sözlük yazarlarının ilkokul öğretmeniyle anıları

1.siniftim dersten sıkıldım sıraların arasına su dokmustum arkadaşıma dedim ki bak birazdan öğretmen gelcek burda kayıp düşecek ve bizde ona gulucez kız parmak kaldırdı ogretmenim sizi dusurmek istiyo dedi. kulaklar havada uçuştu. ben de o günden sonra hocaya şaka yapamadim

çetin bir kış ayındayız her taraf kar buz. o zamanki salaklığımla tenefüste çıkıp kovalamaca oynadım arkadaşlarla. hafif erimiş buzların olduğu yerde göt üstü bi düştüm koşarken. donuma kadar ıslanmıştım aq djdkdnksjdkd o gün de okulun karşısında pazar vardı hoca gidip bana don almıştı dnsjsbkssbksjs hala hatırladıkça gülerim

bi kere ilkokulda sevgilim vardı. öğretmenim arkadaşımla sevgilisini basmıştı. sonra o mal da sebepsiz yere bizi ele vermişti. öğretmenim benimle 3 saat oturup dertleşti. biz ayrılmadık ama o arkadaşımla kavga ederken kafasını ısırmıştım. ama napiyim ikiye tek dalınır mı lan?

odev vermişti ertesi gün kontrol edicem dedi neyse ertesi gün oldu çantaya bakıyorum bakıyorum odev yok dedik korkunun ecele faydası yok çıktık tahtaya dayağı yedik sonra tekrar çantamı kontrol ettim ödevi buldum hocaya gösterdim ki göstermez olaydım olum sen salak mısın çantada ki ödevi nasıl bulamıyorsun diye tekrar dövdü.

öğretmenim keldi. çok severdim çok düşkündüm bi insan öğretmenine neden bu kadar düşkün oluyosa. neyse. annemle babam beni kızdırmak için 'dekolte kafa' derdi hocama evde. demeyin yoksa gidip söylerim derdim. söylemem sandılar tabi devam ettiler. bi sabah daha yoklama alınmadan gidip hocam annemle babam size dekolte kafa diyo dedim shsjsj. hoca ne cevap verdi hatırlamıyorum. sadece eve gelip söylediğimde annemin 'kızım sen salak mısın?' dediğini hatırlıyorum ve tabii çok utanmalarını biz adamın yüzüne nasıl bakıcazlar falanlar filanlar. ben sizi uyarmistim:dd

sınıftan izin almadan çıktığımdan dolayı kovmuştu zaten 1 hafta sonra da okuldan almak zorunda kaldılar :d burdan ona sesleniyorum inşallah çocuğun benden beter olur

7 ya da 8 deydim milli bayramlardan bir tanesiydi müdür yardımcısı çağırdı odaya filamayı sen tutacaksın dedi ben de nefret ederim ondan istiklal marşını okurken birden askısına sokmak gerekiyor falan ben yapamam falan demeye başladım niye lan nesi var dedi ya hocam deliği tutturamam sokamam falan rezil olurum millletin içinde dediğim an adam gülme krizine girdi o ara matematikçi geçiyordu odanın önünden adam noluyo hocam diyerek girdi içeri adam anlattı ona da ben ya hocam yanlış anladınız falan diyorum ama adam yarılıyor matematikçi de öğrendi tabi olayı bu döndü alışırsın evladım alışırsın zamanla her şey olur dedi. o günden beri hocalarla fazla samimi olmak istemem sonra boku çıkıyor

göçmendi hocamız bu yüzden mi bilmiyorum ama bazı kelimeleri anlamsızca uzatırdır. kitabım yerine kitaaaaabım derdi. kitaptaki metini takip etmemiz için biri okurken onu durdurup listeden gelişi güzel birini seçerdi. kaldırdığı arkadaşım hafif peltekti bayrak diyemiyordu bayvak diyordu metindede bayvak diyince hoca tekrar oku dedi bu yine bayvak diye okudu kalktı dalga mı geçiyorsun düzgün oku dedi arkadaşım icine kapanık biriydi cevap vermedi tekrar bayvak dedi. hoca bunu bi tokatladı bende celallenip sende kitaaaaaabım diyorsun biz sana vuruyor muyuz demiştim benide dövmüştü.

abimle aramızda 5 yas var. ilkokulda beraberdik birlikte gider gelirdik falan herseyini bilirim o yuzden. abim surekli arkadaslarıyla gelir benim sınıfımı basardı herkes de cok korkardı hep bana kızarlardı falan. en sonunda hocaya soylediler hoca bana sınıfın ortasında cok kotu bagırmıstı hic unutmam cok üzülmüştüm cok korkmustum. ama bu seferde niye ogretmene soylediniz diye sınıfı basmaya gelmisti salak cocuk:d

herkes öğretmene anne-baba der ben babaanne demiştim amk. öğretmen erkekti. 3.5 numara beynime vurmuştu galiba

3. sinifa gidiyordum. şu halka halka olan kırmızı renkli torpiller vardi ya onlardan bir halka vardi cebimde. sonra nasil canim sıkıldıysa sıranın ayagıyla torpile bastirsam patlar mi diye bir sey geldi aklima. koydum torpili siranin ayagiyla bastirmaya başladım. 1 olmadi 2 olmadi 3 olmadi en sonunda paaaaaaat diye bi patladi küçücük sınıfta herkes altına sıçacaktı aq. hoca kadındı. kim yapti bunu diye bağırdı kimseden ses cikmadi. sonra bi tane malak, hocam şakir yapti dedi. ne kadar inkar etsemde patır kütür dövdü beni. eli ağrıdı bu sefer silikonla dövmeye basladi.annem babam boyle dovmemisti beni. silikonla dövmek nedir aq

hiç unutmam 2. sınıftaydık abimle aynı okuldayız ve hiç anlaşamazdık bi gün odevimi yapmamıştım hocayada hocam abim odevimi yırttı ondan getiremedim dedim aynı derste abimi bizim sınıfa çağırtıp bütün sınıfın önünde dövmüştü çocuk ne olduğunu anlayamadan dayağını yemişti sonra sınıf arkadaşlaşlarımdan ne olduğunu öğrenip evde beni dövmüştü ama olsundu. (bkz: bu da böyle bir anımdır)

ilkokulda masa örtüsü sırayla götürülürdü bilen bilir. 3e gidiyordum, soğuk bir cuma akşamıydı. sıra bende olmamasına rağmen sıra arkadaşım olan sınıfın ruh hali dengesiz sayko kişiliği sıra sende demişti. haksızlığa da gelemem ben, tüm ortalığı dağıtmıştım ben götürmem diye. hoca geldi. dedi ne bu gürültü noluyor. dedim sıra bende değil irem bana sattı masa örtüsünü. haayda hoca bana bi patladı ama nası bağırdı, sinir krizi geçirdi kadın resmen ya. kocası kızı falan almaya gelmiş bunu, koridorda sesleri yankılanınca hocanın koştur koştur sınıfa falan daldılar. bende çıt yok tabii. hoca bi an gurur yaptı ben götürürüm ya diyerek aldı tüm masa örtülerini torbaladı götürdü. normalde annem çalışır okula almaya gelmez çıkışları. o gün geleceği tuttu. bütün sınıf arkadaşlarım anneme ispiyonladı beni tabii. annem eve götürdü beni dışarda bekletti bi 20 dk falan. sonra yürü gidiyoruz hocanın evine dedi. gittik. annem benim yerime özür diledi, canım hocam anlayışla karşıladı etti falan ama gram vermedi ki örtüleri yıkasın annem. sonrası yalaka velilerin beni her seferinde aşağılamasıyla psikolojimi yerle bir etmesiyle devam etti. küçücük çocuğum daha ya. velhası kelam hala görüşürüz o hocamla, çok sever beni. o yalaka velilerin evlatlarına inat, bi tek ben arar sorarım onu. özledim len, yarın bi ariiim.

odevimi yapmadım diye hoca yüzümü pilot kalemle cizmisti. sonra sileyimmi dedi bende mal gibi silin hocam demistim, pezevenk yuzume dakstil sürdü oc

dördüncü ya da beşinci sınıftaydım, o zamanlarda kurs oluyordu işte ve okulun çoğusu boşalıyordu. Neyse kursda da öyle can sıkıntısına uçak yapıp koridorlarda uçuruyordum. Uçağı bir fırlattım böyle sarmal basamaklardan döne döne gidip hocanın gözüne girdi orospu çocuğu uçak, normalde atsan öyle falso alıp dönüp oraya gitme imkanı yok. Neyse tabi hoca geldi bi tane patlattı bana ben de gidip bi köşede ağladıydım asdfasf (bkz: murphy kanunları) ayrıca ; (#1020961)

1.sınıfta folklor ekibindeyim ve dans öğretmeni de güzel oynuyorum diye beni en başa geçirmiş. Sahne alacağız, herkes bana bakarak yapacak zaten. Sahneye çıktık, 100-200 kişilik bir seyircimiz vardı. Yanımdaki arkadaşım hareketleri karıştırıyor, ben kaş göz yapıyorum. Sonradan farkına varıp düzeltiyor. Gösteri bitiyor, ben ağlıyorum. Niye? Bütünlük bozuldu diye. Güzel olmadı diye. Öğretmenim de benim ağladığımı görüp yanıma gelip gayet güzel dans ettiğimi bana anlatmaya çalışıyordu. Beni seviyordu. Aklımdan hiç çıkmıyor o an. Hemen susmuştum. O kadar çok özlüyorum ki onu:)

Köy okulunda okudum.2.sınıfta hocam bana kazak örmüştü. Lojmanın kapsında giydirmişti kendi elleriyle. Benim rol modelimdi kendisi.

Ödev kontrolü yaptı gidiyordu benim kalemim sanıp elindeki kaleme yapıştım aşırı utanmıştım birkaç yıl önceye kadar hatırlayınca hala utanırdım artık geçti ne kadar saçma bir şey diyorum şimdi ama resmen travma yaratmış bende, çok saçma

1.sınıftayken hocamız çok sert bir adamdı.Şöyle anlatayım 1.sınıftayım hangi aydayız tam hatırlamıyorum ama muhtemelen sonbahardı.Ben sınıfta hastalandım ve sınıfın ortasına kustum.Buraya kadar bir sorum yok olaylar bundan sonra başlıyor.Hoca sınıfa geldi ne oldu dedi anlattık sonra beni bir güzel dövdü.Git paspası al gel dedi.Aldım geldim o sırada arkadaşımın birini tahtaya çıkartmış soru soruyor.Çocuk cevaplıyamıyor.Adam sinirlenmeye başladı bir iki tane tokat attı sormaya devam etti.Çocuk cevaplayamıyor.O çocuğu öyle bir dövdü ki kulaklarından kaldırıp iki üç defa tahtaya çarptı. Tabi çocuk ağlamaya başladı.Bu sefer de susturmaya çalışıyor ama susmadı o kadar apladı ki çocuğu eve göndermek zorunda kaldı.Bana gelince ben de o gün su çiçeği çıkarttığım için dayak yemişim devamında 1 hafta evde yattım. Her zaman iyi anılarımız olmuyor 16 yıldan fazla oldu hâlâ neredeyse bütün ayrıntılarıyla hatırlıyorum ve ömür boyu unutamıycam.

1. Sınıftayız belediye bütün öğrencilere uçurtma yollamış, herkes aldı uçurtmasını bahçede uçuruyo ortalık şenlik yeri bi görseniz herkes aşırı mutlu felan. Ben de güzel güzel uçuruyorum ama en yükseğe benimki çıkmış seviniyorum. Uçurtma uçurma saati bitti herkes indirdi uçurtmasını topladı sınıfına gitti ben toplayamıyorum bi allahın kulu da gelip sen napıyosun demiyo ipi bıraksam uçucak gidicek bırakmasam çekemiyorum gücüm yetmiyo. Ağlamaya başladım artık koskoca okul bahçesinde. En sonunda İbrahim hocamız vardı matematik hocası dersimize girmezdi ama pek severdim kendisini. Geldi yardım etti uçurtmamı sağ salim indirdik. O günden sonra onu çok farklı bi yerine koymuştum kalbimin..

Çocuğunu dövmüştüm. Aynı sınıftayfık ve annesi öğretmenimizdi. Hakketti dövdüm bu kadar.

İlkokul sınıf öğretmenim çok zarif ve alçak gönüllü bir kadındı. Onunla ve mükemmel kişiliğiyle ilgili nice olay anlatabilirim ama benim için en can alıcı olay şu idi: Sınıfımızda doğuştan zihinsel engelli bir arkadaşımız vardı Tayfun, konuşamıyordu. Yaşı bizden büyüktü ama biliyorsunuzdur belki, özel eğitimliler normal okula biraz geç başlıyordu. Neyse öğretmenimiz her birimizle özenle ilgilenirdi, ona ise doğal olarak daha fazla ilgi alaka gösterirdi. Ciddi anlamda ilerledi de. Sonra bir sabah bizde bir hareketlilik, kıpır kıpırız. Öğretmenimiz girdi içeri 'Günaydın çocuklar, ne güzel gülüyorsunuz sabah sabah. Hayırdır?' dedi. Tayfun ayağa kalktı 'Günaydın öğretmenim.' dedi biraz da yavaşça. Öğretmenimiz birden Tayfun'a sarılıp ağlamaya başladı. İlk kelimeleriydi ve bunları duymak için o kadar uğraşmıştı ki... Diğer öğretmenler sınıflarında istemezken, o istemişti ve emeklerinin karşılığını da almıştı. Annesi de gelip teşekkür etmişti öğretmenimize, 'Oğlum bana 'anne' dedi çok mutluyum. Sizin sayenizde...' diye. Canım öğretmenim...

24 kasım öğretmenler günü, fen bilgisi dersindeyiz. Aslında hiç gülmeyeceğim bir arkadaşımın hiç gülmeyeceğim bir sözüne kırmızı yanaklı arkadaşımla birlikte beyin cıklaması yaşayıp kitlenerek gülmüştük. Ders sonu.. kırmızı yanaklı arkadaşım ve beni fen bilgisi öğretmenimiz tahtanın yanında olan huzuruna davet etti. Hayatımda babamdan öyle dayak yememişimdir. Fantastik bir dayak yedik arkadaşımla. Çalışılmış vuruşlar, kritik atmalar, aynı noktaya temaslar.. en son kafamızı birleştirip ona vuruyordu bana çarpıyordu kafası, aynısını bana yapıyordu.. şimdi görse inanıyorum ki benden koşarak kaçar fakat dövdüğü iyi oldu diyorum bazen...

Okulun bahçesindeki ağaca tırmanmıştım, inememiştim. (Yükseklik korkum varmış) Gelip beni ağaçtan almıştı.

İlk okul 3 sınıftayım. Daha sadece 10 yaşındayım. Arka sırada beğendiğim çocuğa küfür öğretmişler. Bana küfür söylüyor. Din dersindeyiz. Küfür etmesine üzülüyorum ve not yazmaya karar veriyorum. Kağıdı yırtıp içine "Bir daha seninle konuşmayacağım. Artık seni hiç sevmiyorum." yazıyorum. Dönüp çocuğa vereceğim sıra arka sıradan biri kalkıp elimden kağıdı alıyor. Din hocana veriyor. Derste bana kızıp kağıdı sınıf öğretmenime vereceğini söylüyor. Ertesi sabah ilk ders sınıf hocam beni çağırıyor. Herkesin içinde hakaretler eşliğinde kafamı sınıf tahtasına vurarak bana şiddet uyguluyor. Üstüne defalarca tokat ve saçımı çekiyor. Yüzüm kıpkırmızı ama yediğim dayaktan değil o kadar sınıf arkadaşım içinde rencide olmaktan. O an yer olsa içine girsem. Keşke ölsem şuan diye düşünüyorum. Yaptığım şeyin çok utanç verici bir şey olduğunu ve yalnız bir çocuk olmam gerektiğini düşünüyorum. Zaten öğretmen de beni tehdit ediyor, "Annene babana söylerim bu kağıdı." diye. Üstünden 2 ay geçiyor. Sınıfta, evde kısaca her yerde artık hiçbir şey yapmamaya ve susmaya alışıyorum. Arkadaşlarımla konuşmuyorum. Teneffüste dışarı çıkmıyorum. Evde kız kardeşimle konuşmuyorum. Bir gün annem hocamı arayıp sebebini soruyor ve olanları kendi bakış açısından anlatıyor. Annem bana kırılıyor dayanamıyorum sinir krizi geçiriyorum. Olanları anlatıyorum ama korkuyorum babama derse diye. Biliyorum ki babam sinirine yenik düşecek ve o kadına bana ne yaparsa aynısı ile karşılık verecek. Annemden söz alıyorum kimseye anlatma diye. Bir tek karşılık istiyor benden "Bundan sonra içine dert olan, hata gibi gelen, üzen, sevindiren kısaca hiçbir şeyi atlamadan anlatacaksın." O zamandan sonra sevdiğim kişiyi, kızdığım insanları, mutlu olduğum zamanları atlamadan anlatırım anneme. Herkesten öğretmen olmaz. Vicdan merhamet sahibi olmak lazım başta. Kaç çocuğun travması, kaçının hayatının en iğrenç hatası olduğunu düşünmek dahi istemiyorum. Bu insana saygı duyuluyor. En çok da buna acıyorum.

baştan söyleyeyim. bu tatsız bir anıdır. yaşım sekiz. bir çocuk var sınıfta, adı batuhan. o yaşta kendi telefonu, PlayStation'ı olan, gelir durumu hepimizi 10 a katlayan özel arabayla okula alınıp bırakılan her bakımdan ve tabi ki amk ekonomik açıdan ayrıcalıklı bir çocuktu. ve ne düşünerek o yaşlarda böyle davranıyordu bilmiyorum. fakat sürekli kızların eteklerini açar, saçlarını çeker, kızları itip kakardı. fakat kimse ona bir şey demezdi. bir gün de şansa bana sardı. arkamdan jilemi çekiştiriyor, gülüyor, top getirmiş onu kafama atmaya çalışıyordu. (ben hep fiziksel olarak hareketli fakat başkalarıyla kurulan ilişkilerde çok ürkek bir çocuktum.) lütfen yapma falan diyorum ama bebek misin beee falan diyor bu bana -nasıl bu kadar garipti bilmiyorum. daha sekiz yaşındayız. şimdi bile düşününce aklım almıyor- ve sürekli uğraşıp duruyor benimle yüzüm düşünce, tamam tamam bir şey yapmayacağım dedi. tam oh be derken 5 dakika sonra yine saçımı çekmeye başladı ağladım ağlayağım dudağım titriyor. öğretmenimiz metin hoca -çok sever, hayran hayran dinlerdim fakat bir öğretmende olmaması gereken bir siniri vardı- noldu kavunsucuğum dedi. Batuhan benimle uğraşıyor dedim. bir şey demedi, sanırım attı hafızaya. Derse başladı 10 - 15 kişi sırayla tahtaya çıktık, sanırım bölme işlemi. işlemi yaptım, yerime oturmak için yürüyordum ki yanından geçince Batuhan yine jilemin pilesinden tutup çekti. ben yine bir utanç, kan ter içinde koşar adım yerime oturdum. sonra oturur oturmaz bir baktım ki sınıf bizi izliyor. metin hoca, bir hışım yanımıza dikilmiş. dudaklarını ince bir çizgi yapmış, sıkıyor, kaşlarını çatmış, alnı terden parlıyor. görmeniz lazım kırmızı olmuş adamın yüzü. sanki o an ölüm sessizliği oldu. metin hoca gel buraya dedi. Batuhan'ı tahtaya çıkardı. kulaklarından kaldırıp havada bi 10 saniye asılı tuttu. bağırmaya, tüm kuvvetiyle sarsmaya başladı. belki içimin soğuması gerekiyordu ama tam tersi kendimi daha da kötü, berbat hissettim. ne biçim çocuksun ulan sen, senden bi bok olmaz diye bağırdı. kafasına vura vura yerine itti. batuhan ağlayarak yerine oturdu. o gün hep mutsuzdu. bir sonraki gün yine olduğu gibi davranmaya devam etti birkaç hafta sonra sömestr tatili geldi ve bir daha batuhan'ı görmedim. çok sevdiğim metin hocamdan da o günden sonra nefret ettim.

1. sınıfta biraz geç öğrendim bazı şeyleri yani harfleri birleştirmek konusunda falan.o zamanlar ilk okul öğretmenim Kadri hoca vardı. kendisi 1 hafta boyunca aralıksız ders sonrası çalıştırırdı.ders biter,herkes gider Kadri hoca beni yanına oturtup okul kapanana kadar tekrar tekrar anlatırdı. (bkz: ne güzel insandın sen Kadri hoca)

Onu o kadar çok seviyodum ki (annem aşık olduğumu söylüyo) 5. sınıfın sonları artık ayrılma vaktimiz gelmiş o sıralar çok meşhur olan Oğuzhan Koç’un domuz gribi şarkısı meşhur, açtı tüm sınıf bağırarak söylüyoruz baktım bi ona gözleri dolu dolu bizi izliyor o kadar üzülmüştüm ki hiç ayrılmak istemiyodum

O zamanlar bi sebepten sürekli burnum kanıyordu bi okulda kanamadı. Nasıl istiyorum ama sınıfta burnum kanasa da öğretmenim benimle ilgilense diye ve o an geldi bende burnumu tuta tuta gittim yanına kafasıyla tuvaleti gösterdi sadece... Kesin sümüğüm aktı sandı ya çok üzüyor bu durum beni Neyse bi kere de artık nasıl yorulmuşsa adamcağız tuvalete gitmek isteyenlere masaj yaptırıyo bizimkilerde benim masajımı beğenir gittim yanına sırf masaj yapmak için tuvalet izni istedim. Hocam da anlaşılan beğendi, baya masaj yaptım sonunda cidden tuvaletim geldi

Ne güzel. Yazılan hikayelerden öğrendiğimiz gibi öğretmenler iyi veya kötü hayatlarımızda büyük önem taşıyor. Kimimiz şanslı oluyor, kimimiz şanssız. Bizi biz yapan şeyler için önem arz ediyorlar. Buradan kendisine teşekkür ediyorum. Ben de onun kadar kötü bir öğretmen olmamak için hiçbir zaman öğretmen olmayı tercih etmedim. Sinirli bir yapım olduğu için kimseyi kırmamayı tercih ettim. Başka çocukların ahını almamak için belki de bir zincir kırdım. Sağolsun, öğrenmenin de iyisini bulup öyle okutmak gerektiğini sayesinde anlamış oldum.

bi keresinde sınıfta verdiği ödevi göstermek için yanına gittim, arkasına saklandım. oyun oynadığımı görünce beni sırtına alıp sınıfta uçurmuştu. mutluluktan da havaya uçmuştum tabii. 1 sene sonra tayini çıktı, ayrıldı okuldan. çok ağlamıştım. 11 yıl sonra onu aramaya başladım. sosyal medya kullanan bir insan da değildi, bulamadım hiçbir yerde haftalarca. en son o dönemdeki başka bir öğretmenimi buldum. onunla beraber uzun zamandır aradığım hocanın yanına gittim. hocam ben abcd deyince anında tanıdı, bir damla aktı. kimse aramamış bu zamana kadar onu. kocaman sarıldık, eskileri yad ettik. çok yaşlanmıştı ama benim gözümde hala aynıydı. seneler oldu, hala görüşürüm kendisiyle. ona seyahatlerimi anlatır, beraber güleriz. bana çok yakın bir arkadaşıymışım gibi davranır, çok severim kendisini.

Adam gibi adam olduğunu, aslında tek çabasının bizi bir yerlere getirmek olduğunu yavaş yavaş anlıyorum. Her zaman ders işletir, elinden ne gelirse yapardı. Yan sınıfımızın hocası dersten çok boş bırakırdı onun için o zaman ki aklımızla hiç sevmezdik. Maalesef kaçan balık büyük oluyor. Lakin birinde hiçbir suçum olmadan beni sıra dayağına çekip arada kaynatmıştı. Zaten sınıfın 3 4 haylazının ismi tahtadan hiç silinmezdi sanırım ayağa kalktım diye sınıf başkanımız hanfendi benimde adımı yazmıştı. Baba bizi tahtaya bir çıkardı 7 8 kişi tek tokat vuruyor ama öyle böyle değil, tabi ben senede 1 2 kere adım yazılıp tahtaya çıktığım için acemiyim, herkese vurdu bişey yok bana bir vurdu yeminle kafam tahtadan sekti shdkflg. Ama canı sağolsun. Memleketi ordu, bir yerlerden ulaşmıştık arkadaşlara. En kısa zamanda kendisini ziyarete gideceğiz diye sözleştik. Bekle bizi hocam, dedim dedim inanmadınız bak n'oldu şimdi diyeceksin muhtemelen ama bize dersten çok nasıl güzel insan olunur onu öğrettin.

ilkokul 2. sınıfa kadar sınıf öğretmenimiz olan kadın yüzünden çocukluk travmalarım var. bu yüzden ilkokul öğretmeni deyince içimde yalnızca bir tiksinti oluşuyor. çocukken çok hareketli, konuşkan, içi içine sığmayan bir çocuktum. hal böyle olunca o küçücük sınıf beni boğuyordu ve sıkıntımı da arkadaşlarımla konuşarak atmaya çalışıyordum. çocuksun abi, çocuklar böyle değil midir? sınıfı sabote etsem anlarım da bu kadının bana garezi vardı ve neredeyse her ders dışarı atıyordu. dersi dışardan dinlememi söylüyordu bir de manyak karı. bu yüzden ilkokulda hiç kız arkadaşlarım olmadı çünkü serseri gibi görüyorlardı beni. erkeklerin arasında popülerdim ama havalı görüyorlardı. dışarıya falan atılmam havalıydı onlar için. zaten onlarla muhabbet ettiğim için dışarıya atılınca beni savunuyorlardı sağ olsunlar. ama karı takmıştı bana sanki tek başıma kaynatıyorum. bunlar bir şey değil daha beni sırf konuşuyorum diye 23 nisan gösterisine almamıştı. tüm arkadaşlarım gösteride ben mal gibi kalmıştım ortada. ödevimi yapmayınca kağıdı rulo yapıp kafama vurmalar, beni sınıfın içinde aşağılamalar. okumaya ilk geçenlerden olup, okuma yarışmasında birinci olmama rağmen beni tembellerin olduğu sıraya oturtması falan her biri benim için çok yaralayıcıydı. mesela çöp kovasının yanına bir sıra koymuştu. sözüm ona konuşanları koyacak ceza olsun diye ama full ben oturdum o sırada. bir gün annem tesadüfen okula geldi de gördü. hocayı çekip kenara, ‘ benim kızımı tüm çocukların içerisinde bu şekilde rencide ederek karakterine zarar vereceksiniz.’ gibisinden şeyler söylemiş. o günden sonra biraz rahatladım ama daha az konuşmaya başladım. daha az hareket etmeye ve kurulmuş sisteme daha az zarar vermeye çalıştım. böylelikle çocukluğumdaki o özgüvenli, hareketli, konuşkan çocuğu kaybettim. geriye onların istediği gibi içe dönük, gerektiğinde konuşan birine dönüştüm. harbiden bunların düzenine sokayım.

Köyde Yılmaz diye bir öğretmenimiz vardı. Pazar günü parkta misket oynuyoruz bu yanımıza geldi bizle misket oynadı. Normal de alır vermezdi. Baya 1-2 saat tozun toprağın içinde oynadı bizle ADAM. 1 hafta gecti biz yine oynuyoruz tabii. ADAM futbol topu almış baya sağlam birşey geldi yine parka. Biz misket oynayacak bizle diye sevinirken aldı bizim misketleri dereye attı. Aldığı topu verdi bize. Bunu oynayın dedi. 2-3 saat bizle top oynadı ADAM...

3.sınıftamıydım neydim bi hocamız vardı Tarkan hoca 3 leri sayamadım diye tokat atıp bir ders boyunca tek ayak üstünde bekletmişti travma yaşadım galiba halen daha 3 leri sayamam

Okulun ilk günü, ilk ders ve ilk saat.. Sınıfta herkes bir heyecanlı, tedirgin , ürkek mini mini birleriz işte:) En arka sıranın bir önünde oturuyorum. Arkamdaki çocukla bir şey konuştum. Öğretmen geldi tokat attı gitti. Beynimden vurulmuşa döndüm. Okul aşkıyla yanıp tutuşan, okuma yazmayı bile okula başlamadan öğrenmiş olan ben bir daha okula gitmek istemedim. Tabi sonra o öğretmen bizim derse girmedi, ne oldu da bilmiyorum başka öğretmenler geldi gitti de son olarak esas öğretmenimizle tanıştık. Bugünlerdeysem onun sayesinde oldu. Hâlâ da görüşürüz. Ama o ilk öğretmenimiz kesinlikle öğretmen falan olamazdı. Umarım bir daha öğretmenlik de yapamamıştır. Çünkü bir çok öğrenci belki de onun gibiler yüzünden okumaya, eğitime, öğretime devam etmek istememiştir. O ilk tokadı asla unutamadım...