daha 2 yaşımdayken geçirdiğim
(bkz: bağırsak enfeksiyonu)na doktorların bir teşhis koyamaması üzerine bir deri bir kemik kalmışken hatta ölüm döşeğinde inim inim inlediğim zamanlarda babamın beni hastaneye götürmek istemesine "ne hastaneye götürecen bos ver daha gençsin bi tane daha yaparsın boşuna paranı buna harcama zaten ölecek" diyen babaanneme "ölecekse hastanede ölsün ben vicdan azabıyla yaşayamam" cevabını veren babam beni özel bir kliniğe götürmüş ve zamanında 7 burmalı bilezik parası harcayarak tedavimi yapmış. ve ölmemişim..
halen benim o hallerim anlatılır.
bir deri bir kemik kaldığım için annem benden utanırmış, yüzümden tülbenti kaldırmazmış..
ama şu an 25 yaşındayım ölmedim. ama keşke o zaman ölseydim şimdiye unutmuş olurlardı zaten dediğim çok anım oldu..