asosyal itiraf

Sen bana yara. Ben sana merhem.

5 yıldır girmiyorum buraya. Önceki entrylerimi okuyunca hatırlamadığım anıları hatırladım böylece. Günlük niyetine. Yaşlanıyoruz vay be...

bu yaşıma kadar çok şey yaşadım. hala tonla şey yaşıyorum ama artık bir şey yaşamama gerek kalmadı. öyle bir boyuttayım ki zaten biraz düşünerek kendimi bitirebiliyorum. zihinsel acı çekiyorum. bu genç yaşımda intiharı düşünmeden günü bitirememek o kadar koyuyor ki…

Bunca zamandır salak yerine konmuşum

Her güne belki bugün güzel bir şey olur diye uyanıyorum. Her gün sebepsiz bir beklenti içindeyim. Sanki bir yerden haber bekliyormuşum gibi. Sanki telefonun çalmasını bekliyormuşum gibi. Ama bu beklentimin hiçbir dayanağı yok. Sadece Allah'tan bir müjde bekliyorum.

Lise döneminde çok zor günler geçirmiştim. Bi gece bir sürü ilaç içtim ve uyudum. Sabahına kalktım ama o günü hatırladıkça acaba öldüm de paralel evrende mi yaşıyorum diye sorgulamayı bırakamıyorum

Biri var nerdeyse bir yıldır tanışıyoruz. Şimdiye kadar üç kez buluştuk farklı şehirlerde olduğumuz için sırayla git gel yaptık. İlk görüşmemizden kısa süre sonra muhabbet kesildi ve ona kızıp her yerden çıkardım. Geri döndü. İkinci buluşma oldu. Sonrasında yine aynı olay. Çıkardım. Geri döndü. Biz birbirimizin hayatına giremeyen ama çıkmayı da beceremeyen iki insanız galiba. Üçüncü buluşmayı yaptık iki hafta önce. Şimdi yine muhabbet kesildi. Sıra onda ve ocakta yanıma geleceğini söylüyor. Bu aralarda başkasıyla görüştüğünü biliyorum. Bazen ben de başkalarıyla konuşuyorum ama aklımda hep o. Hani o kişiyi gördüğümüzde hissedermişiz ya benim için o o işte. Ailemin karşısına çıkartabileceğim ve kalan hayatıma devam etmek isteyeceğim insan. Bir aradayken o kadar güzeliz ki! Ama mesafe girince güzellik de kalmıyor. Ve benim başkalarına gitmeme izin veriyor buna çok kırgınım. Çünkü ben flörtöz biri değilim eğer bana gelse ona koşarak gidicem ama gelmiyor da. Beni cepte mi görüyor bilmiyorum. Ama bazen de seviyormuş gibi hissediyorum. Her şey karşılıklı gibi. Ona olan hislerimi hep inkar ettim. Ama son buluşmada buna emin oldum. Mesela gece kalkıp beni izlemesi? Beni sevmese bunu yapar mıydı? Akrabalarıyla arkadaşlarıyla tanıştırması? Cepte görse yapar mıydı? Şimdi onun yüzünden kimseye şans vermek istemiyorum. Onun sevgisini ilgisini dokunuşunu istiyorum sadece. Beni böyle bıraktığı için de her yerden engellemek ve bir daha hayatıma almak istemiyorum. Bana böyle hissettirdiği için ona çok kızgınım ama ona söyleyemiyorum. Çünkü o benim hem her şeyim hem de hiçbir şeyim.

insanlar hep bir şeylerin düzeleceğine inanıyorlar. daha kötüsü olamaz ise iyi şeylerin sırada olduğunu düşünüyorlar. ben öyle düşünmüyorum. çünkü daha da kötüleşiyorum her an. yeterince kötü halde değilsin diyebilir insanlar. desinler. yeterince değil baya da kötüyüm. bunu diyebilecek kalibrede insanlar benim kötülüğüme hayatları boyunca ulaşamayacaklar. insan yaşamadığı hayatı yargılamamalı. bu biraz da benim suçum. kandırdım herkesi. herkesi kandırdım. ahmaklar. yavaş yavaş bitiyorum demeyi çok isterdim ama bitmiyorum. çoktan bittim. bir aralar çok yorgundum. benim yerime direksiyona geçecek birilerine ihtiyacım vardı. kendi kendimi yönetemiyordum. kimse bunu istemez tabi. güçlüyken herkes seni yönetmeyi ister ama düşmeye gör kimse uğraşmaz. ben yoldan sapmış birisi değilim. artık ne yol var ne de tutacak bir direksiyon. ben olabildiğince düz yürümeye çalışıyorum. ama muhtemelen daireler çiziyorumdur. kimse yardıma gelmeyecek. çünkü ben yardım kabul etmem. bunu da dolaylı yoldan yardıma muhtaç değilim izlenimi vererek yaparım. ama öyle değilim. muhtacım. sadece bana yardım edebilecek kimse yok. bana yardım etmesi konusunda güvendiğim hiç kimse yok. batan gemi. elime bir tabanca alıp kafama dayamak istiyorum. sonra yaklaşan olursa vururum sizi demek. hala yaklaşan insanlara ihtiyacım var. ama gerçek şu ki ortada bir tehdit olmasa bile kimse yaklaşmaz. enkaz. çok açım. harbi bazılarına istemeden lütfedilenler bazılarına ihtiyaçken sağlanmıyor. bana adaletten bahsetmeyin. ben de sizden biriyim. nasıl düşündüğümüzü biliyorum. her neyse. sideways for attention long way for result.

En son bir ara yorulduğumu hatırlıyorum üniversitedeyim o sıralar gerçekten bi çöküş yaşamıştım. Lise arkadaşımla aynı üniversiteyi kazandık onunla küstük konuşmadık ablam arkadaşımla küstüm diye küstü konuşmadı benimle en son annemi aradım dedim anne çok kötüyüm ben yapamıyorum beni gelin burdan alın. Feryat figan ağlamaktan konuşamıyorum gelip beni almadılar. Ben o annemi aradığım günden sonra bir daha dinlendiğimi, dinlenebildiğimi hatırlamıyorum.

Sen beni, sana inanmışlığımla sınadın.

Kendime yalan söyledim. Yalnızım bunu ben istedim.

Yalanını yakaladım göz göre göre ben yalan söylemedim dedi... Yapma dediğim şeyi yapmaya devam etmesi ve bana yapmıyorum demesi yalan...

Ben böyle ilişkiler hakkında atıp tutuyorum burda sanki bana danbilzerian benim etrafım kadın dolu ama aslında hayatımda sadece 1,5 tane ilişkim oldu. O yüzden benim yazdıklarımı çok da şey yapmayın.

iki gün önce ilk ayrılığımı yaşadığımı belirtmiştim. bugün eski erkek arkadaşımla (ulan hayat) son kez birbirimizi açıklayıp vedalaştık. çok şükür güzel bitirdik. karşılaşırsak selam verecek saygımız kalsın istedik (21 yaşındaki olgunluğa gel) neyse efendim beyefendiyle salya sümük konuştuktan sonra ben instagrama girdim ve kahkahayı patlattım. iki sene hoşlandığım çocuk haberi almış gibi iki senenin ardından takip isteği atmış. öz saygım ve ben bir odada baş başa oturup takip isteğinin silinmesini bekliyoruz smxjsn aynı dili konuştuğum erkekle anlaşamayıp ayrılmışız üç dil bilen ecnebi çocukla hiç yapamam bence. hepimize hayatta başarılar şaka bir yana insanın kendisine ayrılık için vakit tanıması gerekiyor. elbette yoluma devam edeceğim ama bir sene yaşadığım şeylere saygım var, duygularım var lan benim. nasipte varsa ileride birbirimizi yine buluruz fakat şimdi just say tecrübe oldu and keep going modundayım. terapistimi çok sormuşsunuz link bırakıyorum Öğrenci dostu psikolog

patates kızartması ya da spagetti yani yağlı ve ağız etrafına bulaşan yemekler yedikten sonra kendimi asla temiz hissetmiyorum. direkt olarak sakal kesme endikasyonu. sakalı kesip banyoda çok detaylı bir temizlik yaptıktan sonra ancak temiz hissediyorum.

Birine çok ihtiyacım var ama kim olduğunu bilmiyorum. Birini özlüyorum ama kim bilmiyorum. Sürekli hasret çekiyorum ama neye veya kime hiçbir fikrim yok. Sadece içim acıyor, onu çok iyi biliyorum.

Yarın yeni hayatımın ilk günü. Ve kendi evimde son günüm bugün. Temeli ayrılıyorum. Ziyarete gelirim sık sık ama yinede temelli ayrılık için adım atmak çok farklı bir duygu... Ve... Ve evet... Ben yine ağladım, ağlatıldım. Suç bende de olabilir... Ama kendi başıma da başarıcam. Her şey güzel olacak.

şu yaşıma geldim hâlâ soyut ve somut kelimelerinin anlamlarını karıştırıyorum.

şu yaşıma geldim hâlâ soyut ve somut kelimelerini somun ekmeğin gerçekten var olmasıyla ayırt edebiliyorum. rica ederim

Şu yaşıma geldim soyut ve somut kelimelerini en son ne zaman karıştırdığımı hatırlamamakla beraber nasıl ayırt edebilmeye başladığım hakkında hiç bir fikrim yok ve oturdum bunu düşünüyorum. Hiç derdim yoktu teşekkürler

Haberci bir rüya gördüm hayırdır inşallah Edit: akşam düşünmeden yaptığım hareketi işaret ediyormuş. Kendimi bir yerden atsam keşke... Edit: hatamı düzelttim.

18 oldum olacagim, cok az kaldi. ama hâlâ irade sahibi degilim, hâlâ sorumluluk sahibi degilim. bir de toplumdan cok uzak kaldim. arkadasim 5 bilemedin 7 tane. aralarinda iyi geleni 3 tanesi. yalniz olmak istemiyorum ve birine sarilmak istiyorum. es, dost, kim olursa olur.

Üniversite yıllarımı boşa geçmiş gibi hissediyorum. Şimdiki aklım olsa daha çok gezerdim.

Telefonla konuşurken burnumu karıştırmaktan keyif alıyorum. Evet o topu da yapıyorum çoğu zaman.

(#4059688) 'da göremem demişim ama bu gidişle 27'yi de görürüm ben

1 haftadır o kadar yorgun düştüm ki sözlük. ağlamak, gülmek, sinirlenmek, gülerken ağlamak, ağlarken gülmek. tüm duygularım iç içe geçti ve ben ne hissettiğimi anlamıyorum. her gün ayrı can sıkıcı bir olayla günü bitirdiğimi fark ediyorum. her gün sevdiğim başka bir insanın kaybını, sıkıntısını, çaresizliğini hissediyorum, yaşıyorum. bir omuzda mola vermeye ihtiyacım var.

Bir süredir kafamı kurcalayan bir konu var aklıma geldikçe halı altına süpürdüğüm bir konu ama daha fazla süpüremiyorum. Eğer bu kararı alırsam çok zor bir süreçten geçmek zorunda kalacağım çok fazla insan kıracağım ve çok fazla kırılacağım ama bu kararı alıp almama konusunda emin değilim, olamıyorum. Net bir karar verebilmemin bir yolu var aslında ama sonuç olumlu çıkar diye çok korkuyorum bu yüzden bir adım atamıyorum. İstediğimden emin olurum diye korkuyorum çünkü bu sefer hem emin olmuş olucam hem gerçekleştirmek için adım atmaktan korkucam. Nereye kadar böyle devam edecek bilmiyorum :/

Ay az evvel tanık oldum dostlarım karma denen olay gerçekten işliyor, kesin bilgi.

normalde böyle şeyler yazmam ama köpekler gibi özledim yahu. öyle ki cenazeme gelse kalkar sarılırım o derece. keşke beni bu kadar kırmasaydı, kırdığı için değil de onu böyle özlememe sebep olduğu için kızıyorum. ama yine de yaşadığım onca derdin arasında oturur senin mutsuz olma ihtimaline ağlarım. sen hep mutlu ol, ben sana kızgın kalsam da olur. tık

şimdi burayı ilk defa iç dökme seansına çeviricem. yaklaşık 3 yıldır ayrıl barış süregelen bi ilişki(?).. Ama nası güzel seviyorum.. her gidişine kılıf uydurup her gelişinde sorgusuz açıyorum kapıyı. geldi ya hoşgeldi.. neden nasıl sorularıyla ego savaşlarıyla yorulmanın ne manası var geldi ya diyorum. Sanki o gelince tamamlanıyor tüm eksiklikler.. ne hikmetse ara ara bu biriyle mi konuşuyo hissi doğuyo ve direkt soruyorum. Güvensizlik değil de kadınız işte durup dururken bi halleniyoruz kıskanıyoruz falan ama koca adam tabi alenen böyle anlatamıyoruz işte anlayın. biz kadınlar dönem dönem yaparız böyle sizde idare edin abartılmadığı sürece. hatta yumusatın sen beni kıskanıyomusun kız falan diyin hem bunlarda güzel duygular değil mi.. değilmiş.. Yine böyle bi ruh halindeyken biriyle konuşursan söyle bak diyip gülüştük derken ertesi gün wtsp tarzı bir platforma sürekli online.. Önce önemsemedim zaten böyle şeylere de takılmam ama giriyorum sürekli giriş çıkış var ben işkillendim. "?" gönderdim cidden bitek bunu gönderdim. ne yazcam ne sorcam bende şaşırdım ama bu online offline durumu yaklaşık 2 saat sürdü. Bildiğin ruh hastası gibi adama bakıyorum takıldı kafam.inanın siz olsanız siz de bakardınız. ben soru işaret gönderince online oluyo yazmıyo iyice afalladım ve beklenen msj geldi.. "bu ne?" haklı, ne dicem şimdi bunu hiç düşünmedim ki anlar sandım. "Sürekli online olma durumundan rahatsız oldum, dün bununla ilgili sormuştum yalan söylemen hosuma gitmez" dedim. Aslında orda beni kınasaydı itin götüne girerdim ki şu aşamaya kadar da girdim inanın. "bişey yapsam senin ruhun duymaz ama bana hesap soramazsın, liseli muhabbeti amk yok onlinemışım yok yazmamışım falan numaramı da değiştiricem yazma bana amk siktir git selametle" dedi. hiçbişey demedim. denilmez çünkü. belki gerçekten biriyle konuşuyordu ve benim takibimden rahatsızdı belki bi olay yaşadı üstüne ben yazdım gibi gibi. resim gitti.. öyle kaldım. ona 3 yıl boyunca tek küfür etmedim,tek msjıma cevap vermediği zamanlar oldu tekrar yazmadım aramadım dahi. diğer ilişkilerimde kötü olaylar yaşasamda kimse yaka paça böyle kovmadı çünkü ben terbiyesizlik yapmam ki hiç arkadan iş çevirmem sen bunu yaptın kavgasına girmem.bu msjları neden aldım kestiremiyorum. Beni kafasında öyle çirkinleştirmiş ki ben bunu görünce yıkıldım en çok bu koydu. derken arkadaşım gecenin bi vakti niye onlinesın yazdı ki artık tlf kullanma sebebim kalmamışken. dedim "nasıl?" ve farkettik ki msjlaşma uygulamasında teknik sorun var ctesiden beri.. adam gercekten online değilmiş.. ama onun kafasında öyle varoş öyle bitik olduğum gerçeğini değiştirmiyor.. Bu da böyle bi itiraf

Tokatlı değilim

ayyyy çok yoruldum ya bu iş bitiriyor beni,nöbet çıkışı evde de rahat yok sabahtan beri aramalar mesajlar,yıldım cidden bayılacam az kaldı

üniversite hayatım boyunca iki arkadaşım vardı. iletişimim olan, arkadaş gibi göründüğüm yaklaşık yirmi kişi olsa da bu yıllar boyunca iki arkadaşım vardı. onlar birbirleri ile benle olduklarından daha yakındılar çünkü ben hep fazla ağır kalıyordum fikir/düşünce konularında. bunu dert etmiyordum. onların üniversite hayatları bitti geçen sene. birisi mezun oldu korona döneminde bizden çok ders verdiği için. diğeriyse okulu bıraktı "mezun olamayacağım zaten" diyip. bu sene okulda çok yalnızlık çekiyorum. toplam 3+3'ten 6 dersim var bu sene hani çok bir şey yok. yine de onlar da olsa arada güzel olurdu. önceki yıllar dikkat ettim mi bilmiyorum ama bu yıl nedense beni üzdü: doğum günümü de kutlamadılar. yüksek ihtimalle önceki yıllar da kutlamadılar/ben de onlarınkini kutlamadım/ ama bu yıl bu da bozdu moralimi. birisi çalıştığı için pek yazmıyorum diğerine de okulla ilgili konu açılmasın, canı sıkılmasın diye. okul arkadaşlıklarım o okul bittiği gibi bitmişti her seferinde. bu ikisi için öyle olmayacağını düşünmüştüm. yine öyle oluyor olması çok üzücü.

Çalıştığım kurumdaki kimseyi sevmiyorum ama herkese gülmek zorundayım.Oysa kurum dışında hiçbiri ile görüşmek istemiyorum.Çoğu zaman kendimi iki yüzlü hissetmeme ve kendime yabancılaşmama sebep oluyor bu durum. Çoğu birbirinin arkasından sallayan ama yüzüne gülen insanlar,ki bana da yapılıyordur tahmin ediyorum.Beş dakikalık kârın peşinde çoğu,yok sigara içip geliyorum, yok hava alcam falan ...Ne kadar az sorumluluk alırsa o kadar iyi çünkü.Kaderden midir bilmem,bu tiplere bir şey olmuyor zaten,nerde iş yürüsün diye çabalayan var onun ağzına ediliyor. Kendim de çok mu iyiyim,tabi ki hayır ama bu kadar da değil ya,en azından alın terim helal olsun diye uğraşıyorum

Birbirinden çok bağımsız insanlar beni yakın arkadaşı olarak görüyo, bazen ben bile şaşırıyorum. Açık görüşlü ve iyi kalpli miyim yoksa iki yüzlü müyüm çözemedim.

Yavaş yavaş babama dönüşüyorum ve bu canımı çok acıtıyor. Güzel olan hiçbir şeyi haketmediğimi düşünüyorum. On tane güzel şey yapsam bile bir şeyi berbat yaparsam her şey çöp oluyor. Benim kimseye tahammülüm kalmadı kimsenin de bana. Bazen diyorum, bu kadar katlanılmaz bir insan mıyım? Acaba gerçekten güzel olan hiçbir şeyi haketmiyor muyum? Hakediyorsam neden haketmediğimi hissediyorum/hissetiriliyor? Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum. Her hareketim ofsayt ya. Kimseye bir şey de anlatmak istemiyorum. Anlatmayı da beceremiyorum. İlerde iyi bir baba olabileceğimi de düşünmüyorum. Sonuçta kötü örnek olarak gördüğüm adam gibi davranmaya başladım. Batırdık işte her şeyi.

Kıvırcık saçları varmış sevdiğinin. Çok hayal kurmuş anlaşılan, hayalini kurarken çalma listesi bile yapmış. Aslinda biliyor musunuz ben bunu biliyordum. Yani birini sevdigini biliyordum ama asla kabul etmek istemedim. Kendime bunu kabullendiremedim. Kıvırcık saçları varmış sevdiğinin.

Depresifim. Gerginim. Amk yoktan yere birine sataşıp dayak yiyesim var. Daraldım. Bunaldım. Koca İstanbul küçücük. Yaşayamıyorum amk. Diş sıkıyorum lan Ben amk ben. Gülünecek şeyi her yerde her şekilde bulan ben. Yumruk sıkıyorum amk. Kafa durmuyor. Uyku yok. Yorulamıyorum bile. 1000 km yaptım geçen 1,5 gün içinde anasını sikim kafayı yastığa koyup uyuyamadım. Neyse gidiyim de yarın okumalık bişeyler alıyım. Hihihi negzel negzel mısmıtlı fakir 😊

geçen gün sinirle telefonu bi duvara bi de yere çarptım belki kırılır falan da kurtulurum bu şeytan icadıdan diye, kırılmadı aq. ne kullanıyorum ben diye bi sorguladım çünkü o fırlatışa 3310 bile hafiften mağdur rolü oynardı. iletişim istemiyorum komplo insan istemiyorum diye gaza gelmiştim onu bile yapamadım.

Dışarıya mutlu gözükmeye çalışıyorum ama her gece ağlayarak yatıyorum, hiç mutlu değilim,depresif, yorgun, bitik bir haldeyim. Şu palyaço hikayesindeki palyaço gibi hissediyorum kendimi.

Bu sözlükten eski bir yazardan istegram'dan ban yemiştim. Bu da böyle bir anımdır.

hiçbir şeye küsmedim hiçbir şeyden vazgeçmedim ama hevesim vardı bir zamanlar, ışıl ışıl koşardım her şeye. şimdi her şeye taş duvarım

epten tükendim

Hoşlanmak istiyorum ya,biri de hoşuma gitsin istiyorum. Hani bir buton vardı ya derdini ..... Diye,nerde o?

Metrobüse bindim, gidişte de gelişte de yanımdaki kişinin omzuna yaslanıp uyumak istedim. İstemsizce kafam yana doğru eğiliyordu ay. Ben yamuk muyum diye kendimi sorguladım.

Son zamanlarda unutmak isteyip de unutmadığım o kadar çok anı var ki zihnimde ne yapacağımı bilemiyorum. Bazı şeyleri daha az düşüneceğimi sanıyordum. Hayat her koşulda yeni deneyimler tatmamı istiyor her seferinde de acı oluyor.

Çevremdeki insanların sadece dertleri olduğu zaman bana gelmelerini istemiyorum bana mutlu olduğunuz zamanda da gelin birileriyle konuşmaya çok ihtiyacım olduğu şu zamanlarda yalnız kalmak beni aşırı boğuyor imdat!!!!!!!

Sözlükteki şarkı özellikle türkü başlıkları beni çok darlıyor. Nadiren tıklayıp dinliyorum, dinlemediğim bir şarkının başlığının açılmış olması canımı sıkıyor. Şöyle ama, ben nasıl önce keşfetmedim değil, tık tık tık şarkı dinlemek hoşuma gitmiyor. O yüzden dinlemediğim değil, dinlemeyeceğim bir şarkının başlığına girip okumak bana ızdırap veriyor. Sözler de yazılmışsa dinlemeyeceğim şarkının sözlerini okumaya utanıyorum ama özellikle önemli maçların olduğu günlerde bu başlıklar insanın imdadına koşuyor. Türkülerde iş daha vahim, linke tıklayıp dinleme olasılığım daha düşük ve sözleri de tecrübelerime dayanarak okuması zevkli olduğunu bildiğim için başlığı görür görmez içimde bir tufan kopuyor ardından başlığa giriyorum sıkıla sıkıla sözleri okuyorum ve asla açıp dinlemiyorum.

Bazı sorunlarımı çok sağlam erteleyebiliyorum. Mesela bundan 3 sene önce başladım bir tanesini hala erteliyordum. Hedefimde mezara götürmek vardı hatta ama yeni bir sorunum çıktı ortaya. Bunu ertelemem gerek. O yüzden önceki sorunumu ertelemeyi erteledim aslında. Bakalım şimdikini ne kadar erteleyebileceğim. Rekor erteleme sürem 7 sene bu arada. Sonrasında neyi ertelediğimi dahi unutmuş bir hale gelmiştim. Peki bu durumdan memnun muyum? Master degree

en büyük korkum sadık kalırken oynanmak