ben. defalarca hem de ama bu sefer yani yaklaşık 1saat önce en yakın olanı buydu. hala dumur durumdayım. defalarca ölümden döndüm, kalbi delik doğan biri olarak doğarken bile ölümden dönmüşüm ama az önceki çok farklıydı. hiçbir özelliği yok ama sesler aklımdan gitmiyor. kafamın içinde dönüp duruyor. tramvaydım sigara içmek istedim ve erkenden indim. hem dedim biraz da yürümüş olurum. nasıl yaptım bilmiyorum bir an kaldırımdan çıkmışım. aslında kaldırım dışından yürüdüm evet ama tramvay yoluna bu kadar girdiğimi bilmiyordum. bir an amcanın biri bağırarak bana koşmaya başladı. ben onu öyle görünce yavaşladım ışte orda yavaşlayarak yapmışım. arkamda tramvay geliyormuş. abinin beni kucaklayıp hızla kaldırıma çekmesiyle tramvayın solumdan gürültü ile geçmesi aynı anda oldu. bir yandan tramvay kornasının sesi bir yandan tramvayın demirde çıkardığı ses. kafam fazla gürültü.
abi beni çekince etraftaki insanlar abiye yardım edip da tuttu beni. bir yanda başım insan doldu. olayın şokundayım , abi kollarımdan tutup sarsmaya başladı. kafam o an o kadar boş ki. alık alığım . adam bağırmaya başladı. abi bir yandan sarsıyor bir yandan bağırıyor. " evladım napıyorsun görmüyor musun" yemin ediyorum adam öyle bir bağırdı ki ben o müzikte o sesi net duydum. hiçbir şey yapamadım. kulağımdaki kulaklığı bile çıkaramadım. hadi onu siktir edelim elimi cebimden bile çıkaramadım. omuzlarımla abinin elini silkedim 'görmedim sağol abi' deyip uzaklaştım ordan. hızımı kesmeden hızlı hızlı yürüdüm. ama kafam o kadar dolu ki. sesleri ve abiyi çok net hatırlıyorum. adamın koşuşu, yüzü ve tramvayın kornası aklımdan gitmiyor. kafam sarıp sarıp dinletiyor.buraya yazmak iyi geldi kafamda daha net artık. adama da adamakıllı teşekkür edemedim. demiştir hayatını kurtardım şuna bak. kusura bakma.