1.sınıfta folklor ekibindeyim ve dans öğretmeni de güzel oynuyorum diye beni en başa geçirmiş. Sahne alacağız, herkes bana bakarak yapacak zaten. Sahneye çıktık, 100-200 kişilik bir seyircimiz vardı. Yanımdaki arkadaşım hareketleri karıştırıyor, ben kaş göz yapıyorum. Sonradan farkına varıp düzeltiyor. Gösteri bitiyor, ben ağlıyorum. Niye? Bütünlük bozuldu diye. Güzel olmadı diye. Öğretmenim de benim ağladığımı görüp yanıma gelip gayet güzel dans ettiğimi bana anlatmaya çalışıyordu. Beni seviyordu. Aklımdan hiç çıkmıyor o an. Hemen susmuştum. O kadar çok özlüyorum ki onu:)