Her zamankinden farklı bir güne uyanmıştım. İçim kıpır kıpır hareketliydi. Bana gelirler arada böyle yüksek enerjili hoppidi kalkarım yataktan, böyle günlerin sonunda genelde sürünerek mutsuz geri girerim o yatağa ama bugün öyle değildi hissediyordum.
Hazırlandım işe gitmek üzere metroya bindim, enerjim metroda bulunan herkesten bariz şekilde yüksekti. Tıklım tepiş vagonda kulağımdaki müziğe kafamdan eşlik ediyordum. 1-2 durak sonra gözüm yanımdaki kadının telefonuna ilişti. Ekranın açık kalmasından sebep basılı kalan parmağının bir sonucu olarak tüm uygulamalar "beni sil beni sil" dercesine titriyordu. Baktığımı farkedince kadın bakışlarını telefonuna çevirdi durumu düzeltip bir şeyler dedi. Efendim dedim kulağımdaki müziği durdurarak. "Gelinim dedi" ekrandaki fotoğrafı gösterirken. "Bu da oğlum diye sürdürdü" birbirine sarılmış kız ve oğlan fotoğrafını gösterirken. Olabildiğince umursamaz ve kibarca bir şekilde "öyle mii" diyip gülümsedim. Tam o sırada fotoğraftaki tanıdık yüzü farkettiğimde neşem solmuştu.
Evet benim ilişkimize uzun ömür biçtiğim taze sevgilimin aslında bir "gelin adayı" olduğunu farkettiğimden olsa gerek, hayata karşı olan güvenim de solmuştu.
Ben aslında daha önce çok ölmüştüm ama bu sefer gömülmüştüm.
Not: bu entrynin gerçek kurum kuruluş kişilerle ilişkisi olmayabilir. Bir kısmı , hepsi veya hiçbir parçası gerçek ile ilgili olabilir. Üzülüp mesaj atacağınız bir durumda hissetmemeniz için bu açıklamayı yapma gereği duydum..