ölümden dönmüş sözlük yazarları

Mesut süre ile ilişki testi izlerken bir de şu içeyim dedim içmez olaydım. Adam espri yapınca su genzime kaçtı, nefes alamıyorum. Yurttayım arkadaşım panik oldu bana sadece bakıyor bir şey yapmıyor. En son ölsem nolur, arkadaşım ambulans çağırsa yetişir mi diye düşünürken son bir güçle nefes aldım ama gerçekten bir ara beyaz ışığı gördüm sona geldim sandım. Alacak nefesimiz varmış daha demekki.

Çok ölümden dönme değil de kazadan dönme oluyor ama daha uygun bir başlık bulamadım. Neyse. Az önce minibüsteyiz gidiyoruz, şoför kırmızı ışıkta geçti. Salise farkıyla kaza yapmaktan kurtulduk. Yandan gelen minibüsle aramızda beş on santim ancak vardı. Sonra şoför döndü yolculara dedi ki "kusura bakmayın sabah hanımla kavga ettik hiçbir işim rast gitmiyor" jdksjdjjdrj neredeyse bir aile içi sorunun kurbanı oluyorduk iyi mi

2 defa ameliyat, birçok kez kafaya darbe, bir kez virüs ve bir kez motor kazası. Karşınızda ben deniz alex.

İkinci kattan beton zemine düşmüştüm 4-5 yaşlarında. Burnum bile kanamamıştı. Sayılır mı bilmiyorum ama sadece bu var. 😀

küçükken parkta ayakta sallananları veya sallanırken salıncaktan atlayabilen çocukları görünce hayran kalırdım, bu ikisini bir arada yapanı hiç görmedim, bu salaklığı yapabilecek tek kişi de benim herhalde, hadi yapıyorsan bari doğru hesapla atlayacağın zamanı değil mi, salıncak arkadayken atlanır mı, atladım ve parktaki kumların içindeki kırık maden şişesinin üstüne düştüm, şişe çeneme denk geldi biraz daha aşağıya denk gelseydi neler olurdu bilemiyorum, şimdi geriye salaklığımı hatırlatan çenemin altındaki dikiş iziyle yaşıyorum :))

artık sonum ölüm mü olacaktı zenginlik mi bilmiyorum ama doğduğum hastanede beni çalmaya çalışmışlar.

bir gun gecenin korunde isten cikmis yorgun argin eve donuyorum. otobuse bindim ust katta en arkaya cam kenarina oturdum. telefonda kendi kiras oynuyorum. uzuuuuuuun bir korna sesinin sonunda kafami saga bi cevirdim; aman tanrim didim koca tirla goz goze geldim resmen. 4 yol agzi otobus duz giderken sagdaki yoldan hizla tir geliyormus eger otobus milisaniyelik bir farkla ilerlemese tir otobusun arka tarafini komple alip goturecekti. ben de o arka taraftaydim o tiri gordugum an gozumun onune sadece annem geldi eyvah dedim ben olursem anneme ne derim ulan olmusun hala anama verecegim hesabi dusunuyorum dsakjfhadsf bu sekilde bi olum atlattim. eve geldim dizlerim titriyor. sabaha kadar uyuyamadim. sonra gecti hala ayni itlik serserilikle devam.

Ölüm de olsa dönmem. (bkz: Dönek sözlük yazarları)

Ölüm sayılır mı bilmem ama çocukken sınıfta ders işliyorduk bir gün. Etrafı bir anda ateş kokusu sardı baktık camlara dışarıdan mı geliyor diye yok, sınıfın içinden geliyor. O sırada bir kız nereden geliyor diye yukarı baktı ve yangın var diye bağırdı. Bir baktım benim üstümdeki florasan lamba yanıyor ve içindeki cıva benim gömleğime damlıyor. Görünce ayağa kalktım ve kalkmamla birlikte florasanın benim sırama düşmesi bir oldu...

eşiğinden dönmek değil de anne karnında 10 ay kalıp direkt ölü doğmuşum (kordonu dolamışım boynuma- yine bi dünyadan kaçma girişimi) sonra zar zor geri getirmişler ne yazık ki 21 yıldır çekiyorum derdini

bir trafik kazası, bir dereye yuvarlanış, bir bıçaklama, sayısız düşüş, bisikletle bir kaç kez takla atış, biri derin iki dikiş, köpekle dövüş, fındık bahçesinden yuvarlanış, bir sürü sırttan bıçaklanış derken nasıl yaşıyorum bilmiyorum.

Aha ben. 18’ime girer girmez kan bağışlamak istemiştim. Meğer tansiyon problemim varmış. Kalbim durmuş kan verirken. Beyaz ışık falan görmedim ama 42 saniye öteki tarafa gidip geldim. Bu da böyle bir anımdır.

geçirdiğim bir ameliyatta gerçek anlamda ölmüştüm bir dakikalığına belki birkaç saniyelik falan sanırım kalbim durmuş ama o kısacık zaman o anki tecrübelerimle bana çok uzun gelmişti. o günden sonra tek Tanrı inancımdan ve semavi dinlerde anlatılanlardan zerre şüphem kalmadı ve hayata bakışım tamamen değişti. aslında her defasında ölümü düşünmemin sebebi de o yaşadığım tecrübe. çünkü öldüğümde bir daha bu maddesel bedene dönmek istemedim ve o olaydan sonra bu beden bana bir çeşit hapishane gibi gelmeye başladı.

Artılamak ne oluyor? Devamını dilerim falan mı ajsjaj

1 yıldan uzun bir süre önce 100 metreden fazla bir uçurumdan arabayla kafa üstü cakildim. Ama kafam nasil guzel bir bilseniz 😂 bende gerisi yok tabi Sonradan öğrendim 3 ay gibi bir süre komada yatmışım bu süre ölmüşüm dakikalarca kalp masajı şok vs derken geri getirmişler doktorlara kızsam mi tesekkur mu etsem hala bilmiyorum.

Ölümden dönmedim de kardeşlerimin ölümüne sebeb oluyordum. Birini bisikletimin önünde giderken düşürüp arabanın altında kaldırıyordum. Diğerini yoldan karşıya geçerken elimi bıraktırıp arabaya çarptırdım. Allah yavaş geliyordu. Hafif atlattı. Abla gibi ablayım...

10 Aralık 2016. Beşiktaş - Bursaspor maçı için 2 arkadaşımla bir hafta öncesinden sözleştik gidelim diye. Maçtan bir gün önce arkadaşlarımdan birinin işi çıktı. Biz de "sen gelmeyeceksen biz de gitmeyelim başka maça gideriz." diye konuştuk ve gitmemeye karar verdik. O gün maç çıkışında patlama oldu. Birçok insanımız şehit oldu. Bir gün önce arkadaşımın işi çıkmasa veya diğer arkadaşımla gitmeye karar versek belki ben de onlardan biri olabilirdim. Bu vesileyle de orada veya başka bir yerde vefat eden tüm şehitlerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Mekanları cennet olsun.

2007 motosiklet kazası;Doblo sağ far, ardından ön direk ile sevişme,kısa ama çooook uzun taklalı süzülüşün sonunda o muazzam siyah asfalta yapışma duygusu. Film şeridi gerçek arkadaşlar,harbiden gerçek ') Ha bir de saygıdeğer doktorum "fıtı fıtı,şibidik parmak arası terlikle" geldi ameliyata.

bu pazartesi bu kategorideki yazarlardan birisi de ben oldum. o günkü stajım bitince karnımın felaket kazındığını fark ettim ve bir lokantaya girmeye karar verdim. sirin, öğrenci dostu oldugu belli olan bir lokantayı gözüme kestirdim ve uygun adım oraya dogru giderken bir sokak köpegine denk geldim. köpek, aşırı kilolu, yuzunde bir iki tane yara izine sahip ve saldırgan bir sey oldugu belli bir köpekti. ben de başıma dert almayayım diye o lokantaya gitmekten vazgectim ve yolu degistirmeye karar verdim. karşıdan karşıya gecmek o an ilk aklıma gelen seydi ama trafik günün o saatine rağmen işlekti, ben de arkamı dönüp yürümeye karar verdim. 3-4 adım attıktan sonra bizimkisi havlayarak beni peslemeyi denedi. ben de can havliyle bu sefer karsidan karsıya gectim. o ara bir belediye otobusu ve bir motora toslama tehlikesi yaşamama rağmen sıfır hasarla karşıya gecmeyi başardım. bizimkisi de yolun ortasına kadar kovaladı ama trafik islek diye benim gibi kosamadi. o an sansli olmasaydım melun bir it yüzünden arada haberlere konu olan, sokak köpeklerinden kacmaya calisirken ölen, yaralanan veya sakat kalan vatandaşlardan birisi de ben olacaktım belki de. ne iştah bıraktı ne de başka bir sey

başarısız intihar girişimleri

en az dört tane ciddi olayım var bu konuda. (bir iki tane daha var aslında ama onları şu ilk dörtlü ile aynı kefeye koyamam. onlar da ciddi riskler barındırıyordu fakat öldürecek kadar değil, olsa olsa sakat bırakırlardı. kalbim sakat olmasın...) bu olaylardan daha kötüsünü söyleyeyim; insan bazen o anlardan biri için "keşke o gün her şey bitseydi." diyor, ikinci şansına küsüyor. şu günlerde daha sık düşünüyorum bu durumu. kendime sürekli bunu ikaz ediyorum; (bkz: böyle dipsiz gecelere kanıp nankörlük yapacak değiliz)

(#4259567) birkaç tane daha var. bu şapşallıkla bugüne geldiğim için şükrediyorum. bazen de çok fazla yaşamasam da olur diye düşünüyorum. öyle bıkmışlık veya isyan ettiğimden falan değil, yaşlanmak korkutucu geliyor. özellikle de aklımı kaybettiğim bi hastalığa yakalanma ihtimalimi düşününce geriliyorum.

Size de oldu mu bilmiyorum ama filmlerde anlatılanlar doğru gibi... Hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçmesi, ağır çekimde gibi hissettiren hızlı düşünceler, saniyelik olan şeylerin dakikalar gibi hissettirmesi, ardından gelen karanlık ile öldüğünü zannetme... Filmlerde bu tarz anlatılır ve abartılı bulurdum birebir yaşayınca garip geliyor. Trafik kazası ile yaşadım bu duyguları 3 gün koma 13 gün yoğun bakım 4-5 aylık tedavi. Ölümden dönme sayılabilecek çok anım var ama bu en yakın olanıydı sanırım.

caddede karşıya geçecekken bir kadın bir adres sordu, anlattım. karşıya geçmek için yola geçtim. o ara kadın teşekkür etti. ben de yolun ortasındayken rica ederim demek için arkaya döndüm. sağımdan kamyon geliyormuş kadın tuttu çekti beni napıyosun diye. kibar olucaz diye eziliyoduk

Motorsiklet kazası geçirmiştim. Sonrasında hemen motora binip işime gitmiştim.

Covid olduğumda işler hiç normal gitmemeye başlamıştı günde 8 hapı aynı anda içmeye çalışırken içimden "Allah'ım eğer ölürsem vallahi intihar etmeye çalışmıyorum" diye diye içtim o ilaçları sonra artık kontrolümden çıkan durumlar oldu, hastaneye kaldırıldım o an dünya benim için durdu bütün ömrüm gözümün önünden bir bir geçti, hani annenle babanla vedalaşmak isteği oluşur ya düşününce, hıh yaşayınca öyle olmuyormuş ecel korkusu ile tek düşündüğüm Azrail nasıl görünecek her baygınlık sonrası ayılmada gözümü açmaya korkuyordum sürekli neredeyim ben hı? kimse var mı? soruları ile ayılmak, Allah'ım bir daha yaşatmasın. Bir de en kötü refakatçisiz hasta olarak tek kalmak en zoruydu 3 hasta aynı odadaydik birimiz kötü olsa iyi olan doktora sesleniyordu. Ve 3ümüz bir gün yüksek ateşten uyuyakalmışız doktor ilaç saatinde geldiğinde hepimiz ateşler içinde olduğumuzu görünce 3 hemşire ile geri gelip bizi ayıltmaya ilaç vermeye çalışmışlardı hatırladıkça anksiyetem tuttu uff ;(

on beş yaşımdaydım sanırım, evde yalnızım uyuyorum. bizimkiler eve geliyor, evde bir gaz kokusu. bir yerden kaçak olmuş bütün evi basmış, ben de aslında uyumuyormuşum bayılmışım meğer kjasjfdja biraz daha gelmeselerdi ölürdüm herhalde bilemiyorum. ehe.