aile evi terörü

bazen diyorum ki keşke erkek olsaydım. ne ev işleri yapardım ne de eve geliş gidiş saatime karışılırdı. bazı erkekler aile evi terörü bunaldık diyor ama bir de kız olarak bunların üstüne ev işi artı evde bir eşyayı istediğiniz yere koyamamaktan tutun da misafirlikte şunu yap şöyle otur çok konuşma hanım hanımcık konuş vs.. bunlara kadar iyice boğuluyorum. belki imkanım olsa ayrı eve çıkarım diyorum. ama sonra annemin saçlarımı okşamasıyla geçiyor bu his. düşünüyorum ne kadar da anlaşamasam ya hayattan göçüp gitselerdi o zaman bu boğulmaya bile hasret kalmaz mıydım?