normalde böyle şeyler yazmam ama köpekler gibi özledim yahu. öyle ki cenazeme gelse kalkar sarılırım o derece. keşke beni bu kadar kırmasaydı, kırdığı için değil de onu böyle özlememe sebep olduğu için kızıyorum. ama yine de yaşadığım onca derdin arasında oturur senin mutsuz olma ihtimaline ağlarım. sen hep mutlu ol, ben sana kızgın kalsam da olur. <a class="external-link" aria-label="tık" target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://open.spotify.com/track/0NSbiBKXoODbsPwjSivfBr?si=A84f_m9TSiabnP_ABIvz_w">tık</a>


normalde böyle şeyler yazmam ama köpekler gibi özledim yahu. öyle ki cenazeme gelse kalkar sarılırım o derece. keşke beni bu kadar kırmasaydı, kırdığı için değil de onu böyle özlememe sebep olduğu için kızıyorum. ama yine de yaşadığım onca derdin arasında oturur senin mutsuz olma ihtimaline ağlarım. sen hep mutlu ol, ben sana kızgın kalsam da olur. [https://open.spotify.com/track/0NSbiBKXoODbsPwjSivfBr?si=A84f_m9TSiabnP_ABIvz_w tık]


Bu entirinin altını kirletmek istemezdim ama tüylerim ürperdi bu yazdıklarına. Bir insan bir insanı özlese de, ondan yana acı çekse de onun kendisi olmadan mutlu olmasını nasıl isteyebilir? Bu nasıl bir sevgi ilerisidir? 


asosyal itiraf