eskiden otobüse bindiğim gibi kulaklığımı takar, dış dünyayla bağlantımı keser, son durağa kadar müzik dinlerdim.
sonra bunun bana hiçbir şey katmadığını anladım.kendimi dünyadan soyutlamayı her ne kadar sevsem de bu benim iletişim yeteneğimi sınırlıyor ve özgüvenime hasar veriyordu.bir erkeğin gün içinde konuştuğu kelime sayısı 7000'miş.o sıralar günde 500'den fazla kelime konuşmadığıma eminim.
şimdi bu durumu düzelttim artık insanlarla konuşmaya çalışıyorum.bazıları çok istekli olur 1 cümlene 2 cümleyle cevap verir, bazıları suskundur sadece senin de susmanı bekler, bazıları aşıktır öyle dalmıştır seni dinliyormuş gibi yapar.çoğu insanın da konuşmaya ihtiyacı var biliyorum.görmüyor musunuz herkes somurtuyor peki neden?çünkü herkes kulaklığına telefonuna gömülmüş.herkes sadece kendini dinliyor.kimse birbirine espiri yapmıyor herkes sosyal medyadaki espirilere kitlenmiş.bence toplumca mutlu olmamız için bir süreliğine telefondan kafamızı kaldırıp etrafımızla iletişim kurmamız gerekiyor.