asosyal sözlük dert köşesi

sevdiği kadar sevilmiyor insan; 6 yıl olmuş. araya mesafeler girince olmaz derler ama olması için uğraşır insan. niye tek taraf hep daha fazla sever anlaşılması zor. hep kavga hep tartışma ve sonu kırıcı olaylar. arayan görmek isteyen mesaj yazan hep ben mi olmalıyım ? soğuk birisini sevmek nasıldır bilir misin sözlük, aileni tanır gelir sizde senelerce kalır ama eve geldiğinde sarılmaz kimseye ben 6 yılımı verdim bir kere içten sarıldığını hatırlamam. hani erkek adama yapılması yakışmaz ama yanaklarımdan sıkıp bir kere sevdiğini söylemedi hatırlamam. 6 yıl boyunca ailesi tarafından istenmeyen bir erkek olarak hep yanında olmaya çalışsan da o tek yanlışında silmeye hayatına gömmek için uğraşır. sevişirken bile hep onun dediklerinin olmasını istemesi nasıldır bilir misin? elini tutup dışarıda gezerken başka erkeklere baktığını düşünecek kadar psikolojimi geçmiyle bozan biriyle olmak nasıldır anlayamazsın. aynı liseyi okuyup üniversiteyi beraber bitirip gelecek düşündüğün birinin kavga sırasında netini kapatıp bakalım arayacak mı deyip hevesinin kursağında kalmasını ve beklerken uyuyakalınmasını sabah gözünü açtığında telefonu eline aldığında o son mesajına karşılık bile verilmediğini anlayamazsın. kendini avutursun, onunla gelecek düşünüp geleceğin içinde kendini kaybetmenin ve bunu gözlerinle görüp olasılıklara hazırlamanın duygusunu anlayamazsın. bağlanmayacaksın demişti bir şair, şimdi benim yaşadığım ise bağlandığım o ipte kendi sonumu hazırlamak. ayrılınca da olmaması ya da bunu yapmaya cesaretimin olmaması. sonrasında kulaklarıma gelen yıldız tilbeden üzülünce ne yaparsın şarkısı ve aklımda yıldızlarca soru.

bugün geçen seneden beri sevdiğim çocuğa açıldım kabul etmedi içimde bi boşluk bi daha başkasını sevemiycem diye korkuyorum unuturum dimi be :(

bugün ki tek derdim fizik allah belasını versin fiziğin ağlıyorum artık

uzun zaman sonra bi çocuktan hoşlanıyorum ama onun bana ilgisi var mi yok mu bilemiyorum öğrenmek hatta konuşmak istiyorum ama tepkisini kestiremiyorum ve cesaretim yok

her şeye sinirleniyorum. olup olmadık zamanlarda yapmadığım yapamadığım, hep kendime çizgiler koyduğum, katı kurallarımla kendimi boğduğum anlar yaşanmışlıklar geliyor aklıma. sonra ulan be ahhh be diye iç sesim yumrukluyor sanki beynimi. ben ne yapmalıyım sözlük? her hatada kendimi aramaktan, yapamadıklarımdan,hiç bir zaman sahip olamayacağım özelliklerin iz düşümünü düşünmenin ağırlığından nasıl kurtulurum ben?

hiç kimse beni sevmiyor, hiç kimse benimle konuşmak istemiyor bu nasıl bir düzen sevdiğim çocuğa mesaj atayım dedim uzun bir süre sonra beni başından savdi bi arkadaşım sevgilisi olduğu için benimle konuşmuyor bu nedir arkadaşlar ya kafayı yiyecem yeminleeen

ygsye az kaldı ve benim konularım daha bitmedi

şu an ailem kız arkadaşımın evinde , tanışma faslındalar ama ben maalesef yanlarında değilim. şehir dışında çalışmak çok kötü biri sözlük.. edit: son dakika bilgisi geldi sözlük; muazzam bir akşam olmuş iki taraf için de. herkeşe benden çaaayyy :)

bugün çok sevdiğim rujumu tuvalete düşürdüm. (bkz: derdini sikeyim butonu)

odaklanamıyorum, dikkatimi toplayıp ders çalışamıyorum. ders çalışmadığım için vicdan azabı çekiyorum ve bunun sonucunda doğru düzgün uyuyamıyorum. verimsiz bir uyku nedeniyle ertesi gün ayılamıyorum, baş ağrıları eşliğinde sınavlara giriyorum. çıkıp eve gelince bu senaryo yeniden böyle devam ediyor. şu ana kadar beş sınava girdim ve daha altı sınavım var. belki dert denemez, insanlar neler yaşıyor. halime şükretmeliyim, hiçbir eksiğim yok. ve bu daha da üzüyor beni, şımarıklık gibi geliyor. sonuçta yapmam gereken tek şey ders çalışmak, onu da hakkıyla yapamıyorum. daha birinci vizelerimde böyle hissediyorken bu sene okulu nasıl bitireceğimi bilmiyorum ve bu konuya dair gittikçe umudumu kaybediyorum.

şu an yurttaki odamdayım ve yalnızım. odada normalde 4 kişi kalıyoruz. ama diğer 3'ü vizeler bitti diye istanbula döndü. ve 1 hafta istanbulda kalacaklar. ben ise dönemiyorum. bazı sorunlar çıktı, gidemiyorum işte.. geçtiğimiz mayıs 24'te ananem vefat etti benim. toprağı iyice çökmüş şimdi şimdi, kabristanını yaptırmanın zamanı gelmiş yani. ve yarın ailem kabristanı yaptıracak. ben orada olmıycam.. cenazeden üniversite başlayana kadar olan süreçte dedemin yanında oldum hep. onunla aynı oda da uyudum, aynı oda da uyandım. yürümesine, yemek yemesine hatta abdest almasına kadar yardım ettim. elimden geleni yaptım. ananemden sonra çok çöktü dedem. ailecek destek olmamıza rağmen toparlayamadı kendini. anlayacağınız ; ailemden ayrı, dostlarımdan ayrı, sevdiklerimden ayrı kaldım. ve en az 1 hafta daha böyle olucak. aslında alışkınım bu duruma ama ne biliyim, bu sefer daha farklı. konuşacak kimse yok yanımda. yemek saati geldiğinde "hadi yemeğe inelim." diyeceğim kimse de yok. toplasan koskoca yurtta 10 kişi yokuz şu an. ve bizim kat bomboş. 3 film izledim. şimdi yeni bi film arıyorum kafam dağılsın diye. düşündükçe kasvet kaplıyor her yanımı. okuduğum kitap da dün bitti zaten. yeni ni kitap almam şart. merkeze inmem lazım, hava buz gibi.. sağ olsunlar, sözlükten ya da günlük hayattan sevdiğim kişilerle mesajlaşıyorum. ama yetmiyor işte. izlediğim filmdeki espiriye gülüyorum. güldüğüm şeyi paylaşacak birisi lazım ya hani, bi dönüyorum kimse yok yanımda. sırf gülmek de değil. galiba ağlamak içinde birisi lazım. yalnızlığı severim, tadı bi başka. ama bazen yalnızlığın aroması canımı yakıyor..

açılamıyorum

şey ya biraz bir şeyler anlatmak istedim sadece. hemde kendimle alakalı. çok yaptığım şey değildir bu mesela içime atarım hep. bende bazen uyumaya gittiğimde yatakta düşünürken birden ağlamaya başlarım. bkz.erkeklerdeağlar. neyse genelde hüngür hüngür ağlamak istesemde eskiden ailem duymasın diye şimdide ev arkadaşlarım duymasın diye yorgan altında boğazım acıyana kadar ağlarım. bu benim artık dolduğumu, kapasiteyi aştığımı ve rahatlamam gerektiğini gösteren istemsiz bir davranış. biraz önce yine aynı şey oldu. anlatacak kadar güvenmediğimden kimseye heeep içime attıklarımı dışa vurduğum dakikalardı. güçsüz sanmasınlar, zayıf sanmasınlar diye kimse bilmez bunu bakın ne ailem ne arkadaşlarım. dışardan sağlam adamımdır, kaşları çatık yürüyen, hızlı hızlı bir şeylerden kaçar gibi yürüyen biriyim. galiba geçmişimden kaçıyorum. işte bazen yakalıyor meret. biraz kendimden bahsedeyim... 23 yaşında bir delikanlı derler görseler. aslında bir çocuk var içimde büyümemiş, işte bir de o delikanlı. içine kapanık bir çocuk olarak büyüdüm. annem babam gözünden sakınırdı da beni ben şımarmadım, şımaramadım. babam sürekli derdi ki " benim yüzümü kara çıkartmayın " belkide bundan ben çocukluğumu yaşamaya korktum. komşuların dalardık ben saklanıp izlerdim, yakalanırsam babama laf söylerler diye. babam sadece tek bir tokat atmıştır bana. sadece bir kere... o zaman o yüzündeki ifadeyi unutamadım. ne zaman bir hınzırlık yapacak olsam o tokatın acısı geliyordu bana. aslında tokatın acısı değilde babam gelir. yüzünü kara çıkaramazdım babamın. çok severdi beni benimle oyun oynar, benimle güreşir sonra "sırf ben güleyim" diye pes ederdi. sevindiğimde mutlu olurdu. misafirlikte oyun oynamayan çocuktum ben. korktuğumdan değil bakın. ağır bir duygu vardı aramızda. keza annemlede öyleydik ne istesem alırlardı da ben istemezdim. dondurma yerken sokakta saklayan çocuktum ben başka çocuk görürde canı çeker diye. sonra yavaş yavaş büyüdüm. ilkokul standart coşmalı çocukluk, eve koşa koşa gelmeler falan. yaşadığım kötü olaylarıda biriktiriyorum bu arada (aile içi kavgalar vs.). bu biriktirdiklerim utangaçlık olarak döndü bana yeni birikeriyle tanışamazdım hiç. 17 yaşında ilk sevgilim oldu tabi buda sanal bir aşk. utanıyordum abi napıyım elimde değil. buluşma falan yok. o günlerin kokusu geldi yemin ederim. lise son daha açılamadım bi kız birşey sorsa elim ayağıma dolaşıyor, kızarıyorum. hani berber saçını istediğin gibi kesmezde şapkanı kapatarak koşarsın ya eve öyle bir utangaçlık. neyse... duygularımdan bahsediyoduk. anlatamıyoruz ya herkes tuzu kuru sanıyo bizi. kimseye çaktırmam çok iyi saklarım kendimi. anlatırsan zayıf görürler hissi oluştu bende. annemi çok ağlarken gördüm gidip sarılamıyordum hiç sebebini bilmem. bir kerede babamı gördüm ağlarken hayatımda ilk defa bir babanın o halini görmek zorunda kaldım. güçlü adam benim babam. haram lokma sokmazdı allah razı olsun. haketmediği şeyi istemezdi. iyi niyetliydi, hep bunu kullandılar. ben babam gibi olmayacağım dedim. dedim de öyle olmadı. başkaları zarar görmesin diye ben siper ettim kendimi. babamın bize siper olduğu gibi. "bir bakın ulan nasıl yaralandım!". kendimi bir kenara attım sevdiklerimi mutlu edince bende mutlu oluyordum aynı güreş oyunumuzdaki babam gibi. ama çok yıprandım. ben mutlu olayım diye kimse çaba göstermedi. hep lafta bak onlarınki. ben çok şey feda ettim, ama onlar akıllı. gittikçe babama benzemeye başlıyorum inanırmısınız yanlardan açılmaya başladı saçlarım. üzülüyorum da böyle hep içimde işte. o kadar alıştım ki içimde tutmaya bunları anlatamıyorum artık kimseye. şurda anonim anonim takılıyorum. yüz yüze gelsem biriyle anlat ulan dese vallahi anlatamam. bu arada tek bir laf getirmedim baba sana haberin olsun. hala beni değil, seni taktir ederler güzel çocuk yetiştirmiş diye. gurur duy baba. çok şey feda ettim hakkındır...

öncelikle daha önce hiç böyle hissetmediğimi söylemek isterim. niye o bilmiyorum neyinden hoşlandığımı da bilmiyorum. onu görünce okul sınavlar tübıtak projeleri hiç biri aklıma gelmiyo. ama gel gör ki dünyayı dolaşsam bu kadar zıt birini bulamam. belli etmeye çalıştım ya anlamadı ya karşılık vermiyor. söylemek istiyorum olumlu olsa kesinlikle anlaşamayız olumsuz olsa sadece durakta karşılaşıyorum zaten ondan da olmak istemiyorum. hazırlanıyorum kendimi soğutmaya çalışıyorum beceremiyorum. tam tanımıyorum da sevgili olmak için seviyormuş gibi yapabilir. ben anlık bişe de istemiyorum sevgili de olmak saçmalık ben adını hemen koymakta istemiyorum kaybetmek te istemiyorum. kaybetsem tekrar aynı hissi yaşayamam biz olursa anlaşamayız. ne yapacağımı bilemiyorum artık sözlük halkı. keşke hep o köpeği severken tanıştığımız zamanda kalsak. (#1102814)

buraya bir neşet ertaş bıraktım farz edin.

bunlar kimseye ihtiyacımız olmadığı günler, nerdesin?

bugün doğum günüm ve gerçekten değer verdiğim herkesin doğum gününü ilk dakikasında gece kutlarım bunu bile bile bi kişi bile kalkıp da kutlamadı lan elimde telefon öyle mal gibi kaldım. bu kadar mı zor bi mesaj atmak. yoruldum artık gerçekten herkese kendimden çok değer vermekten ve karşılık alamamaktan yoruldum.

sevgili güzin abla hayatını eksi vermeye adamış insanlar var :)

kimseye guvenememekten yoruldum artık biktim

şu köşe yaz köşesi şu köşe kış köşesi ahanda size dert köşesi. odaklanamiyorum.

adanadan boluya geldim okumaya az cok bilirsiniz adanayi burasi cok sıkıci ve insanlari hic adanadaki gibi degil baya bildigin ogrenci avcisi gibiler insanliktan hic bisey bilmiyorlar yardim amacli bi teyzenin yanina gittigimde bana oyle kotu davraniyorki artik yardim edesim kalmadi beni bile hayattan soguttular yurttan disari cikmiyorum ki ben baya eglenceli cana yakin bir insanimdir sogugundan bahsetmiyorum bile hayatinda 10 derecenin altini gormeyen ben 0 ustune cikmayan havayla bogusuyorum ve neredeyse hic arkadasim yok yalnizim ve parasiz sorun parasizlik degilde oturup gulebilceginiz bi arkadasiniz olmayinca olmuyor universite soyle boyle diyenlere bakmayin lisenin canini yerim

ya soğuk davranmasın amk canım yanıyor kırıp döksün ama soğuk davranınca ölüyorum lan canım kopuyor

dün akşam kafama nerden estiyse buz gibi havada dışarı çıktım. o amcayı yine aynı yerinde eline bağlamasını almış çalarken gördüm. üstünde bu soğuğa pek etkisini olmayacağını düşündüğüm giysiler vardı. biliyorum o amcayı, bir akşam acele işim varken onun o yanık bağlama sesine durmuştum gidip yanına birkaç şey sormuştum. savaştan kaçıp gelmiş, geldiği yerde müzisyen olan biriydi o. sonra ilerledim. iki sevgili, bir restorandan çıkıyorlardı. kızın elinde kardan adam şeklinde kocaman bir oyuncak vardı. mutlu görünüyorlardı. insanoğlu işte.. mutlu görünüyorlardı dedim farkettiyseniz, çünkü kendimden de biliyorum yüzdeki gülümseme maskedir bazen. bugün yine taktım o maskeyi. çok gülüyorsun dedi biri. ben bile şüphe ettim kendimden. herkesin kendine göre ayrı dertleri vardır tabi. kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez bu hayatta. bu yüzdendir ya zaten insanlar bencildir. sadece onlar sıkıntı çektiklerini zannederler. birçoğuna dert de anlatılmaz bu nedenle. oysaki dert yarıştırılmaz. şimdi buraya yazıyorum buna ne kadar karşı olan biriysem de. seninki de dert mi diyorum kendime kızıyorum ama sanırım çok doldum. buraya yazıp niye işgal ediyorum onu da bilmiyorum. uzun süredir boşluktayım. aileme kendimi anlatamıyorum belki de onlar anlamıyorlar bilmiyorum. toplasan bir elin parmağını geçmeyecek insanla yakınım. ama olmuyor onlar için yeterince değerli olduğumu düşünmüyorum, hissettiriyorlar gerçi bunu. yalnız kalan benim yine yalnız hissediyorum. belki de ben nankörüm yada insanların sevgisini hakedecek biri değilim bilinmez. aynaya bakıp ağlamaya başlıyorum, beni dinleyen bir o var gibi. delirdim mi acaba? beni bu duruma getirenler utansın. sıktım artık çok uzadı sanırım yazı. ben olsam okumazdım ama yazmak başkaymış. her neyse okumaya üşenmeyen yüreğinize sağlık.

yanlış insanlara doğru davrandım zamanında , şimdi de evrenden nefret ettiğim dönemler yaşıyorum.büyük ihtimal bok üstü bok devam edecek her şey. yinede hayat kısa atlar uçuyor

işsizim varmı ötesi hic bir tanede arkadaşım yokk

hayatıma nice insanlar girdi nicesi de çıktı. doğru insanlara yanlış, yanlış insanlara da doğru davrandım, elimdeki fırsatları teptim. sonuç yalnızım..

içimdeki iyi duyguları yitirdiğini hissediyorum sözlük. insanları sevmiyorum değer vermiyorum. çok sevdim çok önemsedim kaybettim yıkıldım bittim. artık insanları sevmiyorum ki kaybedince üzülmeyeyim. hayali bile göğüs kafesimi delercesine atardı bir zamanlar sevdiğimin. kaybedince duygularını da yitiriyor insan. giden sadece kendi başına gitmiyor demek ki. seni de götürüyor giderken. duygularını götürüyor önce sonra hayallerini. en son da ruhun bedeninden kopuyor. ama kalbim hala atıyor sanırım. sevgiye aç hissediyor sevilmeye özellikle de sevmeye. mutluyum aslında ama sahte bunu sa biliyorum. sevmeyi özlüyorum sözlük sevilmeyi özlüyorum. ruhumun tekrar bedenimde yaşamasını özlüyorum be sözlük.

şurda bazı dertleri okuyunca benimki de dert mi diyorum bee. yine sigara yakma isteği geldi aq

yarın sabahtan akşama kadar eski sevgilimleyim nasıl geçecek o 6 7 saat bilmiyorum sarılmadan öpmeden gözlerine bakamadan sevdigimi soyleyemeden nasıl geccek onu çok ozlemisken özledim diyememek kokusunu içime cekemiyecem ben ne yapcam

bazen öyle bir bakardı ki tüm dünya kör olsun isterdim

bir adım atsa koşacaktım, durdu.

saat 11 sularında en küçük dayımın sevgilisi ablamı aradı dayıma ulaşamıyormuş.dayım içen bir insan.ne kadar arada bıraksa da kesemedi tam olarak.neyse sevgilisi bize geldi sinir küpü,meraklı,telaşlı bir şekilde.arıyoruz telefonu kapalı daha da bir merak ediyor tabi herkes haliyle.saat 1 oldu aradı ablayı kafa iyi değil tabi ne dediği falan anlaşılmıyor.neyse geldi bize kahve içmek için.abi dayım hep içip saçmalardı ağlardı falan ama ben anlayamazdım.yani içki derde çare değil bu millet ne buluyor diye düşünürdüm.anladım bu gün.çare olduğu için değil unutmak içinmiş hrp.benim dayımı pek yanlız bırakmışlar.ulan kendi annesi varken benim anneme anne der be dayım.dertlerini desen hep annem dinler destek oluruz ailece.benim dayım hiç sevgi görmediği için bizden başka sevgilisinin onu bu kadar çok sevmesine şaşırıp ağladı be.onu niye yalnız bırakıyorlar ki.insanlar insanları neden hep bırakır ki.

annemi ve çokk özledim sözlük 8 sene oldu insan çok arıyo o sevgiyi o sıcaklığı üveyannem var çok iyi biri ama annemin yerini tutamaz tabiki o kadar çok özledim ki ona sarılmayı kokusunu şakalaşmayı kızdığı zamanları herşeyini çok özledim

dünyanın en gerizekalı kızına aşık oldum mk

dogru insan yanlıs zaman bence muazzam dert

ailemi ozledim

olmuyor sözlük! geçmiş lanet gibi beni takip ediyor , nefes alacak köşe bulamıyorum. rüyalarımda geçmişle boğuşuyorum, gerçek hayatta insanlar unutturmuyor. hazmedemiyorum sözlük! soğukta saatlerce oturup bi yere bakıyorum bi taraftan göz yaşları sel, neden ağlıyorsun deseler ;anlatamam!!!anlatamıyorum çünkü.insanlar bırakıp gidiyor ;sana kokular , şarkılar , anılar kalıyor. sonra hepsi bir olup hayalet gibi üstüne çöküyor.çok şey istemedik be , yüzümüz gerçekten gülsün istedik.çok mu istemişiz sözlük ?

ablam-x- mezun kaldı ben de lise sonum haliyle üniversiteye hazırlanıyorum. annem toplantıya gidiyordu ve az önce çıkmadan babama dedi ki x'i uyandır da ders çalışsın. ben orospu çocuğu muyum? bu tarz şeyler artık çok fazla olmaya başladı"onun psikolojisi daha kötü" dedi ve hep onu ilgi seline boğdu. gecen sene yine aynı şekilde el üstünde tutulan o oldu. zaten annemle sürekli tartışıyoruz ben x gibi sesimi kısıp oturamıyorum. o bana ne kadar bağırırsa ben ona bin kat daha fazla bağırıyorum. ve ben artık çok yoruldum. hem sınav stresi hem bunlar. güçlü kalamıyorum sözlük

dün gece rüyamda ölen abimin yaşadığını gördüm uzun uzun sarıldım doya doya çektim kokusunu ama herşey sadece sabaha kadardı 3 yıllık özlemim uyanışıma kadardı. kalkınca keşke dedirten bir rüyaydı.keşke gerçek olsaydı dedirten bir rüya ,sadece bir rüya

2 senelik ilişkim oldu ve 5-6 ay önce bitti hemde çok kötü şeyler yaşanarak ayrılığın ilk 2 ayı çok ağladım ettim neyse yavaş yavaş alışmaya başladım.. erkekler ağlamaz lafı yalan bu arada... neyse 2 sene çıktık ettik çevre hiçbir şey kalmadı tek bir kıza bağlandık ki olması gereken yine o ama ayrılıp kalınca böyle yapayalnız tek basına kalınca insan aptallık diyor sonra yine severim yine öyle olur diyor karısık şeyler.. kimse yok çevremde bi kaç arkadaştan baska bende buraya yazayım dedim .. var mı bu yalnızlığın çaresi ya da olmalı mı olmamalı mı ?

sevemiyorum, sevemiycem, olsun

ya derdimi değil de mutluluğumu paylaşmak istiyorum şu an 🙌 of ne iyi ettin sen öyle ya çok teşekkür ederim 😆😆 uzun zaman sonra iyi geldi cidden bu hisler

en büyük acı evlat acısı derler. şükür daha yaşamadım, rabbim hayırlısını bilir ama yaşatmaz inşallah. ama arkadaş acısı da varmış 20.12.2016 sabahı bir haberle irkildim. bir arkadaşım acil ara diye mesaj atmış aradım. başımız sağ olsun dedi. direk anladım telefonu kapattım çünkü daha fazla duymak istemedim. inanmak istemedim. hayat dedim; burada dur bir saniye bile ilerleme n'olur. ama her zamanki gibi dinlemedi saniyeleri saymaya devam etti. dostumu kaybetmiştim bir dostum hayata gözlerini yummuştu. 3 yıldır kanser denen illetle uğraşıyordu zaten ama son zamanları boşlamıştım iyice. aramıyor, kendi dertlerimi dert sayıyordum. benim dertlerim dert miydi? tabi ki hayır. gasılhane de dediler. inanamadım o orada nasıl neden????? bir sürü soru sordum kendime. ağlamamak için çok dayandım, zor dayandım. ama kara toprağın altına girince yenik düştüm göz yaşlarıma mezarlığın içine ilerleyip göz yaşlarımın sel olmasına engel olamadım, olmadım. içimi dökmeye ihtiycaım varı çünkü. bir ertesi gecesi mezarlığın önünden geçerken istemsizce allahın selamını verdim. tekrar ağladım. ve şimdi yine gözlerim dolu. allah mekanını cennet eylesin. başınızı ağırttım kusura bakmayın........

kimseye anlatamıyorum bari buraya yazayım. gerizekalı bir abim var kendisinde şuan karaciğer yetmezliği var ilaç falan tedavi görüyor. lakin tam bir ergen gibi davranıyor. kendisine bakmadığı için hastalığı ilerliyor. birimiz bir şey söylediği zaman bağırıp çağırıyor. annem ağlamaklı bana yakınıyor. başka şehirde okuduğum için her zaman da bana bahsetmiyor annem. babam stresten yataklara düştü. işleri düzgün gitmiyor, abimin ilaç parası, benim okul masraflarim, abimin ergen halleri. cebimde 30 lira var annem yılbaşında gelecek misin diyor. gelsem geri döndüğümde ne yiyip içeyim diyorum. üst üste geliyor herşey. sanırım yıl başında da tek başıma başka bir şehirde olacağım. bıktım sözlük bıktım ne yapsam ne etsem yetmiyor olmuyor.

sezen aksu-git bilirdim bu şarkıyı ama pek dinlemezdim. benim gibi 'tek derdi beğendiği kazağı 1 hafta geç almak' olan birine göre fazla lükstü. aradan yıllar geçti. yıllar dediğim 2 sene yani. artık dinliyorum bu şarkıyı, hakkını mis gibi vererek hem de. gözümden yaş akmıyor artık ama hissediyorum, sökülüyor ciğerim.

dertleşmek isteyeni dinleyebilir acısını,üzüntüsünü,sevincini paylaşabilirim.

2 yıldır birlikte yaşadığınız sevgilinize aşkin anlamı nedir? bana anlatırmisin? dediğimde hönk diye kalması... yakarım ulan dünyayı sigara içmiyorum ama o vodkayı bitiririm, erkek miyim ben? daha benimle neden birlikte olduğunu anlatamayan bir odun kız için planlar yapıyorum. çünki seviyorum ama onun gibi değil, daha fazla daha bağlı. kendimden utanıyorum böyle bir insan ile zaman geçirdiğim için... ayrılsak senden sonrada iyi olucam, dedi. ne yapayım yüksek dereceli odun ve taş kalpli bir kiz

dinlemeye değer dertleriniz için, yeşillendiriniz.

üniversiteyi bitirdim 2 yıldır issizim hayvan beslemeye başladım birazı telef oldu motor almak istedim dolara zam geldi masül para yapmadı sigara içmeyen insanım ama efkardan oturup kova yapasim geliyor