asosyal itiraf

çoktandır yoktum burada. daha doğrusu hiçbir yerde yoktum ki kimsenin şeyinde değildi zaten. boşluktaydım. bugün bana iyi geleceğini düşündüğüm bir arkadaşımın yanına gittim. çocukluk arkadaşım doğrusu. öyle kimseye pek anlatmam durumumu yani iç halimi felan. anlayın işte. ona bile anlatmadığım şeyler var kendi içimde. bugün ilk defa anlatmak istedim bazı şeyleri. başladım işte. ben anlattıkça arkadaşımın gözleri doluyor. benim ellerim buz kesiyor gözlerim dolduğunda kafayı çeviriyorum ellerim titriyor. anlattığımsa sadece duygularım. dünyaya bakış açım. hepsini anlatasım var ama kendi kendime diyorum ki sen yapamazsın. çünkü kalbime o kadar şiddetli bir ağrı giriyor ki en son çenem titrerken tutuyorum kendimi ağlamamak için. ben çok sikimsonik bir durumdayım sözlük. ergence gelebilir ama şöyle ki etrafımda ne kadar umudu sönmüş bir insan varsa kendi umudumu onlara verip ayağa kaldıran bir insanım ben. ama kendim için yapılabilecek bir şey var mı bilmiyorum. tam ayağa kalkacağım sırada etrafımdaki insanların çöküşü ile bende yuvarlanıyorum o yokuştan. hiçbir şey yapamıyorum.