benim gibi mektup arkadaşı olmayıp, bu mektubu sahiplenmek isteyen bütün mektup severlere:
sevgili dost, artık nasıl kararlar almam gerektiğinin bilincine varamıyor beynim. uzaktan bir yerlerden senin fısıltını duyar gibi oluyorum ama hemen ardından "saçmalama melodi onu duyamazsın." diyorum. sahi bu kadar mı uzağız birbirimize?
fısıltılarımızla çığlıklarımızın dansını duyamayacak kadar, ne kadar uzağız mesela?
merak ediyorum aslında, afrika kıtasından gönderiyor olsam bu mektubu sanırım daha da çabuk ulaşırdı şiir kokan yüreğine.
gözlerime şefkatle bakmanı özledim;
ellerinin yüreğime sarılmasını, daima yanımda oluşunu. sevgili dost...
biraz biraz siliniyorum dünyadan. önce bedenim morarıyor ve ardından ruhumu kaybediyor gibi bir his sarıyor benliğimi.
senden sonra çok şey değişti bende. mesela, senden sonra yeni besteler yaptım. biraz çaldım biraz da uydurdum.
ruhumu müzikle doldurdum.
sanırım bunları yaparken fazla derinlere daldım:
boğuldum.
**
"işte
böyle böyle
büyüyorum.
bir gündüz
geliyor
bir gece..."
-zarifoğlu
**
hoşça kal, sevgili dost!