordum. Yıllar geçti ve o evden taşındık, iki balkonlu ( ikisi de kapalı, tam istediğim gibi olmasa da balkon sonuçta) , iki cepheli bir eve taşındık. Çok mutluydum, heyecanlıydım. Ama... Ama hayatım bu eve taşındıktan sonra boka sardı. Bu evde ağır depresyon sürecimi atlattım, her kötü anımı bu evde yaşadım. Büyük kavgalar, bunalımlar... Travmalarima yenileri eklendi bu evde. Bu sebeple de, başka sebepler de var, şehir dışında okumak istedim. Depresyondan çıkıp, lisanstan mezun olmaya niyetlenerek tercih yaptım. Bu defa da, ülkenin en boktan okuluna yerleştim. Bir yıl pandemide, bir yıl da yüzyüze okudum. Döndüm dolaştım , gittim, tecrübe ettim ama benim nefesimi kesen yere, şehre ve okula geri döndüm bu yıl. Ama bir şey oldu, ben kürkçü dükkanına döndüğümü kabullenmeye çalışırken bir şey oldu.... Aile evinden taşınmama, başka şehre yerleşmeme az kaldı. Hayatımı sıfırdan kurmama çok az kaldı. Neler olacağı konusunda hala netleşmeyen şeyler var. Beklemedeyim.

ne terörü yahu? aile evine kurban olayım. üniversite okuma hevesiyle geldiğimiz bu yaban ellerde açlıktan bitap düştük. para denilen lidyalı şeytan icadı geldiği gibi gitti, tüm suyunu çekti. ailemden para istemekten de utanıyorum artık, biliyorum o gelen para da geldiği gibi gidecek. nereye gidiyor? heh işte vallahi onu bilmiyorum. şimdiyse oturmuş ay sonunu nasıl getireceğimi kara kara düşünüyorum. şu genç yaşımda partiden partiye akmam gerekirken düşündüğüm, uğraştığım şeylere bak.. bizi bu hallere sokanlar; tüh allah belanızı versin.

ne yaşarsam yaşayayım hiç terör olduğunu düşünmüyorum aile evinin. aile evi rahatlığı, konforu denen bir şey var. nereye gidersem gideyim bulamadığım bir rahatlık ve huzur. sıcacık ev diyoruz ya, asla ısısından bahsetmiyorum. hep bir arada olmak, o huzuru yakalamak benim için sıcaklık işte. kurban olurum evime. kokusunu bile özledim. ailemden ayrı geçirdiğim günler yemin ediyorum çok anlamsız.

Bu sıralar bizim evde nazar mı desem yoksa aksiliklerin üst üste gelmesi mi desem bişiler var asla işlerimiz yolunda gitmiyor üstüne sağlığımızla da cebelleşiyoruz. Bu sabah da abimin kayıp ehliyet sorununu tartışıyoduk. Abim ehliyetini kaybetmiş en azından biz öyle biliyoduk. Evde sürekli gözetim altında olması gereken bi hasta olduğu için araba kullanmayı bilen aile bireyi büyük bi önem taşıyo. Annem azcık olayı kurcalamak istedi ve "oğlum yoksa ehliyeti polise mi kaptırdın" dedi. Tabi abimden ses çıkmayınca biz de anladık durumun kaybetmekten ibaret olmadığını. Babam 'yoksa alkollü araç sürmekten mi yakalattın lan şerefsiz' diye sorunca 'yok drift atarken yakalattım' dedi.. yani şu sıralar driftin sırası mıydı be çocuk. Bir sürü sorgu sualden sonra annem en sonunda noktayı koydu ve dedi ki "neyse gülelim bari yapıcak bişi yok"

Bu konuyu hangi başlığın altına yazardım inanın bilmiyorum ve buraya yazmak istedim. Bizim evdeki herkes akplidir ben hariç. Değilim o partiye oy vermedim vermem de. Bu yüzden annem babam ve kardeşlerim tarafından çoğu zaman dışlandım ve hatta ve hatta evde terörist diye çağrıldığım zamanlar bile oldu, güldüm geçtim. Bugün her türk genci gibi çünkü muhalif de olsanız akpli de olsanız o programı merak eder izlersiniz (bkz: babala tv) (bkz: mevzular). Ben de geçtim odama açtım pc'mi taktım kulaklığımı bir twitch yayıncısı aracılığıyla programı izlemeye başladım. Yaklaşık 3 saate yakın bi süreçte gayet güzel izledim ama 15 dk önce birden internet kesildi. Bu durumu hep yaşadığımdan dolayı (oyun oynuyorum her akşam) yine babamın wifiyi kapattığını anladım. Sakince gittim tekrar aktifleştirdim o sırada da babam salona gelip "napıyosun sen ne izliyosun" diye bağırdı. Direkt bağırdı komşular ne der aman bu saatte nolur falan demeden. Ben de "Kemal Kılıçdaroğlu'nun programı var onu izliyorum" dedim (görmüşsün işte ne soruyon). "Kemal Kılıçdaroğlundan sanane hayır yani naparsa yapsın niye onu izliyosun" dedi ama deyişini bi görmeniz lazım bir insan allaha kitaba sövse ona bu kadar kin ve nefretle dolu bakmazsınız bakamazsınız yani ve ben onun öz kızıyım. Düzgün ve biraz da umursamaz bi şekilde "adam programa çıkmış gençler soru sormuş cevaplıyo ne var yani bunda, aynısını Tayyip yapsa izlesem aynı tepkiyi vericek miydin" dedim "hayır vermicektim" dedi. "E şimdi niye tepki gösteriyon o zaman?" "Size üniversitelerde neler öğrettikleri belli oldu. Sizi kimlerin yetiştirdiği belli oldu" diyo bababababba ulan ben biyomühendislik öğrencisiyim işim gücüm mühendislik ve labaratuvar bana okulda ne öğretmiş olabilirler aw. "Bana okulda kimse bişi öğretmiyo kimse gelip de kk'nın ya da rte'nin propagandasını yapmıyo. Dersimi görüyorum labıma giriyorum çıkıyorum arkadaşlarımla da siyaset konuşmam" dedim. Hsla ısrarlı bir şekilde "sizi kimlerin yetiştirdiği belli oluyo babala tv diye saçma sapan bi kanalda saçma sapan bi insanın yaptığı programı izliyo" gibisinden bissürü şey söyledi. Bana gerizekalı dedi. Bi daha wifinin fişini takarsan çok kötü olur dedi. Bakın gücüme gidiyo yemin ederim zaten bunları da ağlayarak yazıyorum çünkü cidden sinirlerim çok bozuk. Bi babanın rte'yi öz kızına tercih etmesine mi üzüleyim hadi etti diyelim bu kadar çok ve rahat bi şekilde hakaret etmesine mi üzüleyim neler çektiğimi bilmeden nasıl okuduğumu hangi şartlarda okuduğumu bilmeden eğitimime laf etmesine mi üzüleyim inanın bilmiyorum. Psikolojik olarak da hayatımın en çok çöktüğü evresindeyim diyebilirim. Elbet her gecenin sabahı olur.

kadınlığımızı, dişil enerjimizi yükseltelim diye bi tarafımızı yırttığımız dönemde yatak bazasını sırtlayıp kaldırtan aile evi terörü bitmez de ben biterim gibi geliyor. dip köşe temizlik de bir yere kadar be kardeşim. acımanız da yok, ağır kaldıra kaldıra boyum kısalacak be imdat.

#3907891(#3907891) #4170600(#4170600) #4469201(#4469201) Entrylerimi tekrar okudum da sonuncusu hariç diğerleri ilk şehir dışı deneyimimi anlatıyor. İkinci şehir dışı deneyimim ise berbat Yıllar önce bu entry numaraları ile entryler girmişim. 13 ay oldu son entry üzerinde belirttiğim gibi yeni hayatıma başlayalı. Dünyanın en boktan işine gireli ve son günlerde beni delirme eşiğine getireli... ama buraya ne yazdıysam olmuş sanki. Ve şunu dinlememişim bir tek; hayırlısı. Hayırlısını istememişim, isteyememişim. Korkunç bir şeyin içindeyim. Kurtulamıyorum, istifa seviyesindeyim ama arkamda kimse yok. Allahim... hakkimdan Hayırlısını ver gönlüme ferahlık ver, bana yardım et. Kimleri çıkarmışsın o bodrum kat karanlık odalardan. Şimdi de kararan dünyama ışık istiyorum. Allahim daha kötüsü yoktur diyemem, vardır. Ama daha kötüsünü tahayyül edemediğim bir noktadayım. Sabrım tükendi. Bir şeyleri beklemekten fıtık oldum. Allahim hakkimdan hayırlı olan ışığı hayatıma nasip et. Beni daha fazla bu korkunç yerlerde bekletme. İnsanların ve ailemin bana karşı anlayışını artır, huyumu düzelt, beni sana namaz kılan ibadet eden bir kul eyle. Eski dindar halimi nasip et, huzur ver Allahim bana bu dünyayı dar ettikleri yerde senden huzur diliyorum. Amin.

En güzel örneği —> (bkz: Hafize gaye erkan) Ev bulamadı aile evine taşındı. Aile evi terörüne daha fazla dayanamadığından işinden istifasını verdi. Türkiye’de yaşayan her genç gibi ya kaçak yollarla yurtdışına çıkma hayalleri içerisinde ya da intiharın eşiğinde. 2 yıl iş bulamazsa maaş almaya devam edecekmiş, ne intiharı ne kaçak yolu. Fakirin yüzü hariç herkesin yüzü gülüyor. Aile evi terörü bunlara bile yarıyor.

Tatile eve geldikten sonra maksimum 1 hafta dayanabiliyorum daha sonra gerilmeler başlıyor. Uzakken daha güzel. Hasret işin içine girince güzelleşiyor her türlü ilişki.

of keske aile eviyle bitse. bi de akraba ziyareti durumları var. ya tatile geldim diye niye annemin küçük teyzesinin kocasını ziyarete gitmek zorundayım ki amk keske ekonomik özgürlüğüm olsa da hiçbirinizle görüşmesem.

Yaş 20.5 KPSS'ye hazırlanıyorum. Üniyi de aile evinde okudum. Gerek saati kısıtlamaları gerek her işime karışmaları yeto yani sıkıldım bıktım bunaldım. Üstüne üstlük ablamlar 22 yaşında evlendi diye bana da ufaktan çeyiz konusunda baskı kuruluyor. Beni evlendirip köye yerleşeceklermiş tek engel benmişim. İstesem evlenebilecek yaştayken dışarıya çıkmak için, arkadaşlarımın evine gidebilmek için, eve çıkış dönüş saatlerim için kısıtlanmak çok sıkıcı. Başka şehre atanır giderim diye düşünüyorum ve bunu da dile getiriyorum. Kışları senin yanına geliriz diyorlar. Ben de diyorum gelmeyin gidin köyünüze sonra morcikolat yüzünden köye gidemiyoruz oluyor... Ah aileler, ailelerimiz...

kaçabilene kadar burada kalmak durumundayım yaşadığım zorbalıklardan bir demet; -baba kıyafetim nasıl( takım haki yeşili, pileli etek, gömlek) - peşmergeye benzemişsin …. - saçlarım nasıl olmuş ( ikili balıksırtı modeli) - sana yakışıyor da tam nizamı ayırmamışsın, sinirimi bozuyor …. _ kızım - efendim baba - meyve tabağımız gelmedi daha (tek tek dilimleyip, soymak zorundayım ) burada sorun meyve tabağı hazırlamak değil, beni emir subayı sanması. ….. puro makasım nerde -( ne bileyim … puro makası nerde) puro makası neeeee ….. -biz yemeğe gideceğiz, hazırlan seni insan içine çıkaracağım. ( benim çevrem hayvan zaten) … - bu da bizim kız, pek insan içine çıkmaz ama çok akıllıdır,gerçi biraz keçidir ama hahahah ( baba annen babannnem olmasa ) ….. - anneeee - efendim kızım - benim buraya ayırdığım kıyafet ve ayakkabılarım nerde - ben onları sen giymiyorsun diye mahallenin kızlarına dağıttım, pek sevindiler. ( ayakkabılar ve kıyafetler stokladığım ve asla eşini benzerini bulamayacağım kalitede ve güzellikte idi) - anne ben onları giymeye kıyamadım ya - aaaa kızlara çok güzel oldu, biri nikahında kullanmakmış hatta - canın sağ olsun ciğerim evde laf sokmak için can atan Hasancan gibiler, bir iki laf daha atarlarsa beni evine alacaklar dm ye adres atsınlar…:( Gaçacam

Biri şey yazmış ‘bi yaştan sonra sizin eviniz değil babanızın evi oluyor orası’ diye bu cümleye o kadar katıldım ki ve bi şeyler dank etti.Artık orda huzurlu değilim çnkğ ait hissetmiyorum , benim değil orası babamın evi.. ve saçmalıkları anlatmaya başlıyorum ; Ufak bir karşıt fikirde ; “beğenmiyorsanız s****rin gidin” “burası benim evim ve burda yaşadığınız sürece benim kurallarım geçerli, söz hakkınız yok (!!)” Saymakla bitmeyen saçma, gerici , cahilce ve hiç bir mantığa uymayan sözlerinden bir kaçını da yazacağım ; “ hareketlerine , namusuna dikkat et ERKEK KARDEŞİN (benden 5-6 yaş küçük ) namusundan sorumlu , evlendikten sonra da KOCAN (??) “ “evde 12 kişiyi (2 araba 4 kuş 1 ev 5 aile ferdi ) BESLİYORUM(!) ama eve para getiren tek benim” belki de ne araba, ne kuş , ne de evdeki yağ kadar değerli olamadık , apartmanda herkesin parmakla gösterdiği nitelikte çocuklarız üniversite kazandık , terbiyeliyiz , kötü tek bir alışkanlığımız yok, açık saçık da giyinmiyoruz ama gel görelim babama kendimizi bit türlü sevdirmiyoruz.. bizi bir evladı gibi görse yediğimiz, içtiğimiz, aldığımız kıyafet , gezdiğimiz yerler bu kadar gözüne batmazdı ama bizi besleme gibi görüyor bu yüzden her şeyimiz ona batıyor. Kötü yanlarımızı görmekten iyilere karşı körleşmiş.. bu başlık altında çok güzel şeyler yazmak isterdim :/ ilk ailemde bu nasip olmadı inşallah ikincisinde olur , bunun olması için elimden geleni yapacağım, doğmamış çocuklarım sizi her şeyden çok seviyorum, siz dünyadaki her şeyin en iyisini hak ediyorsunuz…