mektubun iletişim aracı olarak kullanıldığı dönemlere denk gelmediğim için şanssız hissediyorum kendimi. eski romanlarda olur ya bir mektup yazılır sonuna da cevabını sabırızlıkla bekliyorum diye eklenir.
bir mektubu sabırsızlıkla beklemenin geldiğinde bir çırpıda okumanın yaşattığı duyguları bilmek isterdim.
ve özellikle hiç tanımadığın bir insanla mektup üzerinden tanışmak.
günümüzde hızlı, ezbere ve otomatik gelişiyor bu eylem. yani bana hep öyle gelmiştir. bunun yerine uzun uzun birine kendini anlatmak ve birini anlamaya çalışmak, duyguların ve düşüncelerin daha ön planda olduğu bir iletişim biçimi daha çok ilgilimi çekiyor.
i̇lgililere sesleniş; seve seve mektup arkadaşı olunur :)