sözlük yazarlarının ilkokul öğretmeniyle anıları

baştan söyleyeyim. bu tatsız bir anıdır. yaşım sekiz. bir çocuk var sınıfta, adı batuhan. o yaşta kendi telefonu, PlayStation'ı olan, gelir durumu hepimizi 10 a katlayan özel arabayla okula alınıp bırakılan her bakımdan ve tabi ki amk ekonomik açıdan ayrıcalıklı bir çocuktu. ve ne düşünerek o yaşlarda böyle davranıyordu bilmiyorum. fakat sürekli kızların eteklerini açar, saçlarını çeker, kızları itip kakardı. fakat kimse ona bir şey demezdi. bir gün de şansa bana sardı. arkamdan jilemi çekiştiriyor, gülüyor, top getirmiş onu kafama atmaya çalışıyordu. (ben hep fiziksel olarak hareketli fakat başkalarıyla kurulan ilişkilerde çok ürkek bir çocuktum.) lütfen yapma falan diyorum ama bebek misin beee falan diyor bu bana -nasıl bu kadar garipti bilmiyorum. daha sekiz yaşındayız. şimdi bile düşününce aklım almıyor- ve sürekli uğraşıp duruyor benimle yüzüm düşünce, tamam tamam bir şey yapmayacağım dedi. tam oh be derken 5 dakika sonra yine saçımı çekmeye başladı ağladım ağlayağım dudağım titriyor. öğretmenimiz metin hoca -çok sever, hayran hayran dinlerdim fakat bir öğretmende olmaması gereken bir siniri vardı- noldu kavunsucuğum dedi. Batuhan benimle uğraşıyor dedim. bir şey demedi, sanırım attı hafızaya. Derse başladı 10 - 15 kişi sırayla tahtaya çıktık, sanırım bölme işlemi. işlemi yaptım, yerime oturmak için yürüyordum ki yanından geçince Batuhan yine jilemin pilesinden tutup çekti. ben yine bir utanç, kan ter içinde koşar adım yerime oturdum. sonra oturur oturmaz bir baktım ki sınıf bizi izliyor. metin hoca, bir hışım yanımıza dikilmiş. dudaklarını ince bir çizgi yapmış, sıkıyor, kaşlarını çatmış, alnı terden parlıyor. görmeniz lazım kırmızı olmuş adamın yüzü. sanki o an ölüm sessizliği oldu. metin hoca gel buraya dedi. Batuhan'ı tahtaya çıkardı. kulaklarından kaldırıp havada bi 10 saniye asılı tuttu. bağırmaya, tüm kuvvetiyle sarsmaya başladı. belki içimin soğuması gerekiyordu ama tam tersi kendimi daha da kötü, berbat hissettim. ne biçim çocuksun ulan sen, senden bi bok olmaz diye bağırdı. kafasına vura vura yerine itti. batuhan ağlayarak yerine oturdu. o gün hep mutsuzdu. bir sonraki gün yine olduğu gibi davranmaya devam etti birkaç hafta sonra sömestr tatili geldi ve bir daha batuhan'ı görmedim. çok sevdiğim metin hocamdan da o günden sonra nefret ettim.