şahsi fikrim, ne deist ne de ateist olduğu yönünde. ve yine şahsi fikrim,
mustafa kemal atatürk dinin özünü az-çok bilen ve bunu tüm topluma anlatma taraftarı olan insandı. ancak bunun zorluğunu biliyordu. hele ki,
din'i kullanıp cahil ve yoksul halkı sömüren şarlatanları gördükçe
türk toplumu'nda bir daha bunun yaşanmaması için çabaladı ve bu yüzden
laiklik kavramını getirdi.
atatürk'ün dini inancından bağımsız birkaç şey söyleyeyim. aslında, onun inancıyla da bağımlı. neyse işte, söyleyeyim; insanların ezici çoğunluğu din kavramını bilmiyor. sanıyorlar ki, din, dinsizlere inmiştir. hayır dostum, din, yozlaşan bir önceki dinin yerine gelmiştir. ve özünde hepsi aynıdır. hepsi aynı şeyi söyler: adalet, eşitlik, özgürlük, dayanışma, sevgi, saygı. bu yüzden pek de aldanmayın günümüzün din adamlarına. dine özünden bakmaya çalışanlara yönelin. mesela,
ali şeriati okuyun.
edward said okuyun.
ihsan eliaçık hocamızın kitaplarını okuyup youtube hesabını takip edin. keza,
yaşar nuri öztürk hocamızın kitaplarını okuyun. tv programlarına katıldığı eski yayınları bulun. ve izleyin. peygamberlerin hayatını inceleyin. devletin ya da büyüklerinizin din algısının ötesine geçin. işte o vakit önemli olanın
vicdan, bir
tanrı olsun ya da olmasın, insana yakışan tek şeyinse
erdemli yaşamak olduğunu göreceksiniz.
atatürk bu minvalde bir adamdı. onurlu ve erdemliydi. şöyle bir adam hayal edin, cepheye giderken yanındaki katırın sırtında bir sandık kitap taşıyan. sürekli öğrenmeye aç ve bilgiyi damıtan.
atatürk güzel bir insandı. öyle muhteşem bir sistem kurmuş ki bu ülkede, en kötü hali bile hala dipdiri. bir de bunun tamamen atatürk'ün arzu ettiği şekilde başarıya ulaştığını hayal etsenize. şu an bir
danimarka ya da
finlandiya'ydık. ama bu topraklar zehirli. bin yıldır başa geçen ezmiş. sömürmüş. kırmış. geçirmiş. ilk defa bir lider, yani atatürk, gerçek anlamda halkı önemsemiş. ülkenin her yerine fabrikalar açmış. köylünün derdiyle ilgilenmiş.
özetle; atatürk dahil, hatta
peygamberler dahil, hepsi dinin özünü kavramış insanlardı. ki ben erdemli filozofları da bir çeşit peygamber sayıyorum. keza, peygamberleri de yaşadıkları çağın aktivistleri ya da anarşistleri olarak görüyorum. işte tüm bu erdemli insanlar gerçekten dürüst ve onurluydular. mesela, şu an
mansur yavaş'a kim kötü diyebilir? hiç kimse. işte atatürk de çağında öyleydi. fikirleri çağının en aşağı 300 yıl ötesinde.
ben atatürk'ün her şeyine kefilim. tanrı emri sayılan (kutsal kitapların bahsettikleri) hiçbir yasağı deldiğini duymadım. içki içmek dahil.
son bir ekleme yapayım;
kur'an-ı kerim'de sadece dört şeyin cezası nettir. yani, dört şeyden ötürü insanın cezalandırılacağı söylenir;
1)
(bkz: katil olmak)
2)
(bkz: iftira)
3)
(bkz: hırsızlık)
4)
(bkz: zina)
atatürk bu dördüne bulaşmadı. bulaştıysa da allah'la onun arasında. bu yüzden, "atatürk dinsizdir ya da başka bir şey" diyenler yarrağımı yesin. ne dini ne de başka bir boku bilmeyen aptal orospu çocukları. entryi böyle bitirdiğim için hiç kimseden özür dilemiyorum. artık elinizin altında internet amına koyim. açıp okuyun, izleyin. siktiğimin malları.