Biri şey yazmış ‘bi yaştan sonra sizin eviniz değil babanızın evi oluyor orası’ diye bu cümleye o kadar katıldım ki ve bi şeyler dank etti.Artık orda huzurlu değilim çnkğ ait hissetmiyorum , benim değil orası babamın evi.. ve saçmalıkları anlatmaya başlıyorum ;
Ufak bir karşıt fikirde ;
“beğenmiyorsanız s****rin gidin”
“burası benim evim ve burda yaşadığınız sürece benim kurallarım geçerli, söz hakkınız yok (!!)”
Saymakla bitmeyen saçma, gerici , cahilce ve hiç bir mantığa uymayan sözlerinden bir kaçını da yazacağım ;
“ hareketlerine , namusuna dikkat et ERKEK KARDEŞİN (benden 5-6 yaş küçük ) namusundan sorumlu , evlendikten sonra da KOCAN (??) “
“evde 12 kişiyi (2 araba 4 kuş 1 ev 5 aile ferdi ) BESLİYORUM(!) ama eve para getiren tek benim” belki de ne araba, ne kuş , ne de evdeki yağ kadar değerli olamadık , apartmanda herkesin parmakla gösterdiği nitelikte çocuklarız üniversite kazandık , terbiyeliyiz , kötü tek bir alışkanlığımız yok, açık saçık da giyinmiyoruz ama gel görelim babama kendimizi bit türlü sevdirmiyoruz.. bizi bir evladı gibi görse yediğimiz, içtiğimiz, aldığımız kıyafet , gezdiğimiz yerler bu kadar gözüne batmazdı ama bizi besleme gibi görüyor bu yüzden her şeyimiz ona batıyor. Kötü yanlarımızı görmekten iyilere karşı körleşmiş.. bu başlık altında çok güzel şeyler yazmak isterdim :/ ilk ailemde bu nasip olmadı inşallah ikincisinde olur , bunun olması için elimden geleni yapacağım, doğmamış çocuklarım sizi her şeyden çok seviyorum, siz dünyadaki her şeyin en iyisini hak ediyorsunuz…