acaba siz ne kadar yalnızsınız

bir gün böyle bir soruyu soracak kadar derin birini tanırsam eğer şöyle cevap verirdim : "sana kitaplar dolusu cevap verebilecek kadar uzun soluklu düşünmelerim oldu. içim oyulurken, ruhum sökülürken, ben bu dünyadan vazgeçerken ikinci tekil şahıslarım yada üçüncü tekil şahıslarım beni anlayamayacakları kadar çok mesafe koyuyordu aramıza. günler geçiyordu fotokopi makinesiyle çoğaltılmış gibi. değişiyordu tarih, değişmiyordu gece. "nasılsın" denilse "iyiyim" demek zorunda kalacak kadar kalabalıktı yalnızlığım kimi zaman. varlık içinde yokluk denirdi buna. yalnızdım ve bunu süslü kelimelere dökebilecekken süslü acılarla gösteriyordum hep. mutluluğu işle güçle televizyonla içilen çayla ölçen insanlar arasındaydım. ne kadar mı yalnızım ? ölecek kadar yalnız ölemeyecek kadar da bahtsız işte.

aga bir tık ötesi ruhumun bedenimi terk etmesi..

yazarlarla ilgili kişisel verilerin merakını gidermek için açıldığını düşündüğüm başlık. "yeteri kadar" yanıtı tatmin edicidir sanırım herkes için.

Hayatımda ki her şeyi buraya yazacak kadar yalnızım. Aslında çok yakın, beni candan dinleyecek bir arkadaşım var ama şu sıralar onun derdi çok fazla birde ben yük olmak istemiyorum.

telefon rehberine bakıp kimseyi bulamayacak kadar.

Yalnızım ama bu yalnızlıktan şikayetçi değilim. Her gün konuşup haberleştiğim arkadaşım yok. Haftada bir konuştuğum bir arkadaşım ve ayda birkaç kez konuştuğum birkaç arkadaşım var sadece. Yalnızlığa olan bu özlemimi, isteğimi karantina günlerinde farkettim ve aylardır bu şekilde devam ediyorum. Sevgilim, flörtüm yok. Bu tarz şeyleri yük gibi hissediyorum artık. İnsan kaldıracak gücüm kalmamış daha bu yaşta .

“Yalnızlık adam olmayanların vereceği saygıdan, sevgiden yeğdir.” Mevlana

Biriyle dost olduğumu, hayatımda ilk defa 19 yaşında hissettim.

Benim yalnızlığım insanlarla dolu demiş Franz Kafka..

bazen kalabalıklar içinde yalnız hissederken bazen de tek başına daha kalabalık hissedebiliyor insan. ben kalabalıklar içinde de pek sayılmasam da kendimi yalnız hissedecek kadar yalnızım. olmasını istediğim insanlar, olmasını istediğim şekilde yanımda değil ve ben kendimi avutamaz oldum.

Bir ay whatsapp'a girmeyim kimse farketmez.

Mutlu olduğum ya da bir şey başardığım zaman birine gidip de mutluluğumu paylaşamıyorum. Tüm sevincim içime hapsoluyor. Üzüntünü ya da kederini paylaşacak birine sahip olmamak elbet de kötü ancak mutluluğunu paylaşacak birini bile bulamamayı kimsenin yaşamasını istemem.

Hadi bunu bir testle ölçelim Mutluluğumu kıskanmayan birileri var (1p) Üzgün olduğumda arayacağım birileri var (1p) Sırrımı rahatça anlattığım birileri var (1p) Bir telefonumda yanımda olacak birileri var (1p) Yanında rahatça saçmaladığım birileri var (1p) Kızgın olduğum anlarda bile anlayışlı olan birileri var(1p) "O bunu sever" diye bir şeyleri beni düşünüp alan/yapan birileri var (1p) Merak edenim var (1p) Puanları toplayın ve kendinizi daha doğrusu çevrenizi değerlendirin

Yastığa kafamı koyduğum anda uyuyacak kadar Yalnızım

doğum günümde, kızlarla görüşeceğim diye evden çıkıp tek başıma bir şeyler yemeğe gittim. bira içip ayvalık tostu yedim. sonra tek başıma olduğum anlaşılmasın diye oyalanmaya çalışıp eve döndüm.

Yalnız ben baya baya yalnızım sanırım ama öyle böyle değil

Bu sorunun başındaki "acaba" kadar yalnızım. iyi akşamlar

Düşününce saçlarıma aklar düşüyor

hiç değilim. içimde iki kadın var, bi tarafım kalk gidelim diyor öbür tarafım bok yeme otur diyor. keşke biri gitse de tek kalabilsem.

spotifyda füzyon oluşturamayacak kadar

(bkz: yalnızlıktan öleyazmak) + (bkz: yalnızlıktan sözlüğe girmek) = ben

annesini kaybetmiş bir çocuk kadar.

Bir yıldız kadar yalnızım Düşünsenize kafanızı kaldirdiginizda gökyüzünde binlercesi var yan yana ama bir o kadar da yalnız ve tek başına zamanla gün geçtikçe ışığı sönüyor sönüyor ve bir zaman sonra yok olup gidiyor Iste o yıldızlar kadar yalnız ve tekbasimayim zamanla yasama sevincim hayata olan inancım sondu gün geçtikçe insanlara olan inancım sönüyor o kadar kalabalığın içinde yapayalnızım neyden korkuyorum biliyormusunuz bir gün evde tek başıma ölür de cesedim mahalleyi kokutur 😁

Çoğ

Kendimi üç kişilik bir çekirdek aile ile karşılaştırıyorum Bulunduğum kasabada doğalgaz yok, o yüzden tüplü ocak kullanıyoruz. Ben tüpü ortalama 7 ay da bir değiştirirken üç kişilik aile 3 ayda bir değiştiriyor. Ben çok meyve sevmezdim bu aralar canım çekiyor ben yarım kilo bile almıyorum ama yine de dolapta bozulmaya yüz tuttukları oluyor, üç kişilik aile genelde meyveleri iki günde tüketebiliyor. O aile işten gelince konuşabileceği, anlayabileceği birlikte yemek yiyebileceği bireyle beraberken, ben işten gelip yalnız yememe düşüncesi olmasın diye youtubeden video saçmalığı arasında boğuluyorum. Sonra sessizce izlersem dizi/film izliyorum ve uykuya geçiyorum. Tamamen iletişimsizlik ve yalnızlık, ki bence yalnızlık bir hastalık alışınca bırakılmıyor. Uyku faslına geçince bireyler uyku alanlarına çekiliyorlar ve ben uyku oyuncağımın elinden tutup uykuya dalabiliyorum. Evet, el tutmak gibi bir alışkanlığım var, uyku filimin patisini avcumun içine yerleştiriyorum ve öyle uyuyabiliyorum. Sevmek, sevilmek, hissetmek önemli. Üç kişilik bir ailede kavga da olsa bir iletişim söz konusu ama birilerinin dediği gibi şu duvarlar da beni sevebilir ama bilmiyorum ki.. O kadar çok özledim ki kocaman sofrada birleşmeyi, iki olabilmeyi, birinin beni düşünmesi, evde biri olunca evin bile rengi değişiyor. O yüzden hayatı 3/1 oranı kadar yalnızım. Birim.

tek başına dört kişilik pasta söyleyip hepsini yiyecek kadar <333333333

Bir ben var ki benim içimde, benden öte benden ziyade bil bakalım ben yalnız mıyım

Yapayalnız yalnızım

Yakın arkadaşlarım var 15 yıldir tanıştığım ama derdimi anlatamıyorum. Yalnızlık değil de nedir ?

gorsel aha bu kadar

Boş soru. İnsana has ve özgü olana ampirik yaklaşan bir ideolojisi var sorunun. Entrylerin aynı amacı taşımadığı, daha çok retorik ve kof edebiyat tarafına değindiğini belirtmek yeterlidir sanırım. Kısaca bir iki cümle söyleyeyim. ben, benden sonra girilecek entrylere yardımcı olabilecek olursam iyi, sarsan bir entry girmekten çok daha fazla alırım zaten. - Yalnızlık'ı çekilesi bir dert olarak görmek ya da bireyi yüceltecek bir arılık olarak görmek yerine sadece görmek ile sınırlı kalınması taraftarıyım. - Bir durum gibidir. - Yöneltilmesi gerekli değildir. - olumlu ya da olumsuz değildir. Bir değerlendirmeye gidiyorsanız muhtemelen ya bunun da ekmeğini yemeye çalışıyprsunuzdur ya da bu ekmeğin tadını sevmemişsinizdir. - yalnızlık, yalnızlıktır. Bir karanlık, sizin bir şeyleri görmenizi engelleyebilecek yeterlikte bir karanlıksa o karanlıktan bir tık daha karanlık'ı konuşmak saçmadır. Zaten o kavranamayacaktır, kavranması halinde ise mevcut 'görme' yetisi ğzerinden ölçümü yapılacağı için vargı da saçma olacaktır. Tıpkı normal insanın normal olması gibi. Normal insanın daha'sı sıradan insandır. - ikinci bir insan gereklilik değil, güzel bir alternatiftir. Duygusuz yaşamayalım elbette, ama duygu bizi yaşamasın diye bu çizgileri birinin çekmesi lazım; buradaki settembrini (sıkıcı adam) benim. - yalnızlığınızı derinleştirmek için puanlama yapmayın - yalnızlık tanımlaması yapmayın. Kndi yalnızlığı tanıyın, kavrayın ve bu tanımlama işine girmeyin. - yalnızlığın kısa kullanım kılavuzunu oluşturmayın. - Anti sosyaller sosyal klübü oluşturacak bir öge anti'yi yok eder. - yalnızlık şu hakkındadır demeyin, akıllıca vir eleştiri biçimi olarak 'bunları içermemektedir/içermemelidir'i öneririm. Jjr, schopenhauer ya da varoluşçuların perspektifini öğrenebilirsiniz yalnızlık hakkında ama bunları nirengi haline getirmeyin.

Bir kafede otururken, tuvalete gitmek gerektiğinde hesabı mecburen kapatacak kadar. sürer gider bu

Helallik alacağı kimsesi olmayıp çevreden insan toplanan cenaze gibi

hic. 1 miligram bile yalniz degilim.

Onedio test başlığı mı bu jsdjdjdjd

doğum günümde mesaj alamıyacak kadar yanlız oysaki ben yazarım bildiğim herkese

Çok

Bir gün bir derdim vardı birine anlatmak için telefon rehberimi 3 kere felan baştan sona kontrol ettim kimseyi arayamadım en son tek başıma bin bankta ağlamıştım. İşte bu kadar

Telefona günler sonra baksam yine bildirim göremem

lazım olur birlikte bi yerlere gideriz diye iki tane kamp sandalyesi almıştım bir tanesi hiç kullanılmadı

Gereksiz çok insan tanıyınca bazı zamanlarda yalnız kalmak istiyorsunuz, sonra o yalnızlığa alışıyorsunuz bir daha bırakamıyorsunuz. İnsanlar ne kadar yalnız bilmiyorum ama hayatınızın bir döneminde yalnız kalmak zihnen ve ruhen iyileşmenize neden oluyor. Neden, ne kadar diye sormayın anın keyfini çıkarın, kendinizi sevin.

Bu ara sadece izlediğim dizinin karakterleriyle konuşuyorum.

Şarkıda geçen bir söz var. "O kadar yalnızım ki yalnızlık bile beni terketti."

Çoğdır

4 kişilik pastayı tek başıma yiyom mesela

sırtıma kremimi kendim sürüyorum.

(bkz: formatın sikilmedik yerleri) (bkz: siktin formatı eyledin viran)

Son zamanlarda kendimle sesli sesli konuşuyorum. İyi oluyor ya, yalnız olduğumu unutuyorum.