Rape sardığım bir dönemdi, facebooktan arkadaşlarıma yorumlarda dissler yazıyodum çok başarılıydım. 

Sevdiğim kıza şiir yazmıştım baya ryhmeları olan sonra da okul çıkışı arkadaşına verdim. 

Bir kaç gün sonra aynı tarzda bi cevap kağıdı iletilmişti, “sevgili olmamız imkansız” ile başlayan…

Birini baya beğendim ama gene de çok doğruları söylemişim

<a href="/e/4360861">(#4360861)</a>

Birini baya beğendim ama gene de çok doğruları söylemişim

(#4360861)

yalnızlık..

kendimi ne zaman yalnız hissetsem buraya yazarken buluyorum, zaten öyle bir dönemde kayıt olmuştum.. Rezil, yalnız ve çaresizken aynı hisleri yaşadığımda hep geri geldim. Sırf bu ara değil bi ara çok sık geldim, ağladığımda geldim ağlamadan geldim bazen ağlamaya geldim...

Her neyse dostlarım bazen hayat böyledir yalnızken yalnızlığınızı anlatmak istersiniz çünkü yalnızken yalnızlığınızı paylaşacak tek kişi olmak biraz canımı sıkıyor. Bunları yazıyor olmak beni rahatlatıyor mu yoksa daha da dibe mi çekiyor bilmiyorum. En azından saçma sapan insanlara yazmamamı sağlayacak diye umuyorum.. 

Ben yeni insanlarla tanışmayı çok severim bundan sebep yakın zamanda çok kimse tanıdım, bunlardan birisi vardı ki yalnız kaybolmuş, nerede olduğunu bilmeyen ve bunun farkında olmayan. Yeni birini tanımanın bu yönünü çok seviyorum aslında kim olduklarının farkında olmayışlarını, yaşadıkları hayat yalanlarını..

Yalnızlığı seviyorum diyordu bu kişi ama dinledikçe fark ettim ki aslında çocukken yalnız bırakılmıştı. Babası gitmiş, annesi çalıştığı için ilgilenememiş, akrabaları pek sahip çıkmamıştı. Aslında hayat ona yalnızlığı aşılamış. Duygusal bi ilişki yaşamaya çalıştım bu kişiyle denedim. Başına buyruk her işi ben kucaklarım tavırlarından sanırım hiç sırtını bana yaslamaya yanaşmadı, ona kızamadım bunun için yüzüne de söyledim, sen böyle bir mücadeleye doğmuşsun dedim ama izin ver mücadelene sırt vereyim. Yok olmadı olduramadık.. Hayatım aşkı değildi açıkçası, kültürümüz benzer görgülerimiz başkaydı, onun görmediği sevgiyle dolup taşmıştım ben bazı şeyleri halletmiştim, faydam olur sandım vicdanen rahat hissetmiyordum çünkü, sanki yalnız kalması benim suçummuş gibi yalnız kalsın istemiyordum. Bi kere Çanakkale'ye gitmişti tek başına, bana çok iyi gelecek çok özlüyorum dedi. Orda okumuştu çok seviyordu, kendini bulduğu ve özgür hissettiği ilk yerdi diye düşünüyorum, umarım çok daha iyi hissedersin dedim rahat bıraktım zaten ilişkimiz o ara ayrıl barış dönemlerindeydi. Giderken bi üzüldüm keşke seni de götürseydim izin alsaydın dedi.

Geldikten sonra bir gün boynuma sarılıp iyi ki varsın seni çok seviyorum dedi, sebebini hiç bilmediğim ve çok şaşırdığım bir cümleydi çünkü birini sevebileceğini hiç düşünmediğim birisiydi uğraşsam da olmadı. Eminim ki hayatı boyunca benim gibi biriyle olmadığı için ilişkimiz sırasında şaşırmıştı varlığıma. Kızmayın egoist demeyin tanıyorum onu diyorum. Bu sarılmasını içten hissetmiştim, ondan hiçbir zaman beni sevdiği hissini almamıştım, benim için sorumluluk alıyor endişeleniyor plan yapıyordu ama sevmiyodu biliyordum. Belki de o dönem terapi aldığı gün bir farkındalık yaşamıştı neden oldu nasıl oldu bilmiyorum ama onun için çok sevinmiştim, bana değil kalbinin birine atmış olmasına çok sevinmiştim..

Bir dönem ilişkimiz bitti gibi oldu garip girift bir şeyler yaşıyoduk duygudan uzak,cinselliğe yakın. Böyle bir dönemdeyken Parkta bana Çanakkale'deki eski sevgilisinden bahsetmişti ilk kez. Takipçilerinde yoktu bakmıştım merak edip. Sonra yukarda bahsettiğim Çanakkaleye gittiği günleri yaşadık, geldiğinde merak edip tekrar baktım takipleşiyolardı.. Bunu farkedince sarılmasının pek anlamı kalmadı, belki beni aldattı ve sonrasında vicdanını rahatlattı. Çok umrumda değildi aslında yaptıkları sadece dürüst olmasını istiyodum.. ve sordum böyle bir durum var neden diye. Ortak arkadaşlarıyla karşılaştığını sonra da onunla takipleştiğini artık bazı şeylerin bittiğini öyle yalandan bir iki bir şey konuştuklarını anlattı. Gerçek doğru bilemem aldım kabul ettim. 

Sonrasında bir kaç kişiyle daha görüştü genelde zengin parası olan alıp tatile götüren, yediren içiren mutlu eden. Öyle biriydi maalesef, güzel bir hayat yaşamak istiyordu ama bunu kendi gücüyle değil birinin sponsorluğunda yapmaya meyilliydi. Gerçeğini daha da öğrenince sayhımı yitirdim en başta tanıdığım güçlü yalnız kalmış her şeyi sırtlayan kıza karşı.

Şimdi ortamdan kaynaklı görüşüyoruz arada da takılıyoruz. Yeni flörtü varmış ne olur belli olmaz dedi, sanmıyorum mutlu olacağını ama umarım olur..



ortaokuldayken şişman bilmiş arkadaşım (erhan) nah kadınla erkeğin seks yapması, orta parmak kadınla kadının seks yapması olarak bana aktarmıştı. 

garip bir olgu bu meret dedem..

bugün bir kez daha yüzüme çarptı yaşanmışlıkların varlığı hayatımızı nasıl etkiliyor, silinmemiş izleri hayatımıza nasıl desdursuz giriyor. 
Hayat bu ya biz de elimiz belimizde izliyoruz kaderinin oyununu, mecburen katılıyoruz.

Ufak bir mikrofon arızası için telefonumu yaptırmam gerekti, 2 gün gittim geldim olmadı telefoncu bırak telefonunu bir gün dedi, cumartesi günü teslim ettim, Pazartesi veririm dedi. Yanıma da eski telefonumu aldım idareten kullanırım diye 1 gün dedi çünkü, başlarda keyifliydi aslına bakarsanız, telefonum 2021 yılının 2 ocak gününden beri açılmadığı için, telefon evreninde o günden sonra hayat ilerlememiş, bir sürü şeyler yaşanmamış gibiydi. Listemde insanlar vardı ama o tarihten sonrası yoktu. Bu düşünce başlarda keyifliydi. Whatsappla uğraşmayım dedim sadece instagram indirdim telefona, bir gün çünkü.. öyle dedi telefoncu.. 

Önce şöyle bir kişi listemi kurcaladım hayatıma 2 senede kimler girmiş çıkmış onları görmek için garip hissettirdi.. Şu anki iş arkadaşlarım yoktu mesela, işe gidemesem kimseye haber veremem diye düşündüm, özgürlük verdi bu fikir bana, görüştüğüm, kırdığım, kırıldığım kimse yoktu... 

ama "o" vardı..
yaptığımız sık aramalar, cevapsız çağrılar, çaldırmalar ilişti önce gözüme, biraz onları kurcaladım..
yanlışlıkla birinin üstüne basınca aramaya kalktı, çaldı diye korktum bahane düşündüm hemen.. aramadı geri, çalmamış..
sildim sonra numarasını zaten aramam diyerekten, girmedim daha son aramalara.
smsleri de duruyomuş aratıp baktım hemen onlara da, birinde "seni seviyorum sevgilim demişim" birinde kavga etmişiz uzun uzun, biraz trip biraz öfke vardı, sms atarsın demişim " duman bile yollarım aşkitom" demiş, güldüm ona da.. Mangala tavukları hazırlıyom aşkitom videosundan sonra sık söylerdi onu, aşkitomu yani..

Pazartesi  dayanamadım aradım telefoncuyu, bitmedi mi dedim abi uğraşıyorum dedi peki dedim, öyle devam ettim, askerde gibiydim ama biraz daha özgür gibiydim, kimse de öldün mü kaldın mı diye aramadı zaten. 

Salı günü artık dayanamadım whatsapp kurulumu yaptım eski telefonuma, kayıtsız numaralardan gelmiş mesajların, gruplardan gelen mesajların arasında hiç aklıma gelmedi aşağılara bakmak kimle ne konuşmuşum diyerekten.. 
sonra aklıma geldi baktım hemen, orası da 2021 ocakta kalmış en son "kapıyı aç tıktıktık" yazmışım. birlikte kurmuştuk telefonu anımsıyorum o günü de..

biraz daha mesajlara baktım şöyle üstünkörü ama korktum gene bir şey yazarım yanlışlıkla diye, sonra bahane de bulamazdım ona kapadım hemen..
az biraz canım sıkılınca sohbet galerisine girdim bakiyim bi diye.. 

işte orda fark ettim yaşanmışlığın ağırlığını, yaşanmayanın eksikliğini..
telefona bakınca sanki bakınca her şey aynıymış gibi geldi, 2 sene hiç yaşanmamış gibi eve gelmişim telefonu kurmuşuz geri evime gelmişim gibi geldi..
tarif edemeyeceğim bi şey hissettim be dedem, 

ikimiz gülümsüyoduk aynı karede mutlu mutlu sanki o mutluluk hiç bozulmamış, antidepresanlar, uykusuz geceler, başka arayışlar, kayboluşlar hiçbiri olmamış, yeni sevgilisiyle aynı mutlu pozunu görmemişim gibiydi.. gariplik burda değil aslında.. 
Garip olan yaşanmışlıklardan dolayı mutluluğu kendime özel sanmamda, onu özel sanmamda, aslında sadece o yıllarda birlikte mutluyduk, şimdi farklı telefonlarda farklı aramalarla, konuşmalarla, farklı insanlarla mutluyuz. 

Ben bugün bunu tekrar fark ettim; yaşanmışlıklar, kabullendikçe, saygı duydukça güzel, en önemlisi yaşandığı zaman güzel..

<a class="external-link" aria-label="Şakılı link" target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.youtube.com/watch?v=bvtCGLZcaWs">Şakılı link</a>

öptük..

 

  

garip bir olgu bu meret dedem..

bugün bir kez daha yüzüme çarptı yaşanmışlıkların varlığı hayatımızı nasıl etkiliyor, silinmemiş izleri hayatımıza nasıl desdursuz giriyor. 
Hayat bu ya biz de elimiz belimizde izliyoruz kaderinin oyununu, mecburen katılıyoruz.

Ufak bir mikrofon arızası için telefonumu yaptırmam gerekti, 2 gün gittim geldim olmadı telefoncu bırak telefonunu bir gün dedi, cumartesi günü teslim ettim, Pazartesi veririm dedi. Yanıma da eski telefonumu aldım idareten kullanırım diye 1 gün dedi çünkü, başlarda keyifliydi aslına bakarsanız, telefonum 2021 yılının 2 ocak gününden beri açılmadığı için, telefon evreninde o günden sonra hayat ilerlememiş, bir sürü şeyler yaşanmamış gibiydi. Listemde insanlar vardı ama o tarihten sonrası yoktu. Bu düşünce başlarda keyifliydi. Whatsappla uğraşmayım dedim sadece instagram indirdim telefona, bir gün çünkü.. öyle dedi telefoncu.. 

Önce şöyle bir kişi listemi kurcaladım hayatıma 2 senede kimler girmiş çıkmış onları görmek için garip hissettirdi.. Şu anki iş arkadaşlarım yoktu mesela, işe gidemesem kimseye haber veremem diye düşündüm, özgürlük verdi bu fikir bana, görüştüğüm, kırdığım, kırıldığım kimse yoktu... 

ama "o" vardı..
yaptığımız sık aramalar, cevapsız çağrılar, çaldırmalar ilişti önce gözüme, biraz onları kurcaladım..
yanlışlıkla birinin üstüne basınca aramaya kalktı, çaldı diye korktum bahane düşündüm hemen.. aramadı geri, çalmamış..
sildim sonra numarasını zaten aramam diyerekten, girmedim daha son aramalara.
smsleri de duruyomuş aratıp baktım hemen onlara da, birinde "seni seviyorum sevgilim demişim" birinde kavga etmişiz uzun uzun, biraz trip biraz öfke vardı, sms atarsın demişim " duman bile yollarım aşkitom" demiş, güldüm ona da.. Mangala tavukları hazırlıyom aşkitom videosundan sonra sık söylerdi onu, aşkitomu yani..

Pazartesi  dayanamadım aradım telefoncuyu, bitmedi mi dedim abi uğraşıyorum dedi peki dedim, öyle devam ettim, askerde gibiydim ama biraz daha özgür gibiydim, kimse de öldün mü kaldın mı diye aramadı zaten. 

Salı günü artık dayanamadım whatsapp kurulumu yaptım eski telefonuma, kayıtsız numaralardan gelmiş mesajların, gruplardan gelen mesajların arasında hiç aklıma gelmedi aşağılara bakmak kimle ne konuşmuşum diyerekten.. 
sonra aklıma geldi baktım hemen, orası da 2021 ocakta kalmış en son "kapıyı aç tıktıktık" yazmışım. birlikte kurmuştuk telefonu anımsıyorum o günü de..

biraz daha mesajlara baktım şöyle üstünkörü ama korktum gene bir şey yazarım yanlışlıkla diye, sonra bahane de bulamazdım ona kapadım hemen..
az biraz canım sıkılınca sohbet galerisine girdim bakiyim bi diye.. 

işte orda fark ettim yaşanmışlığın ağırlığını, yaşanmayanın eksikliğini..
telefona bakınca sanki bakınca her şey aynıymış gibi geldi, 2 sene hiç yaşanmamış gibi eve gelmişim telefonu kurmuşuz geri evime gelmişim gibi geldi..
tarif edemeyeceğim bi şey hissettim be dedem, 

ikimiz gülümsüyoduk aynı karede mutlu mutlu sanki o mutluluk hiç bozulmamış, antidepresanlar, uykusuz geceler, başka arayışlar, kayboluşlar hiçbiri olmamış, yeni sevgilisiyle aynı mutlu pozunu görmemişim gibiydi.. gariplik burda değil aslında.. 
Garip olan yaşanmışlıklardan dolayı mutluluğu kendime özel sanmamda, onu özel sanmamda, aslında sadece o yıllarda birlikte mutluyduk, şimdi farklı telefonlarda farklı aramalarla, konuşmalarla, farklı insanlarla mutluyuz. 

Ben bugün bunu tekrar fark ettim; yaşanmışlıklar, kabullendikçe, saygı duydukça güzel, en önemlisi yaşandığı zaman güzel..

[https://www.youtube.com/watch?v=bvtCGLZcaWs Şakılı link]

öptük..

 

  

Yaptığım eylem. 

Her şeyi koy verip dertli kederli entryler girdiğim bir dönemde, dertlerim için yazmışt. Başta herkes gibi yüzeysel süren bir iki hoşbeş olur diye düşünüyordum. Zaten sözlükten kimseye de ifşa olduğum yoktu. 

Derken biz baya baya konuştuk, meğer sözlük ne tatlı insanlar barındırıyomuş bünyesinde. Tr nin bir ucunda yaşayan birisiymiş ama sanki 2 gün önce yanımdan gitmiş gibi hissettirmişti. 

Sonra bir anda psikolojik gelgitler  döneminde ben yazmadım. O da yazmadı bir anda bitti iletişimimiz..

Bugün yeğenim elinde anahtarlıkla geldi parmağına takmış, "İstersen senin olabilir" dedim. "Neden" dedi. Cevap veremedim, "bilmem yani sen istersen tabi" diyebildim 

Geçen gün kendi hislerimi sorgularken farkettim bunu. Aslında unutmak şöyle bir şeymiş.

 O hissi hatırlıyorum. Birini sevdiğimi, mutlu olduğumu, onunla güldüğümü, elini tuttuğumu, teninin sıcaklığını. Böyle bir şeyin gerçekliğini bu olayların yaşandığını ama tüm bunlar nasıl bir şeydi, bana nasıl hissettriyordu işte onu hatırlamıyorum.

Aslında unutmak, yaşadıklarınızı değil yaşarken hissettiklerinizi unutmakmış.



Bir 7-8 ay ilişki düşünülmemesi gereken erkektir. Sizin amacınız da takılmaksa takılabilirsiniz

Neden yapılır bilmiyorum, tüm üzücü mevzulardan sonra her yerden engellememe rağmen mail atılarak gerçekleştirilmiş eylem.

Evet bu yazıyı atılandan okuyacaksınız. Yaklaşık 1 hafta olmasına rağmen hala cevap veremediğim mesajdır kendisi. Çok uzun değil, içeriği zayıf, ne istediğini bilmeyen bir mesaj. Algıladığım kadarıyla bana geri dön içerikli bir şey..

Öncelikle ne istediğimi bilmediğim için cevap veremediğimi belirtmek isterim.
Olumsuz karşılık versem bu kez tamamen kaybetme ihtimaliyle karşı karşıya olduğum gerçeği yüzüme çarptı. Fark ettim ki içten içe mesaj atmasını istiyormuşum ama geri dön diyene ne diyeceğimi bilmiyormuşum. Dönmem bir daha yazma bana desem diyemiyorum.

Evet bana mutsuz bir ömür biçtin sayende alkole, düştüm, bir sürü salakla muhattap oldum, sağda solda ağladım ama çok ağladım, antidepresana başladım, kimseye güvenim kalmadı, insanlara karşı sevgi hissedemiyorum,  sözlerinin hiçbiri aklımdan çıkmıyor sana dokunmayı geç yanında bulunmayı bile istemiyorum ama tüm bunlara rağmen tekrar denerim desem. Bana yazık. Yaşadıklarıma yazık. 

Şimdi tüm bunları düşünürken o taraf eminim ben elimden gelen her şeyi yaptım ama cevap vermeye bile tenezzül etmedi götü kalktı diye  düşünüyordur. 

Velhasıl bence atmayın..

Her zamankinden farklı bir güne uyanmıştım. İçim kıpır kıpır hareketliydi. Bana gelirler arada böyle yüksek enerjili hoppidi kalkarım yataktan, böyle günlerin sonunda  genelde sürünerek mutsuz geri girerim o yatağa ama bugün öyle değildi hissediyordum. 

Hazırlandım işe gitmek üzere metroya bindim, enerjim metroda bulunan herkesten bariz şekilde yüksekti. Tıklım tepiş vagonda kulağımdaki müziğe kafamdan eşlik ediyordum. 1-2 durak sonra gözüm yanımdaki kadının telefonuna ilişti. Ekranın açık kalmasından sebep basılı kalan parmağının bir sonucu olarak tüm uygulamalar "beni sil beni sil" dercesine titriyordu. Baktığımı farkedince kadın bakışlarını telefonuna çevirdi durumu düzeltip bir şeyler dedi. Efendim dedim kulağımdaki müziği durdurarak. "Gelinim dedi" ekrandaki fotoğrafı gösterirken. "Bu da oğlum diye sürdürdü" birbirine sarılmış kız ve oğlan fotoğrafını gösterirken.  Olabildiğince umursamaz ve kibarca bir şekilde "öyle mii" diyip gülümsedim. Tam o sırada fotoğraftaki tanıdık yüzü farkettiğimde neşem solmuştu.

Evet benim ilişkimize uzun ömür biçtiğim taze sevgilimin aslında bir "gelin adayı" olduğunu farkettiğimden olsa gerek, hayata karşı olan güvenim de solmuştu.

Ben aslında daha önce çok ölmüştüm ama bu sefer gömülmüştüm.  

Not: bu entrynin gerçek kurum kuruluş kişilerle ilişkisi olmayabilir. Bir kısmı , hepsi veya hiçbir parçası gerçek ile ilgili olabilir. Üzülüp mesaj atacağınız bir durumda hissetmemeniz için bu açıklamayı yapma gereği duydum..

Gerçekten mutlu olmadığımı farketmemle buz gibi bedenimi kesen farkındalık.

Aylardır yaşadığım kör topal toparlanma çalışmalarının sonuçsuz kaldığının resmi adeta. İyiyim dedim, süperim dedim, yaşıyorum bu hayatı dedim, mutlu huzurlu takıldım ama olmadı be sözlük. 

Onu bir kere uzaktan görmem yetti sikti attı çevreme ördüğüm cılız mutuluk kalkanımı. İçerden bakınca her şeyin yolunda olduğunu düşündüğüm krallığımın kapısına atılan bir taşla farkettim aslında kendimi kandırdığımı.

Aslında gerçekten mutluydum biliyo musun yalan söylemiyorum. Gece görüştüğüm kızda kaldım sabah kahvaltı yaptık, pankek yaptım ona çok sevdi .Hazırlanıp Ankara'da uğrak bir parka gittik. Çimlere uzanıp fotoğraf çekindik, bira içtik eğlendik güldük, güldüm. Ta ki tanıdık bir yüz görene kadar. 

Evet tüm ankara'nın güneşli bir cumartesi günü oturduğu parkta kalabalık bir masada gördüğüm bu tanıdık yüzün yanında başka yüzler de olmalıydı. Ufak bir bakışla netleşti. Ortak arkadaşlarımızın olduğu masada tanımadığım başka yüzlerle birlikte asıl merak ettiğim kişi de vardı.

Aslında yalan söylüyomuşum sözlük biliyo musun. Kendime, görüştüğüm kızlara, arkadaşlarıma herkese. Çok mutluymuş gibi oynuyomuşum. Ben hayata yalan söylüyormuşum. İçten içe biliyodum aslında böyle bişi yaptığımı ama öyle hissetmiyodum, belki de gerçekten mutluydum da şimdi tekrar görünce öyle olmuştur. Hayır gene kendimi kandırdım. iki dakika içinde kendimi kandırdım. Salak.

Belki de böyle böyle kandıra kandıra alışılıyodur. Ne bileyim hiç yaşamadım ki böyle bişi, ağlayınca geçmiyor. Ağladım.

 Ben bir bataklıktayım çabalasam da gömülüyorum, öylece dursam da. Çıkma umudum kalmadı zaten sadece tamamen gömülmeyi bekliyorum. Tek isteğim biraz huzur ve sessizlik



Ara ara beni yoklar bu düşünce, sonra neşeli bayram günlerini düşünürüm. Oranın neşesini sikip atacağımdan, ailemin huzurunu bozacağımdan eminim. Uzun süren yas yılların verdiği güzel akrabalık ilişkilerinde kopukluk, kötü dedikodular. 

Öldükten sonra banane diyebilirim ama ailemin bunlara yaşamaya hakkı olmadığını düşünüyorum. 

Halihazırda hayata dair bir umudum bir beklentim yok. Yaşamımın itekaka gittiğini ve çok ivmelenen bir hayat sürmeyeceğimin farkındayım. Zengin olmak işimde başarılı olmak gibi hedeflerim yok istemiyorum. Sadece huzur istiyorum ve sessizlik..

O yüzden anca bu fikrimi gerçekten kimsenin üzülmeyeceğinden emin olduğum bir zaman gerçekleştirebilirim. Bu süreçte önüme ne konursa onu yaşayacağım..

<a href="/b/şahsım">(bkz: şahsım)</a>

Her sene bu sene öleceğim galiba diye düşünürüm. Henüz ölmedim

Aslında kimsenin umrunda olmadığınızı farkettiğinizde geçen durum.

Çok değil bundan 7-8 sene öncesinde (çokmuş aslında neyse) bir kahveci kampanya yapmıştı kocaman brandalarda gel al kahveler %20 indirimli yazmıştı. O zaman  üniversite sınavına hazırlanan bir denyoydum, sürekli önünden geçer ama içeri girip 1 kahve bile istemeye çekinirdim. Sanki bana "aa beleşçi piçe bak ucuza kahve içmeye gelmiş" denecek gibi hissediyordum. 1 kere cesaretimi toplayıp sadece menüye bakıp geri çıkmıştım. 

Şimdi güncel hayatımdaki yaşayış ve düşünce tarzım bambaşka bir noktaya geldi. Artık eğlencesine kasiyerlerle flört ediyor, işletme sahipleriyle hoşbeş edip,garsonlara laf atıp şakalaşıyorum.

Örneklemeleri dar bir çerçeveden vermiş olsam da tecrübelerim sonucunda aslında kimseyi o kadar umursamadığımı dolayısıyla insanların da umrunda olmadığımı farkettim.

Klibi 2010 yıllarına götürmüş şarkıcı. Demode tarzda çekilmiş batı özentisi bir klip bunları geçiyorum da, gerçekten kötü be. Konu yok bir şey yok bu tarz kliplerde genelde bir olay örgüsü oluyo ne bileyim tanışma bakışma etkileşim..

 2 mekanda zıplayıp eve oğlanı aldı, gizlice odaya attı. Nerde gördün beğendin böyle bir karar aldın kardeşim biraz hikaye ya lütfen..

Karşı cins ise çok tehlikelidir. Nerden biliyorsun diye sormayın..

İzin vermedim okudunuğunu anlamakta zorlanan arkadaşım. Öneride bulundum

Saçma toprak ve azot dolu bir yer, düzenli sulamayla yüksek verim elde edilir zaten

Aynı başlıkta sadece self referans vermek nedir hocam. Okusak okuruz zaten. 

ben gelirim olası bir konuşmama durumda konum ankara

sana bir sır daha storye verdiğin cevap üstüne okuyup cebaplamıyosa, sadece 2-3 mesajlaşma daha oluyosa bu eleman takır takır sıradan her storye cevap atıyodur girdiğinde dm kutusu 5-6 dır tek tek hepsiyle de uğraşmaz hamgisi denk gelirse

yürünecek kimse kalmadığı ve liseden sonra güzelleşen kıza bir yoklama yapmak, muhtemelen lisede beğenmiştir ama adım atma gereksinimi duymamıştır. yani yukardaki yorum doğru itlik puştluk serserilik

i̇ki kız tarafından da bırakıldım sanırım. i̇yi kız uzatılmış flörtten soldu, 2. kız köpek çekmemden bezdi. ben ortada kaldım, hakettiğimi buldum

modelleme yapmaktan belim ağrımış yatağımda uzanırken kendi yazdığım yazıyı gördüm 7 ekimden bu yana hayatımda değişen tek şey elimdeki iş olmuş amınakoyim. 

uzun süredir 2. kızla arayı bozmuş görüşmüyoduk baya rahatlamıştım.sadece 1.yle konuşuyodum. sonra kaşındım mesaj attım. 2 gün sonra 2. kız sanırım seninle flörtleşmek istiyorum dedi. bende deneyelim olmazsa da yaşandı bitti saygısızca deriz dedim. kabul etti.
soxam

19 yaşında görücü evlilik düşünüyo ve tek kriteri instagramdaki takipçiler. vizyon be

at mi var arkamda kimdir?