mektup arkadaşı

ilkokulda vardı böyle bi' arkadaşım. birini hiç görmeden onun için bir şeyler yazmak çok büyük bir keyif. ne yazık ki kaybettiğimiz bir değer. özlenilesi bir olaydır. o yüzden diyorum ki "itina ile mektup arkadaşı olunur. "

iki kisi mektup yoluyla birbirleriyle iletisim haline girerler. bu sekilde kurulan arkadasliklarda her iki kisi birbirinin mektup arkadasi olmus olur. saf temiz bi arkadaslik bence

bir zamanlar çok popülerdi. bir ara da 10 yıl sonraya mail gönderme falan vardı sanırım. hatta o mailler gelmişti diye hatırlıyorum.

"mektup yazmak, insanın kendisini merakla bekleyen hayaletlere açması demektir." der franz kafka. sırf bu cümle için bile bir mektup arkadaşı bulmalıyım diye düşünüyorum. yazmaya başladığımda daha önce benim bile fark etmediğim şeyleri anlatabildiğim, dertleşebildiğim, diğer mektupta ne yazacak diye heyecanlanabildiğim.. en az benim kadar hayatın derinliklerine inmeye meraklı. sahi kaldı mı mektup yazan kimse ?

milena'ya mektuplar kitabını okuduktan sonra aradığım arkadaş türü. tabi bu devirde olmuyor artık onu anladım.

kime söylesem gülüp geçiyor. dünyanın en komik esprisi falan mı bu ?

ben de istiyorum yav

bir ara diyarbakır cezaevinde hiç tanımadığım bir adam ile bu yolla arkadaş olmuştum. kendisi düşünce suçundan içeri girmiş. fikirlerimiz taban tabana zıttı. epey bir süre mektuplaşmıştık kendisiyle. tanıdığım nadir değerli adamlardandı. siyasi ideallerden bir birimize laflar söyleyip takıştığımız da olmuştu. muazzam donanımlı bir adamdı, çok fazla kitap üzerine konuşmalarımız olmuştu. o aralar eskişehirde'ydim eskişehir'den de çok konuşmuştuk. eskişehir her şeyiyle çok güzel ama yapay bir kültürünün olduğunda hem fikir olmuştuk. kiminizin aklına onun için hoş olmayacak şeyler geldiğini seziyorum. hayır, savaşın ortasında hala çok iyi bir insandı kendisi. ben anadolu'nun göbeğinde ondan mektup aldığım zaman nasıl sevinirdim. heyecanla cevap verirdim. ben mektup adabının gereği olarak tükenmez kalem ile mektup yazarken, o kurşun kalemle yazar üstüne de edebiyat inşaa ederdi. "kelimelerin üzerini çizmek karalamak kelimelerin canını yakıyor, oysaki kurşun kalem ile daha özgürüm, elim titremiyor hata yaparsam da silgim var narince siliyorum" derdi. her mektubumuz en az 4-5 sayfa olurdu. bu kurşun kalem mektubunun üzerine yanlış hatırlamıyorsam şuna benzer şeyler yazmıştım; "mektuplar birer canlı hayattan ibarettir, birbirimiz arasında gerçek hayattan kesitleri aktarırlar. peki gerçek hayatta hataya karşın hassas bir silgimiz mi vardı? ya da hatalarımızı düzeltirken daha da kötü yapmıyor muyuz hayatlarımızda? her zaman düzelttiklerimizde dahi eski hataların izi kalmıyor mudur? işte bu yüzden mektupların gerçekliğine zarar vermemek gerek. kelimeler korksa da hata yapmaktan da korkmamak gerek. hata da yapacağız, hatanın üstünü de karalayacağız ama asla tamamen silmeyeceğiz çünkü zaman ilerliyor gerçek hayatta geçmişi geri alamazsın." sağ olsun bu mektuptan sonra da her seferinde tükenmezle yazmaya başlamıştı. çok narin bir insandı. bir gün yüz yüze de görüşmek istiyorum aslında. neyse bu ceza evindeki mektup arkadaşımdan aldığım her mektup beni çok sevindirirdi. üstelik o sıralar diyarbakır'da ciddi çatışmalar vardı ve mektuplar üzerindeki tarihlerden çok sonra geliyordu. sonra hayal ederdim ben bu kadar rahat bir ortamda bile mektup almaktan hoşlanıyorsam tutsak olan insanların bir mektup arkadaşının olması nasıl da güzel bir duygudur. bu geleneği teknolojiye teslim etmeyin, mektupların güzelliklerle dolu hislerini siz de yaşamaya bakın, tanımadığınız insanlara aniden mektuplar gönderin. ama şu durumda en güzeli sanırım tutsak olan, cezaevlerinin aydınlık yüzü olan insanlara bir şeyler yazmak olacaktır. bir gün deneyin emin olun çok mutlu olacaklar... o tutsak evlerinde nasıl derin ve buğulu hikayeler var bilemezsiniz. muazzam olabiliyor bazen gidin hkayelerinden birini de siz çıkartın.

yerini sanal arkadaşlığa bırakıyor artık

vardı bir tane, bu sözlükten anlaşıp da başlamıştık hatta. sonra evi arabayı ve hayallerimi alıp kaçtı gitti :') hala da haber alamıyorum. eğer bunu okuyosa da nefret ediyorum kendisinden.

benim hiç mektup arkadaşım olmadı. öyle mektup seven, ince ruhlu insanlar yoktu fazla çevremde... mektuplarımı çoğu zaman yazıp çocukluğumun (yani köpeğimin) yanına gidip onunla okurdum. ilk ciddi mektubumu askere giden kuzenime yazmıştım. askerdeyken saklamış mektubumu dönüncede, defalarca açılıp kapanmaktan dolayı kırışmış, kim bilir ne tür duygu ve özlemle bakılan mektubu gösterip sarılmıştı bana . "sen ne güzel kuzensin, canım abim. bu mektupla kendimi hiç yalnız hissetmedim" demişti. nereden aklıma geldiğini düşündüm şimdi de, benim sahi hiç mektup arkadaşım olmadı. ara ara buraya mektuplar bırakmayı düşünüyorum. olur da benim gibi şiir ruhlu insanlar varsa aranızda, lütfen yalnız hissetme sevgili dost. biz en güzel mektup arkadaşı olabiliriz...

daha öncede söylemiştim bir mektup arkadaşım hiç olmadı diye ama şimdi karar verdim bu mektup, benim gibi hiç mektup arkadaşı olmamış veya olsa bile bu mektubu sahiplenmek isteyen güzel kalplere gelsin.. sevgili dünyalı bu mektup senin için, onu doya doya oku. mümkünse hiç unutma, dünyada sen ve ben gibi güzel ruhlara sahip şiir ruhlu insanlarda var. kısa bir şiir bırakıyorum sana ve güzel kalbine : bu dünya soğuk. rüzgar genelde ters yöne eser. limon ağaçları kurur. bahaneler hep hazır. güzel günler çabuk geçer. “içimiz hep bir hoşça kal ülkesi" cahit zarifoğlu

mektup arkadaşı arıyorum. mektuplaşmak isteyen varsa mesaj atsın ama benim ki bir iki günlük heves değil. uzun ve güzel bi dostluk arıyorum.

hayatımda ilk defa bir mektup arkadaşım oldu (olacak), kendisiyle sözlük üzerinden iletişime geçtim ve bilgilerimi bıraktım, sabırsızlıkla ilk göndereceği mektubu bekliyorum, çok heyecanlıyım

lütfen biri benimle uzun süreli mektup arkadaşı olsun. sonsuza kadar sürebilir. 2 3 gün sonra sıkıldım vb. demeyecek mektup arkadaşı taliplerimi bekliyorum. çocukluktan beri istediğim şeylerin en azından birini gerçekleştirmek istiyorum.

hakikaten ne güzel olur. hem hiç tanımadığı birine her şeyi anlatabilir insan. duvarlara konuşa konuşa içimiz çürüdü. hem farklı da bir heyecanı olur, el yazısını göreceksin sonuçta o yabancının, hatta şiir yazabiliyorsa belki küçük şiir de ekleyecek sonuna, belki bi mani. ya da resim çiziyorsa kuş böcek falan çizecek mektubun köşesine. ya da senin tahmini yüzünü.. yani haber beklemenin tam olarak gerçeğini yaşayacaksın. mektup yolu gözlemeyi tadacaksın. velhasıl, mektuplu yıllara geç kalmış bir nesil için epey farklı bir deneyim olurdu. (bkz: nostaljik bir takım işler)

ben ki yeni nesil bir birey olarak daha önce hiç mektup göndermemiştim. sonra sevgilim bey trabzonlara gidince hadi mektuplaşalım dedi.çok zekidir kendileri. her gün konuşup mesajlaşıyoruz ama mektup bambaşka bir şey. onun yazısı onun kağıdı. çok güzel. bugün ilk defa mektup gönderdim acayip heyecanlıydı. o da gönderdi heyecanla bekliyorum.

mektubun iletişim aracı olarak kullanıldığı dönemlere denk gelmediğim için şanssız hissediyorum kendimi. eski romanlarda olur ya bir mektup yazılır sonuna da cevabını sabırızlıkla bekliyorum diye eklenir. bir mektubu sabırsızlıkla beklemenin geldiğinde bir çırpıda okumanın yaşattığı duyguları bilmek isterdim. ve özellikle hiç tanımadığın bir insanla mektup üzerinden tanışmak. günümüzde hızlı, ezbere ve otomatik gelişiyor bu eylem. yani bana hep öyle gelmiştir. bunun yerine uzun uzun birine kendini anlatmak ve birini anlamaya çalışmak, duyguların ve düşüncelerin daha ön planda olduğu bir iletişim biçimi daha çok ilgilimi çekiyor. i̇lgililere sesleniş; seve seve mektup arkadaşı olunur :)

lan zaten kim olduğumuzu çok az kişi biliyor gelin mektup arkadaşı olalım. hem eskiyi yaad etmiş oluruz hemde yeni bir uğraş çıkarmış oluruz ortalama olarak 2 haftada bir ulaştığı içinde bir heyecan söz konusu olur. eğer bunu ciddiye alan bir sözlük yazarı olursa adresini ya mesaj atsın yada benden adres istesin.

çok harika bir mektup arkadaşım var, evet burdan. ilk gönderdiği mektuba cevabımı gönderdim, henüz ona ulaştı mı bilmiyorum ama bence bu harika bir şey, tavsiye ederim...

sevgili arkadaşlar mektup arkadaşlığımızın temelini whatsapptan atabiliriz. hemcinsim güzel kızları beklerim :) :)

i̇stiyorum ama üşeniyorum da. (bkz: bilemiyorum altan bilemiyorum )

yeni insanlar tanimaya üşeniyorum kendini anlatma işi yorucu

halihazırda olandır. (#2050044)

ulan normal msjlara cevap veremiyorum birde mektup mu yazıcaz..

benim gibi mektup arkadaşı olmayıp, bu mektubu sahiplenmek isteyen bütün mektup severlere: sevgili dost, artık nasıl kararlar almam gerektiğinin bilincine varamıyor beynim. uzaktan bir yerlerden senin fısıltını duyar gibi oluyorum ama hemen ardından "saçmalama melodi onu duyamazsın." diyorum. sahi bu kadar mı uzağız birbirimize? fısıltılarımızla çığlıklarımızın dansını duyamayacak kadar, ne kadar uzağız mesela? merak ediyorum aslında, afrika kıtasından gönderiyor olsam bu mektubu sanırım daha da çabuk ulaşırdı şiir kokan yüreğine. gözlerime şefkatle bakmanı özledim; ellerinin yüreğime sarılmasını, daima yanımda oluşunu. sevgili dost... biraz biraz siliniyorum dünyadan. önce bedenim morarıyor ve ardından ruhumu kaybediyor gibi bir his sarıyor benliğimi. senden sonra çok şey değişti bende. mesela, senden sonra yeni besteler yaptım. biraz çaldım biraz da uydurdum. ruhumu müzikle doldurdum. sanırım bunları yaparken fazla derinlere daldım: boğuldum. ** "işte böyle böyle büyüyorum. bir gündüz geliyor bir gece..." -zarifoğlu ** hoşça kal, sevgili dost!

bu mektup; buraya bırakmış olduğum mektup arkadaşlığından ziyade, ölüme olan adımlarını duyumsadığım bir dostum içindir. ** sevgili dost, insanın hiç dostu ölür mü? ölmüyormuş aslında, ölüm koka koka sarılıyormuşsun ona. kelimeler tırmaladı boğazımı, duyunca hani duyumsayınca yutkunamaz gibi bir his sardı; sonra, sonra gözlerinin yaşanmışlıklarına baktım. sadece baktım. çünkü insan bazen sadece bakmakla kalıyor. sevgili dost, ölüyorsun. her geçen bir gün daha yaklaşıyorsun, hatta daha da yaklaşıyoruz ölüme. bir şeyler olsa, iyi olsan ve sen ölmesen?

kendime yazıyorum sıkça. ama mektup gibi değil daha çok telgraf tadında. red kit edasıyla girip bana bir şeyler var mı diye soruyor ve diyorum al la bunlar sana. (bkz: sevgiler stop)

böyle bir şeyin olmasını hiç istemedim galiba, bilmiyorum bu durumun benim için pek bir olayı yok gibi sonuç olarak o zaman ki mektuplaşma ile bu zaman ki arasında o kadar çok fark var ki ... (bkz: anlamsız eylem)

öyle, böyle, şöyle derken hiç tanımadığım birisi ile aylardır mektup arkadaşlığı yapıyoruz. eylül ayında buluşacağız nihayet. birbirimizin cinsiyetinden habersiziz, okullarımızdan habersiziz, bölümlerimizden habersiziz, işimizden habersiziz... bir masaya oturmuş, birbirini hiç tanımayan iki kişi olarak yazıştığımız bu süreç oldukça güzel idi. neler yaptığını, hayat serüveninin neler olduğunu, neler yapmak istediğini anlatıyor. bende memnuniyet ile okuyorum. gerçekten nostaljik bir şey olarak kalmaması taraftarıyım, hoş bir duygu.

bayadır aklımda olan fikir

imreniyorum, keşke olsa diyorum. elim filateli.org sitesine gidiyor, pul almak istiyorum sonra mektup arkadaşımın olmadığını fark ediyorum. (bkz: merhaba arkadaşlar gördüğünüz gibi hiç arkadaşım yok) penpal, postcrossinge gidip elin gavuruyla ingiliççe konuşmak için cebelleşmek istemiyorum. bu entride niyetimi epeyce belli ettiğimi düşünüyorum. hani olur da biri talip olmak ister. yani mektup arkadaşı olarak. (bkz: mesela yani)

Sözlükte bir tane benim de var. Ama sanırım anonim olarak sohbet ettiğim herkes birer mektup arkadaşım

Lise yıllarımda vardı bir mektup arkadaşım. Uzun yıllar yazışmıştık, yabancı uyrukluydu kendisi. Sanırım çoktan evlenip çoluk çocuğa karışmıştır zira kendisinden uzun zamandır haber alamadım.

Bir arkadaşım fransadaki mektup arkadaşıyla evlendi. sıfır şaka. Bi ince ayarı var galiba bunun tövbest

İki üniversite öğrencileri arasında anonim bir şekilde mektuplaşıyorduk. Toplam 6 kez mektuplaştık ben sürekli futbol muhabbeti filan yapıyordum o da benimle on numara futbol muhabbeti döndürüyordu en son mektubunda "kulağımı üçüncü kez deldireceğim... " filan diyince kadın olduğunu anlamıştım. En son mektuptan sonra kimle mektuplaştığımızı görmek için buluştuk. Sonra kız bana aşık olmuştu benim de erkektir diye tüm sırrımı açtığım kişi kız çıkmıştı hayal kırıklığına uğramıştım. İlk ve son buluşmamız olmuştu güle güle dedim ve bir daha anonim bir şekilde mektuplaşmadım yani kız sanıp da erkek de çıkabilir çok kötü bir şey.