ölümden dönmüş sözlük yazarları

en yakın arkadaşımla yolun karşısına geçerken aniden bi minibüsun gazlaması ve tam dibimden geçmesi. bir adımla kurtuldum resmen. hatta ilk 10 öldük sandık udjsshsnnshsi

karşıdan karşıya geçerken sağa baktım sola bakmayı unutmuşum adım atar atmaz vınn dıye kırmızı bişey geçti sonra durdum vay anasını ölüyodum la derken sağdan gelen kızla göz göze geldik kocaman açıldı gözleri ne düşündü bilmiyorum ama ölsem üzülecekmiş gibiydi.. o yüzdeeen önce solumuzaa sonra sağımızaa sonra tekrar solumuza bakmayı unutayalım ^^

gondola bindim tuttuğumuz demir yerinden çıkmıştı birden. adama bağırıyorum okey işareti yapıp gülüyor hızını da arttırıyor bir yandan

olayı anlatmayacağım tamamen yanlışlıkla oldu ama şöyle bir tavsiyem var kimyasal kullanmayın.

6 yaşındayken trafik kazası geçirmişim bi süre komada kalmışım bi gazeteye falan çıkmıştım işte :d

kalp ameliyatım sırasında olan depremde hem elektrik hem de jeneratör de sorun oluşması ve beynime yaklaşık 11 sn oksijen gidmemesi ve jenarotorun devreye girmesiyle kurtulmam

beyin ameliyatımdan sonra vücudum narkoza dayanıksız çıkınca uyanamamışım belli bi saat geçince oradaki doktorlar beni sarsmaya morsmorde uyanın diye titretmeye başlamışlardı seslerini duyuyordum ama tepki veremiyordum sonra kusa kusa uyandım ayıptır söylemesi.

astım hastalığı var bende. ölümden dönmek nedir ben bilirim.

*otobüs yolculuğunda kaza yapmam, *araba ile kaza yapmam, *taşlı, sopalı, bıçaklı, kuru sıkılı kavganın ortasında kalmam, *90 ile giden arabadan kasıtlı olarak üstüme cam şişe fırlatılması. *kamyon şoförünün en sağ şeritten sinyal bile vermeden, en sol şeride önüme kırması ve son anda frene basıp kurtulmam.

daha hiç dönmedim. öyle bir durum olsa da ölümün kıyısından dönebilecek kadar şanslı değilim..

ölseydiniz aq niye döndünüz

evimin sağ tarafındaki rampanın aşağısında bulunan fırınımızın girişinde patenimin tekerleği parçalanıp oradaki atık su çukuruna düştü. tabi o zamanlar beş - altı yaşındayım. tekerleği almak için eğildiğimde çukura düştüm. i̇çerisinde yanmış odun, insan boku ve bilmediğim bir sürü madde içinde boğulmamaya çalışırken tabiki biraz su yuttum. çocukluk arkadaşımın abisi, çocukluk arkadaşımın haberciliği ile beni kurtardı.(çocuk şimdi gazetecilik okuyor) babam beni araba yıkama makinesi ile yıkamıştı.

1- kuzenimle denizde yüzerken daha doğrusu yüzdüğümüzü sanırken bir dalga geldi bizi kayalıklara sürdü daha sonrası kara bir deliğe (hani şu kum açılıyor ya) girecekken son anda kurtulduk 2- havuzdayım büyük havuz ile küçük havuz arasında taş döşenmiş taşın üzerine çıktım arkadaşlarla oynuyorduk onlara su atarken sen büyük havuza düş sonrası bir takım sesler karanlık falan 3- demir bir korkulukta oturuyordum hemen önümde de elektrik direği var bir an düşecek gibi oldum tuttum direği sonra 1-2 hafta falan şehir elektriği benden sağlandı nasıl çarpılmışsam dipnot: çok büyük şeyler değil ama yine de maaşallah diyelim.

2009 senesi 1 ocakta kalbimde bi ağrı hissettim geçer dedim söylemedim bizimkilere sonra arttı ağrılar okulda falan koşamıyordum 4.sınıfız eğlenmek istiyorum olmuyor sağlık ocağından ilaç aldım geçti biraz sonra daha da şiddetlendi ağrılar iştahım falan kesildi kardiyolojiye gittik tam da kardeşimin doğum günü olduğu gün önce kalp ritmini ölçtüler bişey çıkmadı doktorun röntgene bakmasıyla kalkması bir oldu ben anlamıştım diye hemen yan odada ekgye girdim (kalp ultrasonu) dediler kalp ile kalp zarı arası su toplamış eğer bi kaç gün daha geç kalsaydınız çocuğunuz ölebilirdi dedi doktor sonra hemen yatış ertesi gün su aldılar kalpten hastaneden çıktım bi ay sonra tekrar aynı hastalıktan yattım şu an iyiyim ama senede bir kontrollere gidiyorum ölmedik yaani

gitsem dönmezdim

kardeşim ben fenerbahçeliyim her hafta ölümden dönüyorum.

araba carpmisti aq neyse ki 30 la falan gidiyodu jdjdh

doğmadan birkaç saat önce annemin karnında sıkışmış ve oksijensiz kalmışım. mosmor doğmuşum. hayatta kalmak çok zor....

aracımız 3 dakika boyunca tarandı 87 isabet aldı ve ilk ateşte dışarı atlamamızla kurtulduk.

çok unutkan çok sakarım. bir kaç hafta önce yaptığım saçmalığı anlatayım cidden neden ölmedim anlamadım. teorik olarak mümkün gözüküyordu eğer cidden zaten mümkün değilse bunun nedenini açıklarsanız sevinirim. neyse akşam saat 20:00 civarı evdeyim. bu arada yalnız yaşıyorum bulunduğum oda ile mutfak birleşik denilebilir amerikan mutfak tarzı bir ayrım var sadece. o akşam bulaşık yıkayacaktım. kahvemi yaptım. ocaklardan birisine çay suyu koydum diğerine de su dolu tencere koydum iki ocağı da sonuna kadar açtım ki çabuk kaynasın bulaşım yıkayayım. kahvemi aldım bilgisayarın başına geçtim. neyle uğraştığımı hatırlamıyorum ama ciddi bir şeydi baya kaptırdım gittim. bir ara su taşması sesleri geldi duydum farkettim ama işte daldığım için idrak edemedim. o sırada tencerede taşan su ocaklardan birisini söndürmüş. diğeri hala yanıyor ama. neyse arada epey vakit geçti, gaz kokusu alıyorum ama hala durumu ayamıyorum. salak salak "lan ne kokuyo amına koyim ya bu ne acaba" diyorum ama lan ocak yanıyordu demiyorum çünkü çaydanlıktan dolayı fokurtu sesi geliyor hala o nedenle söndüğğ ihtimalini düşünemiyorum. sonra iyice zaman geçti gaz kokusu başımı ciddi şekilde ağrıttı kalktım bir ağrı kesici almaya dolabın oraya gidince farkettim. i̇ki tane ocak gözü var bir tanesi yanıyor diğeri yanmıyor ama deli gibi gaz kaçırıyor sesini bile duyuyorum. o an 2 sn aha dedim sıçtık uçucam şimdi. titreye titreye yanan ocağı da diğerini de kapattım. o kadar çok gaz yemiştim ki başım 4-5 saat boyunca ağrıdan çatladı resmen. evde ne kadar kapı pencere varsa açtım montla oturdum yatana kadar. çok zor geçti gaz kokusu. i̇şin komiği o sıra sigara yakmaya bile korktum ama işte o kadar gazın çıktığı süre boyunca yanında zaten yanan bir alev vardı hem de tüpe bağlıydı ikisi de. o kadar süre ateşin yanında gaz kaçtığı halde tüp niye patlamadı bilmiyorum ama korktum. ulan bir de tek başımıza gurbetteyiz parçalarımı da akut görevlileri toplar siyah poşete koyarlardı heralde diye de düşündüm tabii. acaba cidden zaten patlaması olanaksız olan bir mekanizma mı vardı ben kendim mi paranoya yaptım bilmiyorum. ama ben normal şartlarda patlar diye kabullenmişim aslı nedir niye tip patlamamıştır bilmiyorum. ayrıca tüplü kazalarda ilk deneyimim değildi daha önce de bu tip riskli kazalar sakarlıklar yaptığım da oldu. bu olayla 3 oldu heralde hayırlısı. daha önce de tüp borusunu delip sanayi aleti gibi ortalığa resmen lav fışkırtan bir hortumla baş başa kaldığım da oldu. kdjshgaga

çocukken katalitik sobadan alev aldım. sonra işte külleri atacak yer mi bulalım yoksa kurtaralım mı diyip kurtarmışlar.

arkadaşımın evine giderken köpek kovalamıştı. ben de kaçarken karşı kaldırımdaki markete gideyim diye kurguladım tabi kafamda. sen o anda yere yığıl, arabanın kornası kulaklarında çınlasın, farları gözünün önünden geçsin. yok çarpmadı da sonrasında gidip kaldırıma oturmuşum, nasıl gittim hatırlamıyorum.

3 metre derinlikteki havuzda yüzerken koluma kramp girmişti. çırpınıyordum. bağırmaya başladım. yavaş yavaş ölümü hissediyordum ki koluma bir arkadaşım girip beni kurtardı. gerçekten ölümün kıyısından dönmüştüm.

genelde döndüğüne pişman olan kişilerdir .

geçen yıl bu zamanlar kanserdim şimdi saçımı kıvırcıklığı az olunca canım sıkılıyor...

eski hesaptan yazmistim sanirim iki yıl önce geçirdiğim kazayı. çift dikis olmasın diye tekrar yazmicam. yokuş aşağı geri geri arabayı kaçırmıştım ve aşağısi ana caddeydi. ben annem ve az alsın çarpacak olduğum kadın ölümden döndük. hevesim kırıldı. o gün bugündür pek araba sürmem. yokuşlarıda sevmem.

bi gün arabaya çarpmıştım allah'tan 10 km ile koşuyodum

1000 e çıkmış şekerimin labarotuarda ölçülürken benim hala şeker yiyor oluşum.

bebekten dönerek yatakla duvar arasına sıkışıp kalmışım. göz bebeklerim kaybolmuş ve annemler banada yaparken hastaneye gitmişler, para olmadığı için başka hastaneye sevk edilmemişim kavga sayesinde şuan hayattayım. bir keresinde de gardırop üstüme düştü. küçükkende tavuk yüzünden gözüm çıkıyordu. ben nasıl hayatta kalmışım lan.

i̇ntihar girişimi ilaç zehirlenmesinden şoka girmem kalp atışlarımın 500e çıkması makinanın delice ötmesi kurtarmaya çalışan doktorlar son anda hayata döndürülmem (bkz: öldürmeyen allah öldürmüyor)

bundan bir kaç yıl önce ne akla hizmetse atlama tahtasından 10 metre derinlikte olan bir havuza atladım. tabi ben suyun içinde ne dibi görüyorum ne suyun üstüne görüyorum, panik yaptığım içinde suyun üstüne çıkamadım 10 metre derinlikte çırpınarak boğuluyorum. sonra biri çıkmadığımı farketmiş öyle kurtarıldım.

yazılı haftası ailemden habersiz paketimi yenilemek için bayiye gittim annem de orda bayideki kızı dayıma ayarlamaya çalışıyordu beni gördü yanında kız vardı diye bişey demedi kız benim niye geldiğimi sorunca annem paketimi yeniledi ama evde...

ya anne ya bebek? sorusu der susarım ...

kolona kafa atıp kafamı yardım dikiş atıldı kafaya nfjfjdj evet cidden kolona kafa attım.kolonun köşe tarafı bir de.

i̇lk olarak geçen kış buzda kayıp demir kapıya girip kafamı yarmıştım dikişle son buldu.bir ikincisi küçükken 5-6 yaşlarında doktorun mg yüksek ilaç yazmasından ufak çaplı bir koma geçirdim,bikeresinde de eve gelmişiz akşam perdeyi çekecem kornişin önünde birşey olur ya böyle o başıma düştü sonrasında hastahaneye merhaba de varmulun ha son olarak da akrep ısırmıştı

bindiğim otobüse harfiyat kamyonu çarptı kütükten düştüm nefesim kesildi dereye düştüm kolumu merdaneli çamaşır makinesine sıkıştırdım apandist ameliyatım iltihaplı oldu 2 kere girdim ve bir çok psikolojik neden den dolayı odamın penceresinden geri döndüm...

ben. defalarca hem de ama bu sefer yani yaklaşık 1saat önce en yakın olanı buydu. hala dumur durumdayım. defalarca ölümden döndüm, kalbi delik doğan biri olarak doğarken bile ölümden dönmüşüm ama az önceki çok farklıydı. hiçbir özelliği yok ama sesler aklımdan gitmiyor. kafamın içinde dönüp duruyor. tramvaydım sigara içmek istedim ve erkenden indim. hem dedim biraz da yürümüş olurum. nasıl yaptım bilmiyorum bir an kaldırımdan çıkmışım. aslında kaldırım dışından yürüdüm evet ama tramvay yoluna bu kadar girdiğimi bilmiyordum. bir an amcanın biri bağırarak bana koşmaya başladı. ben onu öyle görünce yavaşladım ışte orda yavaşlayarak yapmışım. arkamda tramvay geliyormuş. abinin beni kucaklayıp hızla kaldırıma çekmesiyle tramvayın solumdan gürültü ile geçmesi aynı anda oldu. bir yandan tramvay kornasının sesi bir yandan tramvayın demirde çıkardığı ses. kafam fazla gürültü. abi beni çekince etraftaki insanlar abiye yardım edip da tuttu beni. bir yanda başım insan doldu. olayın şokundayım , abi kollarımdan tutup sarsmaya başladı. kafam o an o kadar boş ki. alık alığım . adam bağırmaya başladı. abi bir yandan sarsıyor bir yandan bağırıyor. " evladım napıyorsun görmüyor musun" yemin ediyorum adam öyle bir bağırdı ki ben o müzikte o sesi net duydum. hiçbir şey yapamadım. kulağımdaki kulaklığı bile çıkaramadım. hadi onu siktir edelim elimi cebimden bile çıkaramadım. omuzlarımla abinin elini silkedim 'görmedim sağol abi' deyip uzaklaştım ordan. hızımı kesmeden hızlı hızlı yürüdüm. ama kafam o kadar dolu ki. sesleri ve abiyi çok net hatırlıyorum. adamın koşuşu, yüzü ve tramvayın kornası aklımdan gitmiyor. kafam sarıp sarıp dinletiyor.buraya yazmak iyi geldi kafamda daha net artık. adama da adamakıllı teşekkür edemedim. demiştir hayatını kurtardım şuna bak. kusura bakma.

i̇lk olarak trafik kazasında ölümden dönmüştüm. 2. si okulda su içerken 3 sn falan nefes alamadım o zaman öldüm sanmıştım xd 3.sü de yemek yerken boğulmuşçasına bir şey olmuştu, bildiğiniz etraftaki her şey duruyor sanki hayat duruyor gibi olmuştu tekrar nefes almayı başardığımda her şey yeniden canlandı gibi gelmişti.

bundan 2 yıl once elimde telefon ablama mesaj atıyordum. karşıdan karşıya geçiyordum ama arabalari unuttum (sanki babamin tarlasindayim.). neyse iste hic etrafımada bakmamisim. araba saga kırdı bana bi geçirdi. sanki hayat o an durdu. arabadan adam indi. iyimisin diye bakıyor bana. herkes basima toplandi. ne ben şoku atlattım, ne de bir sey yapabiliyorum. araba ayagimdan gecmis birde omzuma carpmis. arabanin aynasini kırmışım. nasıl bi omzum varsa. o korku hala icimdedir. karsidan karsiya gecerken gozumde gozluk, kulağımda kulaklık varsa çıkartıp oyle geçerim.

2 defa ameliyat oldum 5. sınıfta galiba aylarca hastanede kaldım. narkozun etkisiyle anneme babama kimsin diye sordum, herşeye bu ne diye sordum. artık gelen iğneleri, serumları aynı bir hemşire gibi hangisi ne işe yarar ismi nedir öğrenmiştim. şuan o narkozun yüzünden hatırladığım şeyler, kişiler çok az. o küçücük yaşta o bünyeyle o hastalığı atlattıysam, ölümden dönmüş sayılırım galiba.

anamın karnından çıktığımda nefes almıyormuşum, öldü sanıp üstüme beyaz çarşafı sermişler :d

daha 2 yaşımdayken geçirdiğim (bkz: bağırsak enfeksiyonu)na doktorların bir teşhis koyamaması üzerine bir deri bir kemik kalmışken hatta ölüm döşeğinde inim inim inlediğim zamanlarda babamın beni hastaneye götürmek istemesine "ne hastaneye götürecen bos ver daha gençsin bi tane daha yaparsın boşuna paranı buna harcama zaten ölecek" diyen babaanneme "ölecekse hastanede ölsün ben vicdan azabıyla yaşayamam" cevabını veren babam beni özel bir kliniğe götürmüş ve zamanında 7 burmalı bilezik parası harcayarak tedavimi yapmış. ve ölmemişim.. halen benim o hallerim anlatılır. bir deri bir kemik kaldığım için annem benden utanırmış, yüzümden tülbenti kaldırmazmış.. ama şu an 25 yaşındayım ölmedim. ama keşke o zaman ölseydim şimdiye unutmuş olurlardı zaten dediğim çok anım oldu..

tek canla iyi geldim,kedi olsam 3 canım falan kalmıştı

(bkz: Dualarla ayakta kalmak) 1. Daha bebek arabasına bindiğim zamanlar annem arabaya beni koymuş ablamın ayakkabısını giydiriyormuş. O sırada ablam herhalde itmiş arabayi ve ben yuvarlanarak girişteki çöp kutusuna çarpmışım. Yüzüm gözüm morarmış şişmiş ama bir şey olmamış. 2. Misafirliğe gittiğimiz evde apartman boşluğuna bakan balkonda demirler yokmuş. Oradan aşağı zemindeki kesik zeytin tenekesinin içerisine düşmüşüm. Annemin dediğine göre en ufak çizik bile almamışım. 3. Spora gidiyorduk küçükken servisle. Servis tarihi eser gibiydi öyle eski. Ön koltukta iki kişi oturuyoruz ben kapı tarafındayım. Yokuştan inerken herhalde kapıya çok yaslandık bir anda kapı açıldı ve ben arabadan düştüm. Yine kafam şişti falan ama sağlamım. Devamı gelecek yazmaktan yoruldum..

Bayılmıştım 1 (bir) kere ben ölmeyi bayılmak sanıyorum galiba allah korusun

az önce ben. 20-30 dakika önce masada yemek yiyorduk. Ben tam su içerken babam bir şey dedi ve güldüm. Bu gülme sonucu bir kaşık suda boğulma sözü neredeyse gerçek oluyordu. Tıkandığım için istemsiz başımı öne eğdim. Ailem güldüğümü sandığı için ilk önce hiçbir şey yapmadı. Ablam nefes alamadığımı farkedince ufak çaplı bir kriz, beni öksürüğe teşvik etmeleri ve en son kıpkırmızı olduğumda babamın yaptığı heimlich manevrasıyla nefes alabildim. Tabi o an ölümden dönüp nefes alabilmenin verdiği mutluluk ve yaşadığım korkuyla deli gibi ağladım. Kimin duasıyla yaşıyorsam duaya seri devam kardeşim..

Birincisi: Evde tektim.Domatesi ısırarak ve aynı zamanda yürüyerek yiyordum.Sonuna doğru yaklaştım ve sanırım küçük parçaya ayırmamış olacağım ki domatesin ortasındaki sert kısmı boğazıma takıldı.Öksürüyorum çıkmıyor.Su içiyorum,su bile aşağı inmiyor.Bayağı öksürdükten sonra içimdeki koridorun sonuna doğru fırladı.Domatesten ölmek beni üzerdi. İkincisi:Yeşil ışık yandı,karşıdan karşıya geçeceğim.İçimde ergenliğin verdiği hareketlilik var,koşarak karşıya geçmeye çalıştım.Araba durması gereken ışıkta durmadı.O karşıdan,ben yolun sağından hızla gelerek birbirimize çarptık.Ben karşı kaldırıma fırlamışım ve kafamı kaldırıma çarpmışım.Yine ölmemişim.

Anne karnında ölümden dönmüşüm sayılır mı.

yaklaşık 9-10 yaşlarındayken üç tekerlekli bisikletimle, evde kuzenlerime şov yaparken sırt üstü düşüp dilimi yuttum. nefes alamıyorum, anne dicem diyemiyorum, kuzenlerim ne oluyor anlamıyor, gülüyorlar hâlâ. son gücümle annemin yanına gittim, parmağını kanca yapıp dilimi çıkarttığı gibi nefesimi geri verdi bana annem. canım annem.

Uçak, iş makinesi ve tren dışında bir çok lastik tekerlekli taşıt çarptı bana. Domuz gribi oldum. Bir kere 2-4 ay süren bir zatürre geçirdim. Sonra sonra... 3-5 kere sobadan zehirlendim. 6 kişi tarafından darp edildim. İlk aklıma gelenler bunlar. Ben iyi ölmemişim he. Devamke.