asosyal itiraf

Sevgili sözlük yazarları, şöyle her başlığa girip bir şeyler yazmayı çok özledim, son günlerde hep düşünüyorum bayağı boşladım sözlüğü de. Burda bir yazar olarak sözlüğe boş boş bakıp çıkmak hoşuma gitmiyor doğrusu. Burası çok güzel insanlarla dolu bence, herkes bir şekilde iyi kötü yaşayıp gidiyor. Herkesin bir iki derdi var ve ben özellikle böyle dert yanılan entirileri sık sık okuyup bir tecrübe edinmeye çalışıyorum çünkü insanlar belki sadece burada gerçekçi davranıyorlar.. Belki çok klasik bir tavsiye olacak ve belki yaşamadan anlamayacaksınız bile ama içimden gelen şeyi paylaşmak istiyorum sizlerle: “Sağlığınıza çok çok dikkat edin, emin olun ki her şeyden önce gelir sağlık. O yoksa siz de yoksunuz bir hiçsiniz adeta. Kendinize dikkat edin, bu hayattaki en kıymetli şey sağlıktır.” Ben hiç kendi konuma girmeyecem arkadaşlar ama sizlerden ve herkesten dua bekliyorum sadece. Olur ya arada aklınıza bu tür şeyler gelirse beni de dualarınızda ihmal etmeyin:)

sözlüğe özellike üniversite hazırlık dönemimde çok girerdim, 1. sınıfta da uğrardım ama 2. ve 3. sınıfta baya saldım. şimdi 4. sınıfım ve o eski entryleri girdiğim hiç bir konumda bulunamayacağım bundan sonra. bu depresifliğin kaçıncı seviyesi bilmiyorum ama yazdığım eski entryleri okurken bile inanılmaz bir hüzün çöküyor. böyle kaşla göz arası mezun olup eve hapsolmak zormuş la. amaçsızlık insanı mahvediyor sevgili sözlük. zaman bu kadar hızlı geçmemeli itirazıım varr!

Az önce ders kaydı yaptım. Okul uzuyor diyen bütün arkadaşlarım tüm dersleri aldı ama benim okul uzadı. Bir miktar kalbim kırıldı ama olsun ajnajkaaj

Sevdiğim insanlara karşı her zaman gereğinden fazla anlayışlı veya gereksiz sürekli alttan alan durumda olmak beni yoruyor artık sözlük çünkü herkes senin ufacık bişeyine bile anlayış gostermezken ben nelere anlayış göstermişim diyorum hep bi söz vardı benim affettiğim şeyleri ben yapsam affetmezlerdi diye okadar haklı bi söz ki bu

Kendimden nefret ediyorum. Ve ben bu kadar kendimden nefret ederken, bana sarıldığında, benimle vakit geçirdiğinde, ne bileyim yanımda olduğunda falan huzur bulduğunu söyleyen insanları da anlayamıyor; hatta samimiyetsiz buluyorum. Bende olmadığı üzerine taşşaklarım üzerine iddaaya girebileceğim bir şeyi nasıl bende buluyorsunuz acaba? Hatta bugün biri kafasını göğsüme koyup bir süre öyle kaldı. Neden? NEDEN!

Psikiyatriye gidip gitmemekle arada kaldığım şu zor günlerde umarım bir çıkış kapısı bulurum. Bedenen ayakta iken ruhen çökme evresindeyim çünkü

bir süredir sol kanadın üstten ikinci sekmesinde yer alan "yardım hattı (cemiyet)" başlığını hiç sevmedim. arada sırada elim çarpıyor, bomboş bir yere çıkıyorum durduk yere. hem işlevsiz, hem de tekrara düştükçe tat kaçırıyor. sahi o başlık bu haliyle ne halta yarıyor? bir de parantez içindeki kısmı "cemaat" olarak okudum az önce. esas can sıkıcı tarafı buydu. fuck!

sinirleneceğim ya da etkisinde kalacağım bir olay yaşamadım ama üzerimde son günlerde çok fazla sinir var. sinirli olmak huyum değildi, hatta çoğu insanın sinirleneceği olaylar karşısında ben sakinliğimi korurdum. kullandığım hapların yan etkisi mi diye baktım o da değilmiş. nerden geldi bu sinirlilik anlamıyorum. tekrar nasıl sakinliğimi koruyabilirim ya da üzerimdeki bu şeyden nasıl kurtulabilirim bilmiyorum.

en sıkını yapmamam gereken şeyin en büyük sıkıntım olması çok sinirlerimi bozuyor ve yaşama hevesimi yok ediyor.

İstediğim kişi bana yazmayınca müzik dinleyerek solitaire oynuyorum :(

az önce bir intihar mektubu okudum. içinde yazanlar bana çok yakındı ve daha önce hissettiğim şeylerdi. insan içindeyken anlayamıyor nasıl o ruh haline sürüklendiğini. şimdi başkasına bakınca anladım. ama şu an onların hiçbirini hissetmiyorum ve yaşamak istediğim çok şey var.

ağlamak istiyorum ya. vallahi oturup saatlerce ağlamak istiyorum ben.

Bi arkadaşım var. Kendisini normalde severim kişiliği sakin uyumlu bi insan gayet de arasan bulamazsın. Ama cidden bir insan bu kadar salak olamaz. Sevgilisine kendini ezdirmeler, ettiği küfürleri hakaretleri alttan almalar, sevgilisinin kafasına göre istediğinde engelleyip istediğinde de arayıp sormasına katlanmaları beni onu silmeye itiyo ve buna da aşırı sinir oluyorum. Ne dediysem be ettiysem de bu insanın arkadaşıma ne kadar zarar verdiğini anlatamadım ve artık kabullendim galiba, arkadaşım bu çocuğa yem olucak yani paçasını kurtaramayacak. Annesine söylesem artık belki daha büyük olay olur en azından uzaklaşır hayatı bi düzene girer belki ama onu da yapamıyorum benden nefret eder. Anneme söylesem napalım diyr annem direkt annesine söyleme taraftarı olur. Annemi arkadaşımla konuşturayım desem anlamıyo ne desen ne anlatsan almıyo kafası yine gidiyo o insanla muhatap oluyo. Ben delireceğim sözlük.

1 ay önce hatta 1 ay bile olmamıştır çok kötü bi olay yaşamıştım ve kimseye anlatamadığım için detay vermeden buraya sözlüğe yazmıştım. O entrynin ardından bikaç yazarımız yeşillendirip nasıl olduğumu, yapabilecekleri bir şey olup olmadığını, iyi dileklerini ve dua edeceklerini söylemişlerdi. Şimdi iyiyim ve bunda onların güzel kaplerinin de bir payı olduğunu düşünüyorum ve de bilsinler ki onlara her gün dua ediyorum her gün.. iyi ki varsınız.. söylemek istedim.. teşekkürler..

bazen burayı çok seviyorum. sözlük ama daha çok forum gibi. ama bu daha güzel. dizi film görüşlerini okumak için başka sitelere giriyorum. başkalarının hislerini, duygularını veya anılarını dinlemek için buraya geliyorum. hatta buraya da gelmiyorum zira şu aralar burdan çıkmıyorum. seviyorum burayı.

Kırtasiyemizde olan kitapları okuyup geri yerine bırakıyorum. (bkz: yaptıklarımdan pişman değilim ha aklım hala yapamadıklarımda )

Sıkılmaktan sıkılıyorum sözlük

İşler yolunda gitmiyor sözlük. İçimi kaplayan huzursuzluktan kurtulamıyorum. Denedim.. Bi yolunu bulamadım bu yükseklerden düşmelerin, acı doluyken yüreğin yüzüne vuran gülümsemelerin.. Kayboluyorum.. Çok, çok korkuyorum..

üzülüyorum bu başlığa girince . etmeyin,eylemeyin hayat kimse bilemez ama o kadar kısa değil,canlarınızı bitirmeyin. sevgili mi,unutulur iş mi, bulunur aile mi,ayrılınıyor hastalık,geçer,duygu değişir. kıyamıyorum gerçekten bunları düşünüyorsanız size. yukarıda saydıklarımın hepsini dibine kadar yaşamış biri olarak ruhumu seviyorum. yanlış mi yaptım ben yaptım sonucuna katlanırım. yanlış mi yaptılar ,sonuçlarına katlanırlar. beş sene sonra sumugunuzu atamayacaginiz insanlar için ruhunuzu yormayin.degmiyor.

Bir gezegenin kendi ve güneş etrafında dönmesiyle biz yaşlanıyoruz. Cidden aklım almıyor bazen, olan tek şey bir gezegenin dönmesi ya

Doktorum çayı yasakladığı halde hâlâ çok çay içiyorum :(

Burdan biriyle tanıştım 2018 yılında ve kendisinden çok büyük bir kazık yedim. Şimdi düşünüyorum da ben ne kadar aptalmışım ya Allah benim cezamı vermiş ben haketmişim.

Saatin iki olduğunu anca farkettim o denli ruhsuz ve boşum (bkz: alın bu bilgiyi ne yapıyorsanız yapın)

Bugün biri omzumda ağladı. Hep filmlerde olur zannederdim ama gerçek hayatta da oluyormuş. Ne yapacağımı bilemedim, hatta elimi kolumu nereye koyacağımı, ne diyeceğimi de bilemedim. Çok garip bir şeymiş, elinizden bir şey gelmemesi yani. Uzun lafin kısası omzum ıslandı, peçete vermediğime pişman oldum. Siz siz olun peçete taşıyın yanınızda ıslak ıslak gezmek güzel bir şey değil.

Kendimi bok gibi hissediyorum ya. İrlandaya gitmek istiyorum diye irlandaya ait olan bir kaç instagram sayfasına baktım. Bir şeyler sordum ordan biri benimle iletişime geçti 4 saattir sözde konuşuyoruz onunla ama ben sürekli translater kullanıyorum. O konuşuyor onu az biraz anlıyorum kelimelerden çıkarabiliyoruö ne söylediğini ama dilim dönmüyor ve translaterden çeviriyorum. Kendimi mal gibi hissettim. Ulan bende inat olmaya başladı bu dil meselesi. Yani hayatımda 28 yıldan sonra böyle bir inat yüklemesi gelmesi beni de şaşırttı ama öğrenecem...

her geçen gün ölüm düşüncesi daha güzel geliyor, böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyorum. gerçekten bıktım artık, gelip burda sağa sola saldırıyorum, insanlara saçma sapan davranıyorum. hepsinin bi nedeni var, içime attıklarım taşıyor. kendimi tanıyamıyorum, yine aynı saçma şeyleri yapmaktan korkuyorum. aslında yapmaktan değil, bu sefer o saçmalığı olur da başarırsam diye. bıktım artık, gücüm kalmadı.

Uyuyamıyorum sözlük. İçimdeki nefretten kinden uyuyamıyorum içim içime sığmıyor. Haykırmak istiyorum. Allah'ın beni dinlediğini umut ediyorum. Beddualardan başka bir şey söylemek istemiyorum Allaha. Sadece kabul etmesini istiyorum tek temennim beddualarımın kabul olması.

yalnızım. zaten artık bazı hisleri bile hissetmemeye başladım. umudumu kaybediyorum sevgiye karşı.

Kendim hakkında bir fikrim varsa o da iyi bir dinleyici olduğumdur. Sanırım mesafeli ama aynı zamanda samimi biri olmamdan kaynaklanıyor. Bu da insanlarla iletişimde beni iyi bir dinleyici konumuna sokuyor. Ortalamaya göre meraksız ve çevreye karşı gayet ilgisiz biri olduğum için özellikle birini dinlemek için çabalamam. Kendim anlatamadığım için karşıdakine de sormam. Ama her nasılsa kendimi hep birilerini dinlerken buluyorum. Sormadıkça da anlatıyor insanlar. Bu kendimi bildim bileli böyleydi. İlkokuldan şu yaşıma kadar her ortamımın Güzin ablası oldum. Görmemem/bilmemem gereken, bilmek kesinlikle istemeyeceğim şeyleri hep ilk ben öğrendim. Gelen geçen sırrını verdi. Bilmek gerçekten yük. Bunun farkında olan bir arkadaşım kızıl izin verirsen sana bir yük daha vermek istiyorum diyerek anlatmıştı hatta bir keresinde. Bugün yine çok alakasız bir şekilde birini dinlemiş bulundum saatlerce. Çok yorucu bir gündü halbuki benim için, her yerim inanılmaz ağrıyor ve ben hesapta erken uyuyacaktım. Ama her nasılsa ben yatağımda kuzenim kapıda dikili vaziyette 1 saat konuştuk. Konuştuk derken ben yine dinledim. O da o kadar ağır sıkıntılarından bahsetti ki gözleri dolarak gece gece dert topuna döndüm. İyi bir dinleyici olmak yüktür. Bu gidişle dinleye dinleye ya gamsız olacağım ya kanser. (bkz: millete akıl vermekten kendine aklı kalmamak)

yapmaz dediğiniz insanların tam da o şeyi yapmasından daha kötü bir şey varsa insanların her şeyi yapabileceğini bildiğiniz halde saçma sapan güvenip yaptıktan sonra “zaten bunun olacağını tahmin etmeliydim” farkındalığı ve “neden yaptı ki şimdi bunu ya” güven kırıklığı arasında kaldığınız ince çizgidir. kimseye güven olmuyormuş arkadaşlar, herkes ikiyüzlüymüş ben yine saflığımla kalmışım öyle ortada.

best of listesinde aynı sayıda artı almış entry varsa girip hangisini daha çok beğendiysem ona artı(veya ikisini de beğenmediysem daha az beğendiğime eksi) veriyorum ki eşitlik bozulsun. bunu yaparken de yetenek sizsinizde bir evet bir hayır almış yarışmacının kaderini belirleyecen jüri üyesi triplerine giriyorum.

hoşlandığım er kişisi bugün bana sevgilisinin fotoğrafını gösterdi nasıl güzel mi diye sordu... güzel demekle yetindim sadece... oysa seni yarım saat kurtlar vadisi överken ben dinlemiştim kahpenin evladı.

İş hayatından nefret ediyorum aminakoyim. Her gün işe giderken günlük kazancımın 10 dolar ve altına denk gelmesi her aklıma geldiğinde her şeyin anasını sikesim geliyor.

Twitter'da Don Quijote karakteri için efsane bir tanım görmüştüm aylar önce ve aklımdan çıkmıyor. Şöyle yazmıştı: Sanki Don Quijote bir gün şöyle bir karar verip çıkıyor yola: “Ben artık kurmaca okumak değil kurmaca olmak istiyorum!” :D Kafamda tirilyon tane kurgu var. Hangisi gerçek, hangisi fantazi, neye ihtiyacım var neyim fazlalık, ne yaşıyorum, ne arzuluyorum, nereden geliyorum, nereye gidiyorum artık bilemiyorum. Boşluk komple. Değer yargılarımı yitirmeme sebep oluyor bu durum. Birçok şey fanteziyse hepsi aynı derecede absürttür. Her şey mümkün ve her şey olasılık dışı! Öyleyse kurmacanın ortasında, değirmenler arasında sürüklenmek kalıyor geriye. Ben artık kimle savaşacağımın anlamını yitirdiği o çizginin de ilerisindeyim. Hoopp! Çizgiyi tam olarak ne zaman geçtiğimi hatırlamaya çalışıyorum. Geriye gittikçe daha da gerideymiş gibi geliyor. Çocukluğun da gerisinde, anne karnında belki de. Burada pedagojik bir ihmal mi var yoksa varoluşsal bir muziplik mi bilmiyorum. Artık önemi de yok zaten. Mizah trajediden köken alır. --- spoiler --- -Yoksa seni rahatsız mı ettim? Sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur Ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek Elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim Elbette gayet rasyoneldir attan atlamak -Freud diye bir şey yoktur. --- spoiler --- --- spoiler --- Abi kafanda kurbağa var Abi kafanda kurup kurup Vuruyosun oğa buğa Yaşlı bi kurbağa var Bin yaşında var Başında sis var kurbağanın Altında sen var Sen bi salondasın, sanıyosun ki okyanustasın ama işte Salondasın, yanında ismet var İsmetler gider ismetler kalır Sen başarırsın ismet sevinir Gerisi eski püskü boktan sandıklarda çürür Sen düşersin ismet kaldırır Oyun biter oyun susar Sonunda kartlar açılır Ne gördüğüm gördüğün gibidir aslında ve de Ne duyduğun Şu an senin olduğun Duymakta --- spoiler --- Keşke bütün bir cihanı rahatsız etseydim. Koltuklarınızın bir ayağını kırmaktan ar edindiğim için kendimi ömrüm boyunca affetmeyeceğim. Beni ayakta dinleyiniz.

umarım kötülenme ya da aşırı bir tepki almam, daha çocuktum çünkü. daha fazla heyecan yaratmamak için programı uzatma girişiminde bulunan sunucular gibi triplere girmeden başlıyorum. bundan 9 - 10 yıl önce, tahmini sekiz dokuz; en fazla on yaşlarındayım. eski oturduğumuz apartmanda herkesin bir kömürlüğü vardı. apartmanın sahibi yaparken her daireye bir kömürlük düşecek şekilde tasarlamıştı. aslında kömürlük de değil, geniş yayvan bir dolaptı ve kullanan komşularımız bakliyatlarını; yaptıkları reçelleri, salça ve envai çeşit sosları; kullanmadıkları eski eşyaları ve hırdavatları bu kömürlük adı verilen dolaplarda muhafaza ederlerdi. annemin yakın arkadaşı da o apartmanda oturuyordu ve daireleri karşılıklıydı. o gün de evde değillerdi, benimle yaşıt oğulları da yoktu doğal olarak. canım sıkıldıkça kendimce saçma sapan oyunlar üretirdim ve en az bir eşya o oyunlardan ölü yahut gazi olarak çıkardı. o günkü kurbanım ise ateşti. parlaklığı ve yaydığı ısı nedeniyle oynuyordum ve yan komşumuzun kömürlüğünün önündeydim. o sırada apartmanın kapısı açılmıştı ve ben elimdeki kibriti korkudan orada bırakıp eve kaçmıştım. bir yandan da kapıya bir sandalye koymuş ve delikten gelen kişiyi gözetliyordum. gelen kişi üst katımızda oturan astsubay abilerdendi. o, yukarı çıktığında gidip hemen örtü atarak ateşi söndürürüm diye düşündüm ama öyle olmadı. birden bire iyice büyüdü ve etrafı yüksek sesle çatırdayan ve şiddeti gitgide büyüyen, dalgalandıkça dalgalanan kızıl dalgalar sardı. bir müddet sonra koku apartmana yayılmaya başladı ve yan komşumuz ne olduğunu anlamak için çıktığında kızıl alevlere bürünmüş ve o tonda aydınlanan kömürlüğü görünce neye uğradığını şaşırmış bir şekilde feryat figan eşini çağırdı. geriye sadece simsiyah küller kalmıştı. o kadar bakliyat, reçeller, soslar; kullanılmayan süs eşyaları, eski hırdavat ve aletlerin hepsi gitmişti. uzunca bir süre yangına neyin sebep olduğu konuşuldu. herkes apartmandan birinin ya da ziyarete gelen birisinin bir sigara yakıp muhtemelen unuttuğunu ve olayın o şekilde çıktığını sandı ama öyle değildi, gerçeği bir ben biliyorum bir de Allah. aşağı yukarı 10-12 yıl geçti ve bu süre boyunca iki kez ev değiştirdik. tabii o yaşadığım anı bende travmatik bir etki bıraktı. ateşten o kadar çok korkuyorum ki evde tek olduğum zaman korkudan ocağı asla açamam. annem ve babam sigarasını yakmamı istediklerinde elim o çakmağa bir türlü gitmez. muhtemelen neden olduğunu hiç anlayamayacaklar. bundan hiç haberin olmayacak ve bu sırrı sadece kendim bileceğim, bir de sözlükteki yazmış olduğum bu yazımı okuyan üyeler. zamanı geri getiremem ama bakliyatların için üzgünüm neşe teyze, alet hırdavatların ve tamir malzemelerin için de cemal amca. bir faydası yok biliyorum ama özür dilerim.

sizi olduğunuz gibi kabul edip sevdiğinizi söyleyen insanlar sonra da olduğunuz kişiyi eleştirip sizi yargılıyorlar.

Dolmuştayım. İt gibi dolandım ve terledim. Bugün fiziksel olarak fazla yorgunum. Sevgili günlük kalp kalp (bkz: alın bu bilgiyi ne yapıyorsanız yapın)

Öyle güzel yerde staj buldum ki... Inanamıyorum hala. Anlık bir olaydı, bir anlık kararla hocaya suan staj yaptığım yerde kalip kalamayacağımı sordum. Seve seve dedi. Bir anlık kararla yukarıya, hastanın yanına çıktığımda, durumu anlattım. Başka yerleri de görmek istiyorum ama bulmak çok zor dedim. Bi anda dur bakalım dedi, bi doktoru aradi, adam gelsin yarın başlasın dedi. Sporcularla asla çalışmam demiştim ama şansıma son zamanlarda sürekli futbolcularla çalıştım, cok da keyif aldım. Tam da bugun ortopedi falan olabilir ya, oraya yonelebilirim demişim. Çıldırcam. Ya doktoru arayınca birde diyor ki kendi kizim gibi sevdigim bi üniversite öğrencisi var msnsksjsj saatlerdir duygusal, çok ama çok duygusal, bi balonum. Hocaya söyledim, böyle böyle staj buldum dedim. Senin için çok iyi olur, ikinci dönem stajın burada hazır zaten dedi. Mecidiyeköy'den avcilara koşarak gitme isteği... Çık aklımdan çık çık çık. Staj işi olmadı. Beylikduzunden avcilara sürünerek gitke istegi... Çık aklımdan çık çık çık.

Hırsımdan yaşıyorum resmen ne yapıyorsam hırsımdan bu hırs beni öldürecek

ölümlü dünya filminin birçok repliğini ezbere biliyorum.

bugün nişanlanan bir arkadaşımın fotoğrafına "bayıldım fotoğrafa, mutluluklar" yazdım nezaketen. "darısı başına" yazdı. ulan bi insanın böyle yüzüne vurulur mu evde kaldığı. itirafım ise: fotoğraf güzel değildi. yalan söyledim. bayılmadım yani. yoo ne sinirlenmesi. evet.

itiraf ediyorum... yirmi, yirmi bir yaşıma gelene dek çizgi film izlerdim düzenli. şimdi bile izlediğim çizgi filmler var. ponny, barbie, monster high falan :(

son birkaç aydır ertesi gün uyanmak için bi sebep bulamıyorum. en son izlediğim bikaç tv programı vardı artık onlar bile ilgimi çekmiyor. eskiden kahvaltı yapmak için erkenden uyanırdım artık sabahları uyanmak istemiyorum. yemek yemeyi çok severdim birkaç haftadır devam eden mide yanmalarından canım yemek bile istemiyor. hiçbi arkadaşımla telefonda bile görüşmek istemiyorum. kitap okumuyorum eskisi gibi. günde 4 5 film izleyen ben artık film izlemek için kendimi zorluyorum. hayatta bi amacım yok ve bu durum beni endişelendiriyor

Mutluluktan ağlamak istiyorum. İçim o kadar huzurla dolu ki..

Senelerdir kimsenin haberi olmadan bu sözlükteydim ve hesap açma gereği duydum nedendir bilinmez. Her yalnız hissettiğimde kendimi burada buluyordum. Fakat asıl sorun şu ki şu an gerçekten yalnızım ve istesem de istemesem de yalnızlığımı giderecek şeyi çok özlüyorum. Ölmeden önce son dileğim bir kez olsun onunla 10 dakikalık sohbet olurdu. Bunu kendime bile itiraf edemezken size ediyorum sevgili sözlük...

bıktım. huzur istiyorum. sakinlik istiyorum. beni anlayan birinin olmasını istiyorum. yok hiçbirinden bir tane bile yok. daralıyorum. bunalıyorum. dayanamıyorum.

Yalnızlıktan kusucam. Artık çok yoruldum. İşten işe gidiyorum sonra işten eve geliyorum, sonra sabah kalkıyorum bir daha işe gidiyorum yine yine işe gidiyorum....... Kimsem yok, arkadaşlarım yok öyle kaldım.

ben bile kendimi sevemiyorken insanların beni sevmesini bekliyorum

Sağlığını her şeyden üstte tutan insanlara çok özeniyorum. Sağlığım her bozulduğunda kendime kızmakla kalıyorum. Bir daha kendime böyle kötü davranmayacağım, diye. Ama sonum hep aynı. İlk vazgeçtiğim yine ben oluyorum. Hasta olunca da yine sadece kendime kızıyorum. Sorumlusu benim çünkü. İşte bu yüzden keşke diyorum hep. Keşke ben de kendi sağlığıma bu kadar kıymet versem de sonunda üzülen yine ben olmasam

o bağı hala asla bulamıyorum. hayatımın en güzel zamanlarıydı çok özlüyorum ama imkansız.