asosyal itiraf

bazen bakıyorum böyle -1 olan yazılar var dayanamayıp - veriyorum 2'de kalsın bari diye. millette bana yapıyor onu farkettim

birkez daha kendime dur demeliydim, okyanus kadar derin gözlerinde yelken açmadan önce. riske atmaktan yorulmuş olsam da hayatimi, baliklama daldim. hata olduğunun yeni farkina variyorum. hatirliyomusun? ya sonum olacaksin ya da sonun olacağim demiştim en başinda. sonsuz hislerim şu anda karalama defterimi gözlerimden akan yaşlarla islatsa da yanilmişim. yaşamaya devam ediyorum işte. hemde ne bir eksik, ne bir fazla. şansliyim belki de, kaldiğim yerden devam ediyorum hayata. sen yoktun, yine yoksun. bi kalbim yoktu, gene yok. bi ruhum yoktu, yine yok. körelmek üzere olan hislerim vardi, bir parça kayipla yerli yerinde duruyor hepsi. yine de, teşekkür ederim sana sevgili. tebessüm etmeyi yeniden hatirlattiğin için. mutlu bir çocukluk geçirmiş ama sonrasinda gülmeyi unutmuş bu genç adama gülmeyi hatirlattin. mutluluğu hatirlattin. mutluluk, hayatta tatile çikmak gibi derdim. sayende tatilimi yaptim ve döndüm sıkıcı, monoton ve klişelere gark olmuş dünyama. şimdi nefes almaya çalişiyorum. ve biliyorum, uçup giden sigara dumanim gibi, gidecek iyi ve kötü hatiralarinda.. bir isim ve küçük bir tebessümden ibaret kalacaksin anilarimda. bu da benden sana son mektup olsun. her ne kadar modasi geçmiş olsa da, benim için eskimeyen şeylerden biri biliyosun. küçük adamindan sevgilerle. hala seviliyosun..

i̇tiraf ediyorum ilkokulda, hoca tam ödevi unutup derse başlayacakken,"hocam ödev vardı" diye hocaya hatırlatma yapan adam benim. napayım sizde yapsaydınız kardeşim ödevinizi, sizin yüzünüzden artı'dan mahrum kalamam ben.

arkadaşlarımdan birinin sevgilisi uyuşturucu bağımlısı. kız sürekli terapi görüyor bazen de kaçıyor gidiyor. bazen günler sonra parkta bahçede baygın yatarken bulunuyor. allah affetsin ama hâlâ deli gibi seviyor kızı içim acıyor valla. biraz da saf bir çocuk zaten korkmadan edemiyoruz. acaba o da mı kızın yolundan gidecek diye sürekli yokluyoruz

bazen iyi niyetimle yaklaştığım insanların bana ters davranması çok koyuyo be sözlük kendimi kötü hissediyorum. bi daha o insanla karşılaşmak istemiyorum, karşılaşırsam da nasıl davranıcağımı şaşırıyorum.

hiç bir zaman duygularımı gösterebilen birisi olmadım açıkçaksı. sevdiğim insanlara hatta anaokulundan beri canım ciğerim arkadaşlarıma bile. bunun eksikliğini fazlasıyla hissediyorum. çünkü değer verdiğim arkadaşlarım bile onları hiç iplemiyormuşum düşüncesi oluşturduğum için üzgünüm. bunu nasıl anlatırım bilemiyorum (bakın hala ifade etmekte zorlanıyorum). ama bende böyleydim işte ne yapayım. ama değişmeye karar verdim. çünkü çoğu arkadaşımdan ayrılıyorum ve onların beni hiç sallamayan birisi olarak hatırlamasını istemiyorum. her ne kadar dışarıya karşı bu kadar gamsız ve duygusuz gözükürken içimden bir o kadar duygusalım. mesela 2sene önce sınıfta geçen bir olayı anlatmak isterim. sınıfta konuşulurken survivor muhabbeti açıldı işte dediler ki orda ki gibi oylama yapılsa mavi bereliyi yazardık. şakayla karışık bu söze o zaman ne kadar sallamıyor gibi gözüksem de koymuştu yani. üzülmüştüm açıkçası gerçekten bu sınıfın istenilmeyen elemanı mıyım diye düşünmekten alıkoyamadım kendimi. ama onlar da haklı. bu yüzden artık tüm duyguları içimde yaşayan birisi olmak istemiyorum. çekingen, utangaç birisi olmak is-te-mi-yo-rum. zira artık tüm duyguları içimde yaşamaktan ve içine kapanık biri olmaktan bir hayli yoruldum. değişmek istiyorum fakat bunu ne denli başarabilirim şüpheliyim.

çoktandır yoktum burada. daha doğrusu hiçbir yerde yoktum ki kimsenin şeyinde değildi zaten. boşluktaydım. bugün bana iyi geleceğini düşündüğüm bir arkadaşımın yanına gittim. çocukluk arkadaşım doğrusu. öyle kimseye pek anlatmam durumumu yani iç halimi felan. anlayın işte. ona bile anlatmadığım şeyler var kendi içimde. bugün ilk defa anlatmak istedim bazı şeyleri. başladım işte. ben anlattıkça arkadaşımın gözleri doluyor. benim ellerim buz kesiyor gözlerim dolduğunda kafayı çeviriyorum ellerim titriyor. anlattığımsa sadece duygularım. dünyaya bakış açım. hepsini anlatasım var ama kendi kendime diyorum ki sen yapamazsın. çünkü kalbime o kadar şiddetli bir ağrı giriyor ki en son çenem titrerken tutuyorum kendimi ağlamamak için. ben çok sikimsonik bir durumdayım sözlük. ergence gelebilir ama şöyle ki etrafımda ne kadar umudu sönmüş bir insan varsa kendi umudumu onlara verip ayağa kaldıran bir insanım ben. ama kendim için yapılabilecek bir şey var mı bilmiyorum. tam ayağa kalkacağım sırada etrafımdaki insanların çöküşü ile bende yuvarlanıyorum o yokuştan. hiçbir şey yapamıyorum.

bu başlığın adının değiştirilmesi gerek

bi kaç yıldır kamu spotu reklamları beni cok duygulandırıyo, gözlerim doluyo ama kendimi tutuyorum. neden boyleyim lan sjdheudjjd

hüzünlü şarkılar uzun zamandır bana anlamsız geliyor, eskiden dinlemeden geçemediğim şarkıları artık dinlemiyorum bile. muhtemelen karşılıksız da olsa bir aşkım olduğu içindi şimdi ise o acıyı özlüyorum galiba en azından sevmeyi... sevmeyi unutmuşuz galiba.

gece gelip seri artı oy atan melek benim arkadaşlar

gidesim var aniden, kimseye bir şey demeden, benim nile neresi olduğunu bilmediğim yerlere gitmek istiyorum.

eskiden otobüse bindiğim gibi kulaklığımı takar, dış dünyayla bağlantımı keser, son durağa kadar müzik dinlerdim. sonra bunun bana hiçbir şey katmadığını anladım.kendimi dünyadan soyutlamayı her ne kadar sevsem de bu benim iletişim yeteneğimi sınırlıyor ve özgüvenime hasar veriyordu.bir erkeğin gün içinde konuştuğu kelime sayısı 7000'miş.o sıralar günde 500'den fazla kelime konuşmadığıma eminim. şimdi bu durumu düzelttim artık insanlarla konuşmaya çalışıyorum.bazıları çok istekli olur 1 cümlene 2 cümleyle cevap verir, bazıları suskundur sadece senin de susmanı bekler, bazıları aşıktır öyle dalmıştır seni dinliyormuş gibi yapar.çoğu insanın da konuşmaya ihtiyacı var biliyorum.görmüyor musunuz herkes somurtuyor peki neden?çünkü herkes kulaklığına telefonuna gömülmüş.herkes sadece kendini dinliyor.kimse birbirine espiri yapmıyor herkes sosyal medyadaki espirilere kitlenmiş.bence toplumca mutlu olmamız için bir süreliğine telefondan kafamızı kaldırıp etrafımızla iletişim kurmamız gerekiyor.

az önce saçma danslarımdan birini yaparken pencerede perde olmadığını fark ettim. umarım kimse görmemiştir :/

ben birine kırılınca o kişiye kendimi tamamen kapatıyorum, ne konuşmak geliyor içimden ne göz göze gelmek ne de ondan gelen bir şeyi kabul etmek. ama bu fazla uzun sürmüyor dayanamıyorum ve eski halime dönüyorum. neyse bugün işte anneme biraz kırıldım, haliyle akşam yaptığı yemeği de yemedim. ama lavaş içinde soslu tavuk yapmış ya çıldıracağım en sevdiğim ama inadımdan yiyemiyorum da! şimdi annemin yatmasını bekliyorum o yatınca gömeceğim çaktırmayın :'))) ahshshhs

biri entryme yorum yapınca direk stalklıyorum daha önceden stalklamış olsam bile tekrardan yapıyorum onun hakkında fikir sahibi olabilmek için

sonunda kardeşim diyebileceğim birinin olduğunu fark ettim neredeyse arkadaşım olmadığı şu dönemlerde o kadar iyi geldi ki. her ne kadar senede 15 20 gün görebildiğim insana böyle güvenmek gerçekten güzel, amına koyduğumun yavşağı seviliyorsun.

gözlerimden istemsizce yaşlar akıyor.

sözlük ya tüm arkadaşlarım gününü gün ediyorlar,geziyorlar maşallah bende anca köye gidip geleyim.

ben bir kumar bağımlısıyım. horoz dövüşü bile oynuyorum.

bazı yazarları sözlük dışı stalklıyorum..

yaşıtlarımın düğün davetiyeleri kadar beni bunalıma iten çok az şey var; bu haftasonu da iki düğüne davetliydim, ikisine de gitmedim, onun yerine kara bahtım kör talihime, yalnızlığıma, ve aksiliğim ve geçinmesi zor yapım yüzünden muhtemelen yalnız olacağıma lanet edip bütün gün yatakta yattım durdum, sanırım depresyondayım kimseye çaktırmasam da. beni seven ve sevdiğim birine ihtiyacım var, aksi gibi kimse de yok.

yine bi deliliğe karıştım ama içimi sorgulamak istemiyorum. sorgulamaya kalksam içinden çıkamayacağım. sadece sebebsiz gülmeyi özlediğimi hissediyorum geri kalan hislere kapılmak istemiyorum.

ölüyorsun. 
kızamam ki sana.
birine öldüğü için kızılmaz ki. küfredilecek bir neden olamaz bu. sövülmez durup dururken bu yüzden. kalkıp da neden ölüyorsun denilmez. 
onun yaşamıdır sonuçta. sen onun dışında kalan bir şey olursun, ona dahil olamayan. o kendi içind çoktan kabullenmiş ve buyur etmiştir ölümü. bedeni de tam gaz ilerliyordur o yolda. son nefesleri tükeniyordur yollarda. boynuna vuran her nefese şükretmek kalır sana. 
bir o kalıyor işte. 
son solukları. 
tatlı solukları. 
ölene kızılmıyor işte.
hayat sana ne yaptı, ölme de denilmiyor bu lanet yaşamda.
kabul ediyorsun sessizce.
seve seve olmazsa sike sike. 
mecburen tamam diyorsun.

boşluktayım.hani sezen aksu'nun "bir boşluk ki asla bitmeyecek" dediği tarzda bir boşluk bu boşluktayım çünkü kendimi affedemiyorum,yaptıklarım ve yapmadıklarım yüzünden kendimden tiksinir boyuta geldim.zamanında siktir git hayatımdan demediğim için,diyemediğim için geceleri uyuyamıyorum.çünkü başıma da yıkılsa o benim evimdi.siz siz olun kimseyi kendinizden daha çok sevmeyin.ben bunu tecrübe ederek öğrendim ve çok acıtıyor.çünkü dünyalara değişmem dediğim o kadının gözünde ben hiçbir şeymişim meğer.

ben bir bey deil dişi bir bağyanım yahuuu!

babamın en büyük kız kardeşinden nefret ediyorum ve nefret etmeye de devam edeceğim.

bazen diyorum ki kapa bütün stalk hesaplarını isteseydi çoktan ulaşırdı sana.bırak yoluna bak diye.sonra yüzünü bi daha göremeyeceğim geliyor aklıma vazgeçiyorum

babam alkol (genellikle bira) kullanıyor hemde benim küçüklüğümden beri asla bana veya anneme zarar vermez yani içmesi bizi fiziksel olarak etkilemiyor. i̇çtiğini de üzerindeki kokudan yürüyüşünden yada araba sürüşünden anlıyorum küçükken umursamazdım ama şimdi 20 yaşıma değdim ve bugün ilk kez baba sen bira mı içtin dedim hayır dedi işten geliyorum ne içmesi ama o kadar eminim ki kokusundan belli bi kere ağzına bir kere bile alkol almamış olan ben bira kokusunu tanıyorum ya, bugün arife neden bunu yapıyosun yaşadığımız yer küçük bir yer neden elalemin ağzına laf veriyosun her şeyi geçtim benim en değerli varlığıma kendine neden zarar veriyosun ya geçen rüyamda babamın ast alt (karaciğer ile ilgili) değerlerini istiyodum bilinç altıma yerleşmiş ten rengi hep kırmızımsı zaten bi hastalığı olduğuna eminim zaten bi ara sürekli hastaneye gidiyordu ama doktorlar test sonuçlarından bi şey bulamadılar bazen babamın aramızdan ayrıldığı artık babiş diyemediğimi telefonu efendim yavrum diyerek açamadığını beni beyaz önlük içerisinde mezun olarak göremediği düğünümde beni kapıdan geçiremediği torunlarıyla oynayamadığını düşünüyorum o kadar çok acı veriyor ki anlatamam sözlük şuan bunları yazarken bile ağlıyorum o kadar çok isterdim ki şunu bırakmasını lütfen bi mucize olsun ve bıraksın lütfen

acil -k a n k a- arıyorum. bu aralar yalnızlığımı hissettirmesin, düzenli günaydın, iyi geceler mesajı atsın yeter. başvurular kendim tarafınca değerlendirilecektir. soru edatlarını doğru yazbilen olması tercihimdir. edit: sözlükte kankacılık oynayan tipleri sevmem amacım knkcılık oynmk değil.

her yıl düzenli olarak kurban bayramında zehirleniyorum et bana dokunuyor ne zaman et yesem hastanelik oluyorum ve affet anne şuan et yiyorum bu gece yine ayaktasin

bir kız olarak clear man kullanıyorum.

bayram güzel geçmiyor. insanlarla konuşmak dahi icimden gelmiyor. güne hiç başlamamış gibiyim..2-3 saat once kapı çaldı. yengem geldi sanıp kapıyı dağınık bir sekilde açtım.tam arkami dönüp gidecekken karsimda komşu kızı - tuzunuz var mı? diye sordu. benim gözler yarı açık . 1 dk canım deyip tuz verdim. geri dönüp uyumaya niyet edecekken az önce yaşadığım olay gercekse kız kesin korkmustur ve bir daha bu kapıyı calmayacaktir diye icimden gecirdim. sizinde moraliniz bozukken uyumak geliyor mu içinizden? kendimi anormal hissediyorum arkadaş!

bu gün bi miktarcık para topladım ordan burdan annemde bayramlık al diye para verdiydi paraların içinde 25 lira civarında bi para kaybolmuş ara ara bulamadım normaldede pek maddi durumu iyi birisi değilimdir paraya üzülüyodum baya baya hemde sonra birden parayı sütyene koyduğum aklıma geldi mutluyum darısı sizin başınıza

iyi bayramlar. arkadaşlıkta ve manitacılık işlerinde yüzüm gülmediği için kendimi akademiye adamaya karar verdim. sonra 9 tane kedi alırım yaşar giderim. çünkü bu kalbim milletin anasının porselen takımının bir parçası değil arkadaşlar. iyi bayramlar

küçükken kız kuzenimle evcilik oynarken aldığım zevki hala başka birinden alamadım. ne güzel günlerdi be :d

ailesine çok bağlı biriyle evlenmeyi düşünmüyorum sözlük

8. sınıfta karşı apartmanımda oturan hoşlandığım kişinin evini gözetliyordum önce normal cama çıkıp bakıyordum sonra o apartmandan kadınlar beni şikayet etmiş sonra da cama çıkmadan nasıl bakarım diyip ayna düzeneğiyle bakmıştım :d

uzun süredir yalnız bu kardeşiniz kimseyi almıyor hayatına, tabi arada tanışmalar falan oluyor karşı cinsle ama hep bir şeyler eksik kalıyor(du). olmuyordu yani, muhakkak bir şey muallakta kalıyor ve başlamadan bitiyordu. sonra bir şey oldu ve biriyle tanıştım öncekiler gibi değildi. ben olgun bir insanın ne istediğini bileceğine ve bu şey karşısına çıktığında farketmek için aylara ihtiyacı olmayacağını düşünüyorum. nitekim öyle de oldu, tesadüfen karşılaştık ve tanıştık. ilk bakışta "bu o dedim, kesinlikle o aradığım kadın bu" . konuştuk, konuştuk... gün geçtikçe daha da hayran oldum. aşık oldum. dünyanın en güzel hissiyatı değil mi bu? mesaj gelince eli ayağın titriyor, sesini duyduğunda içinde bir şeyler hareketleniyor, ,için içine sığmıyor. böyle bir duyguyu kaç kez tadabilir ki bir insan yaşamı boyunca? kaç kez "bu o " diyebilir... neyse sevgili arkadaşlar sayfalarca onu anlatabilirim. hayallerimin merkezinde nasıl yer ettiğinden, aldığım nefese nasıl tesir ettiğinden bahsedebilirim. belki de 27 yıllık yaşantımın en güzel anlarının onunla geçirdiğim anlar olduğunu söyleyebilirim. sonuç mu ? yıkıldık arkadaşlar, hayallerimiz yerle bir oldu. kaybettik. yine, yine olmadı. ve ben artık güvenimi kaybettim. daha fazla uzatmayacağım, bunları anlatmam lazımdı okuduysanız teşekkür ederim. (not: belki birgün olur da dönerse, bu ateş yeniden yanarsa, bu yazı mutluluk içeren cümlelerle güncellenecek.)

çoğu zaman kırıldığımı belli edemiyorum. ve bu durum genelde bana zarar veriyor.

whatsapp'ta sadece benim ekli olduğum bir grup var. (grubu kurup herkesi çıkardım.) grup simgesinde fotoğrafım var ve grubun adı 'ben'. arada oraya yazarım, birine ses atmadan önce deneme amaçlı ilk oraya atarım. güzel yani ben eğleniyorum. edit: sizden başka kimse bilmiyor şşşş

o ses asosyal sözlükteki şarkıları dinliyorum. ya varya acayip kıskanıyorum bu sesi güzel olanları. arkadaş benim ses borazan gibi. e bir şeye de yeteneğim yok(yada daha ben keşfedemedim). böyle herkesin bir şeylere yeteneği varken ben dümdüz gelmişim

unutma ümidiyle girdiğim yaz başlarda iyi gidiyordu. her şey tam zamanında fotoğraflar paylaşmasıyla oldu. rüyalarıma girmeye tekrar başladı. sanırım görmezden gelmenin zamanı geldi.

sanırım ben baya sosyalım

unutamıyorum. ne kadar uğraşırsam uğraşayım olmuyor başak. sen ve ben asla 'biz' olamadık. en çok da bu koyuyor. canım yanıyor, sevdiğim. sana bu kadar yakınken aslında uzak olmak çok acıtıyor. "neden?" diye soramıyorum. "neden beni sevmedin?" diyemiyorum. nasıl diyeyim ki? beni sevmediğin için sana da kızamam ki. kalp bu işte, seveceğin insanı seçemiyorsun. seninle o ilk tanıştığımız yere gidip sana olan aşkımı gözlerine içine bakarak anlatmak isterdim. ama olmuyor, sevgilim. buna ne cesaretim var ne de yüzüm. yoruldum. çok yoruldum. seni sevmekten, sonunun nereye çıkacağını bilmediğim o sokakta yürümekten çok yoruldum. durmadan sigara yakıyorum. paketi aldıktan on dakika sonra içine çakmak sığıyor. anla işte nasıl kötü olduğumu. her nefeste yüzün aklıma geliyor. uzun parmaklarının tuttuğu sigara dalını kıskanıyorum. dudağına değen her sigaradan nefret ediyorum. yüzünü okşayan rüzgarı tokatlamak istiyorum. aldığın her nefesi ciğerlerimde hissetmek istiyorum. bu sana duyduğum nasıl bi aşk gözlerine doyamadığım? şuram acıyor sevgilim. tam şuram, sol tarafım. böyle aniden geliyor sancı yüreğime, ruhum sensizlikle tutuşuyor. bir kere, sadece bir kere yüzünü avuçlarımın arasına alıp tanrının özenle yerleştirdiği kirpiklerini dudaklarımla buluşturmak isterdim. biliyorum çok şey istiyorum. affet beni sevgilim. bu sefer tamamen vazgeçiyorum. yoksa bu aşk beni bitirecek. affet beni sevgilim. ruhumun parçalarını toplarken ellerim kanlar içinde kalıyor. affet beni sevgilim. kalbimi senden alıyorum. ve hoşçakal sevgilim, ben vazgeçiyorum.

2-3 farklı sözlükte yazarım. genel olarak anılarımı , bende iz bırakmış kişileri olayları yazıyorum. ve eminim ki günün birinde bu canlı günlüğüm okumasını istediğim kişi tarafından okunacak. işte o güne kadar yazmaya devam edicem.

normalde hesabımı uçuracağımı hiç düşünmezdim zira uzun zamandır buralardayım (daha yeni yeni ciddi aktif olsamda). ama bugün ilk defa düşündüm. sözlükten soğuttunuz ne burçmuş amk

bugünde boktan geçti.mal gibi cs oynadım,anime izledim.ben cs oynarken,anime izlerken birileri bir yerlerde çok mutlu,çok güzel seviliyor.sarılıyorlar.birbirlerine seni seviyorum diyorlar.ben ne diyorum.suka biliyat,oooo kawaiiiiiii.sikeyim böyle işi.kendimden nefret ediyorum.

artık seni seviyorum demek yetmiyor, basit geliyor. aşkım diyorum... sana olan aşkıma yetişemiyor.bebeğim diyorum, canım, birtanem, hayatım diyorum, az geliyor. sanki içimdeki volkanı bir çakmak ateşi ile anlatmaya çalışıyor gibi oluyor.sözcüklerin bittiği yerde sana olan sevgim, aşkım başlıyor.