üniversite hayatım boyunca iki arkadaşım vardı. iletişimim olan, arkadaş gibi göründüğüm yaklaşık yirmi kişi olsa da bu yıllar boyunca iki arkadaşım vardı. onlar birbirleri ile benle olduklarından daha yakındılar çünkü ben hep fazla ağır kalıyordum fikir/düşünce konularında. bunu dert etmiyordum.
onların üniversite hayatları bitti geçen sene. birisi mezun oldu korona döneminde bizden çok ders verdiği için. diğeriyse okulu bıraktı "mezun olamayacağım zaten" diyip. bu sene okulda çok yalnızlık çekiyorum. toplam 3+3'ten 6 dersim var bu sene hani çok bir şey yok. yine de onlar da olsa arada güzel olurdu.
önceki yıllar dikkat ettim mi bilmiyorum ama bu yıl nedense beni üzdü: doğum günümü de kutlamadılar. yüksek ihtimalle önceki yıllar da kutlamadılar/ben de onlarınkini kutlamadım/ ama bu yıl bu da bozdu moralimi. birisi çalıştığı için pek yazmıyorum diğerine de okulla ilgili konu açılmasın, canı sıkılmasın diye.
okul arkadaşlıklarım o okul bittiği gibi bitmişti her seferinde. bu ikisi için öyle olmayacağını düşünmüştüm. yine öyle oluyor olması çok üzücü.