Aslında kimsenin umrunda olmadığınızı farkettiğinizde geçen durum.
Çok değil bundan 7-8 sene öncesinde (çokmuş aslında neyse) bir kahveci kampanya yapmıştı kocaman brandalarda gel al kahveler %20 indirimli yazmıştı. O zaman üniversite sınavına hazırlanan bir denyoydum, sürekli önünden geçer ama içeri girip 1 kahve bile istemeye çekinirdim. Sanki bana "aa beleşçi piçe bak ucuza kahve içmeye gelmiş" denecek gibi hissediyordum. 1 kere cesaretimi toplayıp sadece menüye bakıp geri çıkmıştım.
Şimdi güncel hayatımdaki yaşayış ve düşünce tarzım bambaşka bir noktaya geldi. Artık eğlencesine kasiyerlerle flört ediyor, işletme sahipleriyle hoşbeş edip,garsonlara laf atıp şakalaşıyorum.
Örneklemeleri dar bir çerçeveden vermiş olsam da tecrübelerim sonucunda aslında kimseyi o kadar umursamadığımı dolayısıyla insanların da umrunda olmadığımı farkettim.