asosyal sözlük dert köşesi

dün akşam kafama nerden estiyse buz gibi havada dışarı çıktım. o amcayı yine aynı yerinde eline bağlamasını almış çalarken gördüm. üstünde bu soğuğa pek etkisini olmayacağını düşündüğüm giysiler vardı. biliyorum o amcayı, bir akşam acele işim varken onun o yanık bağlama sesine durmuştum gidip yanına birkaç şey sormuştum. savaştan kaçıp gelmiş, geldiği yerde müzisyen olan biriydi o. sonra ilerledim. iki sevgili, bir restorandan çıkıyorlardı. kızın elinde kardan adam şeklinde kocaman bir oyuncak vardı. mutlu görünüyorlardı. insanoğlu işte.. mutlu görünüyorlardı dedim farkettiyseniz, çünkü kendimden de biliyorum yüzdeki gülümseme maskedir bazen. bugün yine taktım o maskeyi. çok gülüyorsun dedi biri. ben bile şüphe ettim kendimden. herkesin kendine göre ayrı dertleri vardır tabi. kimse kimsenin ne yaşadığını bilemez bu hayatta. bu yüzdendir ya zaten insanlar bencildir. sadece onlar sıkıntı çektiklerini zannederler. birçoğuna dert de anlatılmaz bu nedenle. oysaki dert yarıştırılmaz. şimdi buraya yazıyorum buna ne kadar karşı olan biriysem de. seninki de dert mi diyorum kendime kızıyorum ama sanırım çok doldum. buraya yazıp niye işgal ediyorum onu da bilmiyorum. uzun süredir boşluktayım. aileme kendimi anlatamıyorum belki de onlar anlamıyorlar bilmiyorum. toplasan bir elin parmağını geçmeyecek insanla yakınım. ama olmuyor onlar için yeterince değerli olduğumu düşünmüyorum, hissettiriyorlar gerçi bunu. yalnız kalan benim yine yalnız hissediyorum. belki de ben nankörüm yada insanların sevgisini hakedecek biri değilim bilinmez. aynaya bakıp ağlamaya başlıyorum, beni dinleyen bir o var gibi. delirdim mi acaba? beni bu duruma getirenler utansın. sıktım artık çok uzadı sanırım yazı. ben olsam okumazdım ama yazmak başkaymış. her neyse okumaya üşenmeyen yüreğinize sağlık.