bu mektup; buraya bırakmış olduğum mektup arkadaşlığından ziyade, ölüme olan adımlarını duyumsadığım bir dostum içindir.
**
sevgili dost,
insanın hiç dostu ölür mü?
ölmüyormuş aslında, ölüm koka koka sarılıyormuşsun ona.
kelimeler tırmaladı boğazımı, duyunca hani duyumsayınca yutkunamaz gibi bir his sardı; sonra, sonra gözlerinin yaşanmışlıklarına baktım. sadece baktım.
çünkü insan bazen sadece bakmakla kalıyor.
sevgili dost, ölüyorsun.
her geçen bir gün daha yaklaşıyorsun, hatta daha da yaklaşıyoruz ölüme.
bir şeyler olsa, iyi olsan ve sen ölmesen?